میانگین حسابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در آمار، میانگین حسابی[۱] یا متوسط حسابی (به انگلیسی: Arithmetic mean) نوعی سنجش گرایش به مرکز (شاخص مرکزی) است، و عبارت است از مجموع مقادیر موجود در یک مجموعه داده‌ها تقسیم بر تعداد آن‌ها.

جستارهای وابسته[ویرایش]


  1. «میانگین حسابی» [ریاضی] هم‌ارزِ «arithmetic mean»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ میانگین حسابی)