پرش به محتوا

کردی سنجابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کردی سنجابی
الفبای کردی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹sdh

کردی سِنجابی یا سِنجاوی یکی از گویش‌های زبان کردی است که به عنوان یکی از گویش‌های کردی جنوبی دسته‌بندی شده و در میان ایل سِنجابی تکلم می‌شود.[۱][۲][۳]

حوزهٔ رواج

[ویرایش]

کردی سنجابی در میان مردم سِنجابی رواج دارد و در منطقهٔ سنجابی در استان کرمانشاه تکلم می‌شود. این منطقه دو دهستان سنجابی و هفت‌آشیان در شهرستان کرمانشاه را در بر می‌گیرد و مرکز آن شهرهای کرمانشاه و کوزران است.[۴][۵]

یاسنت لویی رابینو کنسول انگلستان در کرمانشاه در گزارشی که از شهر کرمانشاه در اوایل قرن بیستم ارائه داده، می‌نویسد:

«زبان شهرنشینان کرمانشاه کردی است. گویش شهر بسیار به گویش سنجابی و گویش کلهر نزدیک است...»[۶]

گویش کردی سنجابی قرابت بسیار زیادی با گویش کردی زنگنه‌ای دارد که در میان بخش‌هایی از ایل زنگنه و به ویژه در هرسم رایج است. این بدین دلیل است که بدنهٔ اصلی ایل سنجابی در گذشته بخشی از ایل زنگنه بوده و در قرن نوزدهم از این ایل جدا شده و با به هم پیوستن چند طایفهٔ دیگر ایلی جدید به نام ایل سنجابی را به ریاست حسن‌خان بختیار سنجابی تشکیل داده‌است. علاوه بر این کردی سنجابی با لکی شباهت بسیار بالایی دارد و در بسیاری از ویژگی‌ها مشابه است. همچنین این گویش شباهت بسیار بالایی را با کردی کلهری دارد.[۷]

ویژگی‌های دستوری

[ویرایش]

کردی سنجابی همانند زنگنه‌ای پیشوند /مه/ را در مورد افعال استمراری در خود حفظ کرده و از این نظر به کردی گورانی، کردی باجلانی، کردی هورامی، و کردی لکی شباهت دارد. اما بر خلاف کردی لکی و کردی هورامی ویژگی ارگاتیو را دارا نیست و از این حیث به کردی کلهری شباهت دارد. در رابطه با ویژگی‌های آوایی و ابدال‌ها نیز این گویش، بیشترین شباهت را با کردی کلهری دارد. همچنین در رابطه با واحدهای زبرزنجیری کردی سنجابی شباهت بسیار بالایی با کردی کلهری دارد.[۷][۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. کبودی، فرحناز. ۱۳۹۰. بررسی ساختار فعل در گویش کردی کرمانشاهی، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان‌شناسی، دانشگاه رازی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، بهار ۱۳۹۰، استاد راهنما: عامر قیطوری و خسرو غلامعلی‌زاده؛[پیوند مرده] بازدید در ۳۰ بهمن ۱۳۹۰.
  2. دانشنامۀ ایران‌زمین: کرمانشاهی، نوشتۀ آتوسا رستم‌بیک تفرشی؛[پیوند مرده] بازدید در ۳۰ بهمن ۱۳۹۰.
  3. حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی کرمانشاه: آشنایی با فرهنگ و نژاد استان کرمانشاه؛ بایگانی‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine بازدید در ۳۰ بهمن ۱۳۹۰.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ذوالفقاری، اردشیر، تاریخ زبان‌های ایرانی و جغرافیای گویش‌ها و لهجه‌های کرمانشاه، کرمانشاه: موسسه فرهنگی هنری و سینمایی کوثر، ۱۳۹۴.
  5. هفته‌نامۀ شهر من: زبان‌ها و گویش‌های مردم استان کرمانشاه، هفته‌نامۀ شهر من، شمارۀ ۵۱، ۲۰ شهریور ۱۳۹۷؛ بایگانی‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine بازدید در ۳۰ بهمن ۱۳۹۰.
  6. رابینو، یاسنت لوئی (۱۳۹۱)، گزارشی از بازرگانی و جامعۀ شهر و ایالت کرمانشاه در سدۀ نوزدهم میلادی، برگردان محمدرضا (فریبرز) همزه‌ای، کرمانشاه: انتشارات دانشگاه رازی، ص ۲۸.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ م‍رادی، م‍ح‍م‍درئ‍وف، گنجینه گویش‌های ایرانی (استان کرمانشاه): گویش‌های کلهری، گورانی...، با همکاری آکو جلیلیان، ویراستار یلدا شکوهی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۴.