خود درمانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خود درمانی

خود درمانی یک رفتار انسانی است که در آن یک فرد از یک ماده یا هرگونه نفوذ خارجی برای درمان بیماری‌های جسمی و روحی خود استفاده می‌کند.

به‌طور کلی، خود درمانی به عنوان "استفاده از داروها برای درمان اختلالات خودآزاری یا علائم یا استفاده متناوب یا ادامه استفاده از داروهای تجویزی برای بیماری یا نشانه‌های مزمن یا عود کننده تعریف شده‌است"[۱][۲]

منابع[ویرایش]

  1. D. Bowen; G. Kisuule; H. Ogasawara; Ch. J. P. Siregar; G. A. Williams; C. Hall; G. Lingam; S. Mann; J. A. Reinstein (2000), "Guidelines for the Regulatory Assessment of Medicinal Products for use in Self-Medication" (PDF), WHO/EDM/QSM/00.1, Geneva: World Health Organization, retrieved 2012-09-02
  2. Awad, Abdelmoneim; Idris Eltayeb; Lloyd Matowe; Lukman Thalib (2005-08-12). "Self-medication with antibiotics and antimalarials in the community of Khartoum State, Sudan". Journal of Pharmacy & Pharmaceutical Sciences. 8 (2): 326–331. PMID 16124943. Retrieved 2012-09-02.