کنگاور
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (اوت ۲۰۱۸) |
| کنگاور کنگاوور | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | کرمانشاه |
| شهرستان | کنگاور |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | کنکوبار؛ قصرالصوص[۱][۲][۳] |
| سال شهرشدن | ۱۳۳۵[۴] |
| مردم | |
| جمعیت | ۵۳٬۴۴۹ نفر در سال ۱۳۹۰[۵] |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۸۸۴۵۰۰ متر مربع |
| ارتفاع | ۱۴۵۷ متر |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۲۹ ص |
کنگاور نام شهری در استان کرمانشاه است که در شرقی‌ترین قسمت این استان قرار گرفته و مرکز بخش مرکزی شهرستان کنگاور است. معبد آناهیتا یک بنای سنگی است که در شهر کنگاور قرار دارد.[۶]
پیشینه[ویرایش]
- حکومت این شهر در زمان قاجار به ساری‌اصلان سپرده شد. عمارت ساری‌اصلان در مرکز شهر کنگاور همچنان پا بر جا است.[۷][۸]
مردم[ویرایش]
ترکیب جمعیتی[ویرایش]
بیشتر مردم شهرستان کنگاور از قوم کرد می باشند. همچنین برخی از مردمان شهرستان کنگاور از قوم لر می باشند. در سده های اخیر، تعدادی ترک زبان از نواحی مجاور نیز به این شهرستان کوچ کرده اند.[۹] علاوه بر آن برخی از ایلات لک نیز در بخش های پیرامونی شهرستان کنگاور سکونت دارند.[۱۰]
زبان[ویرایش]
مردم شهر کنگاور به زبان کردی مایانی و لکی صحبت میکنند؛[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] و در بعضی از روستاها و بخش های شهر کنگاور، لری و ترکی نیز به صورت عمومی متداول است.[۱۶] همچنین ایلات لک ساکن کنگاور و بخش های پیرامونی آن به زبان لکی تکلم می کنند.[۱۷]
کنگاور در سفرنامه ها[ویرایش]
موسیو اولویه جهانگرد فرانسوی در هشتم ژوئن سال 1976 از کنگاور دیدن می کند و می نویسد:
بعد از هفت ساعت راه،در کنگاور فرود آمدیم.کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین دره ای افتاده که آب وافری در آن جاری بود.جلگه در جانب جنوبی ده بود،بسیار وسیع و زیاد خضب(سرسبز) و معمور(آبادان) بود.[۱۸]
آثار تاریخی[ویرایش]
شهر کنگاور از جمله شهرستان های تاریخی و با پیشینه استان کرمانشاه است که آثار تاریخی و باستانی ارزشمندی را در خود جای داده است، که مهم ترین آن ها عبارت اند از:[۱۹][۲۰]
- معبد آناهیتا (کنگاور)
- گودین‌تپه
- حمام قدیمی توکل
- حمام بزرگ
- خانه ساری‌اصلانی
- مسجد امام زاده
- مسجد جامع کنگاور
- بقعه شاه زاده محمد ابراهیم
- امام زاده سید جمال الدین
- امام زاده باقر
- پل کوچه
- تپه جودا (جهودا)
- تپه برج
- تپه گوری
- معدن اله دانه
- معدن شل مران (چل مران)
- معدن باغ ملی
- گورستان ماقبل تاریخ رستم آباد
- کاروانسرای شاه عباسی
- حمام حاج اصغر خان
- حمام حسن خان
- گورستان قبرآقا
- قلعه دختر گبر
جغرافیای طبیعی[ویرایش]
- رودخانه سراب کنگاور
- چشمه عبدل
- چشمه هندی آباد
- چشمه صیفور
نگارخانه[ویرایش]
برخورد با راهزنان در کنگاور در سال ۱۸۲۹ (میلادی)
کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن
دورنمایی کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن
))_-_panoramio_(1).jpg)
پانویس[ویرایش]
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۱.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آبراهام ویلیام جکســون، ســفرنامه جکســون(ایران در گذشــته و حال)، ترجمــه منوچهر امیری و فریدون بدره ای، (تهران:انتشــارات خوارزمی، ۱۳۵۲)رویه ۲۸۰.
- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۶ مرداد ۱۳۹۲.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «آشنایی با معبد آناهیتای کنگاور - کرمانشاه». همشهری آنلاین. ۲۰۰۹-۰۴-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ «فرکانس موج جوونی به کرمانشاه رسید». radiojavan.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ا نتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
- ↑ گردشگری استان کرمانشاه، بازدید: فوریه ۲۰۰۹.
- ↑ ایل کلهر در دوره مشروطیت، علیرضا گودرزی انتشارات کرمانشاه، ۱۳۸۱
- ↑ «کنگاور». استانداری کنگاور.
- ↑ http://kermanshah.irib.ir/-/کنگا-3
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ سفرنامه موسیو اولویه،. اطلاعات. ص. ۴۷.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۱ (چاپ انتشارات زرین)، صفحات ۶۴۹-۶۹۴.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ مجموعه ۲ جلدی (چاپ انتشارات زرین).
- علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- محمدحسین شیریان (دی ۱۳۹۲)، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، ص. ۵۲۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۹۴۸۵-۱
- ایرانویچ، دکتر بهرام فره وشی، انتشارات دانشگاه تهران
- لغت‌نامه دهخدا، عتی اکبر دهخدا
- دیار شهریاران، دکتر احمد اقتداری، انجمن آثار ملی، صص ۹۷۹–۹۹۳ – ۹۹۶ – ۱۰۱۸
- جستار دربارهٔ مهر و میترا، محمد مقدم، هیرمند، صص۲۹–۳۰
- برهان قاطع، محمدحسین بن خلف تبریزی
- اوستا، آبان یشت، کرده‌های ۱۰۱–۱۰۲و۶۴ – ۷۸–۱۲۶ تا ۱۲۹و۱۲۳ و ۱۹۸و۱۱–۱۳ – ۲۰
- خاتون هفت قلعه، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی
- معجم البلدان نوشته: یاقوت حموی
- مختصات و ارتفاع
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳.
