آمیزش جنسی دهانی
| آمیزش دهانی | |
 نقاشی آبرنگ از آشیل دورییا، نقاش فرانسوی که به نمایش یک صحنهٔ اروتیک سکس دهانی پرداخته‌است. در این اثر مردی در جریان یک مهمانی رسمی در حال تحریک اندام جنسی یک زن است.
| |
| ویژگی‌ها | |
| اعضا مرتبط | اندام جنسی و دهانشان |
| محدویت دفعات | ندارد |
| جنسیت زوجین | زن، زن-زن، مرد-مرد، مرد |
| محدودیت سنی | از زمان بلوغ تا آخر عمر |
| تحریک | |
| تحریک در مردها | آلت تناسلی |
| تحریک در زن‌ها | واژینال |
| سلامت و ایمنی | |
| بیماری محتمل در صورت آلودگی | کلامیدیا، پاپیلومای انسانی، سوزاک، زونا، هپاتیت و سایر بیماری‌ها مانند HIV یا ایدز |
| روش ایمن | استفاده از کاندوم |
| ادیان | |
| پانویس | |
| پانویس | نامهای مصطلح این نوع آمیزش در زبان فارسی به ترتیب، «ساک‌زدن» و «کس‌لیسی» |
.jpg)
آمیزش دهانی (به انگلیسی: Oral sex) نام گونه‌ای از آمیزش جنسی در انسان است که در آن تلاش می‌شود تا اندام شریک جنسی فرد با کمک دهان، دندانها، زبان و حلق شبیه‌سازی شود. در این گونه رفتار، مرد برای زن یا زن برای مرد یا هر دو به‌طور همزمان اندام جنسی طرف مقابل را به وسیله دهانشان تحریک می‌کنند.
نامهای شناخته شدهٔ این گونه از آمیزش در زبان فارسی به ترتیب، قضیب‌لیسی یا ساک زدن (گرفته شده از فعل انگلیسی Suck به معنی مکیدن) و فرج‌لیسی یا کس‌لیسی است.
برخی این آمیزش را برای عشق‌بازی و پیش از دخول یا در میانهٔ آن بکار می‌برند.
محتویات
امنیت[ویرایش]
این گونه از آمیزش می‌تواند در میان تمام گونه‌های گرایش جنسی وجود داشته باشد. در برخی زوج‌ها از این روش برای جلوگیری از بارداری و گاهی به عنوان یک آمیزش جایگزین استفاده می‌شود. آمیزش دهانی به تنهایی هرگز منجر به بارداری نخواهد شد.[۱] در شرایط معمولی هیچ ارتباطی میان دستگاه گوارش و دستگاه تناسلی وجود ندارد[nb ۱] و در اثر این آمیزش این احتمال وجود ندارد که اسپرم مرد وارد رحم و لولهٔ رحم زن شود. اسپرم در صورت ورود به معده در اثر اسید معده و پروتئین موجود در روده باریک کشته و شکسته می‌شود و پس از شکسته شدن همراه با دیگر مواد خوراکی جذب بدن می‌شود.
توجه داشته باشید که اگر انگشت فرد به منی آغشته شده باشد و از این راه یا به دلیل انزال به ناحیهٔ مهبل نزدیک شده باشد احتمال بارداری بالاتر می‌رود.
بیماری‌ها[ویرایش]
بیماری‌های آمیزشی مانند کلامیدیا، پاپیلومای انسانی (HPV)، سفیلس، سوزاک، زونا، هپاتیت و دیگر بیماری‌های آمیزشی (STD) مانند ویروس اچ‌آی‌وی (عامل ایدز) می‌توانند از راه آمیزش دهانی منتقل شوند.[۲] اینکه چرا HIV از این راه می‌تواند منتقل شود هنوز روشن نیست ولی برخی گمان می‌کنند که احتمال انتقال بیماری در این روش نسبت به دیگر آمیزش‌ها پایین‌تر است ولی صفر نیست.[۳] و بیشترین میزان خطر در آمیزش جنسی واژینال و مقعدی است.[۴][۵][۶]
البته احتمال انتقال برخی از این بیماری‌های مقاربتی مثل پاپیلومای انسانی و کلامیدیا بسیار ناچیز است. محاسبه دقیق احتمال ابتلا به این بیماری‌ها در مقایسه با سکس واژنی و مقعدی غیرممکن است چون بسیاری از افراد همزمان از هر دو روش سکس استفاده می‌کنند و تعیین دلیل ابتلا در این موارد ناممکن است. همچنین انزال مرد در هنگام سکس دهانی احتمال انتقال بیماری به زن را افزایش می‌دهد. برای انتقال ویروس اچ‌آی‌وی از این طریق باید ویروس از منی، ترشحات واژنی یا خون شخص مبتلا وارد خراشیدگی‌ها و غشای مخاطی دهان و حلق طرف مقابل شود. انتقال این ویروس از طریق بزاق ممکن نیست، در نتیجه بوسه‌های دهان به دهان قابلیت انتقال ویروس را ندارند مگر زمانی‌که خون در دهان وجود داشته باشد.[۷]
اگر شریک جنسی دریافت‌کننده بر روی ناحیهٔ مهبل زخم یا بریدگی داشته باشد یا اگر شریک دهنده در دهانش زخم یا بریدگی باشد یا لثه‌هایش دچار خون‌ریزی یا آسیب باشد در این صورت احتمال انتقال بیماری آمیزشی بسیار بالا می‌رود. همچنین مسواک زدن دندانها، کشیدن نخ دندان، انجام کار بر روی دندانها، خوردن مواد خوراکی خشن مانند چیپس، در بازهٔ زمانی کوتاهی پیش یا پس از آمیزش دهانی خطرناک است و احتمال انتقال بیماری‌های آمیزشی را بالا می‌برد چون تمامی این کارها ممکن است باعث ایجاد خراش در دهان و ناحیهٔ لثه‌ها شود. این زخم حتی اگر بسیار ریز و میکروسکوپی باشند همچنان خطرناک‌اند. چنین تماس‌هایی با بدن شریک جنسی باعث می‌شود تا ویروس‌ها و باکتری‌هایی که در ناحیهٔ اندام جنسی یا پیرامون آن رشد می‌کنند یا در آن پنهان اند وارد دهان و بدن فرد شوند.
