قاچاق جنسی سایبری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بخشی از یک مجموعه دربارهٔ
امنیت اطلاعات
نسخه بُرداری
نسخه بُرداری
رده‌های مرتبط با امنیت
تهدیدها
محافظت
روابط جنسی و قانون
مسائل اجتماعی
جرائم خاص
(ممکن است بسته به حوزه قضایی گوناگون باشد)
ثبت‌نام مجرم جنسی
درگاه‌ها

قاچاق جنسی سایبری، سوء استفاده جنسی از طریق پخش زنده اینترنتی،[۱][۲][۳] وب گردی/مشاهده سوءاستفاده جنسی از طریق وب‌کم[۴] یا بهره‌کشی جنسی تسهیل‌شده توسط فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات (ICTs)[۵] یک نوع جرم سایبری است که شامل قاچاق جنسی و پخش زنده اعمال جنسی اجباری[۶][۷] و/یا تجاوز جنسی در وب‌کم می‌شود.[۸][۹][۱۰]

قاچاق جنسی سایبری از جنایات جنسی متمایز است.[۸] قربانیان توسط قاچاقچیان به «آشیانه‌های سکس سایبری» منتقل می‌شوند،[۱۱][۱۲][۱۳] که مکان‌هایی با وب کم[۱۴][۱۰][۱۵] و دستگاه‌های متصل به اینترنت با نرم‌افزار پخش زنده هستند. در آنجا، قربانیان مجبور به انجام اعمال جنسی[۱۶] بر روی خود یا دیگران[۱۷] در بردگی جنسی می‌شوند[۱۶][۱۸] یا توسط قاچاقچیان یا به کمک دستیار مهاجمان در ویدیوهای زنده تجاوز جنسی می‌شوند. به قربانیان غالباً دستور داده می‌شود که مشتریان یا خریدارانی را که از راه دور و نزدیک پرداخت می‌کنند، را روی صفحه‌های مشترک به صورت زنده تماشا کنند و دستورهای آنها را دنبال کنند.[۹][۱۹][۲۰] این اغلب یک شکل سایبری تجاری شده[۲۱] از روسپیگری اجباری است.[۱۶][۲۲] زنان،[۲۳][۲۴][۲۵] کودکان، و افراد فقیر به ویژه در برابر سکس اینترنتی اجباری[۹][۱۵][۲۶] آسیب‌پذیر هستند. تصاویر ارتباطات با واسطه رایانه که در جریان جنایت تولید می‌شود، نوعی پورنوگرافی تجاوز جنسی[۲۷] یا پورنوگرافی کودکان[۲۸][۲۹][۳۰] است که فیلمبرداری و به‌صورت رایانش بی‌درنگ پخش می‌شود و می‌توان آن را ضبط کرد.[۳۱]

هیچ داده‌ای در مورد میزان قاچاق جنسی سایبری در جهان وجود ندارد.[۳۲][۳۳][۳۴] فناوری برای تشخیص تمام حوادث پخش زنده جرایم هنوز توسعه نیافته‌است.[۳۵] سالانه میلیون‌ها گزارش از قاچاق جنسی سایبری به مقامات ارسال می‌شود.[۳۶] این یک صنعت غیرقانونی با ارزش میلیاردها دلار است[۲۹] که با عصر اطلاعات[۱۰][۲۶] به وجود آمد و با جهانی شدن مرتبط است. این صنعت از گسترش جهانی ارتباطات و انتشار جهانی اینترنت[۹] و تلفن‌های هوشمند،[۳۷][۳۸][۳۹] به ویژه در کشورهای در حال توسعه، افزایش یافته‌است.

همچنین استفاده از نرم‌افزارها، سیستم‌های ارتباطی رمزگذاری‌شده[۳۳][۴۰] و فناوری‌های شبکه[۴۱] که به‌طور مداوم در حال تکامل هستند،[۲۱] و همچنین رشد و توسعه سامانه‌های بین‌المللی پرداخت تجارت الکترونیک با خدمات انتقال وجه[۳۷][۳۳][۴۲] و رمزارز که هویت انتقال دهنده را پنهان می‌کنند، این فرایند را تسهیل کرده‌است.[۴۳][۴۴]

ماهیت جنایت فراملی و مقیاس جهانی «قاچاق جنسی سایبری» ایجاب می‌کند که ملت‌ها، شرکت‌ها و سازمان‌های جهان واکنشی واحد برای کاهش حوادث جنایت داشته باشند.[۱۷] از قربانیان محافظت، نجات، و بازپروری کنند و عاملان را دستگیر و تحت تعقیب قرار دهند. برخی از دولت‌ها تبلیغات و کمپین‌های رسانه‌ای را آغاز کرده‌اند که بر آگاهی از جرم متمرکز است.

آنها همچنین سمینارهای آموزشی را برگزار کرده‌اند تا به مجریان قانون، دادستان‌ها، و سایر مقامات، و همچنین کارگران سازمان غیردولتی آموزش دهند تا با این نوع جرم مبارزه کنند و خدمات مراقبت‌های پس از تروما را ارائه دهند.[۴۵] در قرن بیست و یکم، قوانین جدیدی برای مبارزه با قاچاق جنسی سایبری نیاز است.[۴۶][۳۹]

واژه‌شناسی[ویرایش]

سایبر، به عنوان یک فرم ترکیبی، به معنای «مرتبط با شبکه‌های ارتباطی الکترونیکی، به ویژه اینترنت» تعریف می‌شود.[۴۷] قاچاق جنسی، قاچاق انسان به منظور استثمار جنسی، از جمله بردگی جنسی است.[۴۸] قربانیان به «آشیانه‌های سکس سایبری» قاچاق یا انتقال داده می‌شوند، که اتاق‌ها یا مکان‌هایی مجهز به وب‌کم هستند.[۱۴] جرایم سایبری همچنین شامل انتقال یا پخش زنده تصاویر بدن قربانیان و تعرض جنسی در وب بی‌درنگ از طریق رایانه دارای وب کم به رایانه‌های دیگر متصل به اینترنت، است.[۸][۶][۹] بنابراین بخشی در دنیای فیزیکی یا واقعی رخ می‌دهد، زیرا تجاوز جنسی واقعی است[۴۹] و بخشی در فضای سایبری است.[۵۰]

قربانیان[ویرایش]

قربانیان، عمدتاً زنان[۱۹][۵۱][۵۲]و کودکان،[۲۳] مورد ربوده شدن،[۱۶]تهدید یا فریب قرار می‌گیرند.[۹][۱۹] برخی تحت تأثیر موادمخدر قرار می‌گیرند.[۵۳] آنها اسیر می‌شوند و[۱۹]در اتاق‌هایی با پنجره‌های پوشیده یا بدون پنجره و مجهز به دوربین ویدئویی نگهداری می‌شوند.[۹] آنها آسیب‌های جسمی و روانی را تجربه می‌کنند.[۹][۲۹][۴۵] تجاوز گروهی در وب‌کم رخ داده‌است.[۱۸][۵۴] برخی مجبور به زنا با محارم می‌شوند.[۳۲] قربانیان از خوردن غذا محروم شده‌اند،[۱۸] از خواب محروم شده‌اند،[۱۹] و گاهی مجبور شده‌اند در هنگام بیماری نیز به اجرای وظایف بپردازند.[۶] آنها در زمان اسارت به بیماری‌هایی از جمله سل مبتلا شده‌اند.[۶] تعدادی مورد حمله قرار می‌گیرند[۶][۱۹] یا شکنجه می‌شوند.[۳۰][۵۵]

