ولادیمیر لیاخوف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
گیلانیان از جمله افراد و مجاهدینی بودند که در انقلاب مشروطه نقش بسزا داشتند. برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
بر اثر این واقعه جمعی از [[نمایندگان مجلس ایران|نمایندگان مجلس]] را متفرق ساخت و عده‌ای را کشت و قوای [[قزاق]] وارد مجلس شدند و دست به تخریب و غارت زدند. بعد از این آشوب سازی مهلک، کلنل لیاخوف از طرف محمدعلی شاه قاجار مورد قدردانی قرار گرفت. |
بر اثر این واقعه جمعی از [[نمایندگان مجلس ایران|نمایندگان مجلس]] را متفرق ساخت و عده‌ای را کشت و قوای [[قزاق]] وارد مجلس شدند و دست به تخریب و غارت زدند. بعد از این آشوب سازی مهلک، کلنل لیاخوف از طرف محمدعلی شاه قاجار مورد قدردانی قرار گرفت. |
||
لیاخوف تا روز اول رجب سال ۱۳۲۷ ق در خدمت محمدعلی شاه قاجار بود، ولی پس از [[فتح تهران]] توسط [[مجاهدان مشروطه|مجاهدان]] و [[بختیاری|سواران بختیاری]]، تسلیم اردوی [[مشروطه‌خواه]]ان شد و از طرف [[علیقلی‌خان سردار اسعد]] و [[محمدولی‌خان تنکابنی]]، فاتحان مشروطه خواه تهران، تحت حفاظت [[یوسف خان امیر مجاهد]] قرار گرفت، تا مورد حمله [[مشروطه خواهان]] واقع نشود. |
لیاخوف تا روز اول رجب سال ۱۳۲۷ ق در خدمت محمدعلی شاه قاجار بود، ولی پس از [[فتح تهران]] توسط [[مجاهدان مشروطه|مجاهدان]] و [[گیلانی و بختیاری|سواران بختیاری و گیلانی]]، تسلیم اردوی [[مشروطه‌خواه]]ان شد و از طرف [[علیقلی‌خان سردار اسعد]] و [[محمدولی‌خان تنکابنی]]، فاتحان مشروطه خواه تهران، تحت حفاظت [[یوسف خان امیر مجاهد]] قرار گرفت، تا مورد حمله [[مشروطه خواهان]] واقع نشود. |
||
لیاخوف در سوم رجب سال ۱۳۲۷ ق استعفای خود را تسلیم سپهسالار وزیر جنگ کرد و به [[سن پترزبورگ]] رفت. در سال ۱۹۱۷ (۱۳۲۶ ق) که [[انقلاب روسیه]] پدید آمد، به ژنرال دِنیکِن فرمانده [[روس‌های سفید]] پیوست و چون سفیدها شکست خوردند، به [[باتومی]] گریخت. ولی در آن جا، به دست سه تن [[گرجی]]، کشته شد.<ref>نسیم خلیلی، ''انقلاب مشروطیت ایران''، تهران: ققنوس، ۱۳۹۰</ref> |
لیاخوف در سوم رجب سال ۱۳۲۷ ق استعفای خود را تسلیم سپهسالار وزیر جنگ کرد و به [[سن پترزبورگ]] رفت. در سال ۱۹۱۷ (۱۳۲۶ ق) که [[انقلاب روسیه]] پدید آمد، به ژنرال دِنیکِن فرمانده [[روس‌های سفید]] پیوست و چون سفیدها شکست خوردند، به [[باتومی]] گریخت. ولی در آن جا، به دست سه تن [[گرجی]]، کشته شد.<ref>نسیم خلیلی، ''انقلاب مشروطیت ایران''، تهران: ققنوس، ۱۳۹۰</ref> |
||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۳۲
روسی ولادیمیر لیاخوف | |
|---|---|
 کلنل لیاخوف | |
| زاده | ۲۰ ژوئن؟ ۱۸۶۹ |
| درگذشته | ژوئن ۱۹۱۹[۱] |
| درجه | کلنل |
| فرماندهی | فرمانده بریگارد قزاق ایران |
ولادیمیر پلاتونوویچ لیاخوف (به روسی: Владимир Платонович Ляхов) (۱۸۶۹ - ۱۹۱۹)، هفتمین فرمانده روسی بریگاد قزاق ایران بود که مجلس شورای ملی را به دستور محمدعلی شاه قاجار به توپ بست.[۲]
به دستور وی همچنین تنی چند از آزادی‌خواهان اعدام شدند.
لیاخوف، افسر ارتش روسیه، از طرف دربار تزار به ایران اعزام شد و در زمان سلطنت محمدعلی شاه قاجار، فرماندهی بریگاد مرکزی قوای قزاق را برعهده گرفت. کلنل لیاخوف در مقابل وزیر جنگ و هیچ یک از مقامات وقت ایران برای خود مسئولیتی قائل نبود و مستقیماً از پترزبورگ کسب تکلیف می‌کرد. وی در ۲۲ جمادی‌الاول سال ۱۳۲۶ ق، از طرف محمدعلی شاه قاجار به سمت فرماندار نظامی تهران منصوب شد و در ۲۳ جمادی‌الاول به دستور شاه و توصیه سرگئی شاپشال که در خدمت محمدعلی شاه قاجار بود و گارتوریک وزیر مختار روسیه در ایران، مجلس شورای ملی را به توپ بست.
بر اثر این واقعه جمعی از نمایندگان مجلس را متفرق ساخت و عده‌ای را کشت و قوای قزاق وارد مجلس شدند و دست به تخریب و غارت زدند. بعد از این آشوب سازی مهلک، کلنل لیاخوف از طرف محمدعلی شاه قاجار مورد قدردانی قرار گرفت.
لیاخوف تا روز اول رجب سال ۱۳۲۷ ق در خدمت محمدعلی شاه قاجار بود، ولی پس از فتح تهران توسط مجاهدان و سواران بختیاری و گیلانی، تسلیم اردوی مشروطه‌خواهان شد و از طرف علیقلی‌خان سردار اسعد و محمدولی‌خان تنکابنی، فاتحان مشروطه خواه تهران، تحت حفاظت یوسف خان امیر مجاهد قرار گرفت، تا مورد حمله مشروطه خواهان واقع نشود.
لیاخوف در سوم رجب سال ۱۳۲۷ ق استعفای خود را تسلیم سپهسالار وزیر جنگ کرد و به سن پترزبورگ رفت. در سال ۱۹۱۷ (۱۳۲۶ ق) که انقلاب روسیه پدید آمد، به ژنرال دِنیکِن فرمانده روس‌های سفید پیوست و چون سفیدها شکست خوردند، به باتومی گریخت. ولی در آن جا، به دست سه تن گرجی، کشته شد.[۳]
در تاریخ مرگ و تاریخ استعفای ولادیمیر لیاخوف خطای عددی رخ داده است.
طرح ریزی به توپ بستن مجلس
مشهور است که محمدعلی شاه عامل اصلی و طراح به توپ بستن مجلس بوده‌است.متن صفحه.[۲]
