شهرستان میاندوآب
| میاندوآب | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور | ایران  |
| استان | آذربایجان غربی |
| مردم |
|
| جمعیت | ۲۴۵٫۱۵۸ نفر[۱] |
| مذهب | شیعه.سنی٬ اهل حق،[۲] کلیمی[۳] |
| داده‌های دیگر |
|
| پیش‌شماره تلفنی | 044 |
| وب‌گاه | فرمانداری میاندوآب |
| شهرها | |
| میاندوآب، چهاربرج، باروق |
|
| تعداد بخش‌ها | |
| بخش مرکزی، مرحمت آباد، باروق | |
میاندوآب یکی از شهرهای جنوبی استان آذربایجان غربی در شمال غرب ایران است. این شهر در جنوب دریاچه ارومیه و میان دو رود زرینه‌رود و سیمینه‌رود واقع شده‌است. زبان مورد استفاده در این شهرستان ترکی آذربایجانی است. وجه تسمیه این شهر حاصل موقعیت این شهر بین دو رود زرینه‌رود و سیمینه‌رود هست.[۴] این شهر با مهمان‌نوازی مردم و آب و هوای معتدل و مطلوبش مشهور است.[۵]
تقسیمات کشوری[ویرایش]
تقسیمات کشوری این شهرستان، بنابرآنچه در نتایج آمارگیری سرشماری سال ۱۳۸۵ کل کشور آمده است، بر حسب بخش، شهر، دهستان و روستا به شرح زیر است:[۱]
بخش‌ها[ویرایش]
شهرها[ویرایش]
دهستان‌ها[ویرایش]
دهستان‌های بخش مرکزی
- دهستان زرینه رود جنوبی
- دهستان زرینه رود شمالی
- دهستان زرینه‌رود
- دهستان مرحمت آباد
- دهستان مکریان شمالی
- دهستان مرحمت آباد جنوبی
دهستان‌های بخش مرحمت آباد
دهستان‌های بخش باروق
کشاورزی[ویرایش]
موقعیت بسیار مطلوب جغرافیائی باعث رشد بسیار خوب کشاورزی و در نتیجه ترقی صنعتی منطقه میاندوآب شده است. کارخانه تولید قند و شکر میاندوآب در اوایل قرن بیستم با همکاری مهندسان بلژیکی بنا گردید. بنای سد انحرافی نوروزلو در سالهای ۱۳۵۰ هجری شمسی این ناحیه را مستعد آبادانی و صنعتی نمودن ناحیه نمود.
تاریخ شهرستان میاندوآب[ویرایش]
کشف چندین اثر باستانی در اطراف میاندوآب، نشانگر اسکان بسیار قدیمی منطقه در دورانهای ثبت نشده تاریخ هست. کوچ قره پاپاق‌ها و در اوایل سلطنت آقامحمد خان قاجار به دنبال کوچ اجباری جمعیتی از منطقه کرمان به اهالی شهر اضافه شدند و کرمانیها در مدت دو نسل با مردم محلی میاندوآب آمیخته شدند.[۶] نام برخی محله‌ها و شهرت‌ها مانند رابریها، سیرجانیها و کرمانیها نشانگر این حرکت جمعیتی بوده. طایفه‌ای نیز تا یک نسل پیش در میاندوآب هنوز به فارسی بالهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند.[۶]
در سالهای متلاطم جنگ جهانی اول میاندوآب نیز مانند بسیاری مردم منطقه طعم تلخ قحطی‌ها و بی‌ثباتی ایران را کشید. دولت ایران در هرج و مرج خان خانی‌های محلی و آشفتگی سیاسی بود.در اواخر جنگ دوم جهانی ارتش شوروی کنترل این منطقه را به دنبال تبعید رضاشاه به دست گرفت.
زبان[ویرایش]
زبان اصلی مردمان شهرستان میاندوآب ترکی آذربایجانی و کردی سورانی است.
آثار باستانی[ویرایش]
آثاری از حکومت مادها و اورارتور در روستای داش تپه موجود است.
مردم[ویرایش]
اکثر ساکنان شهرستان میاندوآب را آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دهند و کمینهٔ قابل توجهی از کردهای سنی مذهب و اقلیت کوچکی اهل حق نیز در این منطقه سکونت دارند. در گذشته بهائیان نیز در این شهرستان زندگی می‌کردند که به سایر نقاط مهاجرت کردند.[۷]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
- ↑ [۱]
- ↑ [۲]
- ↑ http://roostanet.knti.ir/index.aspx?siteid=3&siteid=3&pageid=2328
- ↑ http://www.irancities.ir/showcity.aspx?code=90&code2=11
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ http://www.miandoab-ag.ir/tabid/1522/Default.aspx
- ↑ «Miandoab». دانشنامه لوک لکس. بازبینی‌شده در 25 شهریور 1392.