قربانیان می‌توانند در هر مکانی که قاچاقچیان جنسی سایبری، کامپیوتر، تبلت یا تلفن با اتصال اینترنت دارند مورد سوء استفاده قرار گیرند.[۱۰] این مکان‌ها، که معمولاً به عنوان «آشیانه‌های سکس سایبری» نامیده می‌شوند،[۱۱][۱۲][۱۳] می‌تواند در خانه‌ها، هتل‌ها، ادارات، کافی‌نت‌ها و سایر مشاغل باشد که شناسایی آنها را برای مجریان قانون بسیار دشوار یا غیرممکن می‌کند.[۹] تعداد قربانیان قاچاق سکس سایبری مشخص نیست.[۳۲][۳۳] برخی از قربانیان به‌طور همزمان در فاحشه خانه یا مکان دیگری مجبور به تن‌فروشی می‌شوند.[۵۶]

نجات‌هایی که شامل «بهره‌کشی جنسی تجاری از کودکان» توسط والدین است، اغلب مستلزم جدایی خردسالان از خانواده و ایجاد زندگی جدید برای آنها در یک پناهگاه امن است.[۴۵]

برخی از قربانیان به‌طور فیزیکی جابه‌جا و اسیر نمی‌شوند، بلکه قربانی اخاذی آنلاین هستند. آنها تهدید می‌شوند،[۵۷] با به‌کارگیری وب‌کم اخاذی جنسی می‌شوند،[۵۸] یا مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند تا از خود در حال انجام اعمال جنسی به صورت آنلاین فیلمبرداری کنند.[۵۹]

قربانیان مجبور به نفوذ به خود شده‌اند، چیزی که «تجاوز جنسی از راه دور» نامیده می‌شود.[۵۸] برخی دیگر نیز فریب می‌خورند، از جمله توسط شرکای عاشقانهٔ جعلی که در واقع توزیع کنندگان فیلم‌های تجاوز جنسی یا پورنوگرافی کودکان هستند، تا از خودارضاییِ خود فیلم بگیرند.[۶۰] این ویدیوها به صورت زنده برای خریداران پخش می‌شوند یا برای فروش در آینده ضبط می‌شوند.[۳۱]

کسانی که از طبقه پایین‌تر، تبعیض نژادی، اقلیت یا سایر آسیب‌های اجتماعی هستند در معرض خطر بیشتری برای قربانی شدن قرار دارند.[۴۱] قاچاق سکس سایبری، قاچاق جنسی سایبری یا انتشار بدون رضایت محتوای جنسی شامل زنان و دختران، که اغلب با تهدید همراه است، به عنوان «خشونت جنسی دیجیتال» یا «خشونت مبتنی بر جنسیت آنلاین» نامیده می‌شود.[۶۱]

قربانیان، علی‌رغم اجبار، همچنان در برخی از حوزه‌های قانونی، جرم انگاری شده و مورد پیگرد قرار می‌گیرند.[۴۱]

عاملان[ویرایش]

قاچاقچیان قربانیان را به مکان‌هایی مجهز به وب‌کم و نرم‌افزارهای پخش زنده منتقل می‌کنند. آن‌ها به متجاوزان کمک می‌کنند و سپس مرتکب جنایات جنسی می‌شوند و فیلم‌برداری می‌کنند تا فیلم‌های پورنوگرافی تجاوز جنسی یا پورنوگرافی کودکان به صورت رایانش بی‌درنگ تولید کنند که ممکن است ضبط شده یا نشده باشد. مخاطبان آنلاین یا مصرف‌کنندگان، که اغلب از کشور دیگری هستند، ممکن است دستوراتی به قربانیان یا تجاوزکنندگان صادر کنند و هزینه‌ای بابت خدمات پرداخت کنند. متجاوزان مرد و زن،[۴۲][۶۲][۶۳] که پشت یک مانع مجازی و اغلب به صورت ناشناس فعالیت می‌کنند، از کشورهای مختلف جهان[۳۳][۳۷][۲۹] و از هر طبقه اجتماعی و اقتصادی آمده‌اند. برخی از قاچاقچیان و متجاوزان؛ اعضای خانواده، دوستان و آشنایان قربانیان بوده‌اند.[۹][۱۵][۲۹] قاچاقچیان ممکن است بخشیِ از یا با کمک سازمان‌های جنایتکار بین‌الملل، باندهایِ محلی یا حلقه‌هایِ جرمیِ کوچک باشند یا فقط یک نفر باشند.[۹] آنها به‌طور مخفیانه فعالیت می‌کنند و گاهی ساختارهای هماهنگ شده‌ای ندارند که می‌توانند توسط مقامات ریشه کن شوند.[۹] اکثر خریداران یا مصرف‌کنندگان مردان هستند.[۲۹][۵۵] ماهیت رمزگذاری شده فناوری مدرن باعث می‌شود که پیدا کردن متجاوزان دشوار باشد.[۳۳] برخی از آنها به دنبال رضایت جنسی هستند.[۳۰] قاچاقچیان برای به دست آوردن خریداران، کودکان را در اینترنت تبلیغ می‌کنند.[۳۴] منابع حاصل از قاچاق جنسی سایبری قابل شستشو است.[۴۰]

شکارچیان جنسی از خارج از کشور به دنبال خدمات پخش زنده یا سفارشی هستند[۳۷] که از کودکان بهره‌کشی جنسی می‌کنند.[۱۰][۳۲][۱۵] آنها برای جلب اعتماد قاچاقچیان محلی، اغلب والدین یا همسایگان قربانیان را قبل از وقوع آزار جنسی، تهدید می‌کنند.[۴۵]

پلتفرم‌های اینترنتی[ویرایش]

قاچاق جنسی سایبری یک جرایم سایبری است که تا حدی از طریق رایانه و اینترنت انجام می‌شود. قاچاقچیان قربانیان را به «آشیانه‌های سکس سایبری» منتقل می‌کنند و از وب‌کم‌ها برای پخش زنده تعرض جنسی با رایانش بی‌درنگ از طریق رایانه به اینترنت برای خریداران مستقیم از راه دور در سراسر جهان استفاده می‌کنند.

قاچاق جنسی سایبری، جزئی از جرم‌های مبتنی بر اینترنت است.[۱۸] مجرمان از شبکه‌های رسانه‌های اجتماعی،[۴۲] ویدیو کنفرانس، صفحات دوست‌یابی آنلاین، اتاق‌های گفتگوی آنلاین، اپ موبایل،[۴۹] سایت‌ها و دامنه‌های دارک وب[۳۷][۴۴] و سایر صفحات و دامنه‌ها استفاده می‌کنند.[۶۴] آنها همچنین از تلگرام و سایر برنامه‌های خدمات پیام‌رسانی فوری مبتنی بر خدمات ابری و صوتی مبتنی بر IP[۵۸] و همچنین پلتفرم‌های همتابه‌همتا (P2P)، شبکه خصوصی مجازی (VPN)[۴۱] و پروتکل‌ها و نرم‌افزارهای تور و برنامه‌های دیگر استفاده می‌کنند تا فعالیت‌های خود را به صورت ناشناس انجام دهند.

مصرف‌کنندگان با استفاده از وسترن یونیون، پی پل و سایر سامانه‌های پرداخت تجارت الکترونیک به قاچاقچیان؛ که گاهی اعضای خانواده قربانی هستند، پرداخت کرده‌اند.[۶۵]

دارک وب[ویرایش]

قاچاق جنسی سایبری، معمولاً در برخی از وب‌سایت‌های دارک وب رخ می‌دهد[۴۴] که در آن به کاربران پوشش فنی پیچیده‌ای در برابر شناسایی ارائه می‌شود.[۳۷]

رسانه‌های اجتماعی[ویرایش]

مجرمان از فیس‌بوک[۳۰][۴۰][۵۸] و سایر فناوری‌های رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند.[۳۷][۴۲]

آنها از طریق آگهی‌های شغلی جعلی قربانیان را جذب می‌کنند.[۶۶] این کار را با ایجاد آژانس‌های کاریابی جعلی انجام می‌دهند تا قربانیان با مجرم ملاقات کنند.[۶۷] این آگهی‌هایِ کاریابیِ جعلی می‌تواند مواردی مانند شغل‌های مدلینگ باشد. رسانه‌های اجتماعی به متجاوزان کمک می‌کند تا به‌طور همزمان با چندین نفر ارتباط برقرار کنند. آنها به‌طور مداوم درخواست‌های دوستی ارسال می‌کنند تا شانس خود را برای جذب قربانی افزایش دهند.[۶۸] رسانه‌های اجتماعی به متجاوزان این امکان را می‌دهد تا هویت خود را پنهان کنند. در رسانه‌های اجتماعی می‌توانید هرکسی که می‌خواهید باشید؛ بنابراین، مجرمان از حساب‌های جعلی برای جلب توجه قربانیان استفاده می‌کنند بیشتر متجاوزان به عنوان یک شخص جذاب که زندگی شاد و مجللی دارد، عمل می‌کنند.[۶۷] این برای جذب کاربران آسیب‌پذیری است که به آن تجملات علاقه‌مند هستند، استفاده می‌شود. افرادی که به شدت خواهان یک زندگی لوکس هستند، آسان‌ترین هدف هستند. آنها درگیر این تقلب هستند که آنها نیز می‌توانند مانند آن حساب‌های جعلی زندگی کنند. علاوه بر این، افراد جوان تر بیشتر قربانی «قاچاق جنسی سایبری» در رسانه‌های اجتماعی می‌شوند.[۶۹] درواقع آنها آگاهی کمتری دارند و هنوز در حال یادگیری استفاده از رسانه‌های اجتماعی هستند. علاوه بر این، نوجوانان در رسانه‌های اجتماعی آسیب پذیرتر هستند زیرا در حال کاوش هستند. نوجوانان می‌توانند از رسانه‌های اجتماعی برای کشف تمایلات جنسی خود استفاده کنند. این باعث می‌شود که آنها برای متجاوزان قابل دسترس تر شوند.[۷۰] بدون راهنمایی، نوجوانان در معرض خطر افتادن به دام‌ها و ترفندهای استفاده شده برای جذب آنها به «قاچاق جنسی سایبری» هستند. علاوه بر این، احتمال کمتری دارد که تشخیص دهند چه زمانی امنیت آنها در خطر است.[۷۱] مجرمان با قربانیان خود در رسانه‌های اجتماعی رابطه عاشقانه جعلی برقرار می‌کنند تا از آنها سوء استفاده کنند.[۷۲] مجرمان قربانیان را متقاعد می‌کنند که عمل جنسی انجام دهند. آنها می‌توانند این عمل‌های جنسی را از طریق ابزارهایی مانند وب‌کم انجام دهند. در رسانه‌های اجتماعی ارسال عکس یا فیلم رایج تر است. قربانیان عکس‌ها یا ویدیوهای صریح را ارسال می‌کنند زیرا به «دوست» خود در رسانه‌های اجتماعی اعتماد دارند. قربانیان این کار را از روی «عشق» یا ساده لوحی انجام می‌دهند. برخی دیگر به دلیل ترس این عمل‌ها را انجام می‌دهند، زیرا می‌ترسند با اطلاعاتی که قبلاً در زمان دوستی با مجرم به اشتراک گذاشته‌اند، تهدید شوند. با این حال، وقتی یک بار عمل جنسی را انجام می‌دهند، تبدیل به یک چرخه بی پایان می‌شود. درواقع پس از اینکه قربانیان این اعمال جنسی را انجام می‌دهند، مجرمان از آن به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند؛ آنها را تهدید می‌کنند که اعمال جنسی بیشتری انجام دهند یا آنچه را که قبلاً از آنها دارند با خانواده و دوستانش در میان می‌گذارند.[۷۳]

آنها از سایت‌های آنلاین مانند اینستاگرام برای تبلیغ خدمات جنسی استفاده می‌کنند.[۷۳]

تلفن تصویری[ویرایش]

قاچاق جنسی سایبری در اسکایپ[۷۴][۳۸][۳۷] و سایر برنامه‌های ویدئو کنفرانس رخ می‌دهد.[۷۵][۳۳] پدوفیل‌ها با استفاده از خدمات پخش زنده این برنامه‌ها سوء استفاده جنسی از کودکان را هدایت می‌کنند.[۷۴][۳۷][۳۰]

فعالیت‌ها بر اساس منطقه[ویرایش]

استرالیا و اقیانوسیه[ویرایش]

پلیس فدرال استرالیا (AFP) جنایات قاچاق سایبری را در داخل و منطقه آسیا و اقیانوسیه بررسی می‌کند.[۳۹][۷۴][۳۳]

در سال ۲۰۱۶، افسران سرویس پلیس کوئینزلند از گروه ضربت آرگوس[الف] یک حکم جستجو فدرال را در محل اقامت یک مرد استرالیایی ۵۸ ساله اجرا کردند.[۷۶] مرد استرالیایی به تعداد زیادی از اتهامات مجرمانه اعتراف کرد، از جمله اغوا کردن کودک برای رابطه جنسی و رابطه جنسی با کودک زیر ۱۶ سال خارج از استرالیا.[۷۷] این مرد با استفاده از اسکایپ، سوءاستفاده جنسی «از راه دور» را انجام داد و از دو کودک جوان در فیلیپین بهره‌برداری کرد و در عین حال پرداخت‌هایی به مادر آنها انجام داد.[۷۶][۷۷] این سوءاستفاده از زمانی آغاز شد که کودکان تنها ۲ و ۷ سال داشتند و این تا حدود پنج سال ادامه یافت.[۷۶] در ماه مه ۲۰۱۹، طبق گفته پلیس فدرال استرالیا (AFP)، موارد زیادی مربوط به استرالیایی‌هایی که به اتهام پرداخت و سوءاستفاده جنسی از کودکان متهم شده بودند نیز کشف شد.[۷۸] در نوامبر ۲۰۱۹، استرالیا، هنگامی که AUSTRAC علیه بانک وستپک در رابطه با بیش از ۲۳ میلیون مورد مشکوک به نقض قانون مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم 2006 (Cth) اقدام قانونی کرد، از طریق پخش زنده سوء استفاده جنسی از کودکان مطلع شد.[۷۶] از سال ۲۰۱۷، سازمان عدالت بین‌المللی (IJM) استرالیا در حال کار بر روی اصلاحات قانونی برای تقویت واکنش استرالیا به OSEC، که معمولاً به عنوان «قاچاق جنسی آنلاین کودکان» شناخته می‌شود، بوده‌است.[۷۹]

در ۱۶ ژوئن ۲۰۲۰، هر دو مجلس پارلمان استرالیا لایحه اصلاحی جرم‌شناسی (جرایم جنسی علیه کودکان و تدابیر حفاظت اجتماعی) ۲۰۱۹ را تصویب کردند که در تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۰ موافقت سلطنتی را دریافت کرد[۷۹] جیکوب سارکودی، مدیر عامل IJM استرالیا، خاطرنشان کرد که این قانون جدید رشد سهم استرالیایی‌ها را در تقاضای «قاچاق جنسی آنلاین کودکان» به رسمیت می‌شناسد.[۷۹] بر اساس گزارش جهانی OSEC در سال ۲۰۲۰،[۸۰] استرالیایی‌ها سومین خریدار بزرگ قاچاق جنسی سایبری کودکان فیلیپینی هستند.[۸۰][۷۹] بر اساس پیشنهاد ارائه شده توسط IJM، قانون جدید تصریح می‌کند که افرادی که به پخش زنده «قاچاق جنسی سایبری کودکان» مشغول می‌شوند، همان مجازات‌هایی را دریافت خواهند کرد که کسانی که «سوء استفاده جنسی از کودکان» را هدایت می‌کنند.[۷۹]

آسیای شرقی[ویرایش]

قاچاق جنسی سایبری، در مورد «کیس اتاق N»[ب] بین سال‌های ۲۰۱۸–۲۰۲۰ در کره جنوبی رخ داد.[۸۱] در مارس ۲۰۲۰، خبرگزاری‌های کره جنوبی جزئیاتی در مورد «کیس اتاق N» گزارش کردند: در برنامه‌های رمزنگاری مانند تلگرام و دیسکورد، "حداقل ۷۴ زن و ۱۶ نفر از کودکان عملیات "نمایش جنسی" را برای مخاطبان جهانی آنلاین که برای آن پول رمزارز می‌پرداختند، اجرا کردند".[۸۲] قربانیان توسط بینندگان تحت فشار قرار گرفته و شکنجه می‌شدند و از آنها به عنوان برده یاد می‌شد. دادگاه منطقه مرکزی سئول مغز متفکر یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های «قاچاق جنسی سایبری» این کشور، چو جو بین؛ را به ۴۰ سال زندان محکوم کرد. حداقل ۱۰۰۰۰ نفر از اتاق‌های گفتگو استفاده می‌کردند که برخی از آنها تا ۱۲۰۰ دلار (۱۰۰۰ پوند) برای دسترسی به این ویدیوها پرداخت می‌کردند. سندیکای جنایی چو ویدئوهایی را که از طریق باج‌گیری به دست آورده بود در چت روم‌های مخفی در اپلیکیشن تلگرام به فروش می‌رساند.[۸۳] این مورد به توسعه و دسترسی گسترده دوربین‌های جاسوسی (معمولاً به عنوان «مولکا» شناخته می‌شوند) در کره جنوبی مرتبط است.[نیازمند منبع]

زنان و دختران کره شمالی در «آشیانه‌های سکس سایبری» در چین مورد تجاوز جنسی واژینال و مقعدی، دستمالی و خودارضایی اجباری قرار گرفته‌اند.[۶][۱۸][۸۴]

در تجارت زنان کره شمالی، قاچاق سکس سایبری عنصری کوچک، اما به سرعت در حال رشد است.[۸۵] دختران ۹ ساله در «نمایش‌های جنسی» که به‌طور مستقیم و به شکل آنلاین برای مخاطبان پولی پخش می‌شود، مورد آزار و سوء استفاده جنسی قرار می‌گیرند که بسیاری از مخاطبان آنها مردان کره‌ای (کره‌جنوبی) هستند.[۸۵][۶]

بر اساس طرح آینده کره ۲۰۱۹،[پ] تخمین زده می‌شود ۶۰ درصد از پناهندگان زن کره شمالی در چین برای صنعت سکس قاچاق می‌شوند،[۸۵] از این تعداد، حدود ۱۵ درصد به «آشیانه‌های سکس سایبری» فروخته می‌شوند تا توسط مخاطبان آنلاین جهانی مورد بهره‌برداری قرار گیرند.[۸۶] سرکوب چینی‌هایِ غیرقانونی در کره شمالی در ژوئیه ۲۰۱۷ و صنعت در حال توسعه سکس سایبری به گسترش سریع «آشیانه‌های سکس سایبری» دامن زده‌است.[۸۶]

قاچاق جنسی سایبری، به عنوان یک معامله بسیار سودآور در نظر گرفته می‌شود.[۸۵] بر اساس تحقیقات اولیه، تجربیات مددکاران و شهادت بازماندگان، ویدیوهای پخش زنده از سکس سایبری با حضور دختران کره شمالی در سنین ۹ تا ۱۴ سال می‌تواند به قیمت ۶۰ تا ۱۱۰ دلار باشد، در حالی که ویدیوهای حاوی دختران و زنان کره شمالی در سنین ۱۷ تا ۲۴ سال می‌تواند تا ۹۰ دلار هزینه داشته باشد.[۸۵] اعتقاد بر این است که مجرمان با استفاده از مواد مخدر و خشونت (جسمی و جنسی) قربانیان را تحت تأثیر قرار می‌دهند.[۸۶] در تحقیقی که از فوریه تا سپتامبر ۲۰۱۸ انجام شد، مشخص شد که وب‌سایت‌های کره جنوبی به ترویج سایبرسکس و پورنوگرافی کره شمالی می‌پرداختند، حتی درقالب تبلیغات «پاپ آپ».[۸۵] تقاضای بالای قربانیان سکس سایبری کره شمالی عمدتاً ناشی از مشارکت زیاد مردان کره جنوبی در جستجوی پورنوگرافی به زبان کره ای است.[۸۶][۸۵] در کره جنوبی، در مقایسه با مجازات‌هایی که برای تولید و توزیع تصاویر سوء استفاده جنسی از کودکان اعمال می‌شود، مجازات کسانی که تصاویر پورنوگرافی کودکان را دارند بسیار کمتر از استانداردهای بین‌المللی است.[۸۷]

اروپا[ویرایش]

آژانس اتحادیه اروپا در حوزه همکاری قانونی (یوروپل)[ت] به بررسی و گسترش آگاهی دربارهٔ «سوء استفاده جنسی در پخش زنده» می‌پردازد.[۴۴] مرکز جرایم سایبری اروپا (EC3)[ث] یوروپل به ویژه برای مبارزه با جرایم سایبری مجهز شده‌است.[۲۱]

آژانس جرم‌شناسی ملی انگلستان (NCA) جرایم مرتبط با «قاچاق جنسی سایبری» در داخل و خارج از کشور را بررسی می‌کند.[۳۹][۳۷][۳۳]

اروپا دومین منبع بزرگ گزارش‌های سایبری مرتبط با «فریب آنلاین» به گزارش سایبرتیپ‌لاین است.[۸۸] بر اساس ارزیابی تهدید جهانی ۲۰۱۸ که در تاریخ ۱۹ ژانویه ۲۰۲۲ بایگانی شده‌است، بسیاری از مشتریان سوء استفاده آنلاین از کودکان (OSEC) به همراه کسانی که قاچاقچیان و قربانیان OSEC هستند در اروپا متمرکز هستند.[۸۹]

در سال ۲۰۱۹، اروپا ۱۴ درصد از کل سوء استفاده جنسی در سراسر جهان را به خود اختصاص داده‌است.[۹۰] کودکان معمولاً به منظور استثمار جنسی به اتحادیه اروپا قاچاق می‌شوند و بیشتر آنها کودکان دختر خارجی از نیجریه هستند.[۹۰] در اروپا، زنان و کودکانی که در صنعت سکس بهره‌برداری می‌شوند، به‌طور فزاینده‌ای در اینترنت تبلیغ می‌شوند و کودکان به عنوان بزرگسالان معرفی می‌شوند.[۹۰]

