بخور زار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ظاهر بخور زار

بخور زار یا عود زار به معنای عود یا بخوری خوشبو برای موجودات ماورائی است. بخور زار متشکل از چندین برگ و ریشه گیاه و تنه درخت و روغن و سنگ مانندهای بسیاری است، بخور زار یک مادهٔ مهم در علم گیاه پزشکی عصر هخامنشیان و ماده ای مقدس در فرهنگ عصر قدیم یهود بشمار می‌آید. بخور زار دارای خواص پزشکی فراوانی همچون ترمیم بافتهای آسیب دیده مغز و نرمال کردن فعالیت سوخت و ساز بدن و تنظیم ضربان قلب و دود حاصل از آن تصفیه و ضد غفونی کننده هوای محیط است.[۱] بخور زار مهمترین عامل در علوم فراطبیعی و کلید اصلی دعانویسی در یهود است.

در ادبیات[ویرایش]

تا صبر را نباشد شیرینی شکر تا بید را نباشد بوی چو داربوی
درون خرگه از بوی خجسته بخور عود و عنبر کله بسته
هر کجا عود بود بوی خوش عود بود ندهد بوی نه هر چوبی و نه هر حطبی

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

کتاب‌ها
  • میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۸ جلدی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۶۴۷.
  • واژه‌نامه برخط دهخدا

زعفرانچی بخور زار، خواص