ابن ناقیا بغدادی
| ابن ناقیا بغدادی عبدالله بن حسین بن ناقیا | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲ مارس ۱۰۲۰/ ۱۵ ذی‌القعده ۴۱۰ بغداد، عراق |
| درگذشت | ۱۴ فوریه ۱۰۹۲/ ۴ محرم ۴۸۵ بغداد، عراق |
| پیشه | فقیه، فیلسوف، زبان‌شناس، ادیب، شاعر |
| شناخته‌شده برای | چیرگی بر علوم گوناگون |
عبدالله بن حسین بن ناقیا با کنیهٔ ابوالقاسم، شهرت‌یافته به ابن ناقیا بغدادی (۱۲ مارس ۱۰۲۰-۱۴ فوریه ۱۰۹۲م) فقیه، فیلسوف، زبان‌شناس، ادیب و شاعر عربی عراقی در سدهٔ پنجم هجری بود. از آثار اوست: «الجُمان فی تَشبیهات القُرآن»، «شرح کتاب الفصیح (از ثعلب)»، «مُلَحُ المُمالحة»، «مُلَح الکُتّاب»، «أغانی المُحدَثین»، «مختصر کتابِ الأغانی».[۱][۲][۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۴۷۵.
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۶۷.
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۱۹۹.
.jpg)
