تن‌فروشی
 یک تن‌فروش خیابانی در انتظار مشتری | |
| نام حرفه |
زن: فاحشه، روسپی، کارگر قدیمی‌ترین پیشه، جنده، دختر تلفنی، غَر مرد: پسر اجاره‌ای، اسکورت مرد، ژیگولو |
|---|---|
زمینهٔ فعالیت | سرگرمی/صنعت جنسی |
| مهارت‌ها |
جذابیت جسمانی، مهارت‌های میان‌فردی. روسپی‌های مرد معمولاً توانایی تداوم در نعوظ را لازم دارند. |
روسپیگری، تن‌فروشی یا فحشا، به تجارت یا پیشه آمیزش جنسی طبیعی یا غیرطبیعی در قبال درآمد یا برخی دیگر منافع گویند[۱] که گاهی اوقات با عنوان سکس تجاری (commercial sex) نیز مطرح می‌شود. پس از جنگ جهانی اول اصطلاح قدیمی‌ترین حرفه در جهان به‌طور عمومی به روسپیگری اشاره دارد (البته اگر در موارد خاص دیگر استفاده نشود).[نکته ۱]
کاربردهای فرهنگی این واژه به شکل نامحدودی متفاوت است، و استفاده از آن به‌عنوان واژه‌ای تحقیرآمیز برای اشاره به فعالیت‌هایی استفاده می‌شود که به شکل رسمی روسپیگری نیستند. این اصطلاح در برخی جوامع به شکل بی‌ربط برای نشان دادن کسی که درگیر فعالیت‌های جنسی خارج از هنجارهای آن جامعه است، مثل بی‌بند و باری جنسی یا روابط بیرون از ازدواج حتی ازدواج سفید،[نکته ۲] به کار برده می‌شود.
به کسی که در هر بخش از این پیشه کار می‌کند می‌گویند کارگر جنسی. روسپی گری یکی از شاخه‌های صنعت سکس (یا تجارت جنسی)[نکته ۳] است. در کشورهای متفاوت و در برخی از کشورها در مناطق متفاوت از یک کشور، وضعیت قانونی تن‌فروشی[نکته ۴][نکته ۵] از مجازات مرگ تا مجاز اما کنترل نشده تحت قانون و تا یک تجارت سازمان‌یافته کنترل شده و قانونی متغیر است.
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
تن‌فروشی گاهی اوقات «قدیمی‌ترین حرفهٔ دنیا» شناخته می‌شود.[۲][۳]
رفیقه‌ها و فاحشه‌ها[نیازمند منبع] جزء قشرها فرهیخته در فرانسهٔ قرن هجدهم محسوب می‌شدند. در حالیکه بسیاری از مردان آن زمان از سواد خواندن و نوشتن نیز محروم بودند، زن‌های فاحشه و معشوقه به دلیل همجواری با درباریان و اشراف‌زادگان، مجبور بودند علاوه بر فراگیری سواد خواندن و نوشتن، تحصیلات متفرّقه‌ای نظیر ادبیات، تاریخ، شعر و فلسفه را فرا بگیرند. به همین دلیل آن‌ها مجاز بودند در تمام کالجها و کتابخانه‌های سلطنتی حضور پیدا کنند.[نیازمند منبع]
در تاریخ ایران[ویرایش]
به نقل از یاکوب ادوارد پولاک، در گزارش الاریوس Olearius در سال 1637 آمده‌است که به هنگام غذا در پیشگاه شاه، نوازندگان و رقاصان ظاهر می‌شدند و در برابر شاه می‌رقصیدند. اینان را «قحبه» می‌خواندند. «قحبگان» نه تنها باید برای میهمانان برقصند، بلکه سایر احساسات جنسی شان را نیز برانگیزانند.[۴]
در خرابات (روسپی‌خانه‌ها) واسطه‌ها بیشتر تلاششان بر این بود تا میهمانانشان را راضی کنند. میهمان در صورت نیاز می‌توانست با «قحبه» مورد علاقه‌اش در اطاق‌هایی که از پیش منظور شده بود، بدون شرم خلوت کند و پس از خلوت دوباره بر سر جای خود برگردد و «قحبه» نیز به رقص ادامه دهد.[۵]
خشونت در تن‌فروشی[ویرایش]
در بسیاری از موارد تن‌فروشان قربانی خشونت جسمی نیز می‌شوند و از سوی مشتری مورد ضرب و شتم و آزار جسمی هم قرار می‌گیرند و حتی به قتل می‌رسند. موارد خشونت علیه روسپی از سوی غیر مشتریان هم وجود دارد. مثلاً هدف از اعمال خشونت می‌تواند به‌چنگ‌آوردن پولی باشد که روسپی با خویش حمل می‌کند.[۶][۷]
اعتیاد و تن‌فروشی[ویرایش]
رابطه‌ای معنی‌دار میان «اعتیاد» و «تن‌فروشی» وجود دارد.
