بادیان رومی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویرایش Saharsaharmir (بحث) به آخرین تغییری که Rezabot انجام داده بود واگردانده شد |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت میشود و از اقلام صادراتی ایران است. |
انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت میشود و از اقلام صادراتی ایران است. |
||
==بادیان رومی== |
|||
اگر بادیان را به معنی رازیانه بپذیریم، اصطلاح فارسی «بادیان رومی» که در برخی از مآخذ متأخّر [۵] [۶] برای انیسون ذکر کردهاند، با توجه به دو اصطلاح قدیم عربی مترادف با انیسون، توجیه پذیر است، یعنی دو اصطلاح «الرازیانج الشامی» (لفظاً، «رازیانه شامی»)؛ [۷] و «الرازیانج الرّومی» (لفظاً، «رازیانه رومی»)؛ [۸] (بزر الرازیانج الرومی یا انیسون (لفظاً، تخم رازیانه رومی). [۹] [۱۰] |
|||
بادیان و انیسون هر دو از خانواده چتریاناند و تخم آنها از حیث شکل و بو و خواص، بسیار شبیه به هم و لذا قابل اشتباه با یکدیگر است. (رجوع کنید به واژة فرانسوی badiane و انگلیسی badian هر دو مأخوذ از بادیانِ فارسی ، که به هر دو معنی به کار رفته اند؛ و انطاکی ، در تذکرة أولی الا لباب، انیسون را مترادف الرازیانج الرومی، و رازیانج را معادل انیسون دانسته است. [۱۱] [۱۲] |
|||
← بادیان خَتایی |
|||
درختچهای از خانواده ماگنولیاییان و بومی چین و حوالی آن است. |
|||
قبل از قرن دهم پیش از میلاد در چین شناخته شده بوده، ولی بسی دیرتر به برخی از سرزمینهای دیگر (از جمله در قرن دوازدهم/ هجدهم به اروپا) راه یافته است. |
|||
ازینرو، در مآخذ قدیم داروشناسی و پزشکی غربی (یونانی، رومی) و اسلامی ذکری از آن نرفته است. |
|||
در مآخذ جدید عربی، مثلاً الموسوعة فی علوم الطبیعة، [۱۳] نام «انیسون یا بَدْیانِ نجمی» را به تقلید از نام فرانسوی آن، toil anis، برای آن جعل کرده اند. |
|||
نامگذاری نسبتاً جدید فارسی، «بادیان ختایی»، نظر به مشابهت بوی دانه های این گیاه با بوی تند دانه های بادیان (= رازیانه) و نظر به منبع اصلی آن، ختا/ خطا (= چین شمالی، در مآخذ اسلامی) بوده است. |
|||
به قول صاحبِ مخزن الادویة، [۱۴] «بادیان خطایی از ادویه جدیده است و آن را از جبال نیپال و چین و زیرباداتِ هند آورند و مقوّی معده، دافع ریاح و درد احشاء، محلّل بلغم و مدرّ بول است و نصاری به جهت همین خواص، با چای خطایی طبخ نموده مینوشند». <ref>wikifeqh.ir/بادیان#بادیان رومی (انیسون</ref> |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۶:۰۶
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
Anise | |
---|---|
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
(طبقهبندینشده): | آستریدها |
راسته: | کرفسسانان |
تیره: | چتریان |
سرده: | پیمپینلا |
گونه: | P. anisum |
نام دوبخشی | |
Pimpinella anisum |
انیسون (با نام علمی Pimpinella anisum) گیاهی با دانههای بسیار معطر است که آن را بادیان رومی نیز میگویند و بسیار شبیه به رازیانه است. انیسون از تیره چتریان است و با دانههایی سبز رنگ، گلابی شکل و کوچک که قسمت فوقانی آن نوک تیز بوده و پنچ خط برجسته (ده شیار) بر روی آن کاملاً مشهود است. انیسون غالباً با دانههای هشت شیاری رازیانه اشتباه گرفته میشود.
انیسون گیاه چند ساله و بلند با برگهایی دارای بریدگیهای زیاد است و بومی مناطق مدیترانه است. میوه آن از دو بخش (فندقه) گلابی شکل تشکیل شده که هر بخش آن دارای قسمت بیرونی سبز و قسمت داخلی کمی تیرهاست و بوئی تند و معطر دارد. کاربرد اصلی آنیسون درمان میگرن می باشد ، و برای کسانی که مدت زیادی عمل استمناء را انجام داده اند بسیار مفید می باشد . آنیسون یک آنتی باکتریای بسیار قوی می باشد که در مراکز بهداشتی می توان از آن به جای الکل استفاده نمود . روش مصرف : مقدار کمی از آنیسون تازه را توی قوری به همراه کمی آب ریخته و 10دقیقه به خوبی بجوشد و در لیوان میل شود . از عوارض انیسون می توان احساس گرفتگی سینه و گلو و در صورت مصرف طولانی مدت به ترش کردن معده اشاره کرد . انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت میشود و از اقلام صادراتی ایران است.
منابع
لغتنامه دهخدا، سرواژهٔ انیسون.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ بادیان رومی موجود است. |