مزامیر

مرد یهودی در حال خواندن مزامیر در دیوار غربی

مزامیر یا زبور داوود (عبری:תהילים تِهیلِم)،یکی از بخش‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است. مزامیر به صورت شعر بی‌وزن عبری نگاشته شده‌است. قسمت هائی از مزامیر به همراه برخی از متون دیگر نمازهای سه‌گانه یهودیان را تشکیل می‌دهند. همچنین خواندن تهیلیم را به مناسبت‌های گوناگون نیز انجام می‌دهند. در این کتاب نام بسیاری از آلات موسیقی قدیدیمی مانند دف، کینور و... ذکر شده است و در بخش هائی از آن بر اهمیت موسیقی و رقص برای ستایش پرورگار تأکید شده است. سرودن این اشعار را به حضرت داوود از انبیاء و پادشاهان بنی اسرائیل نسبت می‌دهند. از ۱۵۰ مزمور فقط سی و چهارتای آن عنوان ندارند، که به آن‌ها مزامیر یتیم گفته می‌شود.

در قرآن و ادبیات فارسی

سعدی شاعر قرن هفتم:

آتشی از سوز دل در دل داوود بود

تا به فلک می‌رسد بانگ مزامیر او

همچنین در قرآن سه با به کتاب زبور یا مزامیر اشاره شده است. قرآن

منابع

• قرآن
• عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
• یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم. تهران: روز نو، ۱۳۸۰. ۱۹۱۲. 
• جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم. تهران: اساطیر، ۱۳۷۵. ۱۱۴.