طبقه متوسط

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
طبقه متوسط اجتماعی با جمعیتی زیاد در مشاغل مختلف

طبقهٔ متوسط،[۱] یک طبقه اجتماعی است و شامل افراد بسیاری در مشاغل مختلف می‌شود که از نظر ارزش‌های فرهنگی بیشتر مشابه طبقه بالا و از نظر درآمد بیشتر مشابه طبقه کارگر هستند. بر اساس برخی تقسیم‌بندی‌ها اگر طبقه بالا دربرگیرنده ۱۰ درصد ثروتمند جامعه و طبقه پایین نیز دربرگیرنده ۵۰ درصد فقیر جامعه باشد؛ طبقه متوسط در بردارنده ۴۰ درصد میانی (دهک‌های ۶ تا ۹) جامعه از نظر برخورداری از ثروت می‌باشد. بر اساس نظریات متعددی از جمله نظریه پارادوکس منافع، طبقه متوسط رویکردی محافظه کارانه در قبال سیاست‌های بازتوزیعی دارد.[۲]

انواعِ طبقهٔ متوسط[ویرایش]

طبقه متوسط قدیم[ویرایش]

شامل صاحبان سرمایه‌های کوچک، مالکان فروشگاه‌های محلی و کشاورزان کوچک می‌شود. شمار افراد این دسته در طول قرن گذشته به‌طور پیوسته کاهش یافته‌است، اما هنوز نسبتی از کل جمعیت شاغل را تشکیل می‌دهد.

طبقهٔ متوسطِ روبه‌بالا[ویرایش]

از کسانی که دارای مشاغل مدیریت حرفه‌ای هستند تشکیل گردیده‌است. این دسته شامل شمار بسیاری از افراد و خانواده‌هاست. بیشتر آن‌ها شکلی از آموزش عالی را تجربه کرده‌اند و نسبت افرادی که دارای نظرات آزادمنشانه دربارهٔ موضوعات اجتماعی و سیاسی هستند؛ در بین آن‌ها، به ویژه در میان گروه‌های حرفه‌ای و تخصصی بالاست.

طبقهٔ متوسطِ روبه‌پایین[ویرایش]

گروهی است که شامل افرادی چون کارکنان دفتری، نمایندگان فروش، معلمان و پرستاران می‌شود. اعضای طبقه متوسط پایین، معمولاً نگرش‌های اجتماعی و سیاسی متفاوتی با کارگران دارند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «طبقهٔ متوسط» [جامعه‌شناسی] هم‌ارزِ «middle class»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۶۶-۸ (ذیل سرواژهٔ طبقهٔ متوسط)
  2. حرمتی زاد (۱۳۹۹) نظریه پارادوکس منافع؛ الگوی رفتاری محافظه کارانه در طبقه متوسط، جامعه شناسان جوان.
  • فرامرز رفیع پور (۱۳۷۷آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی، تهران: انتشارات کاوه
  • آنتونی گیدنز (۱۳۷۶جامعه‌شناسی، ترجمهٔ منوچهر صبوری، تهران: نشر نی، ص. ۲۳۸

پیوند به بیرون[ویرایش]