پرش به محتوا

پرده بکارت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرده بکارت
بخش خارجی دستگاه تناسلی زن
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینhymen vaginae
MeSHD006924
TA98A09.1.04.008
TA23530
FMA20005

پرده واژن، پرده بکارت، زه‌چین یا هایمن (به انگلیسی: Hymen) یک قطعه کوچک از غشاء مخاطی است که دهانه ورودی واژن را احاطه می‌کند یا تا حدی می‌پوشاند. پردهٔ بکارت در ورودی واژن[الف] قرار دارد و مرز بین فرج[ب]و واژن محسوب میشود.[۱][۲][۳] پرده بکارت انسان هیچ عملکرد شناخته شده‌ای در بدن ندارد.[۴][۵][۲]

پردهٔ بکارت ممکن است در طول اولین رابطه جنسی واژینال آسیب ببیند که معمولاً منجر به درد و گاهی خونریزی موقت یا لکه بینی می‌شود. در گذشته اعتقاد بر این بود که که اولین دخول واژینال، لزوماً منجر به آسیب و خونریزی می‌شود اما اکنون منابع این موضوع را رد می‌کنند و اذعان دارند در برخی افراد اولین دخول واژینال می‌تواند باعث خونریزی شود و در برخی دیگر نیز این موضوع صدق نمی‌کند و خونریزی و آسیب به پردهٔ بکارت اتفاق نمی‌افتد.[۶][۷] آسیب به پردهٔ بکارت می‌تواند در طول زمان بدون اینکه هیچ نشانه‌ای از آسیب باقی بگذارد بهبود یابد.[۸][۹][۳] بنابراین وضعیت پردهٔ بکارت و خونریزی در اولین رابطه نشان‌دهنده باکرگی در دختران نیست.[۱۰][۱۱]

منابع و نظرات امروزی پیرامون پرده بکارت، دیدگاه‌های سنتی مانند تست‌های بکارت را به چالش کشیده و فاقد پشتوانه علمی و منسوخ می‌دانند و بسیاری از کشورها اقداماتی مانند انجام تست باکرگی برای افراد را جرم دانسته و برای ان مجازات تعیین کرده‌اند.[۱۲][۱۳][۱۴] با این وجود «آزمایش باکرگی» هنوز در برخی فرهنگ‌ها یک عمل رایج باقی مانده است که گاهی با جراحی بازسازی پردهٔ بکارت به جهت ایجاد علائم و ظاهری از آسیب دیدن پرده بکارت، همراه می‌شود.[۱۵] جراحی ترمیم یا بازسازی پرده بکارت که با عنوان هایمنوپلاستی نیز شناخته می‌شود هیچ مقررات و استانداردی ندارد زیرا بخشی از مراقبت‌های پزشکی استاندارد نیست و در دانشکده‌های پزشکی تدریس نمی‌شود.[۱۶]

پیدایش هایمن بر اثر تکامل جداگانه اندام‌های داخلی دستگاه تناسلی (مثل واژن) و اندام‌های خارجی دستگاه تناسلی (مثل لبه‌های فرج) جنین در دوران بارداری است. واژن جنین در مراحل اولیه رشد به شکل یک ریسمان توپر در حدفاصل رحم تا دیواره بدن است. داخل این ریسمان به مرور تحلیل رفته و به شکل مجرا مانندی در می‌آید که کماکان در داخل بدن راه خروجی به بیرون ندارد و انتهای آن به دیواره بدن ختم می‌شود. در نهایت دیواره بدن در نقطه‌ای که واژن به آن برخورد می‌کند شروع به متلاشی شدن می‌کند و سوراخی در دیواره بدن ایجاد می‌شود که در آن نقطه دهانه واژن به وجود می‌آید. هر آنچه که از دیواره بدن باقی می‌ماند پس از شکل‌گیری منفذ واژن به این منفذ می‌چسبد و پرده بکارت را به‌وجود می‌آورد.[۱۵] بخش اصلی پرده بکارت از بافت پیوندی رشته‌ای و تا حدودی از رشته‌های کشسان و کلاژن تشکیل شده است. هر دو سطح سمت جلویی و عقبی هایمن توسط بافت پوششی سنگفرشی چند لایه پوشیده شده است که فاقد هر گونه شواهدی از شاخی شدگی[پ] است. بافت پوششی هایمن در لبه متصل آن به واژن ضخیم‌تر است. دانه‌های گلیکوژن هم به‌طور یکسان در سطح واژن و سطح فرج وجود دارند. تعداد پاپیلاهای بافت پیوندی در لبه آزاد و سطح سمت واژن هایمن بیشتر و منشعب تر دیده می‌شود. هیچ نشانه‌ای از وجود بافت غددی یا عضلانی در ساختار هایمن دیده نمی‌شود. پرده بکارت به‌صورت فزاینده‌ای توسط رشته‌های عصبی عصب‌دهی نمی‌شود. هیچ سلول و رشته عصبی‌ای در سمت لبه آزاد پرده بکارت وجود ندارد. اما می‌توان سلول‌های عصبی‌ای در قسمت انتهایی (قسمت متصل به دیواره واژن) مشاهده نمود. این سلول‌های عصبی دوقطبی، کوچک، بیضی مانند یا دوکی شکل هستند. رشته‌های عصبی انتهایی از بافت پیوندی به سمت بالا امتداد پیدا می‌کنند و در بین پاپیلاهای بافت پیوندی، به درون لایه پوششی نفوذ می‌کنند. در نوزادان، هایمن عروقی و بافت پوششی ضخیم است که دلیل قرار گرفتن نوزاد در معرض استروژن مادر در رحم اتفاق می‌افتد. در دوران بارداری فرد نیز بافت پوششی هایمن بسیار ضخیم و غنی از گلیکوژن دیده می‌شود.[۱۷]

پرده واژن شکل ثابتی ندارد و گستره‌ای از نازک و کشدار تا انواع ضخیم و تا حدودی سفت را شامل می‌شود و در افراد مختلف، اشکال متفاوتی دارد؛ اما نبود آن فقط در تعداد بسیار کمی از افراد اتفاق می‌افتد.[۱۸]

آناتومی

[ویرایش]

پرده‌ی بکارت یک لایه‌ی نازک از غشای مخاطی است که در ورودی واژن قرار دارد. سطوح داخلی این لایه‌ها معمولا به هم چسبیده‌اند، اما در بیشتر افراد یک شکاف یا سوراخ طبیعی در آن وجود دارد که دهانه‌ی واژن را تشکیل می‌دهد.[۲]

پرده‌ی بکارت از نظر شکل و اندازه بسیار متنوع است. در بسیاری از افراد، این پرده به شکل حلقه‌ای (دایره‌ای) است که در قسمت پشتی (نزدیک مقعد) پهن‌تر و بازتر نسبت به قسمت جلویی (نزدیک ناحیه شرمگاهی[ت]) دیده می‌شود. البته ممکن است اشکال دیگری هم داشته باشد، مانند نیمه‌هلالی، توری‌شکل (سوراخ‌دار)، پره‌دار، کاملاً بسته یا حتی در برخی موارد وجود نداشته باشد.[۲]

پرده‌ی بکارت ممکن است پس از اولین رابطه‌ی جنسی پاره شود، اما گاهی بر اثر فعالیت‌های غیرجنسی مانند ورزش‌های سنگین، دوچرخه‌سواری یا استفاده از تامپون نیز دچار اسیب و پارگی می‌شود. پس از پارگی، باقی‌مانده‌های آن به شکل برآمدگی‌های کوچک گردی به نام کارونکول‌های هایمن[ث] (یا کارونکول‌های میرتی‌فرمیس[ج]) در اطراف دهانه‌ی واژن باقی می‌مانند.[۲]

پرده‌ی بکارت هیچ عملکرد شناخته‌شده و خاصی در بدن ندارد.[۲][۴]

تکامل و بافت‌شناسی

[ویرایش]

تکامل

[ویرایش]