آزادی بزرگ اینترنت[۹۱] و هزینه‌های پایین میزبانی وب[۹۲] هلند را به یکی از کشورهای دارای بازار عمده برای سوء استفاده جنسی آنلاین تبدیل کرده‌است.[۹۳] در گزارش سالانه ۲۰۱۸، بنیاد دیده‌بان اینترنت (IWF)[ج] اعلام کرده‌است که حدود ۷۹ درصد (۸۲۸۰۳ از ۱۰۵۰۴۷) آدرس‌های اینترنتی مربوط به مواد سوء استفاده جنسی از کودکان در اروپا قرار دارند و اکثریت آن‌ها در هلند مستقر هستند.[۹۴] این مواد از کشورهای مختلف در جهان تولید می‌شود، اما همه آنها بر روی سرورهای کامپیوتری در هلند میزبانی می‌شوند.[۹۱] IWF گزارش داده‌است که بیش از ۱۰۵۰۴۷ آدرس اینترنتی به تصاویر غیرقانونی سوء استفاده جنسی از کودکان مرتبط بوده‌است که هلند میزبان ۴۷ درصد از محتوا است.[۹۲][۹۴]

آمریکای شمالی[ویرایش]

دفتر تحقیقات فدرال (FBI)[۳۹][۲۸] و تحقیقات امنیت داخلی (HSI)، بازوی تحقیقاتی وزارت امنیت داخلی ایالات متحده، عملیات مبارزه با «قاچاق جنسی سایبری» را انجام می‌دهند.[۶۲] اداره نظارت و مبارزه با قاچاق انسان (J/TIP) وزارت امور خارجه ایالات متحده با آژانس‌ها و سازمان‌های خارج از کشور برای نجات قربانیان قاچاق شده در رابطه با سکس سایبری همکاری می‌کند.[۹۵]

جنوب شرقی آسیا[ویرایش]

صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) فیلیپین را به عنوان مرکز جهانی «قاچاق جنسی سایبری» معرفی کرد.[۱۱] دفتر جرایم سایبری در وزارت دادگستری فیلیپین صدها هزار نکته از فیلم‌ها و تصاویر کودکان فیلیپینی را که مورد استثمار جنسی قرار گرفته‌اند در اینترنت دریافت می‌کند.[۱۱] پلیس ملی فیلیپین، همراه با مرکز حمایت از زنان و کودکان (WCPC)، مرکز جرایم اینترنتی علیه کودکان فیلیپین (PICACC),[۳۳] شورای بین سازمانی فیلیپین علیه قاچاق (IACAT، وزارت دادگستری (فیلیپین)، و وزارت رفاه اجتماعی و توسعه[۹۵] با «قاچاق جنسی سایبری» در کشور مبارزه می‌کنند[۱۳][۶۲] رانچو نی کریستو (Rancho ni Cristo) در سیبو پناهگاهی است که به‌طور انحصاری به بازپروری کودکان در جریان پخش زنده سوءاستفاده جنسی قرار دارند، اختصاص داده شده‌است.[۴۵] به کودکان در این پناهگاه غذا، مراقبت‌های پزشکی، مشاوره، راهنمایی و آموزش مهارت‌های زندگی ارائه می‌شود.

کارگروه جرایم اینترنتی علیه کودکان پلیس سلطنتی تایلند (TICAC) با «قاچاق جنسی سایبری» در این کشور مبارزه می‌کند.[۶۰]

مبارزه با جرم[ویرایش]

مقاماتی که در پزشکی قانونی آنلاین، رمزنگاری و سایر زمینه‌ها مهارت دارند،[۳۳] از تجزیه و تحلیل داده‌ها و به اشتراک گذاری اطلاعات برای مبارزه با قاچاق جنسی سایبری استفاده می‌کنند.[۷۴] یادگیری عمیق، الگوریتم‌ها و سیستم تشخیص چهره نیز برای مبارزه با جرایم سایبری امیدوار کننده هستند.[۴۰] دکمه‌های علامت‌گذاری یا وحشت در برخی نرم‌افزارهای ویدئو کنفرانس خاص، کاربران را قادر می‌سازد تا افراد مشکوک یا اعمال آزار جنسی را در جریان مستقیم گزارش دهند.[۳۱] برخی اوقات تحقیقات به دلیل قوانین حریم خصوصی که مانع نظارت و دستگیری مجرمان می‌شوند، مختل می‌شوند.[۳۷]

سازمان پلیس جنایی بین‌المللی (ICPO-INTERPOL)[چ] شواهدی را از پخش زنده آزار جنسی و سایر جرایم جنسی جمع‌آوری می‌کند.[۴۱] گروه کاری جهانی مجازی (VGT)[ح] متشکل از سازمان‌های مجری قانون در سراسر جهان است که با جرایم سایبری مبارزه می‌کنند.[۲۱] صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) به پلیس برای شناسایی و رسیدگی به جرایم سایبری کمک مالی می‌کند.[۱۷]

شرکت‌های فناوری چند ملیتی مانند گوگل، مایکروسافت و فیس‌بوک با یکدیگر همکاری می‌کنند، ابزارهای دیجیتالی را توسعه می‌دهند و به مجریان قانون در مبارزه با آن کمک می‌کنند.[۴۰]

ائتلافی از شرکت‌های فناوری بزرگ از جمله فیس‌بوک، مایکروسافت، گوگل و توییتر به رهبری ثورن،[خ] سازمانی که از فناوری برای مبارزه با اکتشافات جنسی کودکان در سطح جهان استفاده می‌کند، ابزارهای بسیار پیشرفته تر را برای مجریان قانون در سراسر جهان توسعه می‌دهند تا در هر سطحی با این مسئله مبارزه کنند.

آموزش[ویرایش]

وزارت آموزش و پرورش مالزی آگاهی از «قاچاق جنسی سایبری» را در برنامه‌های درسی مدارس متوسطه معرفی کرد.[۹۶]

تحقیقات نشان می‌دهد که شکارچیان زیر ۱۸ سال از اجبار و تهدید برای پنهان کردن سوء استفاده جنسی، استفاده می‌کنند، اما شکارچیان بالغ از آزار روانی استفاده می‌کنند. شکارچیان بالغ از آزار روانی استفاده می‌کنند تا کودک را به این باور برسانند که در واقع به رابطه جنسی با آنها رضایت داده‌اند یا کودک مسئول آنچه برایشان اتفاق افتاده، است.[۹۷]

آموزش خطرات چت آنلاین به کودکان برای کاهش خطر تبدیل شدن به «قربانی جنسی سایبری» بسیار مهم است. با چت آنلاین، یک شکارچی ممکن است با تعقیب صفحه کودک یا انتظار دیدن آنچه که یک کودک ارسال می‌کند، اطلاعاتی دربارهٔ سرگرمی‌ها و اقلام مورد علاقه کودک به‌دست آورد. پس از اینکه یک شکارچی این اطلاعات شخصی را به دست می‌آورد، به صحبت کردن با این کودک می‌پردازد و به تظاهر به علاقه‌مندی به همان سرگرمی‌ها به عنوان یک کودک دیگر، پس از به دست آوردن اعتماد، آنها را به خود جذب می‌کند. این موضوع خطری را به همراه دارد زیرا که کودک واقعاً هرگز نمی‌داند که چه کسی در طرف دیگر صفحه است و ممکن است به قربانی یک شکارچی تبدیل شود.[۹۸]

ارتباط با سایر جرایم جنسی[ویرایش]

قاچاق جنسی سایبری با سایر جرایم جنسی متمایز است زیرا شامل قاچاق قربانی و سپس استفاده همزمان از نرم‌افزارهای پخش زنده و وب‌کم‌ها، از جمله آنهایی که روی گوشی‌های هوشمند و تبلت است، می‌شود.

