ابوالمظفر ابیوردی
| ابوالمُظفّر ابیوردی محمد بن احمد بن محمد | |
|---|---|
| زادهٔ | روستای کوقن/کوفن، نزدیکی ابیورد |
| درگذشت | ۸ سپتامبر ۱۱۱۳/ ۲۵ ربیع‌الاول ۵۰۷ق اصفهان |
| محل زندگی | بغداد، اصفهان |
| پیشه | قاری، زبان‌شناس، شاعر و وزیر |
ابوالمُظفّر محمد بن احمد ابیوردی (؟ - ۱۱۱۳) قاری، نسب‌شناس، شاعر، نویسنده و زبان‌شناس عربی اُمَوی ایرانی و وزیر سلجوقی در سدهٔ پنجم هجری بود که بر علوم ادبی و تبارشناسی دانا بود.[۱][۲]
زندگی[ویرایش]
در جوانی به بغداد رفت و آنجا آموزگار کودکان بود (۴۵۱–۴۵۶ق).[۱]چند ماه در ۴۸۶ق در اصفهان در خدمت مؤیدالدوله عبیدالله وزیر سلطان محمود سلجوقی بود. در سال ۴۸۷ به حله رفت و امیر آنجا را مدح نمود. سپس به بغداد رفت و آنجا متولی کتابخانهٔ نظامیه بغداد شد؛ پس از آنکه متولی پیشینِ آن قاضی ابویوسف اسفراینی درگذشت.[۱] ابیوردی در ۲۵ ربیع‌الاول ۵۰۷ق بر اثر سم در اصفهان درگذشت.[۱]
آثار[ویرایش]
- تاریخ أبیورد ونسا»
- «قبسة العجلان فی نسب آل سفیان»
- «کتاب طبقات العلم فی کل فن»
- «تعلّة المشتاق إلی ساکنی العراق»
- «صهلة القارح»
- «المختلف والمؤتلف»
- «زاد الرفاق»
- دیوان شعرش
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۱۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۶. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۰۹. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg)
