مزامیر یا زبورداوود (عبری:תהילים تِهیلِم، در یونانی:Ψαλμοί به معنی «دعاهای پرستش») یا سرودهای چنگ، یکی از بخش‌های تنخیهودی و عهد عتیق در انجیل است.مزامیر در هیکل دوم زروبابل و هرود و برای استفاده از کنیسهها، به عنوان کتاب دعا و پرستش به کار می‌رفت.[۱] شکل‌گیری مزامیر به روزهای سلطنت داوود پسر یسی بازمی‌گردد.[۲] از ۱۵۰ مزمور فقط سی و چهارتای آن عنوان ندارند، که به آن‌ها مزامیر یتیم گفته می‌شود. مزامیر به صورت شعر بی‌وزن عبری نگاشته شده‌است.