دستگاه تناسلی در طول رشد و تکامل رویان، از هفته سوم بارداری تا سه‌ماهه دوم رشد می‌کند و پردهٔ بکارت به دنبال واژن تشکیل می‌شود. در هفته هفتم مقعد از سینوس ادراری تناسلی جدا می‌شود. در هفته نهم، مجاری مولرین[چ] به سمت پایین حرکت می‌کند تا به سینوس ادراری تناسلی برسد و با تشکیل کانال رحمی واژنی وارد سینوس ادراری تناسلی می‌شود. در هفته دوازدهم، مجاری مولرین به هم می‌پیوندند و یک کانال واژینال رحمی اولیه ایجاد می‌کنند. در ماه پنجم، مجرای واژن کامل شده و پردهٔ بکارت جنین تشکیل می‌شود و معمولاً قبل یا کمی بعد از تولد سوراخ می‌شود.[۱۹]

بافت پوششی

[ویرایش]

بافت پوششی[ح] هایمن بدون شاخی‌شدگی است و ضخامت آن متغیر می‌باشد؛ به‌طوری که در نزدیکی قاعده متصل به دیواره واژن، ضخیم‌تر است. این بافت پوششی از ۳۰ تا ۵۰ لایه سلولی تشکیل شده است. لایه قاعده‌ای شامل سلول‌های استوانه‌ای است و بعد از آن، ۴ تا ۵ لایه از سلول‌های چندضلعی قرار دارند که دارای هسته‌های بزرگ، گرد یا بیضی‌شکل هستند. در لایه‌های بالایی، سلول‌های روشن‌تر و بزرگ‌تر دیده می‌شوند که اندازه آن‌ها هرچه به سطح نزدیک‌تر می‌شویم کاهش یافته و مسطح‌تر می‌شوند. شفافیت این سلول‌ها به‌دلیل غنی بودن بافت از گلیکوژن است. این بافت پوششی روی یک غشای پایه مشخص قرار دارد.[۱۷] هیچ نشانه‌ای از وجود بافت غددی یا عضلانی در ساختار هایمن دیده نمی‌شود.[۱۷]

بافت پیوندی

[ویرایش]

بافت پیوندی[خ] هایمن از یک غشا مرکزی متراکم تشکیل شده که در دو طرف توسط یک لایه پاپیلاری[د] شل‌تر احاطه شده است. در سطح فرج، پاپیلاها (برآمدگی‌های بافت پیوندی) کم و کشیده هستند، در حالی که در لبه آزاد هایمن و سطح واژنی (سطح هایمن که به سمت انتهای کانال واژن است)، پاپیلاها بیشتر و منشعب‌تر هستند.[۱۷]

بافت عصبی

[ویرایش]

پرده بکارت به‌صورت فزاینده توسط رشته‌های عصبی عصب‌دهی نمی‌شود. هیچ سلول و رشته عصبی‌ای در سمت لبه آزاد پرده بکارت وجود ندارد. اما می‌توان سلول‌های عصبی‌ای در قسمت انتهایی (قسمت متصل به دیواره واژن) مشاهده نمود. این سلول‌های عصبی دوقطبی، کوچک، بیضی مانند یا دوکی شکل هستند. رشته‌های عصبی انتهایی از بافت پیوندی به سمت بالا امتداد پیدا می‌کنند و در بین پاپیلاهای بافت پیوندی، به درون لایه پوششی نفوذ می‌کنند.[۱۷]

خون‌رسانی

[ویرایش]

هایمن دارای شبکه خونی بسیار غنی‌ای است، به‌ویژه در سمت لبه آزاد آن که رگ‌ها در این ناحیه گشاد و پرخون هستند. در این قسمت مویرگ‌های متعددی دیده می‌شود که به بافت پوششی نفوذ کرده و به لایه‌های سطحی آن می‌رسند.[۱۷]

بافت هایمن در دوران مختلف زندگی

[ویرایش]

نوزادی: هایمن در مراحل مختلف زندگی، تغییرات بافت‌شناسی مشخصی را تجربه می‌کند. در نوزاد تازه‌متولد شده، هایمن از یک چین نازک از بافت پیوندی تشکیل شده که با بافت پوششی سنگفرشی چند لایه ضخیم پوشیده شده است و از نظر ظاهری، شباهت زیادی به هایمن در افراد بالغ باکره دارد. با این حال، بافت پیوندی آن شل‌تر و کم‌تراکم‌تر است و درتعداد رگ‌های خونی آن نیز نسبت به دوران بلوغ بیشتر است. این ضخیم بودن بافت پوششی احتمالاً ناشی از تأثیر هورمون‌های جنسی مادر همانند استروژن است که در دوران بارداری به جنین منتقل می‌شود.[۱۷] بعد از مرحله نوزادی، قطر دهانه پردهٔ بکارت بعد از هر سال رشد تقریباً ۱ میلی‌متر افزایش می‌یابد.[۲۰]

بلوغ و بزرگسالی: پس از بلوغ و در دوران بزرگسالی هایمن ساختاری متعادل را نشان می‌دهد؛ به این صورت که بافت پوششی سنگفرشی چندلایه روی یک هسته بافت پیوندی متراکم‌تر قرار گرفته است. این بافت پیوندی، به‌ویژه در لبه آزاد، خون‌رسانی بسیار غنی‌ای دارد و مویرگ‌هایی از این ناحیه به سمت بالا نفوذ کرده و تا لایه‌های سطحی بافت پوششی پیش می‌روند.[۱۷] در دوران بلوغ، استروژن باعث می‌شود پردهٔ بکارت بسیار کشسان شود.[۲۰]

بارداری: در دوران بارداری، به دنبال تغییرات هورمونی، بافت پوششی به‌شدت ضخیم می‌شود و سلول‌های آن سرشار از گلیکوژن هستند. همزمان، پاپیلاهای بافت پیوندی (برآمدگی‌های ریز) دچار افزایش طول، انشعاب و نامنظمی شده و ساختارهایی شبیه شاخه‌های درخت پیدا می‌کنند. اگر این پاپیلاها به‌صورت مقطع عرضی برش بخورند، به‌شکل جزایری دیده می‌شوند که رگ‌های خونی مرکزی دارند و با بافت پیوندی شل و سلولی احاطه شده‌اند.[۱۷]

در زنان چند زا[ذ]، بافت پیوندی مرکزی هایمن متراکم‌تر و دارای رگ‌های خونی بیشتر است، در حالی که ضخامت بافت پوششی نسبت به بافت پیوندی کاهش پیدا می‌کند. سلول‌های بافت پوششی در این مرحله بازوفیلیک‌تر (تیره‌تر) شده و شفافیت خود را نسبت به هایمن عادی از دست می‌دهند.[۱۷]

یائسگی: در یائسگی نیز اگه هایمن همچنان وجود داشته باشد به دنبال کاهش سطح هورمون استروژن فرد بافت پوشی هایمن نازک شده و نواحی خاصی از آن شاخی[ر] می‌شوند. این تغییرات تدریجی نشان‌دهندهٔ تأثیرپذیری هایمن از تغییرات هورمونی، تنش‌های مکانیکی (همانند زایمان)، و روند طبیعی پیری است.[۱۷]

آزمایش بکارت

[ویرایش]

فرضیه اینکه غشای واژن یا پردهٔ بکارت می‌تواند به‌طور فیزیکی نشان دهنده سابقه رابطه واژینال باشد و آن را اثبات کند مبنای آزمایش‌های بکارت است که فاقد پشتوانه علمی و اعتبار است. اغلب تست‌های بکارت با استفاده از روش «دو انگشتی» انجام می‌شود به این صورت که شخص معاینه کننده دو انگشت خود را داخل واژن قرار می‌دهد تا پردهٔ بکارت را بررسی کند یا با آزمایش میزان سستی عضلات واژن نظر می‌دهد که فرد، رابطه جنسی داشته است یا خیر.[۲۱][۲۲][۲۳]

سازمان جهانی بهداشت (who) و سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸ در بیانیه ای مشترک آزمایش باکرگی را فاقد پشتوانه علمی اعلام و آن را به عنوان یک اقدام ضد حقوق بشر محکوم کردند و خواستار توقف آن شدند.[۲۲] در سال ۲۰۲۲ نیز بریتانیا هرگونه عملی تحت عنوان ادعای انجام آزمایش بکارت برای دیگران یا ترمیم بکارت را در تمام بخش‌های بریتانیا و اتباع آن در خارج از بریتانیا غیرقانونی اعلام و مجازاتی تا ۵ سال زندان و جریمه نقدی برای مجرمان تعریف کرد.[۲۴]

