پرش به محتوا

وزارت کشور (ایران)

مختصات: ۳۵°۴۳′۱۰٫۰۶″ شمالی ۵۱°۲۴′۱۱٫۴۸″ شرقی / ۳۵٫۷۱۹۴۶۱۱°شمالی ۵۱٫۴۰۳۱۸۸۹°شرقی / 35.7194611; 51.4031889
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وزارت کشور
وزارت سازمان
بنیان‌گذاریدهه ۱۲۳۰ خورشیدی
حوزهٔ قدرتایران
ستادساختمان وزارت کشور،
خیابان فاطمی، تهران
بودجه سالانه۴۹۴ میلیارد تومان (۱۴۰۰)[۱]
وزیر مسئول
گروه بالادستدولت جمهوری اسلامی ایران
وبگاه

وزارت کشور از وزارت‌خانه‌های ایران است، که به اداره امور درون‌مرزی جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد. استانداری‌ها، فرمانداری‌ها و بخشداری‌های ایران زیرمجموعه‌های وزارت کشور محسوب می‌شوند و از مهم‌ترین وظایف این وزارت‌خانه برگزاری انتخابات‌ها در ایران می‌باشد.[۲] اسکندر مؤمنی از ۳۱ مرداد ۱۴۰۳ وزیر کشور ایران است.

تاریخچه

[ویرایش]

نام این وزارت‌خانه از هنگام تأسیس در عصرِ ناصرالدین‌شاه تا اواخر عصر رضاشاه پهلوی، «وزارت داخله» بود که در سال ۱۳۱۸ با پیشنهاد فرهنگستان ایران به «وزارت کشور» تغییر پیدا کرد.[۳][۴]

شرح وظایف

[ویرایش]

فراهم نمودن موجبات حفظ نظم و امنیت در سراسر کشور و تأمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی در چارچوب قانون اساسی و سایر قوانین مملکتی و اجرای سیاست عمومی دولت به‌منظور پیشبرد برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی عمرانی و حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی با استفاده از مشارکت‌های عمومی ونظارت بر اداره امور مناطق کشور از طریق استانداران، فرمانداران و بخشداران و همچنین شناسائی و تعیین هویت افراد و رفع بحران‌های ناشی از حوادث و وقایع غیرمترقبه.[۵]

مأموریت‌ها و وظایف

[ویرایش]
  • تأمین و حفظ امنیت داخلی و استقرار نظم و آرامش در کشور و ایجاد هماهنگی بین دستگاه‌های اطلاعاتی، انتظامی و نظامی و حفاظت از مرزها.
  • تمشیت امور فرماندهی انتظامی.
  • تلاش در جهت تحقق و توسعه آزادی‌های سیاسی و اجتماعی در چارچوب قانون اساسی و سایر قوانین کشور و تأمین توسعه سیاسی و اجتماعی پایدار و ارتقاء سطح مشارکت عمومی.
  • زمینه‌سازی برای فعالیت مطلوب احزاب و تشکل‌های سیاسی و غیردولتی و نظارت بر فعالیت آنها.
  • هدایت و راهبری و پشتیبانی شوراهای اسلامی و نظارت بر فعالیت آنها.
  • ایجاد نظام مطلوب تقسیمات کشوری.
  • هماهنگی و هدایت استانداران برای تحقق سیاست‌های عمومی و برنامه‌های دولت.
  • سیاست‌گذاری، راهبری و نظارت بر امور مربوط به اتباع و مهاجرین خارجی.
  • اجرای سیاست‌های عمومی دولت به‌منظور پیشبرد برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی و عمرانی.
  • برنامه‌ریزی به‌منظور انجام امور انتخابات.
  • هماهنگی در جهت توسعه امور عمرانی شهرها و روستاها و هدایت و پشتیبانی فنی – اجرایی شهرداری‌ها و دهیاری‌ها و نظارت بر اجرای قوانین و مقررات مربوط به آنها.
  • برنامه‌ریزی و اعمال مدیریت در جهت رفع بحران‌های ناشی از حوادث طبیعی و سوانح غیرمترقبه.
  • شناسائی و تعیین هویت ایرانیان.[۶]

حوزه وزیر

[ویرایش]

حوزه وزیر، خود شامل بخش‌های زیر می‌شود:

  1. دفتر وزارتی
  2. دفتر جانشینی فرماندهی کل قوا در امور فراجا
  3. مرکز مطالعات راهبردی و آموزش
  4. مرکز توسعه فناوری اطلاعات، امنیت و هوشمندسازی
  5. مرکز مدیریت عملکرد و بازرسی
  6. مرکز حراست
  7. مرکز اطلاع‌رسانی
  8. دبیرخانه مرکز و هسته گزینش
  9. دفتر اُمور ایثارگران
  10. دفتر امور حقوقی و مجلس (قائم‌مقام وزیر در امور حقوقی و مجلس)

معاونت‌ها

[ویرایش]

وزارت کشور ایران از پنج معاونت تشکیل شده است که اسامی این معاونت‌ها و زیرمجموعه‌هایشان به شرح زیر است:[۲]

