دیوید فینچر

این یک مقالهٔ خوب است. برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید.
صفحه با تغییرات در انتظار سطح ۱ حفاظت شده‌است
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دیوید فینچر
فینچر در جشنواره فیلم لندن ۲۰۲۳
نام هنگام تولددیوید اندرو لئو فینچر
زادهٔ۲۸ اوت ۱۹۶۲ ‏(۶۱ سال)
دنور، کلرادو، ایالات متحده آمریکا
پیشهفیلم‌ساز
سال‌های فعالیت۱۹۸۰–اکنون
آثارفهرست کامل
همسر(ها)
  • دنیا فیورنتینو
    (ا. ۱۹۹۰–ج. ۱۹۹۵)
  • سون چفین
    (ا. ۱۹۹۶)
فرزندان۱
خویشاوندانجک فینچر (پدر)
جایزه(ها)فهرست کامل

دیوید اندرو لئو فینچر (انگلیسی: David Andrew Leo Fincher؛ زادهٔ ۲۸ اوت ۱۹۶۲) فیلم‌ساز آمریکایی است. فیلم‌های او که عموماً در ژانر دلهره‌آور روان‌شناختی ساخته شده‌اند جمعاً ۲٫۱ میلیارد دلار در سراسر جهان فروش رفته و چهل بار نامزد دریافت جوایز اسکار در رشته‌های مختلف شده‌اند، از جمله سه بار نامزدی در رشته جایزه اسکار بهترین کارگردانی. تاکنون فینچر شخصاً چهار بار در جوایز امی ساعات پربیننده، دو بار در جوایز گرمی و یک بار هم در جوایز فیلم بفتا و جوایز گلدن گلوب برنده جایزه شده‌است.

فینچر از سن هشت سالگی به فیلم‌سازی علاقه‌مند شد. در سال ۱۹۸۶ و زمانی که تنها ۲۴ سال سن داشت، شرکت پروپاگاندا فیلمز را تأسیس کرد که در زمینه تولید نماهنگ و سپس آثار سینمایی فعالیت می‌کرد. او نماهنگ‌های متعددی را کارگردانی کرد که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به «خودت را بیان کن» (۱۹۸۹) و «وگ» (۱۹۹۰) اشاره کرد که هردو اثر مدونا هستند. فینچر برای ساخت این دو اثر برنده جایزه ام‌تی‌وی برای بهترین کارگردانی موزیک ویدئو شد. او همچنین برای ساخت دو نماهنگ «عشق قدرتمند است» اثر رولینگ استونز در سال ۱۹۹۴ و «کت شلوار و کراوات» اثر جاستین تیمبرلیک و جی-زی در سال ۲۰۱۳ موفق شد جایزه گرمی بهترین نماهنگ را به خود اختصاص دهد. فینچر یک بار هم برای ساخت نماهنگ «آه پدر» از مدونا برای این جایزه نامزد شده بود.

فینچر کارگردانی در سینما را با ساخت فیلم بیگانه ۳ (۱۹۹۲) آغاز کرد. او برای ساخت آثاری همچون هفت (۱۹۹۵)، بازی (۱۹۹۷)، باشگاه مشت‌زنی (۱۹۹۹)، اتاق وحشت (۲۰۰۲) و زودیاک (۲۰۰۷) مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. فینچر برای کارگردانی فیلم مورد عجیب بنجامین باتن (۲۰۰۸) برای نخستین‌بار نامزد جایزه اسکار کارگردانی شد و این افتخار را دو بار دیگر و برای فیلم‌های شبکهٔ اجتماعی (۲۰۱۰) و منک (۲۰۲۰) نیز تکرار کرد. دختری با خالکوبی اژدها (۲۰۱۱) و دختر گم‌شده (۲۰۱۴) از دیگر آثار او هستند.

فینچر در زمینه ساخت آثار تلویزیونی نیز فعالیت قابل توجهی دارد. او تا به حال برای شرکت نتفلیکس چندین سریال تهیه و کارگردانی کرده‌است؛ از جمله مجموعه‌های اینترنتی خانهٔ پوشالی (۲۰۱۸–۲۰۱۳) و شکارچی ذهن (۲۰۱۹–۲۰۱۷) که هردو مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. فینچر برای کارگردانی نخستین اپیزود از سریال خانهٔ پوشالی برنده جایزه امی بهترین کارگردانی شد. او همچنین در کنار تیم میلر یکی از تهیه‌کنندگان و سازندگان مجموعهٔ پویانمایی عشق، مرگ و ربات‌ها است که از سال ۲۰۱۹ در حال پخش است. فینچر همچنین مجموعه مستند تماشا (۲۰۲۱) را نیز برای نتفلیکس تهیه کرده‌است.

کودکی و نوجوانی[ویرایش]

دیوید اندرو لئو فینچر در تاریخ ۲۸ اوت ۱۹۶۲ و در شهر دنور ایالت کلرادو به دنیا آمد.[۱][۲] مادرش کلر می[E ۱] پرستار سلامت روان در داکوتای جنوبی بود که در زمینه مبارزه با اعتیاد فعالیت می‌کرد. پدرش جک نیز نویسنده‌ای اهل اکلاهما بود که به‌عنوان خبرنگار و رئیس دفتر در مجلهٔ لایف کار می‌کرد.[۳][۴][۵] زمانی که فینچر دو سال داشت، به‌همراه خانواده به شهر سن آنسلمو مهاجرت کردند، جایی که درست در خانه مقابل آن‌ها، جرج لوکاس زندگی می‌کرد.[۴] فینچر از سن هشت سالگی شیفتهٔ فیلم‌سازی شد و در دوران کودکی خود فیلم‌های ۸ میلی‌متری می‌ساخت.[۱][۴] فینچر در مصاحبه‌ای که سال ۲۰۱۲ انجام داد، دوران آشنایی خود با سینما را اینگونه توصیف کرد: «هشت سال سن داشتم که مستند پشت‌صحنه بوچ کسیدی و ساندنس کید (۱۹۶۹) را تماشا کردم. تا آن زمان خبر نداشتم که زمان‌بندی فیلم‌ها با دنیای واقعی متفاوت است. می‌دانستم همه‌چیز الکی است، می‌دانستم بازیگرها دارند نقش بازی می‌کنند؛ اما حتی روحم خبر نداشت که ساخت یک فیلم می‌تواند چهار ماه طول بکشد! در آن مستند دیدم که همهٔ گروه با تعدادی اسب‌های اجاره‌ای و چندین خودرو آن صحنهٔ بالای قطار را فیلم‌برداری کردند. آن‌ها بدلکاری شبیه رابرت ردفورد آورده بودند که به داخل قطار بپرد. اصلاً خبر نداشتم که بین فیلم‌برداری هر صحنه، ساعت‌ها وقفه وجود دارد. آنچه واقعاً داشت اتفاق می‌افتاد، شبیه به یک سیرک پنهان بود؛ که باید هم همینگونه می‌بود. اینگونه بود که به ایده «چگونگی» خلق این موارد وسواس پیدا کردم. این به نظرم آخرین حقه جادویی بود؛ اینکه چگونه ۲۴ عکس ثابت با نمایش پشت سرهم این توهم را ایجاد می‌کنند که متحرک هستند. شگفت‌زده شدم و با خودم فکر کردم چیزی جالب‌تر از این در جهان وجود ندارد که بخواهم بقیهٔ عمرم را صرف آن کنم.»[۶]

فینچر در نوجوانی برای ادامهٔ تحصیل به شهر اشلند رفت و در دبیرستان اشلند درس خواند. او در این دوران چندین تئاتر را کارگردانی کرد و همچنین کارهایی مثل طراحی نور و صحنه را در نمایش‌های مختلف انجام می‌داد. فینچر همچنین مدتی در شبکهٔ تازه‌تأسیس کوبی[E ۲] واقع در مدفود دستیار تولید بود. در کنار فعالیت‌های هنری، فینچر برای کسب درآمد در رستوران و کافه‌های گوناگون پیشخدمتی می‌کرد و کارهایی نظیر ظرف‌شستن و پختن غذا انجام می‌داد.[۷]

حرفه[ویرایش]

۱۹۸۳–۱۹۹۱: کارهای ابتدایی و موزیک ویدئوها[ویرایش]

ورود جدی فینچر به صنعت سینما زمانی آغاز شد که جان کورتی او را در استودیوی فیلم‌سازی خود استخدام کرد تا در گروه تولید کار کند.[۸] فینچر خیلی زود رشد کرد و توانست در رأس گروه جلوه‌های ویژه قرار بگیرد. او در کنار جورج لوکاس در ساخت انیمیشن دوبار در یک زمان (۱۹۸۳)[E ۳] فعالیت کرد.[۴][۹] فینچر در سال ۱۹۸۳ به استخدام آی‌ال‌ام درآمد و در آنجا به‌عنوان دستیار فیلم‌بردار مشغول به کار شد.[۴] او در این دوران در ساخت پروژه‌های مهمی همچون بازگشت جدای (۱۹۸۳) و ایندیانا جونز و معبد مرگ (۱۹۸۴) همکاری کرد.[۱۰] فینچر پس از یک سال حضور و در سال ۱۹۸۴ از «آی‌ال‌ام» بیرون رفت تا برای نخستین تجربه کارگردانی‌اش، یک تبلیغ کوتاه تلویزیونی برای انجمن سرطان آمریکا بسازد. این تبلیغ که جنینی را در حال سیگار کشیدن نشان می‌دهد به سرعت مورد توجه تهیه‌کنندگان لس‌آنجلسی قرار گرفت و باعث شد فینچر با پیشنهادهای مختلفی مواجه شود.[۴] بنابراین در سال ۱۹۸۵، فینچر مستندی را از زندگی ریک اسپرینگفیلد با نام بیت و درام زنده[E ۴] کارگردانی کرد.[۱۱] فینچر که تجربه بیش‌تری در کارگردانی پیدا کرده بود تصمیم گرفت تا در سال ۱۹۸۶ شرکت پروپاگاندا فیلمز را تأسیس و در زمینه ساخت تبلیغ و موزیک‌ویدئو فعالیت کند.[۱۱] بسیاری از فیلم‌سازان هم نسل فینچر از جمله مایکل بی، آنتوان فوکوآ، میشل گوندری، اسپایک جونز، الکس پرویاس، زک اسنایدر، گور وربینسکی، مارک رومنک و پائول راکمن[E ۵] پیش از آنکه شروع به ساخت فیلم بلند کنند برای شرکت فینچر، تیزر، فیلم تبلیغاتی و موزیک ویدئو کارگردانی کردند.[۱۲]

فینچر برای شرکت‌ها و بِرندهای بسیاری از جمله لیوایز، کانورس، نایکی، پپسی، رولون، سونی، کوکا کولا و شَنِل ویدئوی تبلیغاتی کارگردانی کرد، هرچند به گفته خودش از این کار متنفر بود و ترجیح می‌داد موزیک‌ویدئو بسازد.[۴][۱۳] او از سال ۱۹۸۴ تلاش‌های خود برای ساخت موزیک ویدئو را آغاز کرد و برای افرادی همچون ریک اسپرینگفیلد، دان هنلی، پائولا عبدل، جرمین استوارت و مارتا دیویس[E ۶] ویدئوهای متعددی را کارگردانی کرد.[۱۴] فینچر در دهه نود و در همکاری با جرج مایکل موزیک‌ویدئوی آزادی! ۹۰[E ۷] را ساخت که بسیار مشهور شد.[۱۵] او کیست از مایکل جکسون، جین یک تفنگ دارد از ایروسمیث و گهواره عشق[E ۸] از بیلی آیدل از جمله موزیک ویدئوهای معروف و موفق فینچر هستند. فینچر همکاری زیادی با مدونا داشته و چهار موزیک ویدئوی خودت را بیان کن، وگ، دختر بد و آه پدر را برای او کارگردانی کرده‌است.[۱۱] در حد فاصل سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۳، فینچر در مجموع ۵۳ موزیک ویدئو ساخته و کارگردانی کرده بود.[۱۴] او روند تولید موزیک‌ویدئوهای خود را «مدرسه فیلم‌سازی» نامید و معتقد است ساختِ موزیک‌ویدئو به او کمک کرد یاد بگیرد چگونه باید با بودجه و زمان محدود یک اثر را به سرانجام برساند.[۱۶][۱۷]

۲۰۰۰–۱۹۹۲: ورود به سینما و پیشرفت[ویرایش]

در پی شهرت و موفقیت‌های فینچر در دنیای موزیک‌ویدئو و تبلیغات، استودیو فاکس قرن بیستم در سال ۱۹۹۰ فینچر را استخدام کرد تا به جای وینسنت وارد سکان هدایت فیلم علمی-تخیلی بیگانه ۳ (۱۹۹۲) را به دست گیرد و نخستین تجربه سینمایی خود کارگردانی کند.[۱۸] این فیلم سومین قسمت از مجموعه فیلم بیگانه است و سیگورنی ویور یک بار دیگر نقش الن ریپلی را تکرار کرد که پس از وقایع دو قسمت قبلی با چالش غیرمنتظره‌ای مواجه شده‌است. بیگانه ۳ در تاریخ ۲۲ مه ۱۹۹۲ به روی پرده رفت و بازخورد ضد و نقیض منتقدان را در پی داشت که به صورت کلی آن را ضعیف‌تر از دو قسمت قبل می‌دانستند.[۱۹] با این وجود فیلم یک موفقیت اقتصادی بود و توانست ۱۶۰ میلیون دلار فروش کند در حالی که بودجه ساخت آن ۵۰ میلیون دلار بود.[۲۰][۲۱][۲۲] بیگانه ۳ از همان ابتدا درگیر مشکلات تولید بود و دخالت‌های پیاپی استودیو بر روی فیلم‌نامه و بازنویسی مکرر آن توسط چند نویسنده باعث شده بود پروژه در چند مرحله متوقف شود.[۲۳][۲۴] پیتر ترورز از رولینگ استون نوشت که به نظر او باوجود دخالت استودیو و تنازع ۹ نویسنده فیلم‌نامه، بیگانه ۳ فیلمی «جسور و ترسناک» است.[۲۵] فیلم در نهایت توانست در رشته بهترین جلوه‌های ویژه نامزد دریافت جایزه اسکار شود.[۲۶] در سال‌های بعد، فینچر به صورت علنی ناراحتی خود را از وضعیت تولید بیگانه ۳ رسانه‌ای و اعلام کرد این فیلم را از خود نمی‌داند. او در کتاب نسخه کارگردان: تصویر هالیوود در قرن ۲۱[E ۹] تهیه‌کنندگان فیلم را به علت اینکه به او اعتماد نداشته و بودجه بیش‌تری در اختیارش قرار ندادند سرزنش کرد.[۲۷] فینچر در طی مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۹ با گاردین داشت به وضوح اعلام کرد: «هیچ‌کس بیش‌تر از من از بیگانه ۳ متنفر نبوده و امروز هم هیچ‌کس بیش‌تر از من از آن بدش نمی‌آید.»[۲۸]

پس از این تجربه و عدم موفقیت انتقادی فیلم، فینچر برای مدتی قید سینما را زد و فیلم‌نامه‌هایی که برایش ارسال می‌شد را نمی‌خواند و کارگردانی آن‌ها را رد می‌کرد.[۲۹] او تصمیم گرفت دوباره به دنیای موزیک‌ویدئوها بازگردد و در این راستا برای گروه موسیقی رولینگ استونز، موزیک ویدئوی عشق قدرت است[E ۱۰] را کارگردانی کرد که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد و برایش جایزه گرمی بهترین موزیک ویدئوی سال را به همراه داشت.[۳۰] شرکت نیو لاین سینما پس از به نتیجه نرسیدن با افرادی همچون گیرمو دل تورو و فیل ژوانو به فینچر پیشنهاد کارگردانی فیلم هفت (۱۹۹۵) را داد که او در ابتدا آن را رد کرد و گفت ترجیح می‌دهد بر اثر سرطان بمیرد تا اینکه فیلم دیگری را کارگردانی کند.[۳۱] فینچر به اصرار مدیربرنامه‌اش نسخه اصلی فیلم‌نامه را که اندرو کوین واکر نوشته بود، خواند. استودیو اشتباهی این نسخه از متن را برای فینچر فرستاده بود زیرا فیلم‌نامه اصلاح شده و پایان‌بندی آن تغییر کرده بود اما فینچر از پایان تاریک و بدبینانه اثر بسیار خوشش آمد و استودیو را راضی کرد تا آن را تغییر ندهند و اینگونه شد که او تصمیم گرفت دوباره به دنیای سینما بازگردد.[۲۹][۳۲] برد پیت، مورگان فریمن، گوئینت پالترو، آر. لی ارمی و در نهایت کوین اسپیسی به عنوان بازیگران این فیلم جنایی نئو-نوآر انتخاب شدند. داستان هفت دربارهٔ دو کارآگاه جنایی است که درگیر پرونده‌ای عجیب در ارتباط با یک آدم‌کش زنجیره‌ای شده‌اند که قربانیان خود را بر اساس هفت گناه کبیره به قتل می‌رساند.[۳۳] هفت با استقبال بالای منتقدان همراه بود و در زمینه داستان و پایان‌بندی تاریک، کارگردانی فینچر، فیلم‌برداری و عملکرد بازیگران ستایش شد.[۳۴] فیلم همچنین موفقیتی بزرگ در گیشه بود و توانست ۳۲۷ میلیون دلار فروش کند در حالی که بودجه ساخت آن تنها ۳۴ میلیون دلار بود که آن را تبدیل به هفتمین فیلم پرفروش سال ۱۹۹۵ می‌کند.[۳۵] راجر ایبرت از شیکاگو سان-تایمز، هفت را «یکی از تاریک‌ترین و بی‌رحم‌ترین فیلم‌های جریان اصلی هالیوود» توصیف کرد و جان رفل[E ۱۱] در سایت اند ساوند نیز دربارهٔ فیلم نوشت: «هفت پیچیده‌ترین و دلهره‌آورترین فیلم در ارتباط با آدم‌کش‌های زنجیره‌ای از زمان شکارچی انسان (۱۹۸۶) است.»[۳۶][۳۷] در شصت و هشتمین دوره جوایز اسکار، هفت نامزد جایزه اسکار بهترین تدوین بود اما نتوانست آن را کسب کند.[۳۸]

پس از موفقیت هفت، فینچر دوباره به دنیای موزیک‌ویدئو بازگشت و نماهنگ «درد و دل خیابان ششم»[E ۱۲] را برای گروه موسیقی «گوشه‌گیرها»[E ۱۳] ساخت که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد.[۳۹] او سپس به سراغ ساخت سومین فیلم بلند خود با نام بازی (۱۹۹۷) رفت. فیلم‌نامه این فیلم را جان برانکاتو[E ۱۴] و مایکل فریس[E ۱۵] نوشته بودند. داستان فیلم در مورد بانکداری ثروتمند اما منزوی و تنها است که به مناسبت سالگرد تولد خود هدیه‌ای عجیب از سوی برادرش دریافت می‌کند: یک بازی خطرناک که رویدادهای آن با وقایع زندگی گذشته و حال او ارتباطی تنگاتنگ دارد. مایکل داگلاس، شان پن و دبورا کارا آنگر بازیگران اصلی فیلم هستند.[۴۰] فینچر که از طرح کلی داستان خوشش آمده بود، اندرو کوین واکر را برای بازنویسی نهایی استخدام کرد.[۴۱][۴۰] بازی با نظرات مثبت منتقدان همراه بود[۴۲] و به مرور زمان به‌عنوان یک فیلم کالت شناخته شد و طرفداران خاص خود را پیدا کرد.[۴۳][۴۴][۴۵][۴۶] فیلم همچنین یک موفقیت مالی متوسط در گیشه بود و توانست ۱۰۹ میلیون دلار بلیط بفروشد در حالی که بودجه ساخت ۷۰ میلیون دلار بود.[۴۷] منتقد بی‌بی‌سی نسبت به پایان‌بندی فیلم انتقاد داشت اما کارگردانی و سبک بصری آن را تحسین کرد: «فینچر کار شگفت‌انگیزی انجام داده و مکان‌های معمولی شهر را به پس زمینه‌های ترسناک تبدیل کرده‌است. این فیلمی است که دوربین در هر گوشه‌ای که بچرخد، گام دیگری به سوی ناشناخته‌ها است.»[۴۸] مجموعه کرایتریون هم که ارائه‌کننده مجموعه فیلم‌های کلاسیک و معاصر سینما با بهترین کیفیت ممکن است، بازی را به فهرست فیلم‌هایی خود اضافه کرد.[۴۹]

به دنبال محبوبیت باشگاه مشت‌زنی، چندین باشگاه مبارزه واقعی به تقلید از فیلم در آمریکا راه‌اندازی شد که حواشی بسیار زیادی به دنبال داشت.[۵۰]

بین بازی و فیلم بعدی فینچر فاصله کمی وجود داشت و او در اوت همان سال ۱۹۹۷ برای کارگردانی فیلم باشگاه مشت‌زنی (۱۹۹۹) قرارداد امضا کرد. فیلم‌نامه این تریلر روان‌شناختی توسط جیم اولز[E ۱۶] بر اساس رمانی با همین نام به قلم چاک پالانیک نوشته شده‌است و ادوارد نورتون، برد پیت و هلنا بونهام کارتر سه بازیگر اصلی آن هستند. داستان این فیلم دربارهٔ جوان بی‌نامی است که از بی‌خوابی شدید رنج می‌برد و زندگی شخصی و کاری او دچار رخوت شده اما آشنایی وی با مردی به نام تایلر دردن[E ۱۷] همه چیز را تغییر داده و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی را رقم می‌زند.[۵۱][۵۲] باشگاه مشت‌زنی بعد از تجربه تلخ بیگانه ۳ دومین همکاری مشترک فینچر با کمپانی فاکس بود.[۵۳] فاکس از شیوه بازاریابی فیلم ناراضی بود و مدیران آن نگران بودند که فیلم در گیشه شکست بخورد.[۵۴] باشگاه مشت‌زنی ابتدا در سپتامبر ۱۹۹۹ در جشنواره فیلم ونیز رونمایی شد و از اکتبر همین سال اکران گسترده خود در آمریکا و جهان را آغاز کرد. فیلم یک موفقیت متوسط در گیشه بود و توانست ۱۰۱ میلیون دلار فروش کند در حالی که بودجه ساخت آن ۶۳ میلیون دلار بود.[۵۵] باشگاه مشت‌زنی در زمان اکران با واکنش مختلفی از سوی منتقدان همراه شد. خشونت و لحن بسیار انتقادی فیلم باعث شد عده‌ای فینچر و فیلمش را به تبلیغ آنارشیسم متهم کنند.[۵۶] تایمز در گزارشی باشگاه مبارزه را با فیلم پرتقال کوکی (۱۹۷۱) اثر استنلی کوبریک مقایسه کرد و گفت این نگرانی از سوی برخی وجود دارد که مخاطبان جوان بعد از تماشای فیلم به تقلید از رفتارهای شخصیت اصلی دست بزنند.[۵۷][۵۸] بسیاری از منتقدان نیز باشگاه مشت‌زنی را «تصویری دقیقی از مردانگی در دهه نود میلادی» توصیف کردند.[۵۹] باشگاه مشت‌زنی به مرور به فیلمی محبوب در میان طرفداران سینما تبدیل شد و مضامین و لایه‌های داستانی مختلف آن مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. انتشار دی‌وی‌دی فیلم در سال ۲۰۰۰ در این روند بسیار تأثیرگذار بود. امروز این فیلم یکی از بهترین آثار تاریخ سینما به‌شمار می‌رود.[۶۰][۶۱][۶۲][۶۳]

کلمبیا پیکچرز در سال ۱۹۹۹ نام فینچر را در فهرست نهایی کارگردانانی قرار داد که قصد دارد جهت ساخت فیلم مرد عنکبوتی (۲۰۰۲) با آن‌ها مذاکره کند. فینچر چندان علاقه‌ای نسبت به تصویر کشیدن ریشه‌های شخصیت مرد عنکبوتی نداشت. در نسخه او شخصیت پیتر پارکر یک بزرگسال بود که مدتی است قدرت‌های فراانسانی خود را به دست آورده و به عنوان عکاس در روزنامه کار می‌کند و دائم در حال چالش با هویت و سبک زندگی دوگانه خود است.[۶۴] فینچر قصد داشت یک اثر شخصیت‌محور بسازد تا اثری اکشن. او در این مورد گفته‌است: «من به استودیو نظر خودم دربارهٔ اینکه دوست دارم چه فیلمی از مرد عنکبوتی بسازم را گفتم و آن‌ها از آن ایده متنفر بودند!». در نهایت نیز سم ریمی برای کارگردانی فیلم انتخاب شد.[۶۵][۶۶]

۲۰۱۰–۲۰۰۱: موفقیت و ورود به ژانرهای متفاوت[ویرایش]

در سال ۲۰۰۱، فینچر به‌عنوان تهیه‌کننده اجرایی در ساخت فصل نخست مجموعه استخدام مشارکت کرد. این اثر که از چند فیلم کوتاه تشکیل شده بود به سفارش شرکت ب‌ام‌و ساخت شد و در هر کدام از قسمت‌ها، عملکرد و توانایی‌های یکی از محصولات این شرکت در خلال داستان نشان داده می‌شود.[۶۷]

یک سال بعد، فینچر ساخت پنجمین اثر سینمایی خود را آغاز کرد؛ یک فیلم دلهره‌آور دیگر به نام اتاق وحشت (۲۰۰۲) که فیلم‌نامه آن را دیوید کپ نوشت و داستان آن دربارهٔ مادری مجرد و دختر خردسالش است که در نخستین شب اقامت خود در یک خانه بزرگ در نیویورک با هجوم سارقانی مواجه شده‌اند که با هدف سرقتی عجیب وارد خانه آن‌ها شده‌اند.[۶۸] جودی فاستر، کریستن استوارت، فارست ویتاکر و جرد لتو بازیگران این فیلم هستند. اتاق وحشت یک موفقیت اقتصادی خوب بود و نزدیک به ۲۰۰ میلیون دلار در گیشه فروش کرد در حالی که بودجه ساخت آن ۴۸ میلیون دلار بود.[۶۹] فیلم همچنین واکنش مثبت منتقدان را به همراه داشت که آن را اثری «پر از تنش و هیجان‌انگیز» دانستند و عنصر تعلیق فیلم را با آثار آلفرد هیچکاک مقایسه کردند.[۷۰][۷۱] سان فرانسیسکو کرونیکل در مقاله‌ای اتاق وحشت را اثر دارای نبوغ توصیف و از عملکرد جودی فاستر را تحسین کرد.[۷۲] فینچر معتقد است که اتاق وحشت بیش‌تر از هر اثر دیگر او به سینمای جریان اصلی هالیوود نزدیک است: «از ابتدا نیز قرار بود یک فیلم پاپ‌کورنی و سرگرم‌کننده باشد. خبری از پیامدهای بزرگ و مهم نیست زیرا این فیلم دربارهٔ بقا است.»[۷۳]

پس از اتاق وحشت، فینچر به مدت پنج سال از سینما دور بود تا اینکه با فیلم زودیاک (۲۰۰۷) به پرده نقره‌ای بازگشت. فیلم‌نامه این فیلم معمایی نئو-نوآر توسط جیمز وندربیلت بر اساس کتاب زودیاک بی‌نقاب[E ۱۸] اثر رابرت گری‌اسمیت[E ۱۹] نوشته شده و داستان دربارهٔ ماجرای واقعی آدم‌کش زنجیره‌ای با نام مستعار زودیاک قاتل است که در بین سال‌های ۱۹۶۰ تا اوایل ۱۹۷۰ با انجام قتل‌های متعدد، ساکنان منطقه خلیج سان فرانسیسکو را به وحشت انداخته و پوشش رسانه‌ای قابل توجهی را به خود اختصاص داده بود. جیک جیلنهال، مارک رافلو و رابرت داونی جونیور ستارگان فیلم هستند. زودیاک نخستین فیلم کارنامه فینچر است که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده‌است.[۷۴][۷۵] فینچر گفته که پس از اطلاع از پروژه به دلایل شخصی خیلی زود به داستان جذب شد. او در زمان وقوع قتل‌های زودیاک بچه مدرسه‌ای بوده و ترس و وحشت آن دوران را تجربه کرده‌است: «به یادم دارم که گشت‌های پلیس، سرویس اتوبوس مدارس از جمله ما را در خیابان همراهی می‌کردند. پدرم برایم تعریف کرده بود که یک آدم‌کش زنجیره‌ای که چهار پنج نفر را کشته تهدید کرده که قصد دارد بچه مدرسه‌ای‌ها را هنگام پیاده شدن از اتوبوس هدف شلیک گلوله قرار دهد.»[۷۶] زودیاک نخستین فیلمی است که فینچر آن را به صورت تمام دیجیتال و با دوربین تامسون وایپر[E ۲۰] از شرکت تکنی‌کالر اس‌ای فیلم‌برداری کرد.[۷۷] در آن زمان این روشی غیرمعمول برای ساخت فیلم بود زیرا دوربین‌های دیجیتال به اندازه کافی پیشرفت نکرده بودند اما فینچر به علت سرعت عمل در ضبط نماها تصمیم به این کار گرفت. او صحنه‌های قتل فیلم از جمله صحنه کشته شدن یک زوج در کنار دریاچه را بارها و بارها فیلم‌برداری کرد و حتی برای خلق خون از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای بهره گرفت تا پس از هر برداشت نیازی به پاک‌کردن و تمیزکاری صحنه نباشد و گروه بتواند در مدت زمان کوتاه، برداشت‌های زیادی ضبط کند.[۷۸] زودیاک با واکنش بسیار مثبت منتقدان همراه شد و اکنون یکی از بهترین آثار جنایی به‌شمار می‌رود که جایگاه بالایی در کارنامه فینچر دارد.[۷۹][۸۰] فیلم در زمینه کارگردانی، دقت تاریخی و عملکرد بازیگران تحسین شد و نام آن در بیش از دویست فهرست از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما به چشم می‌خورد.[۸۱] زودیاک به اندازه آثار قبلی فینچر فروش نکرد اما بازهم با گیشه ۸۴ میلیون دلاری یک موفقیت متوسط محسوب می‌شود.[۸۲][۸۳] علی‌رغم کمپین‌های تبلیغاتی پارامونت پیکچرز، فیلم نتوانست در فصل جوایز نامزد جایزه‌ای شود.[۸۴]

