فمینیسم پساساختارگرایانه
| از مجموعه مقاله‌های |
| فمینیسم |
|---|
.svg) |
فمینیسم پساساختارگرایانه (انگلیسی: Post-structural feminism) شاخه‌ای از فمینیسم است که با بینش‌هایی از تفکر پساساختارگرایی درگیر است. فمینیسم پساساختارگرایانه بر «ماهیت تصادفی و گفتمانی همه هویت‌ها»[۱] و به‌ویژه برساخت‌گرایی اجتماعی سوبژکتیویته‌های جنسیتی تأکید دارد.[۲]
مانند خود پساساختارگرایی، شاخه فمینیستی آن، تا حد زیادی ابزاری برای تحلیل ادبی است، اما به روان‌کاوی و نقد اجتماعی-فرهنگی نیز می‌پردازد[۳] و به‌دنبال کشف روابط بین زبان، جامعه‌شناسی، ذهنیت و روابط قدرت است که بر جنسیت تأثیر می‌گذارد.[۴]
فمینیسم پساساختارگرایانه همچنین به‌دنبال انتقاد از کیریارکی است، درحالی‌که به نظریه کیریارکی محدود نمی‌شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Randall, Vicky (2010) 'Feminism' in Theory and Methods in Political Science. Marsh, David. Stoker, Gerry. (eds.), Basingstoke: Palgrave Macmillan, p. 116.
- ↑ P. Prasad, Crafting Qualitative Research (2005) p. 165.
- ↑ J. Childers/G. Hentzi, The Columbia Dictionary of Modern Literary and Cultural Criticism (1995) p. 237
- ↑ Prasad, p. 165
برای‌مطالعه‌بیشتر[ویرایش]
- Linda Nicholson ed. , Feminism/Postmodernism (1990)
- Margaret A. McLaren, Feminism, Foucault, and Embodied Subjectivity (2002)
 | این یک مقالهٔ خرد فمینیسم است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |