نبوت (شیعه دوازده‌امامی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اصل نَبُوّت، یعنی باور به اینکه خدا برای رساندن سخن خود به انسان، پیامبرانی را از میان خود آنان برگزیده‌است[۱] که این اصل در تشیّع دوازده‌امامی یکی از اصول دین است.

منابع[ویرایش]

  1. "Nubuwwah (Prophethood)". Al-Islam.org (به انگلیسی). 2014-02-22. Retrieved 2020-08-27.

پیوند به بیرون[ویرایش]