فینچر به همراه گروه فیلم شبکهٔ اجتماعی در جشنواره فیلم نیویورک، ۲۰۱۰

پس از زودیاک، فینچر مدتی درگیر اقتباس سینمایی از رمان ملاقات با راما اثر آرتور سی. کلارک شد اما این پروژه در همان مراحل ابتدایی نوشتن فیلم‌نامه دچار مشکلاتی شد و به سرانجام نرسید.[۸۵] فینچر هفتمین فیلم خود را، که نسبت به آثار قبلی او دارای ژانر و فضایی کاملاً متفاوت بود، در سال ۲۰۰۸ به روی پرده فرستاد: مورد عجیب بنجامین باتن. فیلم‌نامه این فیلم فانتزی عاشقانه را اریک راث بر پایه داستان کوتاه مورد عجیب بنجامین باتن (۱۹۲۳) از اف. اسکات فیتزجرالد نوشت. پس از هفت و باشگاه مشت‌زنی این سومین همکاری مشترک برد پیت و فینچر بود. کیت بلانشت، تیلدا سوینتن و ماهرشالا علی دیگر بازیگران فیلم هستند. داستان فیلم دربارهٔ مردی است که پیر متولد می‌شود و زندگی او از آخر به اول سپری شده و با گذشت زمان جوان‌تر می‌شود. با بودجه سنگین ۱۶۷ میلیون دلاری، مورد عجیب بنجامین باتن پرهزینه‌ترین فیلم کارنامه فینچر به حساب می‌آید. علت پرخرج بودن فیلم استفاده از جلوه‌های ویژه سنگین برای طراحی گریم جوانی و پیری شخصیت برد پیت در فیلم بود که در زمان خود کم‌سابقه بود.[۸۶] مورد عجیب بنجامین باتن همچنین نخستین فیلم کارنامه فینچر است که با درجه سنی پی‌جی-۱۳ اکران شد. تمامی آثار قبلی فینچر همگی با درجه سنی بزرگسال به روی پرده رفته بودند.[۸۷] فیلم یک موفقیت بسیار خوب در گیشه بود و توانست ۳۳۵ میلیون دلار فروش کند.[۸۸] مورد عجیب بنجامین باتن با واکنش بسیار خوب منتقدان همراه شد و در زمینه‌های مختلف از جمله کارگردانی فینچر مورد ستایش قرار گرفت.[۸۹] منتقد یواس‌ای تودی فیلم را «دلپذیر و کوبنده» توصیف کرد هرچند نسبت به زمان طولانی آن انتقاد داشت.[۹۰] تاد مک‌کارتی از ورایتی نوشت: «این فیلم روایتی غنی و سرشار از لذت را ارائه می‌دهد که یک نمونه عمیق از داستان‌گویی در هالیوود است.»[۹۱] مورد عجیب بنجامین باتن در هشتاد و یکمین دوره جوایز اسکار در ۱۳ رشته نامزد جایزه اسکار شد از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی برای فینچر. فیلم در نهایت موفق شد سه جایزه اسکار بهترین طراحی صحنه، بهترین گریم و بهترین جلوه‌های ویژه را به خود اختصاص دهد.[۹۲]

فینچر در ادامه مسیر متفاوت در کارنامه خود، فیلم سینمایی شبکهٔ اجتماعی (۲۰۱۰) را کارگردانی کرد. فیلم‌نامه این درام زندگی‌نامه‌ای توسط آرون سورکین بر اساس کتاب میلیاردرهای تصادفی[E ۲۱] نوشته بن مزریک[E ۲۲] اقتباس شده‌است. شبکه اجتماعی داستان به وجود آمدن فیس‌بوک و زندگی خالق آن یعنی مارک زاکربرگ را دنبال می‌کند که در مسیر تبدیل‌شدن به جوان‌ترین میلیاردر دنیا چالش‌های حقوقی زیادی با دیگران از جمله بهترین دوست خود ادواردو ساورین را پشت سر گذاشته‌است. جسی آیزنبرگ، اندرو گارفیلد، جاستین تیمبرلیک و آرمی همر بازیگران فیلم هستند.[۹۳] پروسه تولید فیلم از زمان آغاز فیلم‌برداری تا پایان تدوین، یک سال کامل به طول انجامید.[۹۴] برای خلق برادران دوقولوی وینکلوس که آرمی همر نقش هردو را در فیلم بازی می‌کند، فینچر به جای روش‌های سنتی از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای استفاده کرده و در مراحل پس از تولید، چهره همر را به جای بازیگری که نقش یکی از برادرها را ایفا کرده بود جایگزین کرد.[۹۵][۹۶] فیلم یک موفقیت تجاری دیگر را برای فینچر رقم زد و توانست ۲۲۴ میلیون دلار در گیشه فروش کند در حالی که بودجه ساخت آن تنها ۴۰ میلیون دلار بود.[۹۷] شبکه اجتماعی با تحسین گسترده منتقدان مواجه شد و عموماً به عنوان بهترین فیلم کارنامه فینچر، یکی از بهترین آثار سینمایی قرن و دهه ۲۰۱۰ شناخته می‌شود.[۹۸][۹۹][۱۰۰][۱۰۱][۱۰۲] در سایت‌های متاکریتیک و راتن تومیتوز فیلم بالاترین امتیاز را در میان تمامی آثار فینچر به خود اختصاص داده‌است.[۱۰۳][۱۰۴] هیئت ملی بازبینی فیلم، شبکه اجتماعی را بهترین فیلم سال ۲۰۱۰ معرفی کرد.[۱۰۵] در هشتاد و سومین دوره جوایز اسکار، فیلم در هشت رشته از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی برای فینچر نامزد کسب جایزه اسکار بود که در نهایت توانست سه جایزه بهترین فیلم‌نامه اقتباسی، بهترین تدوین و بهترین موسیقی متن را به خود اختصاص دهد.[۱۰۶] همچنین در شصت و هشتمین مراسم گلدن گلوب، شبکه اجتماعی در شش رشته نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد که در نهایت توانست چهار جایزه را کسب کند: بهترین فیلم درام، بهترین کارگردانی برای فینچر، بهترین فیلم‌نامه و بهترین موسیقی متن.[۱۰۷]

۲۰۱۴–۲۰۱۱: شناخته شدن به عنوان یک مؤلف و بازگشت به ژانر مورد علاقه[ویرایش]

فینچر در کنار دنیل کریگ و رونی مارا در مراسم نمایش دختری با خالکوبی اژدها در پاریس، ۲۰۱۲

پس از دو فیلم مورد عجیب بنجامین باتن و شبکه اجتماعی که تفاوت‌های قابل توجهی با دیگر آثار فینچر داشتند، او با ساخت فیلم دختری با خالکوبی اژدها (۲۰۱۱) یک بار دیگر به ژانر مورد علاقه خود بازگشت. فیلم‌نامه این اثر دلهره‌آور روان‌شناختی و معمایی توسط استیون زایلیان، بر اساس رمانی با همین نام نوشته استیگ لارسن، اقتباس شد. پیش‌تر و در سال ۲۰۰۹ یک اقتباس سوئدی توسط نیلز آردن اوپلو بر اساس این رمان ساخته شده بود. داستان فیلم دربارهٔ روزنامه‌نگاری به نام میکائیل بلومکویست است که مشغول تحقیق بر روی پرونده دختری است که چهل سال پیش به‌طرز مرموزی ناپدید شده‌است. او در این مسیر با هکری جامعه‌ستیز به نام لیسبت سالاندر همراه می‌شود. زایلیان فقط سه ماه کامل را صرف تجزیه و تحلیل عناصر مختلف رمان کرد تا بتواند متن خوبی بر اساس آن بنویسد که زیاد طولانی نباشد.[۱۰۸] دنیل کریگ، رونی مارا، کریستوفر پلامر و رابین رایت بازیگران فیلم هستند. این دومین همکاری مشترک فینچر با مارا پس از فیلم شبکه اجتماعی است. فینچر برای وفاداری به رمان بخش زیادی از فیلم را در استکهلم جلوی دوربین برد آن هم در یکی از سردترین زمستان‌هایی که این شهر به خود دیده بود.[۱۰۹] او برای فیلم‌برداری از دوربین‌های دیجیتال رِد[E ۲۳] استفاده کرد که بسیار به آن علاقه دارد.[۱۱۰] برای انتخاب نقش لیسبت سالاندر، استودیو گزینه‌های مختلفی به فینچر پیشنهاد داد. آن‌ها دوست داشتند که یک ستاره زن مشهور همچون اسکارلت جوهانسون، ان هتوی یا کیرا نایتلی برای این نقش انتخاب شود اما فینچر با رد این گزینه‌ها، رونی مارا را برای نقش اصلی فیلمش انتخاب کرد.[۱۱۱][۱۱۲][۱۱۳][۱۱۴] او برای آنکه استودیو را راضی کند که مارا انتخاب مناسبی است، او را به شکل ظاهر شخصیت لیسبت سالاندر گریم کرد و سپس در مترو از او فیلم‌برداری کرده و آن را در اختیار اعضای استودیو قرار داد.[۱۱۵] دختری با خالکوبی اژدها با فروش ۲۳۹ میلیون دلاری در مقابل بودجه ۹۰ میلیون دلاری خود یک موفقیت دیگر را در گیشه برای فینچر به ثبت رساند.[۱۱۶] فیلم واکنش خوب منتقدان را در پی داشت و در زمینه کارگردانی، اجرای مارا و کریگ و ارزش‌های تولیدی و موسیقی ستایش شد.[۱۱۷] ای.او. اسکات در نیویورک تایمز علاوه بر تعریف مفصل از موسیقی متن فیلم دربارهٔ کلیت اثر نوشت: «فینچر دنیایی را خلق می‌کند که به طرز متقاعدکننده‌ای از نظر سیاسی و اخلاقی، ناامیدکننده و تهدیدآمیز است.»[۱۱۸][۱۱۹] فیلیپ فرنچ[E ۲۴] از گاردین نیز فیلم را «اقتباسی وفادارانه، پر از جزئیات و مستحکم» توصیف کرد.[۱۲۰] دختری با خالکوبی اژدها نسبت به تمامی آثار فینچر دارای سطح خشونت و برهنگی بسیار زیادی است و همین مسئله باعث شد تا فیلم در برخی از کشورها از جمله هند و ویتنام اکران نشود.[۱۲۱][۱۲۲] در هشتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار، فیلم در پنج رشته نامزد دریافت جایزه شد از جمله بهترین بازیگر نقش اول زن برای مارا که در نهایت توانست تنها جایزه بهترین تدوین را کسب کند.[۱۲۳]

در سال ۲۰۱۲، فینچر قراردادی با ریجنسی اینترپرایس امضا کرد تا یکی از نمایندگان آن‌ها باشد.[۱۲۴] یک سال بعد او به شرکت آمریکایی نتفلیکس پیوست و همکاری درازمدت را با آن‌ها آغاز کرد. فینچر در نخستین همکاری خود با این شرکت به عنوان تهیه‌کننده اجرایی، نقش بسیار مهمی در ساخت سریال خانه پوشالی ایفا کرد. او همچنین دو قسمت نخست فصل اول این سریال را کارگردانی کرد. خانه پوشالی که بر اساس مجموعه تلویزیونی بریتانیایی به همین نام ساخته شده یک درام سیاسی است و داستان آن دربارهٔ یک سیاستمدار آمریکایی به نام فرانک آندروود است که در آرزوی دستیابی به مدارج بالای کاخ سفید از انجام هیچ کاری واهمه ندارد.[۱۲۵] فینچر تعدادی از بازیگرانی که پیش‌تر در آثارش با آن‌ها همکاری کرده بود را در این مجموعه دور یکدیگر جمع کرد؛ از جمله کوین اسپیسی، رابین رایت و ماهرشالا علی. همچنین کیت مارا، خواهر رونی مارا که در دو فیلم شبکه اجتماعی دختری با خالکوبی اژدها با فینچر همکاری کرده بود بعد از اطلاع از پروژه از خواهرش خواست تا فینچر را راضی کند از او برای نقش زوئی بارنز[E ۲۵] تست بگیرد. این اتفاق رخ داد و کیت مارا برای نقش انتخاب شد.[۱۲۶] خانه پوشالی با استقبال منتقدان و تماشاگران همراه شد و عموماً یکی از بهترین آثار شرکت نتفلیکس دانسته می‌شود.[۱۲۷] فصل نخست سریال در شصت و پنجمین جوایز امی ساعات پربیننده در ۹ رشته نامزد دریافت جایزه امی شد از جمله در بخش بهترین سریال درام که در نهایت فینچر موفق شد جایزه بهترین کارگردانی را برای ساخت قسمت نخست سریال دریافت کند.[۱۲۸] فینچر در همین سال، برای نخستین بار از سال ۲۰۰۵ به دنیای موزیک ویدئو بازگشت و نماهنگ کت شلوار و کروات[E ۲۶] اثر جاستین تیمبرلیک و جی-زی را کارگردانی کرد که برای آن برنده جایزه گرمی بهترین موزیک‌ویدئوی سال شد.[۱۲۹]

فینچر در کنار گیلین فلین در مراسم نمایش دختر گم‌شده در جشنواره فیلم نیویورک، ۲۰۱۴

فینچر قصد داشت در سال ۲۰۱۴ بر اساس رمان کلمباین نوشته دیو کالن[E ۲۷] یک فیلم سینمایی کارگردانی کند. این رمان دربارهٔ کشتار دبیرستان کلمباین است که در سال ۱۹۹۹ به وقوع پیوست و جنجال‌های بسیاری به دنبال داشت. این پروژه به علت سوژه حساس و ملتهب آن به سرانجام نرسید.[۱۳۰] در همین سال، فینچر قراردادی با شبکه اچ‌بی‌او امضا کرد تا سه مجموعه تلویزیونی را برای آن‌ها بسازد. این همکاری قرار بود با بازسازی سریال آرمان‌شهر آغاز شود اما اختلاف نظر فینچر با شبکه دربارهٔ بودجه کار و کشمکش طولانی آن‌ها باعث شد تا پروژه در اوت ۲۰۱۵ رسماً متوقف شود.[۱۳۱] سه سال بعد آمازون استودیوز حق ساخت این مجموعه را خرید و آن را تولید کرد که فصل نخست آن در سپتامبر ۲۰۲۰ پخش شد.[۱۳۲]

فینچر دهمین فیلم بلند خود با نام دختر گم‌شده را در سال ۲۰۱۴ کارگردانی کرد. فیلم‌نامه این تریلر روان‌شناختی توسط گیلین فلین بر پایه رمانی به همین نام نوشته خود او اقتباس شد. داستان فیلم دربارهٔ نویسنده‌ای به نام نیک دان[E ۲۸] است که پس از ناپدید شدن ناگهانی همسرش از طرف پلیس و رسانه‌ها تبدیل به مظنون اصلی می‌شود. بن افلک، رزمند پایک، نیل پاتریک هریس، کری کون و امیلی راتایکوفسکی بازیگرام فیلم هستند.[۱۳۳][۱۳۴] فینچر حتی پیش از آنکه پروژه ساخت فیلم رسمی شود، با فلین دیدار کرده و علاقه خود به رمان او را ابراز کرده بود.[۱۳۵] فیلم‌برداری از سپتامبر ۲۰۱۳ آغاز شد. طبق گزارش‌ها، فینچر تقریباً از بیش‌تر صحنه‌های فیلم حداقل پنجاه برداشت ضبط کرده‌است.[۱۳۶] دختر گم‌شده ۳۶۹ میلیون دلار در گیشه فروش کرد در حالی که بودجه ساخت آن ۶۱ میلیون بود که آن را تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم کارنامه فینچر تا به امروز می‌کند.[۱۳۷] فیلم همچنین بازخورد بسیار مثبت منتقدان را در پی داشت که روایت پست مدرن فیلم، عملکرد پایک و کارگردانی فینچر را ستودند.[۱۳۸][۱۳۹][۱۴۰][۱۴۱] وبگاه سلان علاوه بر تمجید از گروه بازیگری فیلم در نقد خود نوشت: «تمام مهارت‌های فنی در طراحی تصویر، صدا و تولید که فینچر عادلانه به آن شهرت دارد، در اینجا نیز وجود دارد.»[۱۴۲] دختر گم‌شده توسط بسیاری از منتقدان جزو ده فیلم برتر سال معرفی شد.[۱۴۳] در هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار فیلم در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای پایک نامزد اسکار شد اما این جایزه به جولین مور برای بازی در فیلم هنوز آلیس (۲۰۱۴) تعلق گرفت.[۱۴۴] همچنین فینچر برای ساخت این فیلم برای سومین بار نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردانی شد.[۱۴۵]

۲۰۱۹–۲۰۱۵: دوری از سینما و همکاری‌های بیش‌تر با نتفلیکس[ویرایش]

پس از دختر گم‌شده، فینچر برای مدت نسبتاً طولانی از سینما دور شد و تصمیم گرفت همکاری خود با نتفلیکس را گسترش دهد. بیش‌تر وقت فینچر در طی سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ صرف ساخت مجموعه تلویزیونی شکارچی ذهن به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده اجرایی شد. فینچر با این سریال یک بار دیگر به سراغ سوژه مورد علاقه خود یعنی آدم‌کش‌های زنجیره‌ای رفت. شکارچی ذهن که بر اساس کتابی به همین نام نوشته جان داگلاس[E ۲۹] ساخته شده‌است، داستان دو مأمور اف‌بی‌آی از بخش واحد علوم رفتاری را دنبال می‌کند که با آدم‌کش‌های زنجیره‌ای و افرادی که جرایم خشن مرتکب شده‌اند مصاحبه و گفت‌وگو می‌کنند تا بتوانند به الگوی رفتاری و ویژگی‌های آن پی ببرند. جاناتان گروف، هولت مک‌کالانی، آنا تورو و هانا گراس بازیگران این مجموعه هستند.[۱۴۶][۱۴۷] هردو فصل شکارچی ذهن با واکنش بسیار مثبت منتقدان و تماشاگران همراه بود که سریال را از نظر وجه علمی، ارزش‌های تولیدی و گروه بازیگران ستودند.[۱۴۸][۱۴۹] فصل دوم سریال در راتن تومیتوز امتیاز ۹۹٪ را کسب کرد.[۱۵۰] شکارچی ذهن عموماً به عنوان یکی از بهترین مجموعه‌های تلویزیونی چند سال اخیر شناخته می‌شود.[۱۵۱] سریال توانست نامزد و برنده جوایز متعددی شود از جمله کسب جایزه ستلایت برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در سریال درام برای گروف.[۱۵۲] در نهایت پس از پخش دو فصل، فینچر اعلام کرد که نتفلیکس ساخت فصل سوم را به علت اینکه سریال تماشاگر کافی نداشته لغو کرده‌است: «به دو فصل اول بسیار افتخار می‌کنم اما این سریال پرهزینه است و به اعتقاد نتفلیکس مخاطب کافی جذب نکرده تا سرمایه‌گذاری بیش‌تر را توجیه کند. آن‌ها را سرزنش نمی‌کنم، برای ساختن سریال خطر کردند.»[۱۵۳][۱۵۴]

در ژوئن سال ۲۰۱۷ خبر رسید که قرار است فینچر و برد پیت برای بار چهارم با یکدیگر همکاری کنند و سپس اعلام شد که فینچر در حال مذاکره برای کارگردانی قسمت دوم فیلم جنگ جهانی زد (۲۰۱۳) است.[۱۵۵] با وجود اینکه دده گاردنر و جرمی کلاینر به عنوان تهیه‌کنندگان فیلم، حضور فینچر را قطعی دانستند و اعلام کردند او از سال ۲۰۱۹ کار فیلم‌برداری را آغاز خواهد کرد[۱۵۶] اما شرکت پارامونت در فوریه همین سال پروژه را لغو کرد.[۱۵۷] فینچر در سال ۲۰۱۹ یک همکاری مشترک دیگر را با نتفلیکس آغاز کرد و به‌عنوان کارگردان[۱۵۸] و تهیه‌کننده اجرایی در ساخت مجموعه پویانمایی بزرگسالان عشق، مرگ و ربات‌ها با این شرکت همکاری کرد.[۱۵۹] تاکنون سه فصل از سریال تولید و پخش شده که واکنش مثبت منتقدان را در پی داشته‌است.[۱۶۰][۱۶۱][۱۶۲] دیلی بیست در گزارشی سبک آنتولوژی سریال و نگاه بدبینانه آن به فناوری را با مجموعه تلویزیونی علمی‌تخیلی بریتانیایی آینه سیاه مقایسه کرد.[۱۶۳] عشق، مرگ و ربات‌ها در سال ۲۰۱۹ برنده پنج جایزه امی شد از جمله جایزه بهترین مجموعه پویانمایی سال.[۱۶۴]

۲۰۲۰–اکنون: بازگشت[ویرایش]

فینچر در مراسم نمایش آدم‌کش در جشنواره فیلم لندن، ۲۰۲۳

در ژوئیه سال ۲۰۱۹ اعلام شد که فینچر قرار است بعد از شش سال دوری از سینما با فیلم منک (۲۰۲۰) به پرده نقره‌ای بازگردد. فیلم‌نامه این درام زندگینامه‌ای توسط پدر فینچر یعنی جک فینچر در اواخر دهه نود نوشته شده و ابتدا قرار بود که پروژه پس از پایان ساخت فیلم بازی (۱۹۹۷) با حضور کوین اسپیسی و جودی فاستر ساخته شود اما این اتفاق رخ نداد زیرا دوربین‌های فیلم‌برداری در آن زمان آنقدر پیشرفت نکرده بود که فینچر بتواند جنس تصویر سیاه و سفید مد نظر خود را برای فیلم خلق کند.[۱۶۵][۱۶۶] داستان فیلم دربارهٔ زندگی واقعی هرمن جی منکویتس ملقب به منک، فیلم‌نامه‌نویس فیلم همشهری کین (۱۹۴۱) است که وقایع زندگی او و چالش‌هایی که هنگام نوشتن فیلم‌نامه با اورسن ولز و دیگران داشته را به تصویر می‌کشد.[۱۶۷] گری اولدمن، آماندا سایفرد، لی‌لی کالینز و تام برک بازیگران فیلم هستند.[۱۶۸] از آنجایی فینچر فیلم را برای نتفلیکس ساخته بود، منک اکران گسترده نداشت و صرفاً به صورت محدود به روی پرده رفت تا واجد شرایط لازم برای شرکت در فصل جوایز باشد.[۱۶۹] فیلم در ۱۳ نوامبر ۲۰۲۰ توسط نتفلیکس به صورت اینترنتی منتشر شد و بازخوردهای بسیار مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرد که کارگردانی فینچر، فیلم‌برداری، اجرای اولدمن و سایفرد و موسیقی فیلم را ستودند.[۱۷۰] منک توسط بسیاری از افراد به عنوان یکی از بهترین آثار سال شناخته شد.[۱۷۱] در نود و سومین دوره جوایز اسکار، فیلم در ده رشته از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی برای فینچر نامزد جایزه شد که در نهایت توانست دو اسکار بهترین فیلم‌برداری و بهترین طراحی صحنه را به خود اختصاص بدهد.[۱۷۲]

فینچر در همکاری بعدی خود با نتفلیکس مجموعه مستند تماشا را تولید کرد که حاوی مقالات ویدئویی دربارهٔ سینما است. این مجموعه در دسامبر ۲۰۲۱ منتشر شد.[۱۷۳][۱۷۴][۱۷۵][۱۷۶][۱۷۷] در اواخر ۲۰۱۹ اعلام شد که فینچر به‌همراه رابرت تاون مشغول کار بر روی یک مجموعه تلویزیونی است که پیش‌درآمدی بر فیلم سینمایی محله چینی‌ها (۱۹۷۴) به حساب می‌آید.[۱۷۸]

در فوریه ۲۰۲۱ گزارش شد که فینچر پیش تولید دوازدهمین فیلم بلند خود با عنوان آدم‌کش را آغاز کرده‌است. فیلم‌نامه این اکشن نئو-نوآر توسط اندرو کوین واکر بر پایه کتاب مصوری به همین نام نوشته الکسیس نولن[E ۳۰] اقتباس شده‌است. مایکل فاسبندر، تیلدا سوینتن و آرلیس هاوارد بازیگران فیلم هستند. فینچر در این فیلم یک بار دیگر به سراغ سوژه مورد علاقه خود یعنی زندگی یک آدم‌کش زنجیره‌ای رفته‌است.[۱۷۹] آدم‌کش نخستین‌بار در هشتادمین دوره جشنواره فیلم ونیز رونمایی شد و سپس در تاریخ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ توسط نتفلیکس منتشر شد.[۱۸۰] داستان فیلم درباره یک آدم‌کش مرموز و حرفه‌ای است که بعد از یک ماموریت ترور نافرجام از سوی نیروهای بالادستی خود مورد حمله و تعقیب قرار می‌گیرد. آدم‌کش با استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدان مواجه شد و در زمینه کارگردانی فینچر، بازی فاسبندر و ارزش‌های فنی مورد تقدیر قرار گرفت.[۱۸۱] پیتر بردشاو در گاردین فیلم را با سامورایی (۱۹۶۷) اثر ژان-پیر ملویل مقایسه کرد.[۱۸۲]

کارگردانی و تکنیک‌ها[ویرایش]

الگوها[ویرایش]

فینچر به مدرسه فیلم‌سازی نرفته یا دوره کارگردانی ندیده‌است. خودش معتقد است در امر کارگردانی تحت تأثیر جرج روی هیل، آلفرد هیچکاک، استنلی کوبریک، آلن جی پاکولا و مارتین اسکورسیزی است و از آن‌ها الگو گرفته‌است.[۱۸۳] همچنین فینچر از آثاری مثل پنجره عقبی (۱۹۵۴)، لورنس عربستان (۱۹۶۲)، فارغ‌التحصیل (۱۹۶۷)، ماه کاغذی (۱۹۷۳)، دیوارنویسی آمریکایی (۱۹۷۳)، آرواره‌ها (۱۹۷۵)، همه مردان رئیس‌جمهور (۱۹۷۶)، راننده تاکسی (۱۹۷۶)، برخورد نزدیک از نوع سوم (۱۹۷۷) و زلیگ (۱۹۸۳) به عنوان فیلم‌های الهام‌بخش و مورد علاقه خود نام برده‌است.[۱۸۴][۱۸۵] او فیلم اتاق پناهگاه خود را ترکیبی از دو فیلم پنجره عقبی و سگ‌های پوشالی (۱۹۷۱) توصیف می‌کند.[۱۸۶] در جریان ساخت فیلم هفت، فینچر به داریوش خنجی، فیلم‌بردار آن کار گفته بود که از دو فیلم ارتباط فرانسوی (۱۹۷۱) و کلوت (۱۹۷۱) و همچنین آثار رابرت فرانک برای خلق تصاویر فیلم الهام بگیرد.[۱۸۷] فینچر علاقه زیادی به ساخت تیتراژهایی خاص برای آثارش دارد و عموماً از طراحی‌های گرافیکی در آن‌ها استفاده می‌کند. او برای این کار از آثار سال بس الهام می‌گیرد که برای بسیاری از کارگردانان بزرگ از جمله هیچکاک و کوبریک، تیتراژ طراحی کرده‌است.[۶]

روش[ویرایش]

«لحظاتی در فیلم‌سازی وجود دارد که شبیه هیچ کار دیگری نیست. نه شبیه نوشتن است و نه شبیه تئاتر. با هنرهای اجرایی و مجسمه‌سازی نیز قابل قیاس نیست. این یک رشته تخصصی است. هیچ چیز شبیه آن لحظه‌ای نیست که شما حس می‌کنید چیزی در درونتان به وجود آمده. با خود می‌گویید واو! در این داستان نکته‌ای است که خود نویسنده کتاب متوجه آن نشده اما شما به عنوان کسی که حتی ممکن است منابع را مطالعه نکرده باشید به آن پی برده‌اید. در پیش تولید، این مورد برای من بسیار هیجان‌انگیز است.»

—فینچر دربارهٔ یافتن تصادفی در روند کارگردانی[۱۸۸]

روند ساخت آثار فینچر همواره با تحقیق، پژوهش و آماده‌سازی گسترده در پیش تولید همراه است. خودش در این مورد گفته که برای هر پروژه، کارها به صورت متفاوتی پیش می‌رود: «من از خواندن فیلم‌نامه‌هایی که می‌توانید آن را در ذهن خود ترسیم کنید بسیار لذت می‌برم. من عاشق مرحله انتخاب بازیگر و انجام تمرینات هستم. من از جلسات و ملاقات‌های حضوری که در آن‌ها کار همان‌طور که باید پیش برود بسیار لذت می‌برم.»[۱۸۸] فینچر اعتراف می‌کند که روحیاتی یکه‌سالاری در کار دارد و دوست دارد تمامی جنبه‌های تولید فیلم را به صورت کامل، مدیریت و کنترل کند.[۱۸۸][۱۸۹] سیگورهان سایتوسن،[E ۳۱] تهیه‌کننده‌ای که برای دهه‌ها با فینچر همکاری کرده‌است دربارهٔ او می‌گوید: «فینچر همیشه یک شورشی بوده. او همواره وضعیت موجود را به چالش می‌کشد.»[۱۳]

فینچر به کمال‌گرایی و وسواس و دقتش در جزئیات مشهور است. او برای آنکه مطمئن شود یک بازیگر برای نقشی مناسب است یا خیر، تحقیقات بسیاری انجام می‌دهد. یکی از همکاران فینچر به نام مکس دالی[E ۳۲] دربارهٔ این خصوصیت او گفته: «دیوید در یافتن جزئیاتی که از قلم افتاده و کسی به آن‌ها توجه نکرده بسیار خوب است. او بیش‌تر از هرکسی می‌داند.»[۱۹۰] لورا زیسکین دربارهٔ فینچر گفته: «او به طرز ترسناکی باهوش است. باهوش‌تر از همه افراد حاضر در اتاق. فینچر مرحله تدوین را جوری مدیریت می‌کند انگار با مسائل ریاضی سروکله می‌زند.»[۱۹۰] آنگوس وال که در بسیاری از آثار فینچر به عنوان تدوین‌گر حضور داشته دربارهٔ تجربه همکاری خود با او در فیلم زودیاک گفته: «شبیه کنار هم گذاشتن قطعات یک ساعت سوئیسی بود. تمامی قطعات به زیبایی با یکدیگر جفت شدند. فینچر فوق‌العاده خاص است. او هرگز به آرامش نمی‌رسد. خلوصی در او وجود دارد که در کارهایش نیز نمایان است.»[۱۹۰]

در کار با بازیگران، فینچر هر صحنه را بارها و بارها فیلم‌برداری کرده و برداشت‌های زیادی ضبط می‌کند تا صحنه دقیقاً همان‌طور که مد نظرش است از کار در بیاید.[۱۳۵][۱۹۱] برای مثال، فینچر از یکی از صحنه‌های زودیاک ۷۰ برداشت ضبط کرد که این سخت‌گیری او، اعتراض جیک جیلنهال را به دنبال داشت.[۷۶] سکانس افتتاحیه شبکه اجتماعی در ۹۹ برداشت ضبط شد. رونی مارا بازیگر آن صحنه می‌گوید که فینچر از به چالش کشیدن افراد لذت می‌برد.[۱۳][۱۹۲] فینچر در دختر گم‌شده به ضبط حداقل پنجاه برداشت کمتر در تمامی صحنه‌ها رضایت نداد. گزارش شد که فیلم‌برداری یک سکانس ۹ دقیقه‌ای از مجموعه تلویزیونی شکارچی ذهن یازده ساعت به طول انجامیده‌است.[۱۹۳] در بین آثار فینچر، منک از نظر تعداد برداشت رکوردهای عجیبی به نام خود ثبت کرده‌است. آماندا سایفرد گفته یکی از صحنه‌های مشترک او با گری اولدمن در طی یک هفته و ۲۰۰ برداشت ضبط شده‌است.[۱۹۴] این یعنی فینچر رکورد استنلی کوبریک که یکی از صحنه‌های درخشش (۱۹۸۰) را ۱۲۷ برداشت گرفته بود شکسته‌است.[۱۹۵] گری اولدمن نیز اظهار داشت یکی از صحنه‌های مستی او در فیلم با بیش از ۱۰۰ برداشت ضبط شده‌است.[۱۹۶] فینچر دربارهٔ علت علاقه خود به گرفتن برداشت‌های متعدد گفته‌است: «من از خشک و عبوس بودن بازی‌ها متنفرم. معمولاً بعد از برداشت هفدهم به بعد این خشک بودن از بین می‌رود. یک صحنه از نظر اجرای بازیگر باید تا جایی که می‌تواند واقعی و طبیعی باشد.»[۷۶] برخی از بازیگرانی که با فینچر همکاری داشته‌اند از این رویکرد استقبال کرده و می‌گویند گرفتن برداشت‌های زیاد باعث شده جزئیاتی از بازی آن‌ها مقابل دوربین اصلاح شود که پیش‌تر به آن توجهی نکرده بودند. تا به حال سه بازیگر مرد، یعنی برد پیت، جسی آیزنبرگ و گری اولدمن و چهار بازیگر زن شامل رونی مارا، رزمند پایک، تراجی پی. هنسون و آماندا سایفرد برای همکاری‌های خود با فینچر نامزد کسب جایزه اسکار بازیگری شده‌اند. در مقابل، گروهی دیگر از بازیگران انتقاداتی را نسبت سخت‌گیری‌های فینچر داشته‌اند. برای مثال، آر. لی ارمی که در هفت با فینچر همکاری کرده دربارهٔ او گفته: «فینچر به جای بازیگر، عروسک می‌خواهد که فقط کار او را انجام دهند. او اجازه خلاقیت به بازیگران نمی‌دهد.»[۱۹۷][۱۹۰]

فینچر علاقه بسیاری به دوربین‌های دیجیتال شرکت رِد دارد زیرا این دوربین‌ها به او اجازه می‌دهد با نور طبیعی و کم نیز تصاویر خوبی ضبط کند. فینچر ترجیح می‌دهد چندان از سیستم‌های نورپردازی استودیویی استفاده نکند.[۱۹۸][۱۹۹][۲۰۰] فینچر بسیار زیاد از فناوری سی‌جی‌آی و جلوه‌های ویژه رایانه‌ای استفاده می‌کند هرچند تماشاگر در بیش‌تر لحظات ابداً متوجه این مسئله نمی‌شود. او از جلوه‌های رایانه‌ای برای خلق جزئیاتی مثل سایه‌ها، آتش، نور و حتی رنگ برگ‌های درختان در پس زمینه تصویر استفاده می‌کند. بسیاری از بخش‌های سکانس تعقیب و گریز در لحظات پایانی فیلم دختری با خالکوبی اژدها تماماً به صورت رایانه‌ای ساخته شده‌است.[۲۰۱] فینچر چندان اهل استفاده از دوربین روی دست نیست و اتفاقاً دوست دارد دوربین بر روی سه‌پایه قرار بگیرد تا لرزشی در آن وجود نداشته باشد: «دوربین روی دست تکنیکی است که از نظر روانی بسیار قدرتمند است و وقتی باید از آن استفاده شود که معنای خاصی داشته باشد. من دوست ندارم با حرکات و لرزش دوربین روی دست در صحنه، مفهومی را به بیننده القا کنم که وجود ندارد.»[۶] فینچر همچنین از تکنیک‌های فیلم‌برداری بدون دخالت دست نیز استفاده کرده که نمونه مشهور آن در فیلم اتاق وحشت رقم می‌خورد؛ جایی که دوربین به صورت رها و آزادانه در فضای خانه می‌چرخد تا حس زیرنظر گرفته شدن را تداعی کند.[۶]

سبک کارگردانی و درون‌مایه آثار[ویرایش]

تیلت، پن و ترکینگ‌[E ۳۳] سه حرکت اصلی دوربین فیلم‌برداری هستند که در تمامی فیلم و سریال‌ها می‌توان آن‌ها را مشاهده کرد اما فینچر یک راه بسیار اختصاصی برای به‌کارگیری این حرکات دارد که مهم‌ترین ویژگی بصری آثارش را خلق می‌کند. فینچر دوربین خود را از نظر سرعت و جهت حرکت با بازیگر داخل قاب تطبیق می‌دهد. برای مثال اگر شخصیتی در حال دویدن باشد، دوربین در جهتی که او می‌دود و دقیقاً با همان سرعت حرکت می‌کند. هنگامی که بازیگر ایستاده، دوربین هم متوقف است و تمرکزش را از او برنمی‌دارد. میزان حرکت دوربین با وضعیت فیزیکی بازیگر در آثار فینچر تطابق کامل دارد. دوربین او حتی یک حرکت ساده مثل برخاستن از روی صندلی را با تنظیم قاب و حرکت دوربین ثبت می‌کند تا سوژه همواره در نقطه تمرکز دوربین باشد. این مسئله باعث می‌شود تا بیننده در رفتارهای شخصیتی که آن را در قاب می‌بیند قفل شده و تمام حرکات او را متوجه شود که این در نهایت، به تعامل احساسی بین تماشاگر و شخصیت ختم می‌شود.[۲۰۲][۲۰۳] سابقه موزیک ویدئوی فینچر در سلیقه خاص فیلم‌برداری او تأثیرات زیادی گذاشته‌است. فینچر معتقد است که المان‌های بصری باید تجربه شنیداری مخاطب را تشدید کنند. برای مثال او با کم کردن صداها، اجازه می‌دهد تا نمای یک رقص پیش از پایان صحنه به اتمام برسد. حرکات دوربین نیز با ضرباهنگ موسیقی به‌طور کامل هماهنگ هستند.[۲۰۴]

برخی از افراد فینچر را به دلایل ویژگی‌های خاص آثارش، مؤلف می‌دانند گرچه خود فینچر از این عنوان بدش می‌آید و آن را قبول ندارد.[۱۸۵] در بسیاری از آثار فینچر می‌توان المان‌های فیلم نوآر و نئو-نوآر را مشاهده کرد.[۲۰۵][۲۰۶] دیگر ویژگی بصری فیلم‌های فینچر، استفاده او از تک رنگ‌هایی خاص است تا حس اشباع رنگ در محیط را به مخاطب منتقل کند. فینچر از سه رنگ آبی، زرد و سبز بسیار استفاده می‌کند که همواره نشان دهنده احوالات شخصیت‌های داستان است. دختری با خالکوبی اژدها اوج کار فینچر در این زمینه است که در آن به طرز افراطی از رنگ‌های اشباع شده در صحنه‌ها استفاده شده‌است.[۲۰۷] اریک مسراشمیت[E ۳۴] مدیر فیلم‌برداری که در شکارچی ذهن و منک با فینچر همکاری کرده توضیح داده که رنگ خاص فیلم‌های فینچر بیش‌تر از آنکه برآمده از نورپردازی باشند از طراحی عناصر مختلف صحنه، وسایل و لباس‌های بازیگران و ترکیب رنگ این موارد با یکدیگر به دست می‌آید: «در شکارچی ذهن از دو رنگ اشباع شده سبز-زرد در صحنه استفاده کردیم تا بتوانیم احساس آن دوره تاریخی را بازسازی کنیم.» نورپردازی در آثار فینچر عموماً به صورت جزئی و کم رخ می‌دهد تا از این طریق، سایه‌های دقیق و برجسته خلق شود که او بسیار به آن علاقه دارد.[۲۰۸][۲۰۹] فینچر در پاسخ به این سؤال که چرا نورپردازی کم را ترجیح می‌دهد گفته: «نور زیاد باعث می‌شود پوست بازیگر، غیرطبیعی و روشن جلوه کند. نور و رنگ‌ها در فیلم‌های من نشان دهنده دیدگاه من به دنیای اطرافم است.»[۱۸۸]

آثار فینچر دارای درون‌مایه‌های متفاوتی همچون ازخودبیگانگی اجتماعی و انسانیت‌زدایی در دوران مدرن هستند.[۲۱۰] به غیر مضامین گسترده‌ای مثل تقابل خیر و شر، شخصیت‌های فیلم‌های فینچر عموماً انسان‌های منزوی و باهوش هستند که نمی‌توانند در چارچوبی قرار بگیرند که جامعه برای آنان تعیین کرده‌است. آنان از مواردی همچون اضطراب، تنهایی و مشکلاتی روحی دیگر رنج برده و قادر نیستند با دیگران ارتباط برقرار کرده و در برخوردهای اجتماعی ضعیف هستند.[۲۱۱][۲۱۲] در هفت، زودیاک و شبکه اجتماعی مضامین فشار و اختلال وسواسی-جبری به چشم می‌خورد که باعث سقوط اخلاقی شخصیت‌های داستان می‌شود. پیرس مک‌کارتی[E ۳۵] دربارهٔ این ویژگی گفته: «قهرمانان فیلم‌های فینچر کنترلی بر روی اعمال خود ندارند و کاملاً در معرض انگیزه‌های تاریک‌تر و درونی هستند.»[۲۱۳] فینچر در سال ۲۰۱۷ در مصاحبه با مجله اسکوایر دربارهٔ علاقه خود به موضوعاتی با درون‌مایه‌های تاریک و شوم گفته: «در هر محله‌ای زندگی کردیم، همیشه خانه‌ای ترسناک وجود داشت که بچه‌ها از خود سؤال می‌کردند در آن جا چه خبر است؟ ما همیشه تلاش داریم مسائل شوم را به چیزهای دنیوی مرتبط کنیم تا جالب‌تر به نظر برسند. فکر کنم دلیل این موضوع این باشد که هرچیز شیطانی خود را ظاهری دیگر نشان می‌دهد.»[۲۱۴] فینچر همچنین گفته: «به عقیده من آدم‌ها به راحتی از مسیر خود منحرف می‌شوند. من به این موضوع باور دارم… اصلاً یک جورهایی پایه و اساس شغل من همین است!»[۱۹۱]

همکاران[ویرایش]

برد پیت در سه فیلم به عنوان بازیگر با فینچر همکاری کرده‌است.

فینچر در طول دوران فعالیت خود با افراد بسیاری همکاری‌های مشترک زیادی داشته و به گروه خود وفادار است. به عنوان کارگردان موزیک ویدئو، فینچر پنج بار با پائولا عبدل و چهار بار با مدونا و ریک اسپرینگفیلد همکاری کرده‌است. برد پیت بازیگری است که سه بار جلوی دوربین فینچر رفته‌است. فینچر دربارهٔ پیت گفته: «چه در مقابل و چه در پشت دوربین، برد آدمی قابل ستایش است. او با خود بسیار راحت است.»[۱۸۹] رونی مارا، جرد لتو، چارلز دنس، زک گرینیر، الیاس کوتیاس، هولت مک‌کالانی، جان گتز، مایکل ماسی و باب استیفنسن از دیگر بازیگرانی هستند که حداقل دوبار با فینچر همکاری کرده‌اند.[۲۱۵]

برادران داست[E ۳۶] که موسیقی متن فیلم باشگاه مشت‌زنی را برای فینچر ساخته بودند پیش از آن تجربه ساخت موسیقی فیلم را نداشتند و فینچر این فرصت را به آن‌ها داد. این دو برادر در توصیف همکاری خود با فینچر گفتند: «او ابداً ما را تحت فشار نگذاشت و مدام به ما نمی‌گفت که چه کنیم. تنها درخواستی که او از ما کرد این بود که چیزی بسازیم که به اندازه موسیقی فارغ‌التحصیل (۱۹۶۷) شنیدنی باشد.»[۲۱۶] ترنت رزنر و آتیکوس راس که هردو عضو گروه موسیقی ناین اینچ نیلز هستند از زمان شبکهٔ اجتماعی تا به حال، موسیقی متن تمامی فیلم‌های فینچر را ساخته‌اند که برایشان جایزه اسکار را به همراه داشته‌است. آن‌ها همکاری خود با فینچر را «محترمانه و الهام‌بخش» توصیف کرده‌اند هرچند به شوخی گفته‌اند که او هربار بیش‌تر از قبل سخت‌گیری می‌کند.[۲۱۷] آشنایی فینچر با این دو نفر زمانی رقم خورد که او یکی از آهنگ‌های ناین اینچ نیلز به نام نزدیک‌تر را ریمیکس کرده و از آن به عنوان تیتراژ فیلم هفت استفاده کرد. موسیقی سه فیلم هفت، بازی و اتاق وحشت نیز توسط هاوارد شور ساخته شده‌است.[۲۱۸]

داریوش خنجی و جف کرونن‌وث از جمله فیلم‌بردارانی هستند که با فینچر همکاری کرده‌اند. خنجی دربارهٔ فینچر گفته‌است: «فینچر مستحق اعتبار زیادی است. تأثیرات او روی من باعث شد به سوی کارهای تجربی بیش‌تری بروم و مرا به جایی رساند که اکنون هستم.»[۱۸۷] رن کلایس[E ۳۷] طراح صدا محبوب فینچر است که از سال ۱۹۹۵ تاکنون بارها با او همکاری کرده‌است.[۲۱۹] آنگوس وال تدوین‌گری است که از سال ۱۹۸۸ تا به الان در هفت فیلم فینچر با او همکاری کرده‌است.[۲۲۰] همچنین دونالد گراهام برت[E ۳۸] یک طراح تولید است که در شش فیلم فینچر حضور پیدا کرده.[۲۲۱] باب واگنر[E ۳۹] با تجربه شش همکاری، دستیار نخست کارگردان محبوب فینچر است.[۲۲۲] لاری می‌فیلد[E ۴۰] نیز به مدت ۲۰ سال، به عنوان بازیگردان در پروژه‌های فینچر حضور دارد.[۲۲۳] فینچر طی یک مصاحبه در سال ۲۰۱۰ گفته‌است: «لازم نیست همه همکاران خود را دوست داشته باشید، اما باید به آن‌ها احترام بگذارید.»[۱۸۸]

زندگی شخصی[ویرایش]

فینچر در سال ۱۹۹۰ با دنیا فیورنتینو[E ۴۱]، خواهر لیندا فیورنتینو، که یک مدل بود ازدواج کرد.[۲۲۴] دختر آن‌ها فیلیکس ایموجن[E ۴۲] در سال ۱۹۹۴ به دنیا آمد.[۲۲۵] یک سال بعد و در ۱۹۹۵ فینچر از همسرش جدا شد.[۲۲۶][۲۲۴] فینچر در سال ۱۹۹۶ با سون چفین[E ۴۳] ازدواج کرد و اکنون نیز با او زندگی می‌کند. چفین از زمان فیلم بازی تا به حال به عنوان تهیه‌کننده در تمامی آثار شوهرش حضور داشته‌است. فینچر دیگر هرگز بچه‌دار نشد.[۲۲۷]

فیلم‌شناسی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی دیوید فینچر
فیلم‌های بلند
سال عنوان توزیع‌کننده
۱۹۹۲ بیگانه ۳ فاکس قرن بیستم
۱۹۹۵ هفت نیو لاین سینما
۱۹۹۷ بازی پلی‌گرم انترتینمنت
۱۹۹۹ باشگاه مشت‌زنی فاکس قرن بیستم
۲۰۰۲ اتاق وحشت گروه سینمایی سونی پیکچرز
۲۰۰۷ زودیاک پارامونت پیکچرز / برادران وارنر پیکچرز
۲۰۰۸ مورد عجیب بنجامین باتن
۲۰۱۰ شبکهٔ اجتماعی سونی پیکچرز
۲۰۱۱ دختری با خالکوبی اژدها
۲۰۱۴ دختر گم‌شده فاکس قرن بیستم
۲۰۲۰ منک نتفلیکس
۲۰۲۳ آدم‌کش
مجموعه‌های نمایشی
سال عنوان شبکه
۲۰۱۳–۲۰۱۸ خانه پوشالی نتفلیکس
۲۰۱۷–۲۰۱۹ شکارچی ذهن نتفلیکس
۲۰۱۹-اکنون عشق، مرگ و ربات‌ها نتفلیکس
۲۰۲۱ تماشا نتفلیکس
بخشی از موزیک ویدئو
سال عنوان هنرمند
۱۹۸۹ «جین یک تفنگ دارد» ایروسمیث
۱۹۸۹ «خودت را بیان کن» مدونا
۱۹۸۹ «آه پدر» مدونا
۱۹۹۰ «آزادی! ۹۰» جرج مایکل
۱۹۹۰ «وگ» مدونا
۱۹۹۱ «او کیست» مایکل جکسون
۱۹۹۳ «دختر بد» مدونا
۱۹۹۴ «عشق قدرتمند است» رولینگ استونز
۲۰۰۰ «جودیث» آ پرفکت سرکل
۲۰۱۳ «کت شلوار و کراوات» جاستین تیمبرلیک

