نعوظ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نعوظ (در گفتار عامیانه شق شدن یا شق کردن) به بزرگ شدن و برآمدن آلت مردی(کیر) و کلیتوریس می‌گویند. در این حال آلت تناسلی بزرگ و سفت می‌شود. منظور از نعوظ حالتی است که طی آن بافت‌های نعوظی[۱] در آلت مردانه پر از خون می‌گردد و این اندام حالت سفت به خود می‌گیرد تا دخول در مهبل و انزال ejaculationمیسّر شود.[۲]
اختلال نعوظ که سابقاٌ ناتوانی جنسی نامیده می‌شد عدم توانایی مکرر در حفظ نعوظ برای برقراری رابطه جنسی رخ می‌دهد.[۳] نعوظ توسط سیستم عصبی خودکار کنترل می‌شود و ارادی نیست.
پانویس[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