قاچاق جنسی سایبری، دارای ویژگی‌های مشابه یا همپوشانی با سایر جرایم جنسی است. با این حال، به گفته وکیل جاشوا تی. کاربک،[د] این «یک تحول منحصر به فرد در تاریخ خشونت جنسی»[۸] است و «از چندین جنبه با مفاهیم سنتی پورنوگرافی آنلاین کودکان و قاچاق انسان متمایز است».[۸] ویژگی اصلی این است که قربانیان قاچاق می‌شوند یا منتقل می‌شوند و سپس در نمایش‌های جنسی زنده با به‌کارگیری وب‌کم، مورد سوءاستفاده یا تجاوز قرار می‌گیرند.[۸][۹۹][۴۲] دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، جرایم سایبری مربوط به قربانیان قاچاق در نمایش‌های جنسی با وب‌کم را به عنوان یک مشکل نوظهور شناسایی کرد.[۱۰۰] نمایش‌های پخش زنده غیرقانونی در «آشیانه‌های سکس سایبری» که اتاق‌هایی مجهز به وب‌کم هستند، انجام می‌شود.[۱۴] این جنایت سایبری گاهی به‌طور غیررسمی «تجاوز جنسی با وب‌کم» نامیده می‌شود.[۱۰۱][۱۰۲]

سازمان‌های غیردولتی[ویرایش]

سازمان مأموریت عدالت بین‌المللی[ذ] یکی از برترین سازمان‌های غیرانتفاعی جهان است که فعالیت‌های مبارزه با قاچاق جنسی سایبری را انجام می‌دهد.[۹][۱۵][۲۶] انجمن پایان دادن به تن‌فروشی کودکان، فیلم‌های پورنوگرافی کودکان و قاچاق کودکان به منظور مقاصد جنسی (ECPAT)[۹][۴۴]و مرکز توسعه یکپارچه صلح و سلامتی خلق[ر] یک سازمان غیرانتفاعی در فیلیپین، از عملیات قانونی علیه قاچاق جنسی سایبری حمایت می‌کنند.[۹۵]

مرکز ملی کودکان مفقود و مورد سوء استفاده قرار گرفته[ز] در ایالات متحده به مقامات در موارد قاچاق جنسی سایبری کمک می‌کند.[۱۰۳] این مرکز گزارش‌های CyberTipline را به سازمان‌های مجری قانون ارائه می‌دهد.[۱۰۴]

تِرِه دِس هومِس،[ژ] یک سازمان غیرانتفاعی بین‌المللی است که با پخش زنده آزار جنسی کودکان مبارزه می‌کند.[۳۷][۲۹]

دِ کُریا فیوچر اِنِشِتِو،[س] یک سازمان مستقر در لندن است که شواهد و نقض حقوق بشر، از جمله قاچاق جنسی سایبری زنان و دختران کره شمالی در چین را منتشر می‌کند.[۵۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Task Force Argos
  2. ↑ Nth room case
  3. ↑ Korea Future Initiative 2019
  4. ↑ The European Union Agency for Law Enforcement Cooperation (Europol)
  5. ↑ Europol's European Cybercrime Centre (EC3)
  6. ↑ Internet Watch Foundation (IWF)
  7. ↑ The International Criminal Police Organization
  8. ↑ The Virtual Global Taskforce (VGT)
  9. ↑ Thorn: Digital Defenders of Children
  10. ↑ Joshua T. Carback
  11. ↑ The International Justice Mission
  12. ↑ The Peace and Integrity of Creation-Integrated Development Center Inc
  13. ↑ The National Center for Missing & Exploited Children
  14. ↑ Terre des Hommes
  15. ↑ The Korea Future Initiative

