تنخ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفحه‌ای از تنخ نوشته شده در قرن یازدهم میلادی به همراه تفسیر به زبان آرامی (ترگم)

تَنَخ یا تناخ (به عبری: תנ"ך) مجموعه کتاب‌های مقدس یهودیان است که نزد مسیحیان، کتاب مقدس عبری خوانده می‌شود و با برخی تغییرات و اضافات با عنوان عهد عتیق در کتاب مقدس مسیحیان جای گرفته‌است. تنخ شامل بر سه بخش است:

تنخ در حقیقت کلمه‌ای است که از ترکیب حرف نخست این سه واژه در زبان لاتین ساخته شده‌است.

نام مجموعه کتاب‌های تنخ[ویرایش]

تورات[ویرایش]

بخش اول که خود شامل پنج سِفر (کتاب) است. تورات پراهمیت‌ترین نوشتار یهودست و به باور آنان به‌وسیله یهوه (خداوند) به موسی وحی شده‌است. (نام‌های درون پرانتز در ذیل عنوانی است که در نزد مسیحیان به کار می‌رود)

نوییم[ویرایش]

بخش دوم که خود شامل دو قسمت نوییم ریشونیم و کتب دوازده‌گانه است:

نوییم ریشونیم[ویرایش]

با نبوت یهوشوع یا ورود بنی اسرائیل به سرزمین مقدس شروع می‌شود و تاریخچهٔ اقوام بنی‌اسرائیل را پس از آن بیان می‌کند.

از رخدادهای زمان داورانی چون دوورا و گیدعون و شیمشون که پس از یوشع رهبری مردم را به عهده گرفتند سخن می‌گوید.

این کتاب به دوران پس از شوفطیم می‌پردازد. همچنین از به پادشاهی رسیدن شائول نخستین پادشاه بنی اسرائیل و سپس داوود سخن می‌گوید.

با شرح دوران پادشاهان بنی اسرائیل پس از داوود که از سلطنت شلومو (سلیمان) است، آغاز می‌شود و تا خرابی بیت همیقداش اول به دست نبوکد نصر پادشاه بابل ادامه دارد.

کتب دوازده‌گانه[ویرایش]

کتوویم[ویرایش]

بخش سوم تنخ:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]