امامزاده سید مرتضی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابراهیم اصغر بن موسی بن جعفر
مدفنکاشمر شهرستان کاشمر
والدین

امامزاده سید مرتضی مربوط به دوره خلفای عباسی و زمان ولیعهدی امام رضاست ولی بنای اولیه آرامگاه مربوط به دوره قاجار است و در کاشمر، انتهای بلوار سیدمرتضی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۴۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]

مشخصات[ویرایش]

این آرامگاه به بقعه سبز استان خراسان رضوی توسط اسماعیل تدینی ملقب شده‌است و در ۶۰ هکتار فضای سبز و چاه‌موتور مستقل که در یکی از زیباترین بوستان‌های جنگلی منطقه قرار گرفته‌است.[۲]

ساختمان کنونی امامزاده به سبک معماری صفوی بر بلندای تپه‌ای بنا شده‌است و درب اصلی آرامگاه به صحن جنوبی باز می‌شود و ایوانی آینه‌کاری شده، گنبد بزرگ در وسط دو گلدسته بلند با کاشی‌هایی به رنگ لاجوردی رؤیت است. گلدسته‌ها و گنبد منقش به کاشی‌کاری معرق و درج اسماءالله و آینه‌کاری داخل آرامگاه و جاذبه‌های اطراف آن برای زائران و گردشگران خیره کنندست، طرح کامل آرامگاه که در حال اجراست، شامل کاربری‌های فرهنگی، اداری، خدماتی، گسترش زائرسراها، ۲ خودروگاه به مساحت ۵ هکتار، ۲ رستوران با ظرفیت پذیرایی از ۳ هزار نفر، شبیه‌خوانی، مهمانسرا، انتظامی، تجاری و فضای سبز هست و احداث انبار ظروف، حمام مجاور، وضوخانه مستقل خواهران و برادران و کفشداری‌های جداگانه از خدمات آن‌است.[۳]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «پرونده امامزاده سید مرتضی در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱.
  2. «امامزاده سید مرتضی (ع) به بقعه سبز خراسان رضوی ملقب شد». ایرنا. دریافت‌شده در ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱.
  3. «امامزاده سید مرتضی (ع)؛ نگین گردشگری مسافران نوروزی». ایکنا. دریافت‌شده در ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱.