پناهندگی سیاسی
پناهندگی سیاسی برپایهٔ مادهٔ چهاردهم از اعلامیهٔ حقوق بشرِ ژنو، اگر شخصی مورد تعقیب و پیگردِ دولت یا یک گروه قرار گرفته باشد، حقّ پناهندگی را در کشورِ دیگر دارد؛ بنابراین آنعده از افرادِ سیاسی که مخالفِ دولت یا گروهی خاص هستند و موردِ پیگرد و تعقیب قرار گرفته و جانِ آنها در خطر باشد، حقّ پناهندگی سیاسی را دارند. در افغانستان در سال ۱۳۵۷ به جز حزب خلق، اعضا دیگر احزاب سیاسی مورد پیگرد و تحت تعقیبِ پلیس قرار داشتند.
پناهندگی سیاسی در ایران عهد کهن[ویرایش]
پناهندگی سیاسی در ایران عهد کهن (ایران پیش از باستان) بین سه تا نه هزار سال پیش بر اساس روایات شاهنامه وجود داشته است. دکتر پیش نویس: محمد رسولی در کتاب خود (گفتارهای شاهنامه) جهت اثبات آن، به داستان پناهندگی سیاوش به افراسیاب در شاهنامه اشاره کرده است. سیاوش فرمانده سپاه کیکاووس شاه به پیشنهاد صلح افراسیاب رضایت می دهد ولی کیکاووس شاه، این صلح را مورد پذیرش قرار نمی دهد. پس سیاوش به ناچار به توران و افراسیاب پناهنده سیاسی می شود.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ رسولی، محمد (۱۳۹۹). گفتارهای شاهنامه. تهران: انتشارات سبزان. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۱۷-۵۴۳-۵.
- حق پناهندگی چیست: نشریه چاپ اداره خارجیان کشور دانمارک
- ملک ستیز کارشناس مسائل بینالمللی عضو مرکز مطالعاتی جهانی و حقوق بشر در ساید