عدم اعتبار

[ویرایش]

با معاینه پرده بکارت نمی‌توان به داشتن یا نداشتن فعالیت جنسی توسط فرد در گذشته پی برد خصوصا هنگامی که زمانی زیادی از رابطه شخص گذشته باشد زیرا پردهٔ بکارت اشکال متنوع و متفاوتی داشته و با رابطه جنسی واژینال می‌تواند اتفاقی برای پردهٔ بکارت افراد رخ ندهد و همچنین در افرادی که غشای پرده بکارت آن‌ها حتی دچار آسیب می‌شود، این آسیب ( که حتی میتواند نتیجه رویداد دیگری بجز رابطه جنسی باشد[۲۵]) بدون اینکه هیچ نشانه‌ای باقی بگذارد در طول زمان میتواند بهبود یابد.[۲۶][۲۷] همچنین برخی از دختران اساساً بدون پردهٔ بکارت متولد می‌شوند[۲۸] که این نوع آزمایش باکرگی نمی‌تواند ادله ای مبنی برداشتن رابطه واژینال در آنها باشد. پس با این وجود وضعیت این غشاء نمیتواند جهت ثبات داشتن یا نداشتن رابطه جنسی واژینال مورد استدلال و ارزیابی قرار گیرد (بجز مواردی مانند تجاوز جنسی که قربانی بلافاصله مورد معاینه پزشکی قرار میگیرد[۲۹]). همچنین این موضوع که داشتن واژن «شل» به معنی باکره نبودن یک دختر است دارای هیچ‌گونه اثبات و پشتوانه علمی ای نیست؛ شکل و فرم هر واژن متفاوت است و واژن‌ها طوری تکامل یافتند که خاصیت ارتجاعی داشته باشند. آنها در هنگام برانگیختگی جنسی شل می‌شوند تا آلت تناسلی مرد را در خود جای دهند و بعد از رابطه جنسی دوباره سفت شده و به حالت اول برمیگردند و برخی افراد نیز اساساً داری واژنی شل‌تر نسبت به سایرین هستند و ارتباطی بین فرم واژن و باکرگی وجود ندارد.[۲۱]

در یک مطالعه بر روی ۳۶ نوجوان باردار که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد نشان داد که کارکنان بهداشتی فقط در دو مورد از افراد توانستند نشانه قطعی رابطه جنسی واژینال را تشخیص بدهند.[۳۰] مطالعه دیگری که مورفولوژی پردهٔ بکارت را در دختران دارای رابطه جنسی با دختران بدون رابطه جنسی قبلی مقایسه کرد نشان داد ۵۲ درصد از دخترانی که دارای رابطه جنسی بودند هیچ‌گونه تغییر قابل تشخیصی در بافت پردهٔ بکارت خود نداشتند.[۳۱]

پیشینه تاریخی

[ویرایش]
در سمت راست تصویر، معاینه یک زن جوان مضطرب توسط چهار پیرزن کهنسال که پنجه به لباس ها و پاهای او می زنند و وکیلی که مشتاقانه در حال تماشای صحنه است. و در سمت چپ، مردی که به عنوان شاهد در برابر پیشگاه قاضی حاضر شده است.

همانطور که در منابع مختلف از اساطیر گرفته تا ادبیات عامه پسند، باور‌های مردمی، و اسناد رسمی گواهی شده است، بسیاری از جوامع پیشامدرن ارزش زیادی برای ارزیابی باکرگی دختران خود قائل بودند.[۳۲]

قبل از پیشرفت دانش علوم تشریحی در قرن پانزدهم، ماهیت پرده بکارت به طور کامل شناخته نشده بود، و در نتیجه طیف وسیعی از آزمایش‌های کم و بیش علمی تخیلی مورد حمایت قرار گرفت.[۳۳] به عنوان مثال در تمدن اینکا به گروهی از دختران باکره که به عنوان به عنوان همسران آینده خدای خورشید، اینتی[ز]، در نظر گرفته می‌شدند «دوشیزگان خورشید»[ژ] میگفتند. این دختران در واقع هیچ‌گاه به ازدواج واقعی یا رابطه زناشویی معمولی نمی‌پرداختند و به عنوان نمادهایی از پاکدامنی و تقدس در نظر گرفته می‌شدند و نقش آنها بیشتر در مراسم مذهبی و خدمت به خدای خورشید (اینتی) بود. هنگامی که در میان آن‌ها دختری مشکوک به فعالیت جنسی می شد، او را وادار می‌کردند تا در آتشی که به آرامی می‌سوزد، دمیده و اگر آتش شعله‌ور می‌شد، او را باکره قلمداد میکردند.[۳۴] در یونان باستان نیز داستانی افسانه‌ای که در قرن پنجم قبل از میلاد روایت شده است، می‌گوید که چگونه خدای پان[س] می‌توانسته پاکدامنی هر دختری را اثبات کند به گونه‌ای فلوت اسرارآمیز او به‌طور خودکار در هنگام حضور یک دوشیزه واکنش نشان داده و به صدا در می‌امده است.[۳۴]

رمان‌های عاشقانه قرون وسطی فلوریز و بلانشفلور[ش] و بویس از همپتون[ص] نیز هر دو قهرمانان دوشیزه‌ای را به تصویر می‌کشند که باید پاکدامنی خود را اثبات کنند و از این رو ارزش خود را نشان دهند.[۳۵]

آسیب

[ویرایش]

در گذشته اعتقاد بر این بود اولین رابطه جنسی قطعاً با خونریزی پردهٔ بکارت همراه است و منجر به پارگی و یا آسیب به آن می‌شود اما امروزه تحقیقات بر روی زنان نشان داده است که خونریزی در طول اولین مقاربت همیشه رخ نمی‌دهد. [۲۷][۳۶][۳۷][۳۸] خونریزی یا عدم وقوع آن به عوال زیادی همانند مقدار بافت هایمن، میزان کشسانی و یا میزان ضخامت آن بستگی دارد. [۳۸] در یک مطالعه چند فرهنگی، تنها حدود نیمی از زنان مورد مطالعه در اولین رابطه جنسی خود خونریزی را گزارش کردند و میزان درد و خونریزی در افراد با توجه به منطقه‌ای که اهل آن بودند متفاوت بود.[۳۹][۴۰] همچنین همه زنان در اولین رابطه جنسی درد را تجربه نمی‌کنند و تجربه درد هنگام اولین رابطه جنسی با عواملی مانند هیجان، ترس و فشار عصبی مرتبط است.[۴۱]

در چندین مطالعه بر روی دختران نوجوان قربانی تجاوز جنسی، که در آن افراد به دنبال تجاوز جنسی در بیمارستان معاینه شدند، آسیب به پردهٔ بکارت در ۵۰ درصد افراد باکره و در افراد غیر باکره حدود ۱۲ درصد گزارش شد.[۴۲][۴۳][۴۴] پارگی پردهٔ بکارت نیز در کمتر از ۲۰ درصد موارد رخ داده بود.[۴۵] پردهٔ بکارت دختران باکره به‌طور قابل توجهی بیشتر از دختران غیر باکره در این مطالعه دچار آسیب شده بود.[۴۶][۴۷]

در مطالعه‌ای دیگر روی نوجوانانی که با رضایت خودشان قبلاً رابطه جنسی داشتند شواهدی از ضربه به پردهٔ بکارت در۴۸ درصد از آنها دیده شد و ۵۲ درصد از افراد با وجود داشتن رابطه جنسی، پردهٔ بکارت سالم داشتند.[۴۸][۴۹] اگرچه نادر است اما در بزرگسالان غیر باکره که قبلاً رابطه جنسی داشته‌اند نیز بعدها به دنبال رابطه جنسی ممکن است آسیب به پردهٔ بکارت رخ دهد.[۵۰] آسیب به پردهٔ بکارت ممکن است بدون اینکه هیچ نشانه‌ای از آسیب باقی بگذارد بهبود یابد.[۸][۹][۳] یک مطالعه بر روی نوجوانان قربانی تجاوز جنسی نشان داد که اکثر زخم‌های های ناشی از آسیب به پردهٔ بکارت بدون باقی ماندن نشانه‌ای از آسیب در طول زمان بهبود می‌یابند.[۲۶]

فرض بر این است که آسیب به پردهٔ بکارت در نتیجه رفتارهای مختلف دیگری نیز مانند استفاده از تامپون، معاینه لگن با اسپکولوم، خودارضایی، ژیمناستیک یا اسب سواری ممکن است رخ دهد، اگرچه میزان احتمال بروز آسیب در نتیجه این فعالیت‌ها نامشخص است.[۲۵][۵۱][۵۲]

انواع پرده‌های واژن

[ویرایش]
انواع پرده‌های واژن

انواع طبیعی پردهٔ بکارت گستره‌ای از نازک و کشدار تا انواع ضخیم و تا حدودی سفت را شامل می‌شود.[۵۳][۵۴][۲] از بین ۱۰۰۰ نوزاد متولد شده احتمال دارد ۱ تا ۲ نفر از آنها دارای پردهٔ بکارت بدون سوراخ باشند.[۵۵][۵۶] تنها نوع از پردهٔ بکارت نوزادان متولد شده که ممکن است نیاز به مداخله پزشکی داشته باشد، پردهٔ بکارت بدون سوراخ است که می‌تواند باعث کاهش یا عدم خروج خون هنگام قاعدگی شود. در هردو مورد، نیاز است با جراحی و باز کردن منفذ پردهٔ بکارت شرایط خروج خون و برقراری رابطه جنسی ایجاد شود.[۵۷]

منافذ پردهٔ بکارت قبل از بلوغ می‌تواند تحت تأثیر سطح و فعالیت هورمونی به اشکال مختلفی دیده شود که رایج‌ترین ان هلالی شکل[ض] است. بعد از بلوغ بسته به سطح هورمون استروژن، بافت پردهٔ بکارت می‌تواند ضخیم‌تر و دارای شکلی حاشیه دار و نامنظم باشد.[۵۸] در کودکانِ کوچک‌تر پاره شدن پردهٔ بکارت معمولاً خیلی سریع بهبود می‌یابد.

در نوجوانان دهانه پردهٔ بکارت می‌تواند گسترش یابد و دارای شکل و ظاهر متنوع‌تری شود.[۵۳]

برخی از انواع مختلف پرده بکارت:

  • بدون سوراخ (Imperforate): در این نوع سوراخ در دهانه پردهٔ بکارت وجود ندارد. اگر در دوران بلوغ خود به خود اصلاح نشده باشد تا مایعات قاعدگی خارج شود نیاز به جراحی جزئی دارد.[۵۹]
  • مشبک (Cribriform): این نوع از پردهٔ بکارت گاهی با بدون سوراخ اشتباه گرفته می‌شود و و با وجود سوراخ‌های ریز به نظر می‌رسد که در دهانه سوراخی وجود ندارد که تحت معاینه دقیق، سوراخ‌های کوچک ان می‌تواند مشخص شود.[۶۰]
  • دیواره دار (Septate): دهانه پردهٔ بکارت دارای یک یا چند نوار بافتی است که در سراسر دهانه گسترش یافته است.[۶۱]

ترمیم پرده بکارت

[ویرایش]

ترمیم پرده بکارت یا هایمِنورافی (به انگلیسی: Hymenorrhaphy) یا هایمنوپلاستی (به انگلیسی: Hymenoplasty) عمل جراحی‌ای است که با هدف ایجاد خونریزی در حین مقاربت، انجام می‌پذیرد.

هدف از این عمل ایجاد شرایطی جهت خونریزی در طول مقاربت پس از ازدواج است که در برخی فرهنگ‌ها به اشتباه دلیلی بر باکرگی تلقی می‌شود. تقریباً نیمی از زنانی که برای اولین بار آمیزش واژینال دارند خونریزی ندارند و حتی یک مطالعه کوچک نشان داد که از ۱۹ زنی که تحت جراحی ترمیم پرده بکارت قرار گرفتند نیز ۱۷ نفر از آنها در مقاربت بعدی خونریزی نداشتند.[۶۲]

این عمل تحت شرایطی صورت می‌گیرد که نمی‌توان از روی ظاهر پرده بکارت یا تنگی واژن تشخیص داد که آیا فردی باکره است یا خیر.[۶۳][۶۲]

هایمنوپلاستی یک روش بحث‌برانگیز است که در دانشکده‌های پزشکی تدریس نمی‌شود و در اکثر کتاب‌های درسی پزشکی توضیح داده نشده است. هیچ مقررات و استانداردی برای این روش وجود ندارد زیرا بخشی از مراقبت‌های پزشکی استاندارد نیست.[۱۶] این عمل در واقع، توسط چندین انجمن حرفه ای ملی به عنوان نوعی از جراحی زیبایی اندام تناسلی زنان طبقه‌بندی می‌شود.[۶۴][۶۵][۶۶][۶۷]

روش

[ویرایش]

هایمنوپلاستی به روش‌های متفاوتی می‌توان انجام شود اما طی ساده‌ترین روش، در دهانه واژن یک غشاء مصنوعی بدون هیچ‌گونه خونرسانی‌ای ایجاد می‌شود که شامل یک کپسول ژلاتینی‌ای است که از ماده‌ای قرمز رنگ شبیه خون پر شده است. این عمل معمولاً چند روز قبل از ازدواج و رابطه جنسی فرد انجام شود تا در در حین رابطه جنسی آن ماده قرمز رنگ از کپسول ژلاتینی خارج شده و ظاهری مصنوعی از آسیب هایمن ایجاد کند.[۶۸]

پیشینه تاریخی

[ویرایش]

ترمیم پرده بکارت قرن‌هاست که عمدتاً در مناطقی انجام می‌شود که باورهای فرهنگی قویاً پرده بکارت را با باکرگی و پاکی زنانه مرتبط می‌دانند. از نظر تاریخی، بازسازی پرده بکارت یک روش محتاطانه بود که اغلب خارج از محیط‌های پزشکی مرسوم انجام می‌شد. طی چند دهه اخیر، در برخی مناطق این موضوع در پزشکی رایج نیز وارد شده است.[۶۹]

تأثیرات فرهنگی و اجتماعی

[ویرایش]

مطالعات متعددی عوامل اجتماعی-فرهنگی‌ای که تقاضا برای هایمنوپلاستی را افزایش می‌دهند، برجسته کرده‌اند. به عنوان مثال، پژوهشی تأکید می‌کند که در بسیاری از مناطق خاورمیانه، آسیا و برخی جوامع در اروپا و آمریکای لاتین، پرده بکارت بی‌نقص و خونریزی در اولین رابطه اغلب به عنوان دلیلی بر باکرگی یک زن تلقی می‌شود. یک مطالعه کیفی در سال ۲۰۲۱ نشان داد که فشار روانی، ترس از طرد شدن اجتماعی، و میل به بازیابی حس کنترل بر بدن و باکرگی، انگیزه‌های اولیه برای زنانی است که به سوی هایمنوپلاستی می‌روند.[۶۹]

جنبه‌های روانی

[ویرایش]

تأثیر روانی جراحی هایمنوپلاستی پیچیده است. مطالعه ای که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد نشان می‌دهد که برای برخی از زنان، انجام این عمل جراحی نوعی بازپس‌گیری استقلال بدنی آنها است، به ویژه پس از رخ دادن تروما یا تجاوز جنسی در گذشته. برخی مطالعات دیگر نیز از پیامدهای منفی بالقوه این جراحی، از جمله اضطراب مداوم، احساس گناه و شرم مربوط به پیامدهای فرهنگی هایمنوپلاستی یاد کرده‌اند. این مطالعات نشان می‌دهد که مشاوره روانشناختی قبل از انجام این عمل جراحی می‌تواند مفید باشد.[۶۹]

اهمیت فرهنگی و مذهبی

[ویرایش]

هایمن یا همان پردهٔ بکارت در بعضی از فرهنگ‌ها همچون فرهنگ اسلامی به دلیل تصور ارتباطش با باکرگی زنان دارای اهمیت است. در این فرهنگ‌ها پردهٔ بکارت دست نخورده و خونریزی هنگام اولین رابطه جنسی، به اشتباه به عنوان نمادی از باکرگی زن در نظر گرفته می‌شود.[۷۰][۷۱][۳۶] بعضی از زنان به همین خاطر عمل جراحی‌ای تحت عنوان هایمنوپلاستی را انجام می‌دهند تا اولین رابطه جنسی آنها با علائمی همراه شود که گویای آسیب دیدن پرده بکارت آنها باشد.[۷۲]

زمینه‌های مذهبی

[ویرایش]

آموزه‌های دینی از لحاظ تاریخی بر اهمیت پرده بکارت در فرهنگ‌ها دامن زده‌اند. به عنوان مثال برخی تفاسیر از الهیات سنتی مسیحی بیان می‌کنند که خداوند در نظر گرفته است که همسر زن کسی باشد که پرده او را پاره می‌کند به گفته آنان پس از پاره شدن پرده وی خونریزی‌ای که به وجود می‌آید، یک پیمان خونی تلقی می‌شود که مهر و مومی بر پیوند مقدس آنها است.[۷۳] به‌طور مشابه، در آیین هندوئیسم، روایات پیرامون چهره‌هایی مانند سیتا از رامایانا نشان می‌دهد که چگونه باکرگی زنان در چارچوبی تحت سلطه مردان بررسی و آزمایش می‌شود.[۷۴]

اشتباهات فرهنگی

[ویرایش]

در بسیاری از فرهنگ‌ها، پس از اولین رابطه جنسی خون روی ملحفه نشانه از دست دادن باکرگی است که پایه درستی ندارد.[۱۲]

خون‌ریزی بعد از اولین رابطه جنسی ممکن است اتفاق بیفتد یا نیفتد. برخی دلایل خونریزی هنگام رابطه جنسی عبارت هستند از احساس اضطراب و نگرانی، پارگی دیواره واژن ناشی از تحریک نشدن به اندازه کافی یا موارد دیگری مانند عفونت.[۱۲][۷۵] در یک نظرسنجی که یک متخصص زنان و زایمان از ۴۱ همکارش انجام داد، از آنها پرسیده شد که آیا در اولین باری که رابطه جنسی داشتند خونریزی کردند یا نه که ۶۳ درصد از افراد اذعان داشتند که خونریزی‌ای تجربه نکرده‌اند.[۷۶] اما در کشورهایی که همچنان به باکرگی زنان اهمیت زیادی داده می‌شود بخشی از افکار عمومی همچنان باکرگی را مرتبط با پرده بکارت می‌دانند، به عنوان مثال یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ در دانشگاه دجله ترکیه نشان داد که ۷۲٫۱٪ از دانشجویان دختر و ۷۴٫۲٪ از پسران معتقد بودند که پرده بکارت نماد باکرگی است. ۳۰٫۱ درصد از مردان نیز اعلام کردند که «ملحفه خون آلود» باید در روز ازدواج در معرض دید خانواده قرار گیرد.[۷۷]

دیدگاه مدرن

[ویرایش]

منابع و نظرات امروزی پیرامون پرده بکارت با تأکید بر استقلال زنان دیدگاه‌های سنتی مانند تست‌های بکارت را به چالش کشیده و فاقد پشتوانه علمی و منسوخ می‌داند.

در اکتبر سال ۲۰۱۸، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان زنان سازمان ملل و سازمان جهانی بهداشت در بیانیه ای بیان کردند که آزمایش باکرگی به دلیل اینکه «عملی دردآور، آسیب زننده و تحقیر کننده است شامل خشونت علیه زنان می‌شود و باید به آن پایان داد» و درخواست ممنوعیت آن را در تمامی جوامع نمودند.[۱۳][۱۲]

بسیاری از کشورها مانند فرانسه،[۷۸] برتانیا،[۷۹] هند[۸۰] و لوکزامبورگ[۱۴] آزمایش باکرگی را ممنوع اعلام کرده و آن را نقض حقوق بشر، نوعی تبعیض جنسیتی و یک عمل غیرعلمی می‌دانند.

فرضیه‌های فرگشتی

[ویرایش]

پرده بکارت انسان عملکرد فیزیولوژیکی مشخصی ندارد.[۴][۵] با این وجود فرضیه‌های فرگشتی اندکی برای عملکرد آن در انسان ارائه شده است:

  • فرضیه آبزی بودن اجداد انسان: همانند آنچه در پرده گوش فک‌های دریایی[ط] دیده می‌شود، یک فرضیه این است که پرده بکارت از آلودگی‌های دریایی دستگاه تولید مثل جلوگیری می‌کرده است. هرچند این فرضیه با توجه به ناکامل بودن پوشش پرده و از دست رفتن محافظت به دنبال اولین رابطه جنسی، ضعیف به نظر می‌رسد.[۵]
  • فرضیه بالابردن احتمال باروری با افزایش احتباس اسپرم: حتی اگر پرده پس از اولین رابطه جنسی دست نخورده باقی بماند، از آنجا که فاصله زیادی با محل انباشت اسپرم‌ها و محل لقاح دارد این فرضیه نیز نامحتمل به نظر می‌رسد.[۵]
  • تولد زودرس و فرضیه کاهش عفونت‌های واژن: تقریباً همه نخستی‌ها بدون پرده بکارت متولد می‌شوند. به‌دنبال تغییر وضعیت بدن انسان به حالت ایستاده و کاهش طول کانال زایمانی فرزندان انسان زودتر از سایر نخستی‌های به دنیا می‌آیند بنابراین بدن انسان فرصت کافی برای حذف پرده بکارت را ندارد. به‌دنبال آن انتخاب طبیعی این ویژگی را برگزید زیرا نوزاد انسان نسبت به سایر حیوانات در تمیز کردن خود ناتوان‌تر است و این سد (هرچند ناکامل) مانع از ورود مواد دفعی به واژن و ایجاد عفونت‌های بالقوه کشنده لگنی در طی دوران کودکی می‌شود.[۵] به این فرضیه نیز نقدهایی وارد شده است.[۸۱]

جانورشناسی

[ویرایش]

پرده بکارت در پستانداران متعددی از جمله لاماها، خوکچه‌های هندی، فیل‌ها، نهنگ‌های دندان‌دار، فوک‌ها، دوگونگ‌ها، موش‌های صحرایی، و برخی نخستی‌سانان مانند شب‌دوست و لمور ضخیم[ظ] دیده شده است. این تنوع نشان می‌دهد که پرده بکارت منحصر به انسان نیست، اگرچه ظاهر و ویژگی‌های آن در بین گونه‌ها بسیار متفاوت است.[۸۲]

عملکرد فیزیولوژیکی پرده بکارت در جانوران همچنان موضوع تحقیقات علمی است اما با این وجود دو نظریه اولیه ارائه شده است:

  • عملکرد تولید مثل: در برخی از پستانداران، پرده بکارت ممکن است نقش تولید مثلی مرتبط با چرخه‌های هورمونی داشته باشد. به عنوان مثال، در خوکچه هندی، بافت هایمن در طول دوره فحلی حیوان ازمیان می‌رود تا جفت‌گیری تسهیل شود و سپس دوباره رشد می‌کند و در بقیه چرخه بسته باقی می‌ماند. به‌طور مشابه، در لمورهای نازک، پرده بکارت دهانه واژن را در بیشتر طول سال می‌بندد و فقط در طول فصل جفت‌گیری باز می‌شود. این موضوع نشان دهنده یک انطباق دوره‌ای مربوط به تولید مثل است.[۸۲]
  • عملکرد محافظتی: پرده بکارت ممکن است به عنوان یک مانع محافظت کننده، به ویژه برای پستانداران آبزی عمل کند. در گونه‌هایی مانند فوک‌ها و نهنگ‌های دندان‌دار، پرده بکارت اغلب بیشتر از پستانداران غیر آب‌زی رشد می‌کند. فرض بر این است که این سازگاری از ورود آب و ذرات موجود در آب مانند ماسه به واژن در حیوانات جلوگیری می‌کند و در نتیجه نقش محافظت کننده از سیستم تولید مثل را دارد.[۸۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

واژه‌نامه

[ویرایش]
  1. ↑ Vagina
  2. ↑ Vulva
  3. ↑ Cornification
  4. ↑ mons pubis
  5. ↑ carunculae hymenales
  6. ↑ carunculae myrtiformes
  7. ↑ Müllerian ducts
  8. ↑ Epithelium
  9. ↑ Connective tissue
  10. ↑ Papillary
  11. ↑ Multipara
  12. ↑ Cornified
  13. ↑ Inti
  14. ↑ Virgins of the Sun
  15. ↑ Pan
  16. ↑ Floris and Blancheflur
  17. ↑ Bevis of Hampton
  18. ↑ Crescentic
  19. ↑ True seals
  20. ↑ Ruffed lemur

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Perlman, Sally E.; Nakajyma, Steven T.; Hertweck, S. Paige (2004). Clinical protocols in pediatric and adolescent gynecology. Parthenon. p. 131. ISBN 978-1-84214-199-1.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ Churchill Livingstone/Elsevier (۲۰۰۸). Gray’s Anatomy:The Anatomical Basis of Clinical Practice (ویراست ۴۰). ص. ۱۲۸۱. شابک ۹۷۸۰۴۴۳۰۶۶۸۴۹.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Heger, Astrid H.; Emans, S. Jean, eds. (2000). Evaluation of the Sexually Abused Child: A Medical Textbook and Photographic Atlas (PDF) (به انگلیسی) (2nd ed.). New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-507425-3. Archived from the original (PDF) on July 8, 2018. Retrieved July 8, 2018.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Sloane، Ethel (۱۹۹۳). Sloane E. Biology of women (ویراست سوم). Delmar Publishers. شابک ۹۷۸۰۸۲۷۳۴۹۳۸۴.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ Hobday, A.J.; Haury, L.; Dayton, P.K. (August 1997). "Function of the human hymen". Medical Hypotheses. 49 (2): 171–173. doi:10.1016/s0306-9877(97)90223-1. ISSN 0306-9877.
  6. ↑ Rogers, Deborah J; Stark, Margaret (1998-08-08). "The hymen is not necessarily torn after sexual intercourse". BMJ: British Medical Journal. 317 (7155): 414. doi:10.1136/bmj.317.7155.414. ISSN 0959-8138. PMC 1113684. PMID 9694770.
  7. ↑ Emma Curtis, Camille San Lazaro (1999-02-27). "Appearance of the hymen in adolescents is not well documented". BMJ: British Medical Journal (به انگلیسی). 318 (7183): 605. doi:10.1136/bmj.318.7183.605. ISSN 0959-8138. PMC 1115047. PMID 10037658. We agree with Rogers and Stark that so called rupture and bleeding of the hymen is not to be routinely expected after first sexual intercourse.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ White C, McLean I (2006-05-01). "Adolescent complainants of sexual assault; injury patterns in virgin and non-virgin groups". Journal of Clinical Forensic Medicine (به انگلیسی). 13 (4): 172–180. doi:10.1016/j.jcfm.2006.02.006. ISSN 1353-1131. PMID 16564196. One of the most important points to take from these results is the frequency of no injuries being found, i.e. approximately 1 in 2 complainants will have no body injury and a similar number will have no genital injury. Of the virgins with genital injuries the majority were hymenal, 26 out of the 40 were full thickness lacerations. This means that 35% (14/40) of injuries are likely to heal leaving either no scar (e.g. bruises and abrasions) or changes in the hymen that are classified as non-specific (e.g. small lacerations less than full thickness).
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "New York Times Is Wrong about Hymens--But They Are Not Alone". Psychology Today (به انگلیسی). Retrieved 2018-09-08. As for the ability of the hymen to heal when it is injured, a 2007 study in Pediatrics on hymens that had been injured reports, "The hymenal injuries in these prepubertal and adolescent girls all healed rapidly and frequently left little or no evidence of the previous trauma... These findings reaffirm the remarkably complex healing process that occurs after a hymenal injury. So even when the hymen does tear, it appears to have an amazing ability to heal and repair itself, at least in young women.
  10. ↑ Perlman, Sally E.; Nakajyma, Steven T.; Hertweck, S. Paige (2004). Clinical protocols in pediatric and adolescent gynecology. Parthenon. p. 131. ISBN 978-1-84214-199-1.
  11. ↑ Knight, Bernard (1997). Simpson's Forensic Medicine (11th ed.). London: Arnold. p. 114. ISBN 978-0-7131-4452-9.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ «The sex myth that's centuries old». www.bbc.com (به انگلیسی). ۲۰۲۲-۰۴-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "United Nations agencies call for ban on virginity testing". World Health Organization. 17 October 2018. Retrieved 22 October 2018.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ «Banning virginity tests». The European Correspondent (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ 20 Questions About Virginity: Scarleteen Interviews Hanne Blank Scarletenn
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Ayuandini, Sherria (2017). "How variability in hymenoplasty recommendations leads to contrasting rates of surgery in the Netherlands: an ethnographic qualitative analysis". Culture, Health & Sexuality. 19 (3): 352–365. doi:10.1080/13691058.2016.1219919. ISSN 1464-5351. PMID 27594422.
  17. ↑ ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ ۱۷٫۱۰ Mahran, Maher; Saleh, A. M. (1964). "The microscopic anatomy of the hymen". The Anatomical Record (به انگلیسی). 149 (2): 313–318. doi:10.1002/ar.1091490213. ISSN 1097-0185.
  18. ↑ Curtis, Emma; Lazaro, Camille San (1999-02-27). "Appearance of the hymen in adolescents is not well documented". BMJ: British Medical Journal. 318 (7183): 605. ISSN 0959-8138. PMC 1115047. PMID 10037658.
  19. ↑ Healey, Andrew (2012). "Embryology of the female reproductive tract". In Mann, Gurdeep S.; Blair, Joanne C.; Garden, Anne S. (eds.). Imaging of Gynecological Disorders in Infants and Children. Medical Radiology. Springer. pp. 21–30. doi:10.1007/978-3-540-85602-3. ISBN 978-3-540-85602-3.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Heger, Astrid H.; Emans, S. Jean, eds. (2000). Evaluation of the Sexually Abused Child: A Medical Textbook and Photographic Atlas (PDF) (به انگلیسی) (2nd ed.). New York: Oxford University Press. p. 122. ISBN 978-0-19-507425-3. Archived from the original (PDF) on July 8, 2018. Retrieved July 8, 2018.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ Baxter، Rachel. «What is virginity testing? Why is it used, and what are its potential effects?». ISSM (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۴.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "United Nations agencies call for ban on virginity testing". www.who.int (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-04.
  23. ↑ McNeil Jr., Donald G. (13 September 2010). "Rape: Rights Group Calls Test to Determine Sexual Activity a 'Second Assault' in India". The New York Times. Retrieved 15 September 2010.
  24. ↑ "Virginity testing and hymenoplasty: multi-agency guidance". GOV.UK (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-04.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Goodyear-Smith, Felicity A.; Laidlaw, Tannis M. (1998-06-08). "Can tampon use cause hymen changes in girls who have not had sexual intercourse? A review of the literature". Forensic Science International (به انگلیسی). 94 (1–2): 147–153. doi:10.1016/S0379-0738(98)00053-X. ISSN 0379-0738. PMID 9670493.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Reading, Richard (2007-12-12). "Healing of hymenal injuries in prepubertal and adolescent girls: a descriptive study". Child: Care, Health and Development (به انگلیسی). 34 (1): 137–138. doi:10.1111/j.1365-2214.2007.00818_7.x. ISSN 0305-1862. Of the girls who sustained 'superficial', 'intermediate,' or 'deep' lacerations, 15 of 18 prepubertal girls had smooth and continuous appearing hymenal rims, whereas 24 of 41 adolescents' hymens had a normal, 'scalloped' appearance and 30 of 34 had no disruption of continuity on healing. The final 'width' of a hymenal rim was dependent on the initial depth of the laceration. No scar tissue formation was observed in either group of girls.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ Rogers, Deborah J; Stark, Margaret (1998-08-08). "The hymen is not necessarily torn after sexual intercourse". BMJ: British Medical Journal. 317 (7155): 414. doi:10.1136/bmj.317.7155.414. ISSN 0959-8138. PMC 1113684. PMID 9694770.
  28. ↑ "Developmental disorders of the female genital tract: MedlinePlus Medical Encyclopedia". medlineplus.gov (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-04.
  29. ↑ Guidelines for medico-legal care of victims of sexual violence. World Health Organization. ۲۰۰۳.
  30. ↑ Kellogg, Nancy D.; Menard, Shirley W.; Santos, Annette (2004). "Genital anatomy in pregnant adolescents: "normal" does not mean "nothing happened"". Pediatrics. 113 (1 Pt 1): e67–69. doi:10.1542/peds.113.1.e67. ISSN 1098-4275. PMID 14702498.
  31. ↑ Adams, Joyce A.; Botash, Ann S.; Kellogg, Nancy (2004). "Differences in hymenal morphology between adolescent girls with and without a history of consensual sexual intercourse". Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine. 158 (3): 280–285. doi:10.1001/archpedi.158.3.280. ISSN 1072-4710. PMID 14993089.
  32. ↑ Burge, Amy (2016). "1. 'I Will Cut Myself and Smear Blood On the Sheet'". In Allan, Jonathan A.; Santos, Christina; Spahr, Adriana (eds.). Virgin Envy: The Cultural (In)significance of the Hymen. Regina, Saskatchewan: University of Regina Press. pp. 17–19, 26–33. ISBN 978-0-88977-423-0.
  33. ↑ Burge, Amy (2016). "1. 'I Will Cut Myself and Smear Blood On the Sheet'". In Allan, Jonathan A.; Santos, Christina; Spahr, Adriana (eds.). Virgin Envy: The Cultural (In)significance of the Hymen. Regina, Saskatchewan: University of Regina Press. pp. 17–19, 26–33. ISBN 978-0-88977-423-0.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Brasch, Rudolph (1975). How Did Sex Begin?. London: Pan Books. p. 28. ISBN 978-0-330-24422-0.
  35. ↑ Burge, Amy (2016). "1. 'I Will Cut Myself and Smear Blood On the Sheet'". In Allan, Jonathan A.; Santos, Christina; Spahr, Adriana (eds.). Virgin Envy: The Cultural (In)significance of the Hymen. Regina, Saskatchewan: University of Regina Press. pp. 17–19, 26–33. ISBN 978-0-88977-423-0.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ Emma Curtis, Camille San Lazaro (1999-02-27). "Appearance of the hymen in adolescents is not well documented". BMJ: British Medical Journal (به انگلیسی). 318 (7183): 605. doi:10.1136/bmj.318.7183.605. ISSN 0959-8138. PMC 1115047. PMID 10037658. We agree with Rogers and Stark that so called rupture and bleeding of the hymen is not to be routinely expected after first sexual intercourse.
  37. ↑ Loeber, Olga (2008). "Over het zwaard en de schede; bloedverlies en pijn bij de eerste coïtus Een onderzoek bij vrouwen uit diverse culturen" (PDF). Tijdschrift voor Seksuologie (به هلندی). Vol. 32. pp. 129–137. Archived from the original (PDF) on 5 November 2019. Retrieved 2018-09-07.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ "The Hymen". sex info online. Retrieved 2020-09-19. While some females bleed the first time they have penetrative intercourse, not every female does. This depends on many factors, such as how much hymenal tissue a female has, whether her hymen has already been stretched or torn, or how thick and elastic it is.
  39. ↑ Amy, Jean-Jacques (January 2008). "Certificates of virginity and reconstruction of the hymen". The European Journal of Contraception & Reproductive Health Care (به انگلیسی). 13 (2): 111–113. doi:10.1080/13625180802106045. ISSN 1362-5187. PMID 18465471. S2CID 37484764.
  40. ↑ Loeber, Olga (2008). "Over het zwaard en de schede; bloedverlies en pijn bij de eerste coïtus Een onderzoek bij vrouwen uit diverse culturen" (PDF). Tijdschrift voor Seksuologie (به هلندی). Vol. 32. pp. 129–137. Archived from the original (PDF) on 5 November 2019. Retrieved 2018-09-07.
  41. ↑ Weis, David L. (1985). "The experience of pain during women's first sexual intercourse: Cultural mythology about female sexual initiation". Archives of Sexual Behavior. 14 (5): 421–438. doi:10.1007/BF01542003. PMID 4062539. S2CID 6427129.
  42. ↑ White C, McLean I (2006-05-01). "Adolescent complainants of sexual assault; injury patterns in virgin and non-virgin groups". Journal of Clinical Forensic Medicine (به انگلیسی). 13 (4): 172–180. doi:10.1016/j.jcfm.2006.02.006. ISSN 1353-1131. PMID 16564196. Hymen injury was noted in 40 (50.6%) participants of the virgin group, but only 11 (12.4%) of the non-virgin group
  43. ↑ Adams, Joyce A.; Girardin, Barbara; Faugno, Diana (May 2000). "Signs of genital trauma in adolescent rape victims examined acutely". Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology (به انگلیسی). 13 (2): 88. doi:10.1016/S1083-3188(00)00015-2. ISSN 1083-3188. PMID 10869972.
  44. ↑ Adams, Joyce A.; Girardin, Barbara; Faugno, Diana (2001-11-01). "Adolescent Sexual Assault: Documentation of Acute Injuries Using Photo-colposcopy". Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology (به انگلیسی). 14 (4): 175–180. doi:10.1016/S1083-3188(01)00126-7. ISSN 1083-3188. PMID 11748013. The incidence of hymenal tears in self-described virgins was higher than in nonvirgins (19% vs. 3%, P .008);
  45. ↑ Adams, Joyce A.; Girardin, Barbara; Faugno, Diana (2001-11-01). "Adolescent Sexual Assault: Documentation of Acute Injuries Using Photo-colposcopy". Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology (به انگلیسی). 14 (4): 175–180. doi:10.1016/S1083-3188(01)00126-7. ISSN 1083-3188. PMID 11748013. The incidence of hymenal tears in self-described virgins was higher than in nonvirgins (19% vs. 3%, P .008);
  46. ↑ Adams, Joyce A.; Girardin, Barbara; Faugno, Diana (2001-11-01). "Adolescent Sexual Assault: Documentation of Acute Injuries Using Photo-colposcopy". Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology (به انگلیسی). 14 (4): 175–180. doi:10.1016/S1083-3188(01)00126-7. ISSN 1083-3188. PMID 11748013. The incidence of hymenal tears in self-described virgins was higher than in nonvirgins (19% vs. 3%, P .008);
  47. ↑ White C, McLean I (2006-05-01). "Adolescent complainants of sexual assault; injury patterns in virgin and non-virgin groups". Journal of Clinical Forensic Medicine (به انگلیسی). 13 (4): 172–180. doi:10.1016/j.jcfm.2006.02.006. ISSN 1353-1131. PMID 16564196. Hymen injury was noted in 40 (50.6%) participants of the virgin group, but only 11 (12.4%) of the non-virgin group
  48. ↑ Adams, Joyce A.; Botash, Ann S.; Kellogg, Nancy (March 2004). "Differences in hymenal morphology between adolescent girls with and without a history of consensual sexual intercourse". Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine. 158 (3): 280–285. doi:10.1001/archpedi.158.3.280. ISSN 1072-4710. PMID 14993089. Subjects who admitted having past intercourse still had non disrupted, intact hymens in 52% of cases.
  49. ↑ "New York Times Is Wrong about Hymens--But They Are Not Alone". Psychology Today (به انگلیسی). Retrieved 2018-09-08.
  50. ↑ Slaughter, Laura; Brown, Carl R.V.; Crowley, Sharon; Peck, Roxy (March 1997). "Patterns of genital injury in female sexual assault victims". American Journal of Obstetrics and Gynecology. 176 (3): 609–616. doi:10.1016/s0002-9378(97)70556-8. ISSN 0002-9378. PMID 9077615.