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Brown, Rick; Napier, Sarah; Smith, Russell G (2020), Australians who view live streaming of child sexual abuse: An analysis of financial transactions, Australian Institute of Criminology, ISBN 978-1-925304-33-6 pp. 1–4.
  2. ↑ "Child Sex Abuse Livestreams Increase During Coronavirus Lockdowns". NPR. April 8, 2020.
  3. ↑ "Philippines child slavery survivors fight to heal scars of abuse". Reuters. April 8, 2020.
  4. ↑ Masri, Lena (2015-12-31). "Webcam Child Sex Abuse". Capstones.
  5. ↑ "Improving the regulation of cybersex trafficking of women and children through the use of data science and artificial intelligence" (PDF). Global Campus of Human Rights. October 2020.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ ۶٫۵ ۶٫۶ Sang-Hun, Choe (2019-09-13). "After Fleeing North Korea, Women Get Trapped as Cybersex Slaves in China". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved 2021-12-06.
  7. ↑ «North Korean women 'forced into sex slavery' in China - report» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۱۹-۰۵-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۰۶.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ Carback, Joshua T. (2018). "Cybersex Trafficking: Toward a More Effective Prosecutorial Response". Criminal Law Bulletin. 54 (1): 64–183.
  9. ↑ ۹٫۰۰ ۹٫۰۱ ۹٫۰۲ ۹٫۰۳ ۹٫۰۴ ۹٫۰۵ ۹٫۰۶ ۹٫۰۷ ۹٫۰۸ ۹٫۰۹ ۹٫۱۰ ۹٫۱۱ ۹٫۱۲ ۹٫۱۳ Leon, Sunshine de (2013-07-17). "Cyber-sex trafficking: A 21st century scourge". CNN (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-06.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ "Cybersex Trafficking". IJM. 2020.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ "Senator warns of possible surge in child cybersex traffic". The Philippine Star. April 13, 2020.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Duterte's drug war and child cybersex trafficking". The ASEAN Post. October 18, 2019.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ "Norwegian national, partner nabbed; 4 rescued from cybersex den". Manila Bulletin. May 1, 2020. Archived from the original on July 29, 2020. Retrieved May 10, 2020.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ "International Efforts by Police Leadership to Combat Human Trafficking". FBI Law Enforcement Bulletin. June 8, 2016.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ ۱۵٫۴ "Child sex abuse live streams rising at 'alarming rate' amid surge in 'cybersex trafficking'". The Independent. November 16, 2017.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ ۱۶٫۳ "North Korean women 'forced into sex slavery' in China – report". BBC News. May 20, 2019.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ "Safe from harm: Tackling online child sexual abuse in the Philippines". UNICEF Blogs. June 7, 2016.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ ۱۸٫۴ Smith, Nicola; Farmer, Ben (May 20, 2019). "Oppressed, enslaved and brutalised: The women trafficked from North Korea into China's sex trade". The Telegraph. Archived from the original on January 12, 2022.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ ۱۹٫۴ ۱۹٫۵ "These North Korean defectors were sold into China as cybersex slaves. Then they escaped". CNN. June 10, 2019.
  20. ↑ "Man jailed in Sweden for ordering webcam rape in Philippines". The Telegraph. January 10, 2013. Archived from the original on January 12, 2022.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ "Child Sexual Exploitation". Europol. 2020.
  22. ↑ Greiman, Virginia; Bain, Christina (2013). "The Emergence of Cyber Activity as a Gateway to Human Trafficking". Journal of Information Warfare. 12 (2): 41–49. p. 43.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ "Police rescue 4 women, child from Dumaguete cybersex den". Cebu Daily News. April 30, 2020.
  24. ↑ "Australian arrested over alleged cybersex den". ABC News. April 19, 2013.
  25. ↑ "In cybersex den: Dutchman nabbed, 8 women rescued". The Freeman. August 9, 2013.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ ۲۶٫۲ "IJM Seeks to End Cybersex Trafficking of Children and #RestartFreedom this Cyber Monday and Giving Tuesday". PR Newswire. November 28, 2016.
  27. ↑ "National Cyber Crime Reporting Portal". India India. 2020. Archived from the original on May 15, 2020. Retrieved May 12, 2020.
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ "Philippines Makes More Child Cybersex Crime Arrests, Rescues". VOA. May 12, 2017.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ ۲۹٫۲ ۲۹٫۳ ۲۹٫۴ ۲۹٫۵ ۲۹٫۶ "Philippine children exploited in billion-dollar webcam paedophilia industry". The Sydney Morning Herald. July 8, 2014.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ ۳۰٫۳ ۳۰٫۴ "First paedophile in NSW charged with cybersex trafficking". the Daily Telegraph. March 27, 2017.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ "Study on the Effects of New Information Technologies on the Abuse and Exploitation of Children" (PDF). UNODC. 2015.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ ۳۲٫۳ "Philippines targets cybersex trafficking but young victims are often left in limbo". South China Morning Post. May 6, 2019.
  33. ↑ ۳۳٫۰۰ ۳۳٫۰۱ ۳۳٫۰۲ ۳۳٫۰۳ ۳۳٫۰۴ ۳۳٫۰۵ ۳۳٫۰۶ ۳۳٫۰۷ ۳۳٫۰۸ ۳۳٫۰۹ ۳۳٫۱۰ "Global taskforce tackles cybersex child trafficking in the Philippines". Reuters. April 15, 2019.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ "Surge in online sex trade of children challenges anti-slavery campaigners". Reuters. December 1, 2016.
  35. ↑ "Internet child sex abuse contagion in PH: 8 out of 10 perpetrators related to victims". Inquirer. May 21, 2020.
  36. ↑ "1st Session, 42nd Parliament, Volume 150, Issue 194". Senate of Canada. April 18, 2018. Archived from the original on 27 August 2021. Retrieved 23 August 2023.
  37. ↑ ۳۷٫۰۰ ۳۷٫۰۱ ۳۷٫۰۲ ۳۷٫۰۳ ۳۷٫۰۴ ۳۷٫۰۵ ۳۷٫۰۶ ۳۷٫۰۷ ۳۷٫۰۸ ۳۷٫۰۹ ۳۷٫۱۰ ۳۷٫۱۱ "Cheap tech and widespread internet access fuel rise in cybersex trafficking". NBC News. June 30, 2018.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ "Former UK army officer jailed for online child sex abuse". Reuters. May 22, 2019.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ ۳۹٫۲ ۳۹٫۳ ۳۹٫۴ "Cybersex trafficking spreads across Southeast Asia, fuelled by internet boom. And the law lags behind". South China Morning Post. September 11, 2019.
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ ۴۰٫۲ ۴۰٫۳ ۴۰٫۴ "Chasing Shadows: Can technology save the slaves it snared?". Thomson Reuters Foundation. June 17, 2018.
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ ۴۱٫۲ ۴۱٫۳ ۴۱٫۴ "No country is free from child sexual abuse, exploitation, UN's top rights forum hears". UN News. March 3, 2020.
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ ۴۲٫۲ ۴۲٫۳ ۴۲٫۴ "Webcam slavery: tech turns Filipino families into cybersex child traffickers". Reuters. June 17, 2018.
  43. ↑ "How the internet fuels sexual exploitation and forced labour in Asia". South China Morning Post. May 2, 2019.
  44. ↑ ۴۴٫۰ ۴۴٫۱ ۴۴٫۲ ۴۴٫۳ ۴۴٫۴ "Online child sex abuse rises with COVID-19 lockdowns: Europol". Reuters. May 18, 2020.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ ۴۵٫۲ ۴۵٫۳ ۴۵٫۴ "'We didn't have much to eat': Poverty pushes some kids towards paid sex abuse in the Philippines". CNA. July 9, 2019.
  46. ↑ Dushi, Desara (October 10, 2019), "Chapter 12: Combating the Live-Streaming of Child Sexual Abuse and Sexual Exploitation: A Need for New Legislation", in Hunsinger, Jeremy; Allen, Matthew M.; Klastrup, Lisbeth (eds.), Second International Handbook of Internet Research, Springer, pp. 201–223, ISBN 978-9402415537 pp. 201-203.
  47. ↑ "cyber- combining form". Oxford Learners Dictionaries. 2020.
  48. ↑ Kara, Siddharth (2009). Sex Trafficking: Inside the Business of Modern Slavery. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-13961-8.
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ "Children at risk of increased online sexual exploitation – Andrew Bevan". The Scotsman. May 29, 2020.
  50. ↑ "Philippine court convicts American of online child abuse". WILX NBC. May 27, 2020.
  51. ↑ "Sri Lankan made Filipina wife 'cybersex slave' and molested stepdaughter". PLN. July 12, 2019.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ "China: Thousands of North Korean women forced into prostitution: report". Deutsche Welle. May 20, 2019.
  53. ↑ "Drugged Pinays paid P300 for cybersex". Journal Online (Philippines). May 2, 2020. Archived from the original on May 21, 2020. Retrieved May 13, 2020.
