ژولیا کریستوا
 کریستِوا در سال ۲۰۰۸ |
||
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| حیطه | فلسفه معاصر | |
| دوره | فلسفه غربی | |
| مکتب | روانکاوی پساساختارگرایی |
|
| علایق اصلی | فیلسوف، منتقد ادبی، روانکاو، فمینیست و رمان‌نویس | |
| ملیت | بلغاری-فرانسوی | |
| زادروز | ۲۴ ژوئن ۱۹۴۱ (۷۲ سال) | |
| زادگاه | اسلیون، بلغارستان | |
ژولیا کریستِوا (به زبان بلغاری: Юлия Кръстева یولیا کریستوا و به زبان فرانسه: Julia Kristeva) (زاده ۲۴ ژوئن ۱۹۴۱) فیلسوف، منتقد ادبی، روانکاو، فمینیست و رمان‌نویس بلغاری-فرانسوی است که از اواسط دهه ۱۹۶۰ در فرانسه زندگی می‌کند.
جولیا کریستوا بعد از انتشار نخستین کتابش، Semeiotikè در ۱۹۶۹ تاثیر زیادی در تحلیل انتقادی*[۱]، نظریه فرهنگ*[۲] و فمینیسم گذاشت. کارهای او شامل کتاب‌ها و مقاله‌های بسیار درباره نشانه‌شناسی، بینامتنیت و ابجکسیون (خواری)*[۳] در حوزه‌های زبان شناسی، نظریه ادبی و نقد، روانکاوی، زندگینامه‌نویسی و خودزندگی‌نامه‌نویسی، تحلیل سیاسی و فرهنگی، هنر و تاریخ هنر می‌شود.
او یکی از پیشگامان ساختارگرایی هنگام اوج این نظریه در علوم انسانی بود. کارهای وی همچنین جایگاه مهمی در اندیشه پساساختارگرایی دارد.
محتویات
فمینیسم[ویرایش]
کریستوا به همراه سیمون دوبوار، هلن سیکسو و لوس اریگاری از مدافعان اصلی فمنیسم فرانسوی به شمار می رود. کریستوا تاثیر فراوانی روی فمینیسم و مطالعات ادبی فمنیستی و همین طور بر خوانش هنر معاصر گذاشته‌است. کریستوا ایدهٔ هویت‌های متکثر جنسی را در برابر نشانه‌شناسی متحد «زبان یکپارچه زنانه» مطرح کرده‌است.
رد سیاست بازنمایی هویت[ویرایش]
با وجود اینکه او معمولاً به عنوان یکی از معماران اصلی فمینیسم پست مدرن شناخته می شود که تا حدی عامل شناساندن مفاهیم «صحت سیاسی»، «چندگانگی فرهنگی» و «سیاست‌های هویتی» است، کریستوا خود اعلام کرده که دانشگاهیان فمینیست آمریکایی نوشته‌های او را به اشتباه فهمیده‌اند. او معتقد است که بالاتر قرار دادن هویت جمعی نسبت به هویت فردی امری است اشتباه و چنین برداشتی از هویت‌های جنسی، قومی و مذهبی «تمامیت خواهانه» است.
رمان‌ها[ویرایش]
در دههٔ گذشته، کریستوا تعدادی رمان نوشته است که مشابه داستان‌های پلیسی است. در حالی که کتاب‌ها روایت تعلیق‌گونه مختص این گونه آثار را حفظ کرده‌اند و ساختار سطحی نوشتار دارای سبک است، خواننده با ایده‌هایی برخورد می‌کند که از درون پروژه‌های تئوریک او سر برآورده‌اند. شخصیت‌های او خود را از طریق دستگاه‌های روانی ابراز می‌کنند. این شیوهٔ نگارش او را بیش از همه به آثار متاخر داستایوسکی نزدیک می‌کند. آثار تخیلی او در حالی که اغلب تمثیل گونه‌اند، از رویکردهای حدیث نفسی نیز بهره می‌برند.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- Wikipedia contributors, "Julia Kristeva," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Julia_Kristeva&oldid=263155983 (accessed January 10, 2009).
برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
- نوئل مک‌آفی (Noélle McAfee). ژولیا کریستوا. ترجمهٔ مهرداد پارسا. نشر مرکز، ۱۳۸۵. ISBN 964-305-891-3.
- کند و کاوی در نظریات فمینیستی ژولیا کریستوا نوشته ی فیروزه مهاجر
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ژولیا کریستوا موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ژولیا کریستوا در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 |
این یک نوشتار خُرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- زادگان ۱۹۴۱ (میلادی)
- استادان دانشگاه پاریس
- استادان دانشگاه کلمبیا
- افراد زنده
- افسران لژیون دونور
- اهالی اسلیون
- جامعهشناسان اهل فرانسه
- جامعهشناسان زن
- رماننویسان اهل فرانسه
- رماننویسان اهل بلغارستان
- زنان و روانشناسی
- فلسفه جنسیتگرایی
- فیلسوفان اهل بلغارستان
- فیلسوفان اهل فرانسه
- فیلسوفان زن
- فیلسوفان ساختارگرا
- فیلسوفان سده ۲۰ (میلادی)
- فیلسوفان سده ۲۰ (میلادی) اهل فرانسه
- فیلسوفان سده ۲۰
- فیلسوفان سده ۲۱ (میلادی)
- فیلسوفان قارهای
- منتقدان ادبی اهل بلغارستان
- منتقدان ادبی اهل فرانسه
- نشانهشناسان
- نشانه‌شناسی
- نویسندگان اهل بلغارستان
- نویسندگان زن اهل فرانسه
- نویسندگان زن سده ۲۰ (میلادی)
- نویسندگان زن سده ۲۱ (میلادی)
- نویسندگان سده ۲۱ (میلادی) فرانسه
- نویسندگان فمینیست
- نظریه پسانوگرا
- نظریه روانکاوی
