فلوئور خالص (گاز) زردرنگ و فرسایشگری است که عامل اکسیدکنندهای قوی میباشد. این گاز از تمامی عناصر الکترونگاتیوتر (الکترون دوست) و واکنش پذیرتر است و با بیشتر عناصر دیگر از جمله گازهای بیاثر، زنون و رادون تولید ترکیب میکند. فلوئور حتی در تاریکی و شرایط سرد با هیدروژن به صورت انفجاری واکنش میکند. در فوران گاز فلوئور، شیشه، فلزات، آب و مواد دیگر به صورت شعلههای درخشان میسوزند. این گاز همیشه به صورت ترکیب وجود داشته و چنین تمایلی را با سایر عناصر مخصوصاً سیلیسیوم دارد که نه میتوان آن را در ظروف شیشهای تهیه و نه در آنها نگهداری کرد.
فلوئور در محلولهای آبی عموماً به شکل یون فلورید F- دیده میشود. حالتهای دیگر آن کمپلکسهای فلوئور، مانند -[FeF۴] یا +H2F هستند.
فلورایدها ترکیباتی هستند که در آنها فلوئور با بعضی از بقایای مثبت بار شده، ترکیب میشود و اغلب آنها یون دار میباشند.
فلوئور به همراه ترکیباتش در تولید اورانیوم (از هگزا فلوراید) و بیش از صد نوع ماده شیمیایی فلوئوردار تجاری از جمله تعداد زیادی از پلاستیکهای مقاوم در برابر گرما، کاربرد دارد.
(Chlorofluorocarbons) در این موارد ممنوع شده چون آنها مشکوک به بزرگ کردن سوراخ اوزون میباشند. هگزافلوئورید گوگرد
(Sulfurhexafluoride) گازی بسیار راکد و غیر سمی است. این گروه از ترکیبات گازهای گلخانهای قوی هستند.
فلوئور مایع (F2 در دمای بسیار پایین)آلومینیات هگزافلوئورید پتاسیم، – اصطلاحاً Cryolite یا یخسنگ نامیده میشود- در الکترولیز آلومینیوم مورد استفاده قرار میگیرد.
از فلوئورید سدیم بهعنوان یک حشره کش بخصوص علیه سوسکها استفاده میشود.
بعضی دیگر از فلوئوریدها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان به خمیر دندان و (تا حدی بحثانگیز) به منابع آب شهری افزوده میشود. در دندانپزشکی ترکیبات حاوی فلوراید به صورت دهانشویه یا وارنیش به کار میرود. فلوراید به دو طریق از پوسیدگی دندانها جلوگیری میکند: فلوراید در استخوانها و دندانهای در حال رشد کودکان تجمع میکند و به سفت شدن مینای دندانها قبل از پیدایش آنها کمک مینماید. همچنین در سفت شدن مینای دندان بزرگسالان مؤثر است.
بعضی از محققین امکان استفاده از گاز فلوئور خالص را بهعنوان سوخت موشک بررسی کردهاند، چون این گاز دارای ضربه مخصوص بالائی میباشد.
Georigius Agricola در سال۱۵۲۹ فلوئور را (از واژه لاتین fluere به معنی روانی و شارش یا دگرگونی پیاپی) به شکل فلورسپار و به خاطر کاربرد آن بهعنوان یک گدازآور (مادهای که برای بهبود جوشکاری فلزات یا کانیها بکار میرود) شناسایی کرد. Schwandhard در سال ۱۶۷۰ متوجه شد سطح شیشه در صورتیکه در معرض فلورسپار همراه با اسید قرار گیرد نقشهایی حک میگردد.. کارل ویلهلم شیله و بسیاری از محققان بعد از او از جمله هامفری دیوی، ژوزف لویی گیلوساک، آنتوان لاووازیه و Louis Thenard همگی با اسید هیدروفلوئوریک به آزمایش پرداختند. (بعضی از آزمایشها به یک فاجعه ختم شد).
این عنصر سالهای زیادی بعد از آن بدست نیامد چون هنگامیکه آن را از یکی از ترکیباتش جدا میکردند، فوراً به مواد باقیمانده آن ترکیب حمله میکرد. سرانجام بعد از تقریباً ۷۴ سال تلاش مداوم، هانری مواسان در سال ۱۸۸۶ موفق به تهیه فلورین شد.
فلوئور اغلب میتواند در ترکیبات آلی جایگزین هیدروژن شود. با این مکانیسم فلوئور میتواند ترکیبات بسیار زیادی داشته باشد. ترکیبات فلوئور که شامل گازهای نادر هستند با فلوئوریدهای کریپتون،رادون و زنون تأیید شدهاند. این عنصر ازfluorite
با فلوئور و HF باید با دقت زیادی رفتار شود و از هرگونه تماس آنها با پوست و چشم جداً اجتناب گردد.
یونهای فلوئوراید و فلوئور خالص هردو بسیار سمی هستند. فلوئور وقتی عنصر آزاد است دارای بوی تندی است که با غلظتی به کمی ۲۰ppM قابل شناسائی میباشد. بیشینه غلظت مجاز برای تماس ۸ ساعته روزانه با آن PPM ۱ پیشنهاد میشود (کمتر از مثلاً اسید پروسیک).
با اینهمه، روشهای ایمن جابجایی این عنصر امکان ترابری فلوئور مایع را به صورت مقادیر تنی امکانپذیر میکند.
عنصر فلوئور و بسیاری از ترکیبات آن از هیدروژن فلوراید یا محلولهای آبی(منظور همانH2O) آن یعنی هیدروفلوئوریک اسید تولید میشوند. هیدروژن فلوراید در کوره ها با واکنش گرماگیر فلوریت (CaF2) با اسید سولفوریک تولید می شود:
CaF2 + H2SO4 → 2 HF(g) + CaSO4
سپس گاز HFدمی تواند در آب جذب شود یا به مایع تبدیل شود.
حدود 20 درصد HF تولیدی محصول جانبی تولید کود است که هگزافلوروسیلیک اسید (H2SiF6) تولید میکند که میتواند برای آزاد کردن HF به صورت حرارتی و هیدرولیز تجزیه شود:
↑Jarry, Roger L.; Miller, Henry C. (1956). Journal of the آمریکاn Chemical Society. 78: 1552. doi:10.1021/ja01589a012. {{cite journal}}: Missing or empty |title= (help)