- در ایران در بیشتر موارد شریک زندگی این افراد و خودشان معتاد به مواد مخدر هستند. نیاز به تأمین هر روزهٔ این مواد نیز بر فقر و نیاز مالی آنان می‌افزاید.
- روسپیان برای تحمّل افسردگی و شرایط سخت این کار اغلب به مواد مخدر و روان‌گردان پناه می‌برند.[۸]
- اداره‌کنندگان روسپی‌خانه‌ها در اولین اقدام، افراد تازه و اصطلاحاً دختران فراری را معتاد می‌کنند تا آنان را وابسته و مطیع سازند.[۸]
ایدز و تن‌فروشی[ویرایش]
بین نرخ تن‌فروشی و بیماری ایدز رابطه‌ای معنی‌دار وجود دارد. در بسیاری موارد، مشتری‌های افرادی که تن‌فروشی می‌کنند، به خاطر ارضای جنسی بیشتر، تمایلی به استفاده از کاندوم ندارند و در صورت اصرار زن تن‌فروش برای استفاده از کاندوم، رقم دریافتی شان از مردان بسیار ناچیز خواهد بود پس اکثر آنان به آمیزش جنسی بدون کاندوم راضی می‌شوند.[۹] همچنین مشتریان در صورت استفاده از کاندوم نیز اگر در حین آمیزش جنسی، کاندوم سوراخ یا پاره شود، حاضر به عوض‌کردن آن نمی‌شوند.
توریست‌ها نیز، اگر خود مبتلا به ایدز نبودند بعد از همخوابگی با این تن‌فروشان، به خصوص اگر بدون استفاده از کاندوم باشد، ویروس اچ‌آی‌وی را به خانه‌هایشان خواهند برد.[۹]
قاچاق انسان برای سکس[ویرایش]
از قاچاق انسان برای سکس به عنوان برده‌داری نوین، برده‌داری جنسی و برده‌داری سفید نیز یاد می‌شود.[۱۰] توجّه بسیاری به سوی فروش انسان جلب شده‌است، که ارقام آن بین ۶۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار تخمین زده می‌شود؛ ۸۰ درصد این افراد زنان و دخترانی هستند که هر ساله در کشورهای مختلف به فروش می‌رسند و در بسیاری موارد به تن‌فروشی، یا همچون بردگان، به اشتغال در کارهای پست وادار می‌شوند. فعّالان حقوق بشر گزارش می‌دهند که هزاران زن و دختر فقیر هر ساله پس از آن که با فریب و وعده‌های کاذب شغل و ازدواج، از روستاها به شهرها آورده می‌شوند، وادار به تن‌فروشی می‌گردند. در برخی موارد، والدین مستقیماً دختر خود را می‌فروشند. اختفای این تجارت زیرزمینی، ردیابی آن را دشوار می‌سازد. ارقام فوق شامل قربانیانی نمی‌شود که در کشور خود به فروش می‌رسند – مشکلی که مدت‌هاست برای مثال هند را فرا گرفته‌است، کشوری بزرگ و آن اندازه متنوع که قاچاقچیان بتوانند قربانیان خود را از محلی به محل دیگری ببرند؛ به محلی صدها کیلومتر دورتر، با زبانی دیگر و شانس ناچیزی که بتوانند به خانه خود بازگردند. قاچاقچیان نیز به ندرت دستگیر می‌شوند.[۱۱]
جنبهٔ قانونی روسپیگری و انتقادات آن[ویرایش]
روسپیگری در بسیاری از کشورهای جهان یک حرفه قانونی است و از آن بطور قانونی محافظت شده، و برای حفاظت از افراد مشغول به این کار[۱۲] قوانین مفصلی وضع گردیده.[۱۳] جزئیات و حد آزادی این حرفه از مکان و کشور تا کشور دیگر متغیر است.
در کشورهای نیوزیلند، سوئیس، استرالیا، آرژانتین، بلژیک، برزیل، کانادا، اتریش، کاستاریکا، دانمارک، آلمان، ترکیه، ایتالیا، یونان، هلند، و کشورهای دیگر روسپیگری آزاد و تحت پوشش قوانین ویژه‌است.[۱۳] در انگلستان نیز روسپیگری آزاد است[نیازمند منبع]، اما تبلیغ آن در اماکن عمومی با قانون منافات دارد. در آمریکا ایالت نوادا تنها ایالت آمریکاست که روسپیگری در آن تا حد معینی آزاد است.[۱۴]
اما نقدهایی بنیادین بر این شکل روسپیگری وارد است که به دلیل ماهیت رابطه روسپیگری با نظام سرمایه‌داری می‌باشد. برای مثال در آلمان بر سر تصویب قانون رسمیت روسپیگری بحث‌هایی درگرفت. این مصوبه بر پایهٔ دو استدلال بود: اولاً این که با تصویب این قانون فحشا شغل محسوب شده و به همین خاطر مشمول قانون کار می‌گردد. یعنی زنان تن‌فروش، در آلمان باید قرارداد کار دریافت کنند و از مزایایی مانند بیمه درمانی، بیمه بیکاری و حقوق بازنشستگی برخوردار شوند. دوما به رسمیت شناختن تن‌فروشی و تثبیت آن در قانون، موجب می‌شد که تن‌فروشی دیگر به عنوان عملی «منافی عفت» در نظر گرفته نشود. اما منتقدان می‌گویند طبق تخمین سازمان‌های فعال زنان، ۶۰ درصد از زنان تن‌فروش، مهاجران خارجی هستند که حتی اجازهٔ اقامت در آلمان را ندارند، چه رسد به اجازهٔ کار. علاوه بر این، عملاً تنها یک درصد از روسپیان دارای اجازه کار، قرارداد کار دریافت کرده‌اند.[۱۵]
همچنین منتقدان می‌گویند سیاست‌مداران آلمان به جای این که امکان خروج زنان از این حوزه را فراهم آورند، با تصویب قانون رسمیت روسپیگری عملاً زنان را محکوم به ادامهٔ این شغل می‌کنند. زیرا با رسمی شدن تن‌فروشی به عنوان شغل، فرد نمی‌تواند به راحتی کار خود را رها کند چرا که براساس قانون کار آلمان، باید کار خود را سه ماه دیگر بعد از اعلام استعفا ادامه دهد و در غیر این صورت، با ترک ناگهانی شغل، قرارداد کار وی لغو شده و حقوق و مزایایش را از دست خواهد داد. همچنین طبق این قانون، می‌توان هر زن بیکاری را برای کار به فاحشه‌خانه‌ها فرستاد زیرا طبق قانون، افرادی که حقوق بیکاری یا کمک دولتی دریافت می‌کنند حق ندارند از پذیرش کاری امتناع کنند، حتی اگر فاقد تجربه در آن زمینه باشند. سخن دیگرِ منتقدان این است که قبل از تصویب این قانون، زنان تن‌فروش در آلمان می‌توانستند به پلیس مراجعه کرده و از صاحب فاحشه‌خانه و دلالان شکایت کند، اما با رسمیت یافتن روسپیگری چنین امکانی وجود ندارد، چرا که داشتن فاحشه‌خانه یا خرید و فروش زنان، تحت عنوان آژانس کاریابی، قانونی محسوب می‌شود. حتی اگر زنی به اجبار قرارداد کار را امضاء کند، قادر نیست ثابت کند که تحت فشار و تهدید مجبور به تن‌فروشی شده‌است بلکه اکنون این صاحب کار است که می‌تواند از او شکایت کند.[۱۵]
یکی از استدلال‌ها برای تصویب قانون رسمیت روسپیگری آلمان این بود که این شغل دیگر «منافی عفت» محسوب نشود و زنان تن‌فروش جای خود را در اجتماع بیابند. منتقدان می‌گویند در عمل درصد ناچیزی از زنان تن‌فروش پس از تصویب این قانون، مثلاً هنگامی که به دنبال خانه می‌گردند در جواب صاحبخانه که از آنان می‌پرسد شغل شما چیست، پاسخ می‌دهند: تن‌فروش؛ یا درصد ناچیزی از مادران تن‌فروش، هنگام ثبت نام کودکان خود در مهد کودک و مدرسه حاضرند بگویند که شغلشان تن‌فروشی است.[۱۵]
مردان روسپی[ویرایش]
روسپیگری در مردان نیز وجود دارد. در ایران برخی از روسپیان مرد به مردان خدمات جنسی ارائه می‌کنند[۱۶] و تعداد کمی از آن‌ها به زنان.[۱۷]
به گفتهٔ مردی روسپی در تهران، مردی که خدمات جنسی ارائه می‌دهد خوشبخت‌تر است و مثل زنان روسپی افسرده نمی‌شود. او می‌گوید شغل خود را تخصّص بی‌نظیری می‌داند و درآمدی بسیار بالاتراز همکاران زن خود دارد. خود را تحقیر شده نمی‌یابد و زندگی خود را مدرن و توأم با خوشبختی می‌داند.[۱۷]
تن‌فروشی در حیوانات[ویرایش]
بعضی پنگوئنهای مادهٔ متأهّل در ازای دریافت سنگریزه (که برای ساخت خانه ضروری است) با پنگوئن نر غریبه‌ای جفت‌گیری می‌کنند.[۱۸] تن‌فروشی همچنین بین شامپانزه‌هایی که غذا را با سکس مبادله می‌کنند مشاهده شده‌است.[۱۹]
روسپیگری در فرهنگ[ویرایش]
فرهنگ عامه[ویرایش]
تا سده ۱۴ خورشیدی (قرن ۲۱ میلادی) اوضاع اجتماعی و فرهنگی ایران (حتی ایرانیان خارج ار کشور) به گونه‌ای بود که به زنانی که تنوّع‌طلبی جنسی داشتند، به عنوان دشنام و صفتی تحقیرآمیز، جنده (به معنای روسپی) اطلاق می‌شد. در همین زمان مردانی که تنوع طلبی جنسی داشتند مطابق قانون مدنی ایران آزاد بودند چند زن داشته باشند. در خرده‌فرهنگ‌هایی هم که چندزنی مرسوم نبود، به عنوان دشنام به چونان مردانی از واژه‌های سبک‌تری همچون دخترباز استفاده می‌شد. یعنی در حالیکه لفظ پسرباز هم وجود می‌دارد، همان خرده‌فرهنگ‌ها از واژهٔ جنده برای زنان استفاده می‌کردند.
از ناسزاهایی که گاه نثار اشخاص می‌کنند، نسبت دادن صفت جنده به اقوام مؤنّث ایشان خصوصاً مادر ایشان است و آن را به صورت ترکیب مادرْ جنده استعمال می‌کنند. دیده شده‌است که زنان نیز از ترکیب مادر جنده برای دشنام‌دادن به یک‌دیگر استفاده کنند. دشنامی که ویژهٔ مردان است و در آن لفظ جنده به کار رفته‌است زنْ‌جنده است. در فارسی نسبت دادن صفت جنده به اقوام درجه چندم مرسوم نیست. مورد دیگر نسبت به خویشاوند مؤنّث درجه اول، آنِ خواهر است. ترکیبات خوار [= خواهر] جنده و آبجی جنده به عنوان ناسزا استعمال می‌شود.
در ادبیات[ویرایش]
صادق هدایت در داستان علویه خانم سرگذشت مقطعی از یک زن فاحشه را دست‌مایهٔ اثر خود قرار داده‌است. همچنین در آثار ایرج میرزا یا در غزلیات سعدی چنین رفتاری در محوریّت اثر واقع می‌گردد.[نیازمند منبع]
لفظ جنده و روسپی در ادبیّات مردانه ایران دیده می‌شود اما زنان ایرانی تا دهه ۱۳۷۰ از این واژگان در ادبیات مکتوب خود استفاده نمی‌کردند تا اینکه در سال ۱۹۹۹ م، (۱۳۷۷) ساقی قهرمان شعری با عنوان «و جنده یعنی جان می‌بخشد به…» منتشر کرد که با نقدهای گوناگون مواجه شد.[۲۰][۲۱][۲۲]
اصطلاحات[ویرایش]
«اسکورت»، واژه‌ای است، خطاب به روسپی‌هایی که با مشتریان ثروتمند وقت می‌گذرانند.[۲۳]
در برخی جاها[نیازمند منبع]، مردانی که دور و بر محدودهٔ منطقهٔ «چراغ قرمز» رانندگی می‌کنند که تقاضای روسپی‌ای کنند «خزندهٔ پیاده‌رو» Kerb Crawler نامیده می‌شوند.[نیازمند منبع]
در زبان فارسی، اداره‌کنندگان مراکز روسپیگری به شکل کلیشه‌ای «جاکش» (برای مردها)، و «خانم رئیس» (برای زن‌ها) نامیده می‌شوند.
در زبان فارسی، مردی که زن خود را برای پول به دیگران می‌دهد «قُرُمساق» نامیده می‌شود.
واژه‌شناسی[ویرایش]
روسپی واژه‌ای است از پارسی میانه.[نیازمند منبع] جنده به معنای روسپی است،[۲۴][۲۵] اما بار معنایی منفی‌تری دارد. به همین سبب به عنوان دشنام نیز به کار می‌رود.
در فرهنگ معین[ویرایش]
فاحشه
روسپی: زن بدکاره، فاحشه، بدکاره.
جستارهای وابسته[ویرایش]
نکات[ویرایش]
- ↑ Oldest profession (phrase)، ویکی‌پدیای انگلیسی
- ↑ White wedding، ویکی‌پدیای انگلیسی
- ↑ Sex industry، ویکی‌پدیای انگلیسی
- ↑ Prostitution by country، ویکی‌پدیای انگلیسی
- ↑ Prostitution law، ویکی‌پدیای انگلیسی
پانویس[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تن‌فروشی موجود است. |
- ↑ «Prostitution Law & Legal Definition». US Legal.
- ↑ Prostitution in a wired world - Security- msnbc.com
- ↑ Oldest Profession Flourishes in China - washingtonpost.com
- ↑ پولاک، ی. ا. «روسپیگری در ایران». ایران شناسی. ترجمهٔ تورج اتابکی (بنیاد مطالعات ایران) تابستان، ش. 14 (1371): 330. بازبینی‌شده در 3.31.2018.
- ↑ پولاک، ی. ا. «روسپیگری در ایران». ایران شناسی. ترجمهٔ تورج اتابکی (بنیاد مطالعات ایران) تابستان، ش. 14 (1371): 330. بازبینی‌شده در 3.31.2018.
- ↑ زارا مجیدپور. «تن فروشان کنیا و واکسن ایدز». شهرزادنیوز، ٢٥ مهر ١٣٨۶. بازبینی‌شده در ۱۸ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ دوهفته‌نامه گزارش فیلم، شماره ۱۷۷، شهریور ۱۳۸۰، ص۳۹
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۱۱ افسانه نادرست دربارهٔ روسپیان، بدون مرز
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ زارا مجید پور. «زنان زیمبابوه بر سر دو راهی فقر و تن‌فروشی». شهرزاد نیوز، ٢٩ تیر ١٣٨٦. بازبینی‌شده در ۱۸ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ William Stead
- ↑ «حراج زنان». آسو شیتدپرس (بازنشر در شهرزاد نیوز)، ٢١ خرداد ١٣٨۶. بازبینی‌شده در ۱۸ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ BBC NEWS | Europe | How the Dutch protect their prostitutes
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Prostitution - ProCon.org
- ↑ NRS: CHAPTER 244 - COUNTIES: GOVERNMENT
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ««آیا فحشا شغلی مانند سایر شغل‌ها است؟» افسانه پایدار». شهرزادنیوز، ۱۳۸۵-۱۱-۲۴. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ «ساعتی با یک همجنس‌گرا در پارک دانشجو، علی عسگری». وبگاه کاپوچینو، August ۲۱, ۲۰۰۲. بازبینی‌شده در ۱۳ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ تن‌فروشی مردانه در تهران، شهرزاد نیوز
- ↑ Penguin Prostitutes Kitchener Waterloo Field Naturalists, 1998
- ↑ English Wikipedia, Animal Sexual Behaviour, Prostitution
- ↑ «و جنده یعنی جان می‌بخشد به...». هفته نامهی ایرانشهر، جمعه ۲۸ آبان ۱۳۷۸خورشیدی، سال پنجم، شماره ۸۹.، ۲۸ آبان ۱۳۷۸. بازبینی‌شده در ۱۵ مه ۲۰۰۸.
- ↑ وبگاه نویشت
- ↑ وبگاه ایرانیان
- ↑ انتقاد شدید از ترامپ به خاطر حمله به فروشگاهی که به عرضه مارک ایوانکا پایان داد، BBC PERSIAN
- ↑ فرهنگ دهخدا
- ↑ فرهنگ معین
- Wikipedia contributors، «Prostitution،» Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Prostitution&oldid=184798780 (accessed January ۱۶، ۲۰۰۸).
- فرهنگ معین جلد دوم.
- فرهنگ فارسی عمید (جیبی) - چاپ یازدهم ۱۳۷۷ - انتشارات امیرکبیر.
فرهنگ نامه دهخدا چاپ 1395
| میل جنسی در انسان | |
|---|---|
| جنسیت در کودکی | |
| سوءاستفاده جنسی | |
| سن رضایت (اصلاحات) | |
| نمونه‌هایی از تجاوز جنسی که در آن تجاوزگر یا شونده زیر سن رضایت بوده است. | |
