نعوظ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 |
این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
نعوظ[۱] (در گفتار عامیانه شق شدن یا شق کردن) به بزرگ شدن و برآمدن آلت مردی یا کلیتوریس گفته می‌شود. در این حال آلت تناسلی بزرگ و سفت می‌شود. منظور از نعوظ حالتی است که طی آن بافت‌های نعوظی[۲] در آلت مردانه پر از خون می‌گردد و این اندام حالت سفت به خود می‌گیرد تا دخول در مهبل و انزال میسّر شود.[۳]
اختلال نعوظ که نوعی ناتوانی جنسی است یعنی عدم توانایی مکرر در حفظ نعوظ برای برقراری رابطه جنسی.[۴] نعوظ توسط سیستم عصبی خودکار کنترل می‌شود و ارادی نیست.
پانویس[ویرایش]
- ↑ «نعوظ» [علوم سلامت] هم‌ارزِ «erection»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، «فارسی»، در دفتر سیزدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی (ذیل سرواژهٔ نعوظ)
- ↑ Erectile tissue
- ↑ Wikipedia-bijdragers, "Erectie," Wikipedia, de vrije encyclopedie, (accessed februari 10, 2009).
- ↑ مردمان، پورتال جوانان. بازدید: فوریه ۲۰۰۹.
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
