سفر (تورات)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سفر (کتاب) ی از تورات

سِفر واژه‌ای عبری است، که به معنی کتاب و نسک است. در تازی جمع شکسته یا مکسرِ ش اَسفار است. این واژه در زبان فارسی کاربرد ویژه یافته است و برای نامیدنِ پنج کتاب تورات یا همهٔ عهد قدیم به کار می‌رود. اسفار خمسه[۱] یا پنجگانه عبارت اند از: سفر پیدایش، سفر خروج، سفر لاویان، سفر اعداد، سفر تثنیه.

پانویس[ویرایش]

  1. "ترجمه کامل پنج جلد تورات". انجمن کلیمیان ایران. 2012-09-11. نسخه‌ی چاپی آدون زرگری و ماشاالله رحمان پور چاپ اول 1364