بازخورد[ویرایش]

منتقدان[ویرایش]

فیلم راتن تومیتوز متاکریتیک
بیگانه ۳ ۴۸٪ (۶۳ نقد)[۲۲۸] ۵۹ (۲۰ نقد)[۲۲۹]
هفت ۸۲٪ (۸۰ نقد)[۲۳۰] ۶۵ (۲۲ نقد)[۲۳۱]
بازی ۷۵٪ (۶۱ نقد)[۲۳۲] ۶۱ (۱۹ نقد)[۴۲]
باشگاه مشت‌زنی ۷۹٪ (۱۷۸ نقد)[۲۳۳] ۶۶ (۳۵ نقد)[۲۳۴]
اتاق وحشت ۷۵٪ (۱۸۷ نقد)[۷۰] ۶۵ (۳۶ نقد)[۲۳۵]
زودیاک ۸۹٪ (۲۵۷ نقد)[۲۳۶] ۷۸ (۴۰ نقد)[۲۳۷]
مورد عجیب بنجامین باتن ۷۱٪ (۲۵۸ نقد)[۸۹] ۷۰ (۳۷ نقد)[۲۳۸]
شبکهٔ اجتماعی ۹۶٪ (۳۲۷ نقد)[۲۳۹] ۹۵ (۴۲ نقد)[۲۴۰]
دختری با خالکوبی اژدها ۸۷٪ (۲۵۳ نقد)[۲۴۱] ۷۱ (۴۱ نقد)[۱۱۷]
دختر گم‌شده ۸۷٪ (۳۶۴ نقد)[۲۴۲] ۷۹ (۴۹ نقد)[۲۴۳]
منک ۸۳٪ (۳۳۳ نقد)[۲۴۴] ۷۹ (۵۰ نقد)[۲۴۵]
آدم‌کش ۸۶٪ (۲۶۳ نقد)[۲۴۶] ۷۳ (۵۸ نقد)[۲۴۷]

گیشه[ویرایش]

فیلم سال ساخت فروش کل بودجه
آمریکا شمالی و کانادا دیگر کشورها جهانی
بیگانه ۳ ۲۲ مه ۱۹۹۲ (۱۹۹۲-05-۲۲) ۵۵٬۴۷۳٬۵۴۵ میلیون دلار ۱۰۴٬۳۴۰٬۹۵۳ میلیون دلار ۱۵۹٬۸۱۴٬۴۹۸ میلیون دلار ۵۰ میلیون دلار [۲۴۸]
هفت ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۵ (۱۹۹۵-09-۲۲) ۱۰۰٬۱۲۵٬۶۴۳ میلیون دلار ۲۲۷٬۱۸۶٬۲۱۶ میلیون دلار ۳۲۷٬۳۱۱٬۸۵۹ میلیون دلار ۳۳ میلیون دلار[۳۵]
بازی ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۷ (۱۹۹۷-09-۱۲) ۴۸٬۳۲۳٬۶۴۸ میلیون دلار ۶۱٬۱۰۰٬۰۰۰ میلیون دلار ۱۰۹٬۴۲۳٬۶۴۸ میلیون دلار ۵۰ میلیون دلار[۲۴۹]
باشگاه مشت‌زنی ۱۵ اکتبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-10-۱۵) ۳۷٬۰۳۰٬۱۰۲ میلیون دلار ۶۳٬۸۲۳٬۶۵۱ میلیون دلار ۱۰۰٬۸۵۳٬۷۵۳ میلیون دلار ۶۳ میلیون دلار[۷۹]
اتاق وحشت ۲۹ مارس ۲۰۰۲ (۲۰۰۲-03-۲۹) ۹۶٬۳۹۷٬۳۳۴ میلیون دلار ۱۰۰٬۰۰۰٬۰۸۱ میلیون دلار ۱۹۶٬۳۹۷٬۴۱۵ میلیون دلار ۴۸ میلیون دلار[۲۵۰]
زودیاک ۲ مارس ۲۰۰۷ (۲۰۰۷-03-۰۲) ۳۳٬۰۸۰٬۰۸۴ میلیون دلار ۵۱٬۷۰۵٬۸۳۰ میلیون دلار ۸۴٬۷۸۵٬۹۱۴ میلیون دلار ۶۵ میلیون دلار[۸۲]
مورد عجیب بنجامین باتن ۲۵ دسامبر ۲۰۰۸ (۲۰۰۸-12-۲۵) ۱۲۷٬۵۰۹٬۳۲۶ میلیون دلار ۲۰۶٬۴۲۲٬۷۵۷ میلیون دلار ۳۳۳٬۹۳۲٬۰۸۳ میلیون دلار ۱۵۰ میلیون دلار[۲۵۱]
شبکه اجتماعی ۱ اکتبر ۲۰۱۰ (۲۰۱۰-10-۰۱) ۹۶٬۹۶۲٬۶۹۴ میلیون دلار ۱۲۷٬۹۵۷٬۶۲۱ میلیون دلار ۲۲۴٬۹۲۰٬۳۱۵ میلیون دلار ۴۰ میلیون دلار[۹۷]
دختری با خالکوبی اژدها ۲۰ دسامبر ۲۰۱۱ (۲۰۱۱-12-۲۰) ۱۰۲٬۰۶۸٬۸۸۸ میلیون دلار ۱۳۰٬۱۰۱٬۶۳۷ میلیون دلار ۲۳۲٬۶۱۷٬۴۳۰ میلیون دلار ۹۰ میلیون دلار[۲۵۲]
دختر گم‌شده ۳ اکتبر ۲۰۱۴ (۲۰۱۴-10-۰۳) ۱۶۷٬۲۳۸٬۵۱۰ میلیون دلار ۱۹۹٬۷۰۰٬۰۰۰ میلیون دلار ۳۶۶٬۹۳۸٬۵۱۰ میلیون دلار ۶۱ میلیون دلار[۱۳۷]
منک ۱۳ نوامبر ۲۰۲۰ (۲۰۲۰-11-۱۳) بدون اکران گسترده ۷۴٬۷۵۱ هزار دلار ۹۹٬۷۵۲ هزار دلار ۲۵ میلیون دلار[۲۵۳]
مجموع ۸۵۸٬۷۶۴٬۲۶۴ میلیون دلار ۱٬۲۴۶٬۱۱۳٬۲۲۷ میلیون دلار ۲٬۱۳۶٬۶۴۸٬۰۰۲ میلیون دلار ۶۷۵ میلیون دلار

جوایز و افتخارات[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های دیوید فینچر

تیم واکر[E ۴۴] از ایندیپندنت عملکرد فینچر را ستایش کرده و دربارهٔ او نوشته‌است: «تصویری که او از روان مدرنیته به ما نشان داده دارای قدرت و دقتی است که فیلم‌سازان معدودی می‌توانند با آن برابری کنند»[۲۲۶] گاردین در سال ۲۰۰۳، نام فینچر را در میان ۴۰ کارگردان برتر دنیا قرار داد.[۲۵۴] نام فینچر در سال ۲۰۱۲ نیز در این فهرست تکرار شد و گاردین او را به دلیل «توانایی در حفظ لحن و تنش» در آثارش تحسین کرد.[۲۵۵] در سال ۲۰۱۶، نام زودیاک و شبکه اجتماعی در فهرست صد فیلم برتر قرن بیست و یکم بی‌بی‌سی مشاهده شد.[۲۵۶] به غیر از آثار سینمایی، فینچر بارها به علت موزیک ویدئوهای خلاقانه خود مورد ستایش منتقدان قرار گرفته‌است.[۲۰۴][۲۵۷][۲۵۸]

تعداد جوایز و نامزدی آثار فینچر
سال فیلم جوایز اسکار جوایز فیلم بفتا جوایز گلدن گلوب
نامزد برنده نامزد برنده نامزد برنده
۱۹۹۲ بیگانه ۳ ۱ ۱
۱۹۹۵ هفت ۱ ۱
۱۹۹۹ باشگاه مشت‌زنی ۱
۲۰۰۸ مورد عجیب بنجامین باتن ۱۳ ۳ ۱۱ ۳ ۵
۲۰۱۰ شبکهٔ اجتماعی ۸ ۳ ۶ ۳ ۶ ۴
۲۰۱۱ دختری با خالکوبی اژدها ۵ ۱ ۲ ۲
۲۰۱۴ دختر گم‌شده ۱ ۲ ۴
۲۰۲۰ منک ۱۰ ۲ ۶ ۱ ۶
مجموع ۴۰ ۹ ۲۹ ۷ ۲۳ ۴

جوایز بازیگری

سال بازیگر فیلم نتیجه
جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد
۲۰۰۸ برد پیت مورد عجیب بنجامین باتن نامزدشده
۲۰۱۰ جسی آیزنبرگ شبکه اجتماعی نامزدشده
۲۰۲۰ گری اولدمن منک نامزدشده
جایزه اسکار بهترین بازیگر زن
۲۰۱۱ رونی مارا دختری با خالکوبی اژدها نامزدشده
۲۰۱۴ رزمند پایک دختر گم‌شده نامزدشده
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن
۲۰۰۸ تراجی پی. هنسون مورد عجیب بنجامین باتن نامزدشده
۲۰۲۰ آماندا سایفرد منک نامزدشده

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. ↑ Claire Mae
  2. ↑ KOBI
  3. ↑ Twice Upon a Time
  4. ↑ The Beat of the Live Drum
  5. ↑ Paul Rachman
  6. ↑ Martha Davis
  7. ↑ Freedom! '90
  8. ↑ Cradle of Love
  9. ↑ Director's Cut: Picturing Hollywood in the 21st Century
  10. ↑ Love Is Strong
  11. ↑ John Wrathall
  12. ↑ 6th Avenue Heartache
  13. ↑ The Wallflowers
  14. ↑ John Brancato
  15. ↑ Michael Ferris
  16. ↑ Jim Uhls
  17. ↑ Tyler Durden
  18. ↑ Zodiac Unmasked
  19. ↑ Robert Graysmith
  20. ↑ Thomson Viper
  21. ↑ The Accidental Billionaires
  22. ↑ Ben Mezrich
  23. ↑ Red Digital Cinema
  24. ↑ Philip French
  25. ↑ Zoe Barnes
  26. ↑ Suit & Tie
  27. ↑ Dave Cullen
  28. ↑ Nick Dunne
  29. ↑ John Douglas
  30. ↑ Alexis Nolent
  31. ↑ Sigurjón Sighvatsson
  32. ↑ Max Daly
  33. ↑ Tracking
  34. ↑ Erik Messerschmidt
  35. ↑ Piers McCarthy
  36. ↑ Dust Brothers
  37. ↑ Ren Klyce
  38. ↑ Donald Graham Burt
  39. ↑ Bob Wagner
  40. ↑ Laray Mayfield
  41. ↑ Donya Fiorentino
  42. ↑ Phelix Imogen
  43. ↑ Ceán Chaffin
  44. ↑ Tim Walker

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "David Fincher: Director (1962–)". Biography.com (FYI / A&E Networks). Archived from the original on September 16, 2014. Retrieved August 25, 2017.
  2. ↑ "The Membership > Obituaries: Howard Kely "Jack" Fincher" (PDF). Vol. 9, no. 2. Wolfensberger: Newsletter of the Wolfensberger Family Association. May 2003. p. 3. Archived (PDF) from the original on November 18, 2016. Retrieved November 4, 2010. He is survived by ... and David Andrew Leo Fincher. David Fincher is a Hollywood motion picture director...
  3. ↑ Hochman, David (September 19, 1997). "David Fincher gets back in 'The Game'". Entertainment Weekly. Archived from the original on April 21, 2009. Retrieved October 11, 2014. (Archived article on two pages headlined "Game Boy")
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ Rebello, Stephen (September 16, 2014). "Playboy Interview: David Fincher". Playboy. Archived from the original on August 29, 2015. Retrieved October 14, 2014.
  5. ↑ Swallow, James (2003). "Dark and Light". Dark Eye: The Films of David Fincher. Reynolds & Hearn. p. 11. ISBN 978-1-903111-52-9.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ Perkins, Will; Albinson, Ian; Perkins (August 27, 2012). Ian Albinson Lola Landekic Will (ed.). "David Fincher: A Film Title Retrospective". www.artofthetitle.com (به انگلیسی). Archived from the original on January 9, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  7. ↑ "David Fincher: A Life in Pictures". BAFTA. September 19, 2014. Archived from the original on August 13, 2017. Retrieved August 17, 2015.
  8. ↑ Mottram, James (2006). The Sundance Kids: how the mavericks took back Hollywood. NY: Faber & Faber, Inc. p. 151. ISBN 978-0-86547-967-8. OCLC 148677482.
  9. ↑ George Lucas-Exec Produced Twice Upon a Time Coming to DVD - IGN (به انگلیسی), March 2, 2015, archived from the original on November 14, 2020, retrieved January 10, 2020
  10. ↑ Mottram, James (February 1, 2009). "David Fincher: "Awards are just icing on the cake"". The Independent. Archived from the original on October 28, 2014. Retrieved October 11, 2014.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ Goldberg, Matt (September 21, 2014). "The Work of David Fincher: Introduction, Commercials, Music Videos, and 'The Beat of the Live Drum'". Collider. Archived from the original on August 18, 2017. Retrieved August 27, 2016.
  12. ↑ Hyman, Nick (August 31, 2010). "Ranked: Music Video Directors Turned Film Directors". Metacritic. Archived from the original on January 12, 2017. Retrieved August 27, 2016.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ Raftery, Brian (November 22, 2011). "Director David Fincher Takes On The Girl With the Dragon Tattoo". Wired (به انگلیسی). Vol. 19, no. 12. ISSN 1059-1028. Archived from the original on March 16, 2017. Retrieved January 16, 2020.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Kiang, Jessica (September 29, 2014). "Best To Worst: David Fincher's Complete Music Videography Ranked". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on April 10, 2019. Retrieved January 6, 2020.
  15. ↑ Rogers, Patrick (July 25, 2015). "After George Michael's Death, a Look Back at His Most Iconic Moment". Allure (به انگلیسی). Archived from the original on March 2, 2020. Retrieved March 27, 2020.
  16. ↑ Sarreiter, Benedikt (February 2019). "Kein Schnitt zu viel". Du (به آلمانی) (889): 14.
  17. ↑ Knapp, Laurence F. (2014). David Fincher: Interviews (به انگلیسی). Jackson, Mississippi: University Press of Mississippi. p. 95. ISBN 978-1-62674-192-8. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved February 6, 2019.
  18. ↑ Pearce, Garth (1991). "Alien3: Set Visit To A Troubled Sequel". Empire. Archived from the original on July 3, 2015.
  19. ↑ "Alien3 (1992)". Rotten Tomatoes. May 22, 1992. Archived from the original on October 11, 2016. Retrieved August 27, 2016.
  20. ↑ "Alien 3 (1992)". Box Office Mojo. Retrieved December 15, 2014.
  21. ↑ "Alien 3 – Box Office Data, DVD and Blu-ray Sales, Movie News, Cast and Crew Information". The Numbers. Retrieved December 15, 2014.
  22. ↑ دیوید فینچر در فهرستِ بنیاد فیلم آمریکا
  23. ↑ Weiss, Josh. "'Alien 3' Crew Member Compares David Fincher's Original Vision To Edgar Allan Poe". Forbes (به انگلیسی). Archived from the original on March 27, 2020. Retrieved March 27, 2020.
  24. ↑ "What Went Wrong With Alien 3, According To Tywin Lannister". Cinemablend. November 18, 2014. Archived from the original on March 27, 2020. Retrieved March 27, 2020.
  25. ↑ Travers, Peter (September 9, 1992). "Alien 3". Rolling Stone (به انگلیسی). Archived from the original on May 6, 2019. Retrieved January 6, 2020.
  26. ↑ "The 65th Academy Awards (1993) Nominees and Winners". Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Archived from the original on April 2, 2015. Retrieved August 27, 2016.
  27. ↑ Littger, Stephan (2006). Director's Cut: Picturing Hollywood in the 21st Century. London, England: Bloomsbury Academic. ISBN 978-0-8264-1902-6.
  28. ↑ Salisbury, Mark; Fincher, David (January 18, 2009). "Transcript of the Guardian interview with David Fincher at BFI Southbank". The Guardian. Archived from the original on September 22, 2016. Retrieved August 27, 2016.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Taubin, Amy (January 1996). "The Allure of Decay". Sight and Sound. p. 24.
  30. ↑ Trenholm, Richard (May 5, 2015). "David Fincher returns to his Vogue-ing video days in new comedy". CNET. Archived from the original on September 20, 2016. Retrieved August 27, 2016.
  31. ↑ Goldberg, Matt (September 22, 2020). "Se7en Revisited: The Films Of David Fincher". Collider. Archived from the original on September 22, 2022. Retrieved October 26, 2022.
  32. ↑ Couch, Aaron (January 13, 2017). "'Seven' Screenwriter on How a Mix-Up With David Fincher Led to Its Gutsy Ending". The Hollywood Reporter. Archived from the original on March 24, 2018. Retrieved March 23, 2018.
  33. ↑ Turan, Kenneth (September 22, 1995). "'Seven' Offers a Punishing Look at Some Deadly Sins". Los Angeles Times. Archived from the original on December 8, 2017. Retrieved March 23, 2018.
  34. ↑ "Seven (Se7en) (1995)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on October 30, 2022. Retrieved November 2, 2022.
  35. ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ "Seven". Box Office Mojo. 1995. Archived from the original on August 30, 2015. Retrieved September 14, 2010.
  36. ↑ Wrathall, John (January 1996). "Seven". Sight and Sound. p. 50.
  37. ↑ Ebert, Roger (July 18, 2011). "Seven (1995)". Chicago Sun-Times. Archived from the original on March 13, 2018. Retrieved March 12, 2018.
  38. ↑ "The 68th Academy Awards (1996) Nominees and Winners". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. AMPAS. Archived from the original on November 9, 2014. Retrieved October 21, 2011.
  39. ↑ Puchko, Kristy (October 6, 2014). "28 David Fincher Music Videos, Ranked". Vulture. Archived from the original on March 25, 2018. Retrieved March 25, 2018.
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ McCarthy, Todd (September 5, 1997). "The Game". Variety. Archived from the original on March 25, 2018. Retrieved March 25, 2018.
  41. ↑ Salisbury, Mark (April 9, 1999). "Butcher my script and I'm outta here". The Guardian. Archived from the original on March 24, 2018. Retrieved March 23, 2018.
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ "The Game Reviews". Metacritic. Archived from the original on May 9, 2018. Retrieved March 23, 2018.
  43. ↑ "David Fincher's Twistiest Film, the Game is Still His Most Fun". September 19, 2022. Archived from the original on 1 October 2022. Retrieved 5 July 2023.
  44. ↑ "Every David Fincher Movie, Ranked". December 29, 2021. Archived from the original on 17 March 2023. Retrieved 5 July 2023.
  45. ↑ "David Fincher movies: All 11 films ranked from worst to best". August 19, 2022.
  46. ↑ "Every David Fincher Movie, Ranked". April 21, 2021.
  47. ↑ "The Game (1997)". Box Office Mojo. Retrieved July 15, 2019.
  48. ↑ "BBC - Films - review - The Game". www.bbc.co.uk. Archived from the original on February 13, 2020. Retrieved April 14, 2020.
  49. ↑ "The Game". The Criterion Collection (به انگلیسی). Archived from the original on November 19, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  50. ↑ "Fight club draws techies for bloody underground beatdowns". USA Today. Associated Press. May 29, 2006. Archived from the original on April 29, 2007. Retrieved April 28, 2007.
  51. ↑ "Marla Singer in Fight Club | Shmoop". www.shmoop.com. Retrieved 2022-11-06.
  52. ↑ Pretlove, Lee (February 12, 2019). "20 Years of Fight Club". www.soulrevolver.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-06.
  53. ↑ Fleming, Michael (August 19, 1997). "Thornton holds reins of 'Horses'". Variety. Archived from the original on October 11, 2007. Retrieved March 23, 2007.
  54. ↑ Waxman, Sharon. (2005). Rebels on the backlot: six maverick directors and how they conquered the Hollywood studio system (1st ed.). New York: HarperEntertainment. pp. 253–273. ISBN 0-06-054017-6. OCLC 56617315.
  55. ↑ "Fight Club". The Numbers. Nash Information Services, LLC. Retrieved April 1, 2022.
  56. ↑ "BBC - Films - review - Fight Club". www.bbc.co.uk. Archived from the original on March 24, 2019. Retrieved January 7, 2020.
  57. ↑ Gritten, David (September 14, 1999). "Premiere of Fight Club leaves critics slugging it out in Venice". The Ottawa Citizen. ProQuest 240300746.
  58. ↑ Christopher, James (September 13, 2001). "How was it for you?". The Times. UK.
  59. ↑ Goodwin, Christopher (September 24, 1999). "The beaten generation". The Australian.
  60. ↑ "'Fight Club' author Palahniuk to participate in academic conference at Edinboro University". Erie Times-News. March 26, 2001.
  61. ↑ Lim, Dennis (November 6, 2009). "Forget Rule No. 1: Still Talking About 'Fight Club'". The New York Times. Archived from the original on March 10, 2012. Retrieved July 24, 2019.
  62. ↑ "The American dream unravelled: 20 years of Fight Club". British Film Institute (به انگلیسی). Archived from the original on October 16, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  63. ↑ Murray, Brian (March 1, 2019). "Fight Club: A Cult Movie at 20". Law & Liberty (به انگلیسی). Archived from the original on March 26, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  64. ↑ "David Fincher's Spider-Man That Never Was". /Film (به انگلیسی). February 5, 2009. Archived from the original on January 22, 2014. Retrieved January 7, 2020.
  65. ↑ Chitwood, Adam (December 19, 2011). "David Fincher Reveals What He Had Planned for His Take on SPIDER-MAN". Collider (به انگلیسی). Archived from the original on July 28, 2019. Retrieved January 7, 2020.
  66. ↑ "Transcript of the Guardian interview with David Fincher at BFI Southbank". The Guardian (به انگلیسی). January 18, 2009. ISSN 0261-3077. Archived from the original on September 22, 2016. Retrieved January 7, 2020.
  67. ↑ Calvario, Liz (September 20, 2016). "Clive Owen Returns as 'The Driver' in Neill Blomkamp's Short Film 'The Escape' – Watch Trailer". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on April 11, 2019. Retrieved January 9, 2020.
  68. ↑ "Kidman Injury Jars Panic Shoot". ABC News (به انگلیسی). Archived from the original on September 23, 2018. Retrieved March 27, 2020.
  69. ↑ "2002 – Kristen Stewart (Panic Room Premiere)". CBS News. Archived from the original on January 19, 2021. Retrieved January 19, 2021.
  70. ↑ ۷۰٫۰ ۷۰٫۱ "Panic Room (2002)", Rotten Tomatoes (به انگلیسی), March 29, 2002, archived from the original on November 27, 2017, retrieved January 10, 2020
  71. ↑ Morgenstern, Joe (March 29, 2002). "A Strong Jodie Foster Gives 'Panic Room' Its Scary Force". The Wall Street Journal. Archived from the original on 2016-06-07. Retrieved March 22, 2022.
  72. ↑ LaSalle, Mick (March 29, 2002). "'Panic' attack / Foster at her best in mindless, exciting thriller". SFGate. Archived from the original on August 17, 2018. Retrieved January 10, 2020.
  73. ↑ Travers, Peter (March 29, 2002). "Panic Room". Rolling Stone (به انگلیسی). Archived from the original on August 13, 2018. Retrieved January 10, 2020.
  74. ↑ Stevens, Dana (2007-03-02). "Zodiac: The surprisingly cerebral new thriller from David Fincher". Slate Magazine (به انگلیسی). Archived from the original on July 7, 2019. Retrieved 2019-07-07.
  75. ↑ Lim, Dennis (2007-07-22). "David Fincher's masterful 'Zodiac'". Los Angeles Times. Archived from the original on July 7, 2019. Retrieved 2019-07-07.
  76. ↑ ۷۶٫۰ ۷۶٫۱ ۷۶٫۲ Halbfinger, David M. (February 18, 2007). "David Fincher - Zodiac - Movies". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on June 11, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  77. ↑ Zodiac Director's Cut DVD, 2nd Disc, Visual Effects featurette.
  78. ↑ Robertson, Barbara. (March 15, 2007) "Memories of Murder: VFX for Zodiac - Recreating 1970s San Francisco for Director David Fincher," بایگانی‌شده در مارس ۲۸, ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine StudioDaily. Retrieved on September 26, 2016.
  79. ↑ ۷۹٫۰ ۷۹٫۱ "Zodiac (2007)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on January 14, 2020. Retrieved October 19, 2021.
  80. ↑ "Zodiac Reviews". Metacritic. Archived from the original on July 1, 2012. Retrieved July 19, 2012.
  81. ↑ "Best of 2007". CriticsTop10 (به انگلیسی). May 2009. Archived from the original on August 26, 2018. Retrieved January 8, 2020.
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ "Zodiac". Box Office Mojo. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 10, 2020.
  83. ↑ "2007 Box Office". Box Office Report. January 6, 2009. Archived from the original on August 31, 2009. Retrieved September 23, 2010.
  84. ↑ Horn, John (January 5, 2008). "A new sign of the 'Zodiac'". Los Angeles Times (به انگلیسی). Archived from the original on June 10, 2020. Retrieved July 8, 2020.
  85. ↑ "David Fincher's Rendezvous with Rama Officially Dead | FirstShowing.net". December 16, 2018. Archived from the original on December 16, 2018. Retrieved January 8, 2020.
  86. ↑ "Ed Ulbrich: Behind the extraordinary visual effects of Benjamin Button". Den of Geek (به انگلیسی). July 7, 2009. Archived from the original on September 12, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  87. ↑ Cieply, Michael (October 11, 2008). "States' Film Production Incentives Cause Jitters". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on November 9, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  88. ↑ "The Curious Case of Benjamin Button (2008)". Box Office Mojo. IMDb. Retrieved 2009-12-14.
  89. ↑ ۸۹٫۰ ۸۹٫۱ "The Curious Case of Benjamin Button (2008)", Rotten Tomatoes (به انگلیسی), December 25, 2008, archived from the original on December 27, 2019, retrieved January 10, 2020
  90. ↑ "See 'Benjamin Button,' just don't try to guess his age - USATODAY.com". usatoday30.usatoday.com. Archived from the original on August 29, 2014. Retrieved January 8, 2020.
  91. ↑ McCarthy, Todd (November 23, 2008). "The Curious Case of Benjamin Button". Variety. Archived from the original on December 7, 2008. Retrieved November 24, 2008.
  92. ↑ "The 81st Academy Awards | 2009". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Archived from the original on November 2, 2016. Retrieved March 27, 2020.
  93. ↑ "Confirmed: Eisenberg, Timberlake and Garfield Cast in David Fincher's The Social Network". /Film (به انگلیسی). September 22, 2009. Archived from the original on March 27, 2020. Retrieved March 27, 2020.
  94. ↑ Fischer, Russ (October 20, 2009). "Casting Notes: Selena Gomez in Teen Rom Com; The Social Network Gets New Kids; The Whistleblower Gets Proven Talent". Slashfilm. Archived from the original on October 23, 2009. Retrieved March 27, 2020.
  95. ↑ Hesse, Monica (October 1, 2010). "'Social Network' twins played by unrelated men. The solution? Use only one face". The Washington Post. Archived from the original on July 7, 2012. Retrieved March 3, 2012.
  96. ↑ Buchanan, Kyle (October 20, 2010). "The Social Network's Armie Hammer Talks Special Effects, Misogyny, and the Downside of Being Tall and Handsome". Vulture. Archived from the original on November 18, 2020. Retrieved January 15, 2011.
  97. ↑ ۹۷٫۰ ۹۷٫۱ "The Social Network". Box Office Mojo. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 10, 2020.
  98. ↑ Ebert, Roger. "The Social Network movie review (2010) | Roger Ebert". www.rogerebert.com (به انگلیسی). Archived from the original on October 31, 2019. Retrieved January 8, 2020.
  99. ↑ "The 21st Century's 100 greatest films". BBC. August 23, 2016. Archived from the original on January 31, 2017. Retrieved September 4, 2016.
  100. ↑ "The 50 Best Movies of the 2010s". Rolling Stone. December 18, 2019. Archived from the original on October 2, 2021. Retrieved October 2, 2021.
  101. ↑ "The Best Films of the 2010s". RogerEbert.com. November 4, 2019. Archived from the original on April 10, 2021. Retrieved October 2, 2021.
  102. ↑ "The 100 Best Movies of the Decade". IndieWire. July 22, 2019. Archived from the original on October 2, 2021. Retrieved October 2, 2021.
  103. ↑ "The Social Network (2010)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Archived from the original on November 18, 2020. Retrieved May 13, 2021.
  104. ↑ "The Social Network". Metacritic. Red Ventures. Archived from the original on August 19, 2010. Retrieved January 26, 2021.
  105. ↑ "The Social Network – Cast, Crew, Director and Awards". The New York Times. Archived from the original on November 18, 2020. Retrieved March 3, 2012.
  106. ↑ "83rd Academy Awards Winners". Oscars. February 27, 2011. Archived from the original on December 24, 2013.
  107. ↑ Brooks, Xan (January 17, 2011). "Golden Globes: Colin Firth crowned while The Social Network wins lion's share". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Archived from the original on April 26, 2016. Retrieved January 10, 2020.
  108. ↑ Weintraub, Steve 'Frosty' (December 26, 2011). "Screenwriter Steven Zaillian Talks The Girl With The Dragon Tattoo, Sequels, and How He Might Direct the Remake of TimeCrimes". Collider (به انگلیسی). Archived from the original on January 27, 2020. Retrieved March 27, 2020.
  109. ↑ The Girl with the Dragon Tattoo: Production Notes (PDF). Visual Hollywood. 2011. Archived from the original (PDF) on October 2, 2012.
  110. ↑ "The Girl with the Dragon Tattoo: Production Notes" (PDF). Visual Hollywood. Archived from the original (PDF) on October 2, 2012. Retrieved June 30, 2012.
  111. ↑ Ditzian, Eric (August 16, 2010). "Rooney Mara Lands Lead In 'Girl with The Dragon Tattoo'". MTV (Viacom). Archived from the original on December 28, 2011. Retrieved May 30, 2011.
  112. ↑ Ditzian, Eric (July 27, 2010). "'The Girl with the Dragon Tattoo' Casting Rumors: Sizing Up Our Potential Lisbeth Salander". MTV (Viacom). Archived from the original on September 6, 2015. Retrieved July 1, 2012.
  113. ↑ Dombal, Ryan (July 28, 2010). "Die Antwoord's Yo-Landi Vi$$er Turns Down The Girl With the Dragon Tattoo". Pitchfork (به انگلیسی). Archived from the original on January 30, 2020. Retrieved March 2, 2020.
  114. ↑ "'The Girl With the Dragon Tattoo': Lisbeth casting down to four". EW.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-15.
  115. ↑ Kilday, Greg (January 24, 2012). "The Making of 'The Girl With the Dragon Tattoo'". The Hollywood Reporter. Archived from the original on May 1, 2012. Retrieved June 30, 2012.
  116. ↑ "The Girl with the Dragon Tattoo (2011)". Box Office Mojo. Archived from the original on August 12, 2012. Retrieved March 23, 2012.
  117. ↑ ۱۱۷٫۰ ۱۱۷٫۱ The Girl with the Dragon Tattoo, Metacritic, archived from the original on July 21, 2020, retrieved March 27, 2020
  118. ↑ "Trent Reznor Scoring David Fincher's Version of "The Girl With the Dragon Tattoo"". Slashfilm. January 7, 2011. Archived from the original on September 14, 2012. Retrieved March 24, 2011.
  119. ↑ Scott, A. O. (December 19, 2011). "'The Girl With the Dragon Tattoo' - Review". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on October 1, 2019. Retrieved January 8, 2020.
  120. ↑ French, Philip (March 14, 2010). "The Girl With the Dragon Tattoo | Film review". The Observer (به انگلیسی). ISSN 0029-7712. Archived from the original on December 23, 2017. Retrieved January 10, 2020.
  121. ↑ Mackey, Michael (February 13, 2012). "'The Girl with the Dragon Tattoo' Withdrawn From Release in Vietnam". The Hollywood Reporter. Archived from the original on March 25, 2016. Retrieved July 4, 2012.
  122. ↑ Child, Ben (January 30, 2012). "The Girl with the Dragon Tattoo cancelled in India". The Guardian. Guardian News & Media. Archived from the original on June 24, 2019. Retrieved July 4, 2012.
  123. ↑ "The 84th Academy Awards | 2012". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Archived from the original on April 17, 2018. Retrieved January 10, 2020.
  124. ↑ Abrams, Rachel (2012-11-16). "David Fincher eyes New Regency deal". Variety (به انگلیسی). Retrieved 2021-05-24.
  125. ↑ O'Connell, Michael (April 10, 2012). "Netflix Launching Entire Run of David Fincher's 'House of Cards' in One Day". The Hollywood Reporter. Archived from the original on November 20, 2012. Retrieved February 2, 2013.
  126. ↑ Hughes, Sarah (January 20, 2013). "Why we're watching … Kate Mara". The Guardian. Archived from the original on October 13, 2013. Retrieved January 29, 2013.
  127. ↑ "House of Cards: Season 1 (2013)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on May 16, 2019. Retrieved July 22, 2019.
  128. ↑ House of Cards | Academy of Television Arts & Sciences بایگانی‌شده در ژوئیه ۲۵, ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. Emmys.com. Retrieved on February 1, 2014.
  129. ↑ "56th Annual GRAMMY Awards". GRAMMY.com (به انگلیسی). November 28, 2017. Archived from the original on December 13, 2019. Retrieved January 17, 2020.
  130. ↑ John Horn (April 24, 2014). ""The Library" Rewrites The Book On Columbine". LA Times. Archived from the original on November 23, 2018. Retrieved November 22, 2018.
  131. ↑ Rodrigo Perez (May 22, 2016). "David Fincher's 'Utopia' With Rooney Mara Is Dead At HBO, 'Videosyncrazy' Might Be DOA Too". IndieWire. Archived from the original on August 29, 2016. Retrieved November 7, 2016.
  132. ↑ Otterson, Joe (April 19, 2018). "'Utopia' Lands Series Order at Amazon, Creator Gillian Flynn Inks Overall Deal at Studio". Variety (به انگلیسی). Archived from the original on January 26, 2019. Retrieved January 25, 2019.
  133. ↑ "David Fincher may have found next 'Girl'". Variety. January 22, 2013. Archived from the original on September 30, 2017. Retrieved December 20, 2017.
  134. ↑ Fleming, Mike Jr. (July 11, 2013). "Ben Affleck To Star In David Fincher's 'Gone Girl' For Fox/New Regency Before Directing Warner Bros' 'Live By Night'". Deadline. Archived from the original on October 18, 2013. Retrieved October 18, 2013.
  135. ↑ ۱۳۵٫۰ ۱۳۵٫۱ Butler, Robert (September 27, 2017). "Author Gillian Flynn says filming 'Gone Girl' went much better than expected". The Kansas City Star. Archived from the original on June 26, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  136. ↑ "GONE GIRL Movie Review". Lasvegas.informermg.com. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved November 4, 2014.
  137. ↑ ۱۳۷٫۰ ۱۳۷٫۱ "Gone Girl". Box Office Mojo. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 10, 2020.
  138. ↑ "Postmodern Mystery". www.postmodernmystery.com. Archived from the original on 15 May 2021. Retrieved 2020-09-26.
  139. ↑ Rothman, Joshua (October 8, 2014). "What "Gone Girl" Is Really About". The New Yorker (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-26.
  140. ↑ Lane, Anthony. "Theydunnit". The New Yorker. Retrieved September 30, 2014.
  141. ↑ "Gone Girl Reviews". Metacritic. CBS Interactive. Retrieved October 4, 2014.
  142. ↑ ""Gone Girl": A dark marriage drama becomes a "battle-of-the-sexes" debate". Salon (به انگلیسی). September 29, 2014. Archived from the original on December 14, 2019. Retrieved January 8, 2020.
  143. ↑ "Best of 2014: Film Critic Top Ten Lists". Metacritic. Archived from the original on 4 February 2021. Retrieved 10 July 2023.
  144. ↑ "Academy Awards 2015: Complete list of Oscar nominees and winners". Los Angeles Times. February 22, 2015. Archived from the original on April 24, 2015. Retrieved April 24, 2015.
  145. ↑ "2015 Golden Globes: full list of nominations". The Guardian (به انگلیسی). January 11, 2015. ISSN 0261-3077. Archived from the original on April 22, 2015. Retrieved January 18, 2020.
  146. ↑ Chitwood, Adam (June 13, 2017). "'Mindhunter' Release Date Reveals Exactly When You Can Watch David Fincher's New Netflix Series". Collider. Archived from the original on June 16, 2017. Retrieved June 14, 2017.
  147. ↑ Nolfi, Joel. "Mindhunter trailer: David Fincher returns to Netflix with new drama". Entertainment Weekly. Archived from the original on October 18, 2017. Retrieved September 12, 2017.
  148. ↑ "Mindhunter: Season 1". Rotten Tomatoes. Archived from the original on August 13, 2019. Retrieved July 27, 2020.
  149. ↑ "Mindhunter: Season 1". Metacritic. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved March 16, 2018.
  150. ↑ "Mindhunter: Season 2". Rotten Tomatoes. Archived from the original on August 18, 2019. Retrieved July 27, 2020.
  151. ↑ "Best of 2017 – TV Critic Top Ten Lists". Metacritic. Archived from the original on January 2, 2018. Retrieved January 3, 2018.
  152. ↑ Pond, Steve (November 28, 2017). "Dunkirk, The Shape of Water Lead Satellite Award Nominations". TheWrap. Archived from the original on November 30, 2017. Retrieved November 29, 2017.
  153. ↑ Bryant, Olan (February 21, 2023). "David Fincher Explains (Again) Why There Is No 'Mindhunter' Season 3". Collider. Retrieved February 21, 2023.
  154. ↑ Lang, Brent (November 18, 2020). "David Fincher on Mindhunter: 'I Don't Know if It Makes Sense to Continue'". Variety. Retrieved November 19, 2020.
  155. ↑ McClintock, Pamela (June 21, 2017). "Paramount's Jim Gianopulos on Starting Over, His Fox Exit and Reviving a Struggling Studio". The Hollywood Reporter. Archived from the original on September 18, 2017. Retrieved September 12, 2017.
  156. ↑ Sharf, Zack (October 9, 2018). "'World War Z 2' Filming Date Revealed; David Fincher Still Directing". Collider. Archived from the original on October 10, 2018. Retrieved October 10, 2018.
  157. ↑ Perez, Rodrigo (February 6, 2019). "Paramount Pulls The Plug On David Fincher's 'World War Z' Sequel [Exclusive]". theplaylist.net. Archived from the original on February 8, 2019. Retrieved July 18, 2020.
  158. ↑ Weintraub, Steve (2022-05-09). "David Fincher Is Directing an Episode of 'Love, Death and Robots' Volume 3". Collider (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-09.
  159. ↑ Katz, Brandon (March 11, 2019). "Exclusive: How David Fincher and Tim Miller's 'Love, Death & Robots' Made the Leap to Netflix". Observer (به انگلیسی). Archived from the original on March 22, 2019. Retrieved January 10, 2020.
  160. ↑ "Love, Death & Robots: Season 3". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved May 24, 2022.
  161. ↑ "Love, Death & Robots: Season 2". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved December 22, 2021.
  162. ↑ "Love, Death & Robots: Season 1". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved April 18, 2020.
  163. ↑ Schager, Nick (2019-03-15). "From Latex Strippers to Killing Hitler: Inside Netflix's Wildest Series". Daily Beast. Archived from the original on September 12, 2019. Retrieved 2019-03-18.
  164. ↑ "Nominees/Winners | Television Academy (Outstanding Short Form Animated Program)". Emmys.com. 2019-07-16. Archived from the original on April 28, 2021. Retrieved 2019-09-16.
  165. ↑ Lang, Brett (October 30, 2020). "Magnificent Obsession: David Fincher on His Three-Decade Quest to Bring 'Mank' to Life". Variety. Archived from the original on November 18, 2020. Retrieved November 19, 2020.
  166. ↑ Fleming, Mike Jr. (July 10, 2019). "David Fincher, Gary Oldman Team On B&W 'Mank' At Netflix; Film On 'Citizen Kane' Writer Herman J. Mankiewicz Scripted By Fincher's Late Father Howard". Deadline Hollywood. Archived from the original on September 29, 2019. Retrieved November 1, 2019.
  167. ↑ Collins, K. Austin (2020-11-12). "David Fincher's 'Mank' Brings Old Hollywood Thrills -- and Eerie Political Chills". Rolling Stone (به انگلیسی). Archived from the original on November 13, 2020. Retrieved 2020-11-15.
  168. ↑ Kroll, Justin (July 10, 2019). "David Fincher, Gary Oldman Team for Netflix Biopic on 'Citizen Kane' Screenwriter". Variety (به انگلیسی). Archived from the original on August 29, 2019. Retrieved July 11, 2019.
  169. ↑ Brueggemann, Tom (November 15, 2020). "As 'Freaky' Leads Weekend Box Office, Theaters Look Like a PVOD Marketing Device". IndieWire. Archived from the original on November 15, 2020. Retrieved November 15, 2020.
  170. ↑ "Mank Reviews". Metacritic. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 28, 2021.
  171. ↑ Dietz, Jason (February 12, 2021). "Best of 2020: Film Critic Top Ten Lists". Metacritic. Archived from the original on December 15, 2020. Retrieved March 14, 2021.
  172. ↑ "The 93rd Academy Awards | 2021". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-16.
  173. ↑ "Netflix's new David Fincher docuseries Voir celebrates the visual essay". The A.V. Club (به انگلیسی). December 3, 2021. Retrieved 2021-12-15.
  174. ↑ Squires, John (November 11, 2021). "Netflix Documentary Series "VOIR" Celebrates Cinema With Visual Essays on Films Including 'Jaws' [Trailer]". Bloody Disgusting (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-15.
  175. ↑ Murray, Noel (December 3, 2021). "The Best Movies and TV Shows New to Netflix, Amazon and Stan in Australia in December". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved 2021-12-15.
  176. ↑ Rotten Tomatoes
  177. ↑ 'Voir' TV Review: Mixed Bag Of Film Essays Blends Anecdote With Analysis|The Playlist
  178. ↑ Fleming, Mike Jr. (2019-11-19). "Netflix Teams Robert Towne And David Fincher for 'Chinatown' Prequel Series Pilot Script". Deadline (به انگلیسی). Retrieved 2021-02-26.
  179. ↑ Kroll, Justin (2021-02-24). "David Fincher Reunites With His 'Seven' Screenwriter For Feature Adaptation Of 'The Killer' At Netflix; Michael Fassbender Circling Lead Role". Deadline (به انگلیسی). Retrieved 2021-02-26.
  180. ↑ Thomas, Michael (2023-05-03). "The Killer: Release Date, Cast, Plot, and Everything We Know About David Fincher's Next Movie". Collider. Retrieved 2023-07-02.
  181. ↑ Lattanzio, Ryan (September 3, 2023). "'The Killer' Review: David Fincher Executes a Sleek If Small Michael Fassbender Thriller Armed with Existential Futility". IndieWire. Archived from the original on September 3, 2023. Retrieved September 3, 2023.
  182. ↑ Bradshaw, Peter (September 3, 2023). "The Killer review – terrific David Fincher thriller about a philosophising hitman". The Guardian. Archived from the original on September 3, 2023. Retrieved September 3, 2023.
  183. ↑ "David Fincher - musicolog.com". www.musicolog.com. Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  184. ↑ Righetti, Jamie (June 20, 2017). "David Fincher's 26 Favorite Movies: See His Top Picks". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  185. ↑ ۱۸۵٫۰ ۱۸۵٫۱ "David Fincher: 'Moviemaking is a rat f*ck, every day is a skirmish'". Little White Lies. Archived from the original on November 3, 2019. Retrieved January 18, 2020.
  186. ↑ Sommers, Kat. "10 Modern Movies Influenced by Hitchcock". BBC America (به انگلیسی). Archived from the original on July 15, 2019. Retrieved January 12, 2020.
  187. ↑ ۱۸۷٫۰ ۱۸۷٫۱ "Seven: Sins of a Serial Killer - The American Society of Cinematographers". ascmag.com. Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  188. ↑ ۱۸۸٫۰ ۱۸۸٫۱ ۱۸۸٫۲ ۱۸۸٫۳ ۱۸۸٫۴ "An Interview with David Fincher". Believer Magazine (به انگلیسی). October 1, 2010. Archived from the original on January 15, 2020. Retrieved January 15, 2020.
  189. ↑ ۱۸۹٫۰ ۱۸۹٫۱ Brooks, Xan (April 24, 2002). "Film: Interview with David Fincher". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Archived from the original on January 15, 2020. Retrieved January 15, 2020.
  190. ↑ ۱۹۰٫۰ ۱۹۰٫۱ ۱۹۰٫۲ ۱۹۰٫۳ Mockenhaupt, Brian (March 1, 2007). "The Curious Case of David Fincher". Esquire (به انگلیسی). Archived from the original on November 3, 2014. Retrieved January 16, 2020.
  191. ↑ ۱۹۱٫۰ ۱۹۱٫۱ Fennessey, Sean; Ryan, Chris (October 3, 2014). "David Fincher's Misdirections: The Movies Inside His Movies". Grantland. Archived from the original on September 26, 2018. Retrieved September 25, 2018.
  192. ↑ "Rooney Mara: David Fincher Made Me Do 99 Takes of a Single Social Network Scene". Movieline (به انگلیسی). April 30, 2010. Archived from the original on June 19, 2019. Retrieved January 16, 2020.
  193. ↑ "David Fincher made Mindhunter cast shoot one nine-minute scene for 11 hours". The Independent (به انگلیسی). June 4, 2018. Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  194. ↑ Sharf, