مزامیر

مرد یهودی در حال خواندن مزامیر در دیوار غربی

مزامیر یا زبور داوود (عبری:תהילים تِهیلِم، در یونانی:Ψαλμοί به معنی «دعاهای پرستش») یا سرودهای چنگ، یکی از بخش‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است.مزامیر در هیکل دوم زروبابل و هرود و برای استفاده از کنیسهها، به عنوان کتاب دعا و پرستش به کار می‌رفت. شکل‌گیری مزامیر به روزهای سلطنت داوود پسر یسی بازمی‌گردد. از ۱۵۰ مزمور فقط سی و چهارتای آن عنوان ندارند، که به آن‌ها مزامیر یتیم گفته می‌شود. مزامیر به صورت شعر بی‌وزن عبری نگاشته شده‌است.

منابع

• عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
• یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم. تهران: روز نو، ۱۳۸۰. ۱۹۱۲. 
• جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم. تهران: اساطیر، ۱۳۷۵. ۱۱۴. 

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مزامیر موجود است.