مصرف تفریحی دارو

مصرف تفریحی مواد یا دارو به استفاده از یک داروی روان‌انگیز برای تغییر حالت هوشیاری یا برای لذت و سرگرمی همراه با تغییر ادراک، احساسات و عواطف مصرف کننده می‌گویند.^[۱] هنگامی که یک داروی روان‌انگیز (سایکو اکتیو) وارد بدن می‌شود، اثر مست کننده‌ای در مصرف کننده ایجاد می‌کند.^[۱] به‌طور کلی داروهای تفریحی به سه دسته تقسیم می‌شود: سرکوب‌کننده‌ها (داروهایی که باعث ایجاد حس آرامش می‌شوند)، محرک‌ها (داروهایی که حس انرژی و هوشیاری را القا می‌کنند) و داروهای توهم‌زا (داروهایی که باعث تحریف ادراکی مانند توهم می‌شوند).^[۲]

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Crocq, Marc-Antoine (December 2007). Thibaut, Florence (ed.). "Historical and cultural aspects of man's relationship with addictive drugs". Dialogues in Clinical Neuroscience. Laboratoires Servier. 9 (4): 355–361. doi:10.31887/DCNS.2007.9.4/macrocq. ISSN 1958-5969. OCLC 62869913. PMC 3202501. PMID 18286796. S2CID 12682928.
↑ "Classifying drugs by their effect on the central nervous system". health.gov.au. Archived from the original on 25 October 2021. Retrieved 25 October 2021.

[Crocq_2007-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Crocq, Marc-Antoine (December 2007). Thibaut, Florence (ed.). "Historical and cultural aspects of man's relationship with addictive drugs". Dialogues in Clinical Neuroscience. Laboratoires Servier. 9 (4): 355–361. doi:10.31887/DCNS.2007.9.4/macrocq. ISSN 1958-5969. OCLC 62869913. PMC 3202501. PMID 18286796. S2CID 12682928.

[2] "Classifying drugs by their effect on the central nervous system". health.gov.au. Archived from the original on 25 October 2021. Retrieved 25 October 2021.

[۱]

[۲]