ارتش سفید

ارتش سفید
نشان دولت روسیه
فعالیت	۱۹۱۸–۱۹۲۳
کشور	دولت روسیه
اندازه	کلی: ~۱٬۰۲۳٬۰۰۰ (مه ۱۹۱۹) در واحدهای رزمی: ~۴٬۰۰۰ (دسامبر ۱۹۱۷) ~۶۸۳٬۰۰۰ (ژوئن ۱۹۱۹) ~۳۰۰٬۰۰۰ (دسامبر ۱۹۱۹) ~۱۰۰٬۰۰۰ (تابستان ۱۹۲۰) ~۸٬۰۰۰ (سپتامبر ۱۹۲۲) ~۱٬۰۰۰ (۱۹۲۳)
پادگان/ستاد	امپراتوری روسیه پیشین مغولستان (۱۹۲۰–۲۱) چین ایران
فرماندهان
فرماندهان سرشناس	کورنیلوف، الکساندر کولچاک، آنتون دنیکین، پیتر ورانگل، Nikolai Yudenich, Mikhail Drozdovsky
نشان
نماد شناسایی

ارتش سفید (به روسی: Бе́лая а́рмия)، یک نام مشترک جمعی برای تشکیلات مسلح جنبش سفید و دولت‌های ضد شوروی در طول جنگ داخلی در روسیه بود. هنگام ایجاد آن، از ساختار ارتش دولت موقت روسیه در روسیه استفاده شد، در حالی که تقریباً هر سازند خصوصیات خاص خود را داشت. هنر نظامی ارتش سفید مبتنی بر تجربه جنگ جهانی اول بود، اما، تأثیرات مهمی در ویژگی‌های جنگ داخلی برجای گذاشت.

تاریخچه

نام «سفید» با نمادهای سفید هواداران نظام قبل از انقلاب همراه است، که به زمان انقلاب فرانسه برمی گردد و در مقابل با نام گروه‌های گارد سرخ، و سپس ارتش سرخ. برای اولین بار نام

«گارد سفید» در روسیه برای دسته‌های پلیس فنلاند که در سال ۱۹۰۶ برای مبارزه با جنبش انقلابی ایجاد شده بودند، استفاده شد. [۷] اعضای آنها باند سفید را بر روی آستین خود می‌بستند،

با این حال، این ارتباط مستقیمی با ارتش سفید در طول جنگ داخلی نداشت.

ارتش داوطلب و ارتش دون

نوشتار‌های اصلی: ارتش داوطلب روسیه غربی و ارتش دون

پس از انقلاب اکتبر، ژنرال‌های دستگیر شده لاور کورنیلوف، آنتون دنیکین، سرگئی مارکوف و دیگران قبل از برکناری توسط فرمانده کل قوا نیکولای دوخونین آزاد و به دون نزد آتامان الکسی کالدین رفتند. منطقه دان قدرت شوروی را رها کرد و استقلال را «قبل از تشکیل یک دولت در سراسر کشور و به رسمیت شناخته شده توسط مردم» اعلام کرد. اولین ارتش سفید توسط میخائیل الکسیف ایجاد شد و آن را «سازمان الکسیف» نامید. افسران به صورت داوطلبانه در آنجا استخدام شدند. یک ارتش داوطلب از اعضای این سازمان ایجاد شد. ژنرال‌های الکسی کالدین و لاور کورنیلوف به او پیوستند. سه ماه بعد، در آوریل ۱۹۱۸، شورای دفاع از میزبان دون ارتش دون را تشکیل داد. در ماه مه ۱۹۱۸، تیپ دروزدوف از جبهه رومانی به ارتش داوطلب پیوست.

در میان کسانی که به دون آمدند شخصیت‌های عمومی بودند. بوریس ساوینکوف، رئیس سابق سازمان رزمی حزب انقلابیون سوسیالیست، که اتحادیه دفاع از سرزمین مادری و آزادی را تحت ارتش داوطلب تشکیل داد، نیز در آنجا بود. رهبران نظامی و قزاق‌ها نسبت به حضور وی واکنش منفی نشان دادند.

یکی از اولین کسانی که به سازمان الکسیف پیوست واسیلی شولگین معروف بود که بعداً تحت نظر دنیکین به عضویت جلسه ویژه درآمد.

جستارهای وابسته

• ارتش سرخ قویترین است
• جنگ داخلی روسیه

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی
• Osipov, Yury (2005). White Armies. Moscow: Great Russian Encyclopedia. p. 268. ISBN 5-85270-331-1.
• Valery Klaving (2003). Civil War in Russia: White Armies. Moscow, Saint Petersburg: AST, Terra Fantastica. p. 637. ISBN 5-17-019260-6.
• White Army Funds Guide / Russian State Military Archive. Moscow: Russian Bibliographic Society, Oriental Literature Publishing Company, Russian Academy of Sciences. Compiled by N. D. Egorov, N. V. Pulchenko, L. M. Chizhova. 1998. p. 526. ISBN 5-02-018037-8. Archived from the original on 2012-03-07.