کنگاور
کنگاور کنگاوور،کهنگوهر | |
---|---|
![]() | |
کشور | ![]() |
استان | کرمانشاه |
شهرستان | کنگاور |
بخش | مرکزی |
نام(های) پیشین | کنکوبار؛ قصرالصوص[۱][۲][۳] |
سال شهرشدن | ۱۳۳۵[۴] |
مردم | |
جمعیت | ۵۳٬۴۴۹ نفر در سال ۱۳۹۰[۵] |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۸۸۴۵۰۰ متر مربع |
ارتفاع | ۱۴۵۷ متر |
اطلاعات شهری | |
رهآورد | خربزه باروتی،تفتان و اوفاق،بستنی، بڕساق ، پەپکە |
شناسهٔ ملی خودرو | ![]() |
روی نقشه ایران
۳۴°۳۰′شمالی ۴۷°۵۸′شرقی / ۳۴٫۵۰°شمالی ۴۷٫۹۶°شرقی |
کنگاور نام شهری در استان کرمانشاه است که در شرقیترین قسمت این استان قرار گرفته و مرکز بخش مرکزی شهرستان کنگاور است. معبد آناهیتا که یک بنای فاخر سنگی است، در شهر کنگاور قرار دارد.[۶]
پیشینه[ویرایش]
حکومت این شهر در زمان قاجار به ساریاصلان سپرده شد. عمارت ساریاصلان در مرکز شهر کنگاور همچنان پا بر جا است.[۷][۸]
مردم[ویرایش]
اقوام[ویرایش]
بیشتر مردم شهرستان کنگاور از اقوام فارس و کرد میباشند. همچنین برخی از مردمان شهرستان کنگاور از قوم لر میباشند. در سدههای اخیر، تعدادی ترکزبان از نواحی مجاور نیز به این شهرستان کوچ کردهاند.[۹] علاوه بر آن برخی از ایلات لک نیز در بخشهای پیرامونی شهرستان کنگاور سکونت دارند.[۱۰]
زبان[ویرایش]
مردم شهر کنگاور به زبان های فارسی و کُردی با گویش کرمانشاهی(با لهجه مخصوص شهرهای کنگاور و صحنه) و لکی صحبت میکنند؛[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] و در بعضی از روستاها و بخشهای شهر کنگاور، لری و ترکی نیز به صورت عمومی متداول است.[۱۶] همچنین ایلات لک ساکن کنگاور و بخشهای پیرامونی آن به زبان لکی تکلم میکنند.[۱۷]
کنگاور در سفرنامهها[ویرایش]
موسیو اولویه جهانگرد فرانسوی در هشتم ژوئن سال ۱۹۷۶ از کنگاور دیدن میکند و مینویسد:
بعد از هفت ساعت راه، در کنگاور فرود آمدیم. کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین درهای افتاده که آب وافری در آن جاری بود. جلگه در جانب جنوبی ده بود، بسیار وسیع و زیاد خضب (سرسبز) و معمور (آبادان) بود.[۱۸]
آثار تاریخی[ویرایش]
شهر کنگاور از جمله شهرستانهای تاریخی و با پیشینه استان کرمانشاه است که آثار تاریخی و باستانی ارزشمندی را در خود جای دادهاست، که مهمترین آنها عبارت اند از:[۱۹][۲۰]
- معبد آناهیتا
- گودینتپه
- حمام قدیمی توکل
- حمام بزرگ
- خانه ساریاصلانی
- مسجد امام زاده
- مسجد جامع کنگاور
- بقعه شاه زاده محمد ابراهیم
- امام زاده سید جمال الدین
- امام زاده باقر
- پل کوچه
- تپه جودا (جهودا)
- تپه برج
- تپه چشمه یار قزوینه
- تپه چشمه تخت قزوینه
- تپه گوری
- معدن اله دانه
- معدن شل مران (چل مران)
- معدن باغ ملی
- گورستان ماقبل تاریخ رستمآباد
- کاروانسرای شاه عباسی
- حمام حسن خان
- بقعه قبرآقا
- قلعه دختر گبر
جغرافیای طبیعی[ویرایش]
- رودخانه سراب کنگاور
- چشمه عبدل
- چشمه هندی آباد
- چشمه دار صیفور[۲۱]
نگارخانه[ویرایش]
کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن
دورنمای کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۱.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آبراهام ویلیام جکسون، سفرنامه جکسون (ایران در گذشته و حال)، ترجمه منوچهر امیری و فریدون بدره ای، (تهران:انتشارات خوارزمی، ۱۳۵۲)رویه ۲۸۰.
- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۲۶ مرداد ۱۳۹۲.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامهریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانیشده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافتشده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «آشنایی با معبد آناهیتای کنگاور - کرمانشاه». همشهری آنلاین. ۲۰۰۹-۰۴-۰۷. دریافتشده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ «فرکانس موج جوونی به کرمانشاه رسید». radiojavan.ir. دریافتشده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ا نتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
- ↑ گردشگری استان کرمانشاه، بازدید: فوریه ۲۰۰۹.
- ↑ ایل کلهر در دوره مشروطیت، علیرضا گودرزی انتشارات کرمانشاه، ۱۳۸۱
- ↑ «کنگاور». استانداری کنگاور.
- ↑ http://kermanshah.irib.ir/-/کنگا-3
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ سفرنامه موسیو اولویه،. اطلاعات. ص. ۴۷.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۱ (چاپ انتشارات زرین)، صفحات ۶۴۹–۶۹۴.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ «تصاویر | جلوه پاییزی کنگاور». همشهری آنلاین. ۲۰۲۰-۱۱-۰۹. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۷-۰۴.
منابع[ویرایش]
- ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ مجموعه ۲ جلدی (چاپ انتشارات زرین).
- علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ» ،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- محمدحسین شیریان (دی ۱۳۹۲)، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، ص. ۵۲۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۹۴۸۵-۱
- ایرانویچ، دکتر بهرام فره وشی، انتشارات دانشگاه تهران
- لغتنامه دهخدا، عتی اکبر دهخدا
- دیار شهریاران، دکتر احمد اقتداری، انجمن آثار ملی، صص ۹۷۹–۹۹۳ – ۹۹۶ – ۱۰۱۸
- جستار دربارهٔ مهر و میترا، محمد مقدم، هیرمند، صص۲۹–۳۰
- برهان قاطع، محمدحسین بن خلف تبریزی
- اوستا، آبان یشت، کردههای ۱۰۱–۱۰۲و۶۴ – ۷۸–۱۲۶ تا ۱۲۹و۱۲۳ و ۱۹۸و۱۱–۱۳ – ۲۰
- خاتون هفت قلعه، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی
- معجم البلدان نوشته: یاقوت حموی
- ای همه مهر و صفا کنگاور،نشر هانی،همدان، نوشته: بیژن شهرامی
- تذکره شعرای کنگاور،نشر نور علم،همدان،نوشته ابوالفاضل مرآتی
- مختصات و ارتفاع
- اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳.