شهرستان میاندوآب
| میاندوآب | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور | ایران  |
| استان | آذربایجان غربی |
| مردم |
|
| جمعیت | ۲۴۵٫۱۵۸ نفر[۱] |
| مذهب | شیعه.سنی٬ اهل حق،[۲] کلیمی[۳] |
| جغرافیای طبیعی |
|
| مساحت | ۲۶۹۴کیلومتر مربع |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱،۳۱۴متر از سطح دریا |
| آب‌وهوا |
|
| بارش سالانه | ۲۸۹میلی لیتر |
| داده‌های دیگر |
|
| پیش‌شماره تلفنی | 044 |
| وب‌گاه | فرمانداری میاندوآب |
| شهرها | |
| میاندوآب، چهاربرج، باروق |
|
| تعداد بخش‌ها | |
| بخش مرکزی، مرحمت آباد، باروق | |
میاندوآب یکی از شهرهای جنوبی استان آذربایجان غربی در شمال غرب ایران است. این شهر در جنوب دریاچه ارومیه و میان دو رود زرینه‌رود و سیمینه‌رود واقع شده‌است. زبان مورد استفاده اکثریت مردم در این شهرستان ترکی آذربایجانی است ولی در اطراف شهر میاندوآب زبانکردی سورانی نیز رواج دارد.وجه تسمیه این شهر حاصل موقعیت این شهر بین دو رود زرینه‌رود و سیمینه‌رود هست.[۴] این شهر با مهمان‌نوازی مردم و آب و هوای معتدل و مطلوبش مشهور است.[۵]
محتویات
تقسیمات کشوری[ویرایش]
تقسیمات کشوری این شهرستان، بنابرآنچه در نتایج آمارگیری سرشماری سال ۱۳۸۵ کل کشور آمده است، بر حسب بخش، شهر، دهستان و روستا به شرح زیر است:[۱]
بخش‌ها[ویرایش]
شهرها[ویرایش]
دهستان‌ها[ویرایش]
دهستان‌های بخش مرکزی
- دهستان زرینه رود جنوبی
- دهستان زرینه رود شمالی
- دهستان زرینه‌رود
- دهستان مرحمت آباد
- دهستان مکریان شمالی
- دهستان مرحمت آباد جنوبی
دهستان‌های بخش مرحمت آباد
دهستان‌های بخش باروق
کشاورزی[ویرایش]
موقعیت بسیار مطلوب جغرافیائی باعث رشد بسیار خوب کشاورزی و در نتیجه ترقی صنعتی منطقه میاندوآب شده است. کارخانه تولید قند و شکر میاندوآب در اوایل قرن بیستم با همکاری مهندسان بلژیکی بنا گردید. بنای سد انحرافی نوروزلو در سالهای ۱۳۵۰ هجری شمسی این ناحیه را مستعد آبادانی و صنعتی نمودن ناحیه نمود.
تاریخ شهرستان میاندوآب[ویرایش]
کشف چندین اثر باستانی در اطراف میاندوآب، نشانگر اسکان بسیار قدیمی منطقه در دورانهای ثبت نشده تاریخ هست. کوچ قره پاپاق‌ها و در اوایل سلطنت آقامحمد خان قاجار به دنبال کوچ اجباری جمعیتی از منطقه کرمان به اهالی شهر اضافه شدند و کرمانیها در مدت دو نسل با مردم محلی میاندوآب آمیخته شدند.[۶] نام برخی محله‌ها و شهرت‌ها مانند رابریها، سیرجانیها و کرمانیها نشانگر این حرکت جمعیتی بوده. طایفه‌ای نیز تا یک نسل پیش در میاندوآب هنوز به فارسی بالهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند.[۶]
در سالهای متلاطم جنگ جهانی اول میاندوآب نیز مانند بسیاری مردم منطقه طعم تلخ قحطی‌ها و بی‌ثباتی ایران را کشید. دولت ایران در هرج و مرج خان خانی‌های محلی و آشفتگی سیاسی بود.در اواخر جنگ دوم جهانی ارتش شوروی کنترل این منطقه را به دنبال تبعید رضاشاه به دست گرفت.
زبان[ویرایش]
زبان اصلی مردمان شهرستان میاندوآب ترکی آذربایجانی بوده وچند روستا نیز به زبان کردی سورانی می باشند
آثار باستانی[ویرایش]
آثاری از حکومت مادها و اورارتور در روستای داش تپه موجود است.
مردم[ویرایش]
اکثر ساکنان شهرستان میاندوآب را آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دهند و کمینهٔ قابل توجهی از کردهای سنی مذهب و اقلیت کوچکی اهل حق نیز در این منطقه سکونت دارند. در گذشته بهائیان نیز در این شهرستان زندگی می‌کردند که به سایر نقاط مهاجرت کردند.[۷]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
- ↑ [۱]
- ↑ [۲]
- ↑ http://roostanet.knti.ir/index.aspx?siteid=3&siteid=3&pageid=2328
- ↑ http://www.irancities.ir/showcity.aspx?code=90&code2=11
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ http://www.miandoab-ag.ir/tabid/1522/Default.aspx
- ↑ «Miandoab». دانشنامه لوک لکس. بازبینی‌شده در 25 شهریور 1392.