  54. ↑ "Attackers broadcast woman's horrific gang rape on Facebook Live as webcam shows the moment police arrived to save the victim". The New Zealand Herald. January 24, 2017.
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ "Why Are Australian Telcos and ISPs Enabling a Child Sexual Abuse Pandemic?". ABC. July 6, 2017.
  56. ↑ "8 kids rescued from cybersex den in Taguig". Rappler. June 11, 2015.
  57. ↑ "Swedish man convicted over 'online rape' of teens groomed into performing webcam sex acts". The Independent. December 1, 2017.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ ۵۸٫۲ ۵۸٫۳ "Five years in jail for "rape at a distance" for online abuser". The Brussels Times. September 26, 2018.
  59. ↑ "Nepal Failing to Protect Women from Online Abuse". Human Rights Watch. May 18, 2020.
  60. ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ "Thai police say cybersex traffickers targeting boys from wealthy families". Reuters. June 17, 2019.
  61. ↑ "Lawmakers vow to thwart 'digital gender violence'". Taipei Times. May 13, 2020.
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ ۶۲٫۲ "'Trapped with abusers,' 7 kids rescued from sex trafficker in Luzon". Rappler. April 25, 2020.
  63. ↑ "Australia urged to punish child cybersex offenders watching Filipino abuse". The Sydney Morning Herlad. July 14, 2017.
  64. ↑ "Senate to probe rise in child cybersex trafficking". The Philippine Star. November 11, 2019.
  65. ↑ "Federal Way man gets nearly 20 years in prison for directing child rape over Internet". Q13 Fox News. August 3, 2015.
  66. ↑ "Traffickers use of the Internet" (PDF).
  67. ↑ ۶۷٫۰ ۶۷٫۱ "The Offline Harm of the Online Human Sex Trafficking Industry".
  68. ↑ "Social Media Based Traffickers on the Rise". December 29, 2016.
  69. ↑ "The Relationship between Sextortion during COVID-19 and Pre-pandemic Intimate Partner Violence" (PDF).
  70. ↑ Eleuteri, Stefano; Saladino, Valeria; Verrastro, Valeria (2017). "Identity, relationships, sexuality, and risky behaviors of adolescents in the context of social media". Sexual and Relationship Therapy. 32 (3–4): 354–365. doi:10.1080/14681994.2017.1397953.
  71. ↑ "The Impact of Age,Gender, and Educational level on the Cybersecurity Behaviors of Tertiary Institution Students". doi:10.1088/1742-6596/1339/1/012098. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  72. ↑ "Cyber-Trafficking in Mexico". THE INTERNATIONAL AFFAIRS REVIEW.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ "Sextortion (webcam blackmail)". www.nationalcrimeagency.gov.uk. June 20, 2023.
  74. ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ ۷۴٫۲ ۷۴٫۳ "Australian cyber sex trafficking 'most dark and evil crime we are seeing'". ABC News. September 7, 2016.
  75. ↑ "PHILIPPINES Even 2-month-old babies can be cybersex victims – watchdog". Rappler. June 29, 2017.
  76. ↑ ۷۶٫۰ ۷۶٫۱ ۷۶٫۲ ۷۶٫۳ Brown, Rick; Napier, Sarah (2020-02-19). Australians who view live streaming of child sexual abuse: An analysis of financial transactions. Australian Institute of Criminology. doi:10.52922/ti04336. ISBN 978-1-925304-33-6. S2CID 213463721.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Cormack, Lucy (2019-06-15). "Convicted child sex offender behind bars again for illicit Skype relationship with Filipino children under the age of 12". The Sydney Morning Herald (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-06.
  78. ↑ Cormack, Lucy (2019-06-15). "'Someday I will get found and locked up': Inside the global fight against online child sex abuse". The Sydney Morning Herald (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-06.
  79. ↑ ۷۹٫۰ ۷۹٫۱ ۷۹٫۲ ۷۹٫۳ ۷۹٫۴ "MEDIA RELEASE: New Australian law to aid in global fight against the online sexual exploitation of children". IJM Australia (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-06.
  80. ↑ ۸۰٫۰ ۸۰٫۱ https://ijm.org.au/wp-content/uploads/2020/05/Final_OSEC-Public-Summary_05_20_2020.pdf [نشانی وب عریان]
  81. ↑ "What is 'Nth Room' case and why it matters". Korea Herald. April 24, 2020.
  82. ↑ "South Korea reels from latest high-tech, online sex trafficking case". The World from PRX (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-07.
  83. ↑ «Cho Ju-bin: 40 years jail for South Korean chatroom sex abuse group leader» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۲۰-۱۱-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۰۴.
  84. ↑ "North Korean Women "Uniquely Vulnerable" to Sex Trafficking in China: Report". Radio Free Asia. May 21, 2019.
  85. ↑ ۸۵٫۰ ۸۵٫۱ ۸۵٫۲ ۸۵٫۳ ۸۵٫۴ ۸۵٫۵ ۸۵٫۶ Hee-soon, Yoon (2019). Sex Slaves: The Prostitution, Cybersex & Forced Marriage of North Korean Women & Girls in China (PDF). London: Korea Future Initiative. p. 12.
  86. ↑ ۸۶٫۰ ۸۶٫۱ ۸۶٫۲ ۸۶٫۳ Engstran, Erin; Flynn, Caitlin; Harris, Meg (2020). "Gender and Migration from North Korea". Journal of Public & International Affairs.
  87. ↑ Jeong, Andrew; Kim, Na-Young (30 November 2019). "Global Child-Porn Sting Puts Pressure on South Korea to Toughen Laws". The Wall Street Journal.
  88. ↑ International Justice Mission with 14 Implementing and Advisory Partners. (2020, May). Full Length Report: Online Sexual Exploitation of Children in the Philippines: Analysis and Recommendations for Governments, Industry, and Civil Society. International Justice Mission.
  89. ↑ WePROTECT Global Alliance. (2018). Global Threat Assessment 2018: Working Together to End Sexual Exploitation of Children Online.
  90. ↑ ۹۰٫۰ ۹۰٫۱ ۹۰٫۲ Bondi, Hannah (2019-01-18). "Trafficked Women and Girls Sold Online |". Young Feminist Europe (به انگلیسی). Archived from the original on January 28, 2019. Retrieved 2021-12-07.
  91. ↑ ۹۱٫۰ ۹۱٫۱ Gibbons, Katie. "71% of child sex abuse images are from Netherlands". The Times (به انگلیسی). ISSN 0140-0460. Retrieved 2021-12-07.
  92. ↑ ۹۲٫۰ ۹۲٫۱ "Netherlands 'hosts most child sex abuse images'". BBC News (به انگلیسی). 2019-04-23. Retrieved 2021-12-07.
  93. ↑ Vienna (2020). Leveraging innovation to fight trafficking in human beings: A comprehensive analysis of technology tools. © 2020 OSCE/Office of the Special Representative and Co-ordinator for Combating Trafficking in Human Beings. OCLC 1194979832.
  94. ↑ ۹۴٫۰ ۹۴٫۱ "2018 Annual Report". IWF. Retrieved 6 December 2021.
  95. ↑ ۹۵٫۰ ۹۵٫۱ ۹۵٫۲ "12 minors rescue in Butuan City cybersex den". SunStar. May 22, 2020. Archived from the original on 9 June 2020. Retrieved 1 September 2023.
  96. ↑ "Teo: Cybersex and human trafficking now part of school syllabus". The Star. October 2, 2019.
  97. ↑ Dombrowski, Stefan C.; LeMasney, John W.; Ahia, C. Emmanuel; Dickson, Shannon A. (February 2004). "Protecting Children From Online Sexual Predators: Technological, Psychoeducational, and Legal Considerations". Professional Psychology: Research and Practice (به انگلیسی). 35 (1): 65–73. doi:10.1037/0735-7028.35.1.65. ISSN 1939-1323.
  98. ↑ von Weiler, Julia; Haardt-Becker, Annette; Schulte, Simone (July 2010). "Care and treatment of child victims of child pornographic exploitation (CPE) in Germany". Journal of Sexual Aggression (به انگلیسی). 16 (2): 211–222. doi:10.1080/13552601003759990. ISSN 1355-2600.
  99. ↑ "Webcam child sex: why Filipino families are coercing children to perform cybersex". South china Morning Post. June 26, 2018.
  100. ↑ "Thailand Toughens Rape Laws". VOA News. June 1, 2019.
  101. ↑ "Swedish Court to issue verdict on the Filipino 'webcam rape'". ScandAsia. January 10, 2013.
  102. ↑ "Sunderland paedophile jailed for US webcam 'rape'". The Northern Echo. July 31, 2009.
  103. ↑ "Sheriff's investigator: Children increasingly victims of cyber sex trafficking". The Augusta Chronicle. February 28, 2020.
  104. ↑ "Online sexual exploitation of children in PH tripled in 3 years – study". Rappler. May 21, 2020.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

  • کاربک, جاشوا تی. (۲۰۱۸). "قاچاق سایبرسکس: به سوی یک پاسخ دادستانی موثرتر". بولتن حقوق جنایی. 54 (1): 64–183. Abstract.
  • چیبا, مایکل (آوریل 2014). "مسائل معاصر در مورد قاچاق انسان، مهاجرت و استثمار". Migration and Development. 3 (2): 163–173. doi:10.1080/21632324.2014.885286. Abstract.
    • گریمن, ویرجینیا; بین, کریستینا (2013). "ظهور فعالیت سایبری به عنوان دروازه ای برای قاچاق انسان". مجله جنگ اطلاعات. 12 (2): 41–49. Abstract.
  • هامفریس, کریستال; لِ کریل, برایان; هیکس, جانت (2019). "تقاطع بین پورنوگرافی و قاچاق انسان: ایده‌ها و پیامدهای آموزشی". مجله تمرین مشاور. 10 (1): 19–39.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=قاچاق_جنسی_سایبری&oldid=38717832»