  • معاونت امنیتی و انتظامی
    • دفتر امور امنیتی
    • دفتر امور انتظامی
    • دفتر امور اتباع و مهاجرین خارجی
    • دفتر امور مرزی
  • معاونت سیاسی
    • دفتر امور سیاسی
    • دفتر انتخابات
    • دفتر تقسیمات کشوری
  • معاونت عمران و توسعه امور شهری و روستایی
    • دفتر فنی
    • دفتر حمل‌ونقل و دبیرخانه شورای‌عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور
    • دفتر امور شوراها و شهرداری‌ها
  • معاونت شهرداریها ودهیاریهای کشور (سازمان)
    • دفتر مالی، اقتصاد وسرمایه گذاری
    • دفتر حمل‌ونقل
    • دفتر امور شهرداری‌ها
    • دفتر بودجه
    • دفتر منابع انسانی
    • دفتر امور دهیاریها
  • معاونت توسعه مدیریت و منابع
    • دفتر برنامه‌ریزی و بودجه
    • دفتر تشکیلات و بهبود روشها
    • اداره‌کل توسعه منابع انسانی
    • اداره‌کل امور مالی و ذیحسابی
    • اداره‌کل رفاه و پشتیبانی
  • معاونت هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منطقه‌ای[۷]
  • سازمان امور اجتماعی کشور
  • مرکز ملی رصد اجتماعی کشور
  • معاونت توسعه سرمایه اجتماعی و ساماندهی سواحل دریاها
  • معاونت امور آسیب‌ها و مسائل اجتماعی
  • معاونت مشارکت‌های اجتماعی
  • دبیرخانه شورای اجتماعی کشور

سازمان‌های وابسته یا تابعه

[ویرایش]

تقسیمات کشوری

[ویرایش]
واحد
تقسیمات کشوری
مسئول نهاد نوع مرکز
کشور وزیر کشور وزارت کشور دولتی پایتخت
استان استاندار استانداری مرکز استان
شهرستان فرماندار فرمانداری (ویژه) مرکز شهرستان
بخش بخشدار بخشداری مرکز بخش
دهستان بخشدار
(قبلاً دهدار)
بخشداری
(قبلاً دهداری)
مرکز دهستان
شهر شهردار شهرداری عمومی
غیردولتی
روستا دهیار دهیاری

ساختمان وزارت کشور

[ویرایش]

از پایان سال ۱۳۵۹ وزارت کشور از ساختمان پیشین خود در خیابان بهشت به ساختمان وزارت کشور (ساختمان کنونی) در میدان فاطمی منتقل شد.[۸]

بیانیه‌ها

[ویرایش]

در فروردین ۱۴۰۲ وزارت کشور بیانیه‌ای را در حمایت از حجاب اجباری منتشر کرد و در آن، حمایت خود را از «آمران به معروف» اعلام کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است: «ضمن اعلام حمایت از همهٔ آمرانِ به معروف و ناهیان از منکر در سراسر کشور، دستگاه محترم قضائی، ضابطان و سایر نهادهای ذی‌ربط، نسبت به مواجهه با معدود هنجارشکان اقدام خواهند نمود.»[۹]

یک روز پس از این بیانیه، ویدئویی منتشر شد که در آن، شخصی اقدام به «خالی کردن سطل ماست» روی سر یک مادر و دختر می‌کند زیرا حجاب اجباری را رعایت نکرده بودند.[۱۰][۱۱] انتشار این ویدئو واکنش‌های زیادی را در پی داشت.[۱۲]

چندی پس از آن، ویدئوی دیگری نیز منتشر شد که در آن، افرادی با استفاده از تسبیح اقدام به ضرب و شتم چند زن به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری می‌کنند. یکی از زنان حاضر در ویدئو می‌گوید: «با تسبیح صلوات میفرستن یا بچه مردمو میزنن؟»[۱۳][۱۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «بودجه وزارت کشور در سال ۱۴۰۰ چقدر است؟». خبرگزاری دانشجو. ۱۵ آذر ۱۳۹۹.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۳.
  3. مهوش، بهنام؛ محمودیان، آتوسا (۱۳۸۶). فهرست مستند اسامی نهادها، سازمان‌ها و موسسات دولتی ایران (PDF) (ویراست ۳). پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران‏‫. ص. ۶۲. بایگانی‌شده (PDF) از روی نسخه اصلی در ۲۵ آوریل ۲۰۱۸.
  4. «بخشنامه وزارت دادگستری راجع به واژه‌هایی برای عنوان وزارت‌خانه‌ها». سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران. ۷ آبان ۱۳۱۷.
  5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۳.
  6. «دربارهٔ ما». وبگاه وزارت کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اکتبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۸ دی ۱۴۰۰.
  7. «معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منطقه‌ای وزارت کشور». خبرگزاری فارس.
  8. «فاطمی؛ شهید گمنام/ خیابانی بنام تنها یار مصدق که اعدام شد». تارنمای تاریخ ایرانی. ۲۲ آبان ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۵ اسفند ۱۳۹۳.
  9. «بیانیه وزارت کشور در خصوص مسئله حجاب». ایسنا.
  10. «ببینید/ برخورد زننده یک مرد با یک مادر و دختر بی‌حجاب؛ خالی کردن سطل ماست!». خبرآنلاین.
  11. «امر به معروف با ظرف ماست؛ اعتراض مردم به مهاجم». صدای آمریکا.
  12. «واکنش‌ها به حمله آمر به معروف با سطل ماست: «با ساچمه هم نشد، چه برسد به ماست»». رادیو فردا.
  13. «امر به معروف ماستی کم بود؛ نسخه حمله با تسبیح هم آمد+ ویدئو». اعتمادآنلاین.
  14. «حمله به زنان به بهانه حجاب؛ یک زن: با تسبیح صلوات میفرستن یا بچه مردمو میزنن؟». صدای آمریکا.

پیوند به بیرون

[ویرایش]