  51. ↑ Emans, S.Jean; Woods, Elizabeth R.; Allred, Elizabeth N.; Grace, Estherann (1994-07-01). "Hymenal findings in adolescent women: Impact of tampon use and consensual sexual activity". The Journal of Pediatrics (به انگلیسی). 125 (1): 153–160. doi:10.1016/S0022-3476(94)70144-X. ISSN 0022-3476. PMID 8021768. Contrary to the popular belief that transections of the hymen are associated with gymnastics, horseback riding, and other vigorous sports, we found no relation between sports or gymnastics and hymenal changes. There was also no relation to prior gynecologic examination.
  52. ↑ «The Hymen – SexInfo Online» (به انگلیسی). ۲۰۱۲-۰۲-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۳-۱۳. nstead, the hymen may stretch or tear in certain areas due to a variety of possibilities. These include penetrative sex or masturbation, tampon insertion, or even physical activities such as horseback riding, bicycle riding, or gymnastics, among others. It is not uncommon f
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Heger, Astrid H.; Emans, S. Jean, eds. (2000). Evaluation of the Sexually Abused Child: A Medical Textbook and Photographic Atlas (PDF) (به انگلیسی) (2nd ed.). New York: Oxford University Press. pp. 61–65. ISBN 978-0-19-507425-3. Archived from the original (PDF) on July 8, 2018. Retrieved July 8, 2018.
  54. ↑ McCann, J; Rosas, A. and Boos, S. (2003) "Child and adolescent sexual assaults (childhood sexual abuse)" in Payne-James, Jason; Busuttil, Anthony and Smock, William (eds). Forensic Medicine: Clinical and Pathological Aspects, Greenwich Medical Media: London, a)p.453, b)p.455 c)p.460. شابک ‎۹۷۸−۱−۸۴−۱۱۰۰۲۶−۵
  55. ↑ Callahan, Tamara L.; Caughey, Aaron B. (2009). Blueprints Obstetrics and Gynecology (به انگلیسی). Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 978-0-7817-8249-4.
  56. ↑ Lardenoije, Céline; Aardenburg, Robert; Mertens, Helen (2009-05-26). "Imperforate hymen: a cause of abdominal pain in female adolescents". BMJ Case Reports. 2009: bcr0820080722. doi:10.1136/bcr.08.2008.0722. ISSN 1757-790X. PMC 3029536. PMID 21686660.
  57. ↑ "Imperforate hymen". medlineplus.gov. United States National Library of Medicine. 2021.
  58. ↑ Heger, Astrid; Emans, S. Jean; Muram, David (2000). Evaluation of the Sexually Abused Child: A Medical Textbook and Photographic Atlas (Second ed.). Oxford University Press. p. 116. ISBN 978-0-19-507425-3.
  59. ↑ "Imperforate Hymen". mountsinai.org. Mount Sinai Hospital (Brooklyn).
  60. ↑ "Cribriform Hymen". texaschildrens.org. Texas Children's Hospital. Archived from the original on 26 April 2023. Retrieved 3 January 2024.
  61. ↑ "Septate Hymen". childrenshospital.org. Boston Children's Hospital.
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ Moussaoui, Dehlia; Abdulcadir, Jasmine; Yaron, Michal (March 2022). "Hymen and virginity: What every paediatrician should know". Journal of Paediatrics and Child Health. 58 (3): 382–387. doi:10.1111/jpc.15887. ISSN 1034-4810. PMC 9306936. PMID 35000235.
  63. ↑ Mishori, R; Ferdowsian, H; Naimer, K; Volpellier, M; McHale, T (3 June 2019). "The little tissue that couldn't - dispelling myths about the Hymen's role in determining sexual history and assault". Reproductive Health. 16 (1): 74. doi:10.1186/s12978-019-0731-8. PMC 6547601. PMID 31159818.
  64. ↑ «Joint RCOG/BritSPAG release: Issues surrounding women and girls undergoing female genital cosmetic surgery explored». Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۸.
  65. ↑ "Elective Female Genital Cosmetic Surgery: ACOG Committee Opinion, Number 795". Obstetrics and Gynecology. 135 (1): e36–e42. 2020. doi:10.1097/AOG.0000000000003616. ISSN 1873-233X. PMID 31856125.
  66. ↑ Shaw, Dorothy; Lefebvre, Guylaine; Bouchard, Celine; Shapiro, Jodi; Blake, Jennifer; Allen, Lisa; Cassell, Krista; CLINICAL PRACTICE GYNAECOLOGY COMMITTEE; ETHICS COMMITTEE (2013). "Female genital cosmetic surgery". Journal of obstetrics and gynaecology Canada: JOGC = Journal d'obstetrique et gynecologie du Canada: JOGC. 35 (12): 1108–1112. doi:10.1016/S1701-2163(15)30762-3. ISSN 1701-2163. PMID 24405879.
  67. ↑ «RACGP - Female genital cosmetic surgery». www.racgp.org.au. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۸.
  68. ↑ Paterson-Brown, Sara (1998-02-07). "Should doctors reconstruct the vaginal introitus of adolescent girls to mimic the virginal state? Education about the hymen is needed". BMJ. 316 (7129): 461. doi:10.1136/bmj.316.7129.461. PMC 2665576. PMID 9492680.
  69. ↑ ۶۹٫۰ ۶۹٫۱ ۶۹٫۲ Mishra، Dr. Monika؛ kumar، Dr. Naveen (۲۰۲۰). «Hymenoplasty: A Systematic Review of Indications, Techniques, and Complications». Journal of Cardiovascular Disease Research. doi:10.31838/jcdr.2020.11.10.27.
  70. ↑ "Muslim women in France regain virginity in clinics". Reuters. April 30, 2007. 'Many of my patients are caught between two worlds,' said Abecassis. They have had sex already but are expected to be virgins at marriage according to a custom that he called 'cultural and traditional, with enormous family pressure'.
  71. ↑ Sciolino, Elaine; Mekhennet, Souad (June 11, 2008). "In Europe, Debate Over Islam and Virginity". The New York Times. Retrieved 2008-06-13. 'In my culture, not to be a virgin is to be dirt,' said the student, perched on a hospital bed as she awaited surgery on Thursday. 'Right now, virginity is more important to me than life.'
  72. ↑ Sciolino, Elaine; Mekhennet, Souad (June 11, 2008). "In Europe, Debate Over Islam and Virginity". The New York Times. Retrieved 2008-06-13. 'In my culture, not to be a virgin is to be dirt,' said the student, perched on a hospital bed as she awaited surgery on Thursday. 'Right now, virginity is more important to me than life.'
  73. ↑ Gentry, Harold (21 January 2021). Intimacy (به انگلیسی). WestBow Press. ISBN 978-1-66421-232-9.
  74. ↑ Bhowmick، Prakriti (۲۰۲۴-۰۹-۱۳). «Virginity Revisited: Navigating Ancient Values in Contemporary Times». Life360 (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
  75. ↑ Mishori, Ranit; Ferdowsian, Hope; Naimer, Karen; Volpellier, Muriel; McHale, Thomas (2019). "The little tissue that couldn't – dispelling myths about the Hymen's role in determining sexual history and assault". Reproductive Health (به انگلیسی). 16. doi:10.1186/s12978-019-0731-8.
  76. ↑ Paterson-Brown, Sara (1998-02-07). "Commentary: Education about the hymen is needed". BMJ (به انگلیسی). 316 (7129): 461. doi:10.1136/bmj.316.7129.461. ISSN 0959-8138. PMID 9492680.
  77. ↑ "Double Standard for Traditional Value of Virginity and Premarital Sexuality in Turkey: A University Students Case | Request PDF". ResearchGate (به انگلیسی). Retrieved 2025-02-02.
  78. ↑ «Section 1 quater: Des examens en vue d'attester la virginité (Articles 225-4-11 à 225-4-12) - Légifrance». www.legifrance.gouv.fr. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
  79. ↑ "Health and Care Bill: banning virginity testing". GOV.UK (به انگلیسی). Retrieved 2025-02-02.
  80. ↑ «Two Finger Rape Test – Now Banned in India» (به انگلیسی). ۲۰۱۴-۰۵-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
  81. ↑ Maul, A. (January 2007). "An evolutionary interpretation of the significance of physical pain experienced by human females: Defloration and childbirth pains". Medical Hypotheses. 69 (2): 403–409. doi:10.1016/j.mehy.2007.01.005. ISSN 0306-9877.
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ ۸۲٫۲ Blackledge, Catherine (2004). The Story of V: A Natural History of Female Sexuality (به انگلیسی). Rutgers University Press. p. 193.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پرده_بکارت&oldid=41369439»