توسعه حکم کتاب مقدس عبری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

توسعه حکم یا قانون کتاب مقدس عبری (انگلیسی: Development of the Hebrew Bible canon) در مورد اینکه حکم کتاب مقدس عبری چه زمانی ثابت شده‌است، اجماع علمی وجود ندارد. برخی از محققان استدلال می‌کنند که توسط دودمان حشمونیان[۱] در حالی که دیگران استدلال می‌کنند که تا قرن دوم پس از میلاد یا حتی بعد از آن ثابت نشده بود.[۲]

کتاب مکابیان دوم که خود بخشی از قانون یهود نیست، نحمیا (حدود ۴۰۰ پ. م) را چنین توصیف می‌کند که «کتابخانه‌ای تأسیس کرد و کتاب‌هایی در مورد پادشاهان و پیامبران و نوشته‌های داوود و نامه‌های پادشاهان دربارهٔ هدایای نذری» را جمع‌آوری کرد. (2:13–15). کتاب نحمیا پیشنهاد می‌کند که کوهن کاتب عزرا، تورات را از اسیران یهودی در بابل دریافت کرد و به اورشلیم و معبد دوم اورشلیم بازگرداند. (۸–۹) تقریباً در همان دوره زمانی. مکابیان ۱ و ۲ پیشنهاد می‌کنند که یهودای مکابی (حدود ۱۶۷ پ. م) همچنین کتاب‌های مقدس را جمع‌آوری کرده‌است (3:42–50, &verse=2:13–15&src=NRSV 2:13–15, 15:6–9).

یهودیت خاخامی ۲۴ کتاب متن مازورتی را نسخه معتبر تنخ یا کتاب مقدس عبری می‌شناسد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Philip R. Davies in (McDonald و Sanders 2002، ص. 50): "با بسیاری از محققان دیگر به این نتیجه رسیدم که تثبیت یک فهرست متعارف تقریباً به طور قطع دستاورد سلسله هامونی بوده‌است."
  2. (McDonald و Sanders 2002، ص. 5), cited are Neusner's Judaism and Christianity in the Age of Constantine, pp. 128–45, and Midrash in Context: Exegesis in Formative Judaism, pp. 1–22.
  3. For the number of books see: Darshan, G. "The Twenty-Four Books of the Hebrew Bible and Alexandrian Scribal Methods,", in: M.R. Niehoff (ed.), Homer and the Bible in the Eyes of Ancient Interpreters: Between Literary and Religious Concerns (JSRC 16), Leiden: Brill 2012, pp. 221–44