پناهجو یا پناهنده برپایهٔ کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان[۱][۲]شهروندی است که برای فرار یا ترس از آزارواذیتِنژادی، مذهبی، قومی و ملّیتی یا برای عضویت در یک گروِه اجتماعیِ خاص یا داشتنِ عقایدِ سیاسیِ اقلیتی، تواناییِ به‌دست آوردنِ پناهگاهی امن در کشورِ خود را ندارد[۱][۲] یا کسی که دارای تابعیت و ملّیتِ ویژه‌ای نیست یا در بیرون از کشوری که پیشتر در آن بوده به‌سر می‌برد[۱][۲] و به‌دلیلِ ترس از جان، ترجیح می‌دهد به کشوری که پیشتر در آن به‌سر می‌برده، بازنگردد.
بر اساس مفاد پیمان دوبلین، نخستین کشور عضو اتحادیه اروپا که یک پناهجو به آن وارد می‌شود، مسئول رسیدگی به درخواست پناهندگی او خواهد بود.[۳]
مهمترین نکتهٔ پناهندگی، این است که شما باید ثابت کنید که در کشور خودتان جان‌تان درخطر بوده‌است. امروزه با زیادتر شدن پناهندگان در اروپا به سختی می‌شود پناهندگی را گرفت. به دلیل کمبود بودجه دولت برای این افراد، افراطی گرایی و … [نیازمند منبع]
پناهندگی سیاسی برپایهٔ مادهٔ چهاردهم از اعلامیهٔ حقوق بشرِ ژنو، اگر شخصی مورد تعقیب و پیگردِ دولت یا یک گروه قرار گرفته باشد، حقّ پناهندگی را در کشورِ دیگر دارد؛ بنابراین آن‌عده از افرادِ سیاسی که مخالفِ دولت یا گروهی خاص هستند و موردِ پیگرد و تعقیب قرار گرفته و جانِ آن‌ها در خطر باشد، حقّ پناهندگی سیاسی را دارند.[نیازمند منبع]
کسانی که صرفاً برای یافتنِ شغلِ بهتر و به‌دست‌آوردنِ منافعِ مالیِ بیشتر به کشورِ دیگری بروند و خطرِ جانیی در کشورِ مبدأ آنان را تهدید نکند، از دستهٔ پناهجویانِ اقتصادی هستند. هر چند که بیشتر این پناهنده‌ها رد می‌شوند.[نیازمند منبع]