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) و سرطان‌های مرتبط[ویرایش]
در سال ۲۰۰۵ در کالج مالمو در سوئد، مطالعه‌ای صورت گرفت و روشن شد که انجام آمیزش دهانی با شریک جنسی دارای ویروس پاپیلوم، خطر سرطان دهان را بالا می‌برد. این مطالعه نشان داد ۳۶٪ بیماران سرطانی HPV داشته‌اند در مقایسه با یک درصد از گروهی که سلامتی این موضوع را کنترل کرده بودند.[۸]
مطالعه‌ای دیگر نشان داده‌است که می‌توان یک ضریب همبستگی میان گرفتاری به سرطان‌های سر و گردن و آمیزش دهانی پیدا کرد. گمان آن می‌رود که این به دلیل انتقال ویروس پاپیلوم انسانی میان افراد باشد. ویروس HPV ویروسی است که عامل بیشتر سرطان‌های ناحیهٔ گردن است. پزشکان در بسیاری از مطالعات توانسته‌اند این ویروس را در بافت سرطانی حلق پیدا کنند. تحقیقات نشریهٔ پزشکی نیو انگلند نشان داده‌است که افرادی که در زندگیشان یک تا پنج شریک آمیزش جنسی دهانی داشته‌اند نسبت به کسانی که هرگز چنین رفتاری نداشته‌اند، دو برابر در برابر خطر سرطان آسیب‌پذیرترند و کسانی که بیش از پنج شریک جنسی آمیزش دهانی داشته‌اند خطر گرفتاریشان به سرطان ۲۵٪ بیشتر است.
کاهش احتمال سقط جنین :
رابطه جنسی دهانی[۹] می تواند در زنان باردار احتمال سقط جنین را کاهش دهد. به این صورت که ایمنی بدن زنان با قرار گرفتن در معرض پروتئین های موجود در مایع منی شریک زندگی شان بالاتر می رود. در حالی که به نظر می رسد هرگونه قرار گرفتن در معرض مایع منی شریک زندگی ، شانس زن را برای بروز اختلالات ایمونولوژیکی مختلفی که در دوران بارداری ممکن است رخ دهد ، کاهش می دهد ، گفتنی است این افزایش ایمنی با جذب مایع منی در لوله گوارش رخ می دهد.
محققان نیز این موضوع را تایید می کنند و معتقدند که بر اساس مطالعات آن ها زنانی که در طول دوران بارداری رابطه جنسی برقرار می کنند و در طی آن رابطه جنسی دهانی نیز دارند و در تماس با مایع منی همسرشان هستند توانایی بالاتری در مقاومت در برابر بیماری ها و مسائل تهدید کننده ایمنی بدن دارند. بنابراین خطر سقط جنین در این زنان کاهش می یابد.
پی‌نوشت‌ها[ویرایش]
- ↑ "Your Most Embarrassing Sex Questions Answered". Retrieved July 10, 2008.
- ↑ University Health Center | Sexual Health | Oral Sex
- ↑ Campo J, Perea MA, del Romero J, Cano J, Hernando V, Bascones A (2006). "Oral transmission of HIV, reality or fiction? An update". Oral Dis. ۱۲ (۳): ۲۱۹–۲۲۸. doi:10.1111/j.1601-0825.2005.01187.x.
- ↑ Shover, Chelsea L.; DeVost, Michelle A.; Beymer, Matthew R.; Gorbach, Pamina M.; Flynn, Risa P.; Bolan, Robert K. (2018). "Using Sexual Orientation and Gender Identity to Monitor Disparities in HIV, Sexually Transmitted Infections, and Viral Hepatitis". American Journal of Public Health. 108 (Suppl 4): S277–S283. doi:10.2105/AJPH.2018.304751. ISSN 0090-0036. PMC 6215382. PMID 30383431.
- ↑ University Health Center, University of Georgia, Oral Sex. Accessed November 4, 2006.
- ↑ Fulbright, Yvonne K. (2003). The Hot Guide to Safer Sex. Hunter House. p. ۲۱۷. ISBN 9780897934077.
- ↑ Oral Sex The University Health Center, University of Georgia
- ↑ "Oral Sex Linked To Mouth Cancer Risk", MedIndia, November 20, 2005.
- ↑ "Oral sex". Wikipedia. 2019-10-12.
منابع[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آمیزش جنسی دهانی موجود است. |
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «nb» وجود دارد، اما برچسب <references group="nb"/> متناظر پیدا نشد. ().
