تقوی (اسلام)
| از سلسله مقالات دربارهٔ: |
| اسلام |
|---|
 |
تقوی (انگلیسی: Taqwa)، در لغت به معنای پرهیز کاری است.
معنی تقوی و اتقاء محفوظ ماندن است چون از «وقی» مشتق است.[۱] تقوی خویشتن نگاه داشتن است از شبهات.[۲]
متقی کسی است که خدا را وقایه خود گرفته باشد، در ذات و صفات و افعال.[۳]
سر چشمه تقوی
[ویرایش]سر چشمه تقوی و آنچه سبب تقوی می‌شود و تقوی از آن پدید می‌آید بلکه سر چشمه هر فضیلت و احسانی همان معرفت به حق تعالی و توجه کامل به اوست.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ علامه حسن‌زاده آملی، هزار و یک کلمه، جلد۲، بوستان کتاب - قم، چاپ: سوم، 1381.
- ↑ سید جعفر شهیدی، شرح مثنوی، جلد ۵، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی - تهران، چاپ: اول، 1373.
- ↑ فرهنگ جامع اصطلاحات عرفانی ابن عربی، تألیف گل بابا سعیدی – تهران : انتشارات زوار ۱۳۸۷
- ↑ سیده نصرت امین (بانوی اصفهانی)، مخزن عرفان در تفسیر قرآن، جلد ۱، نهضت زنان مسلمان - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۱.
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
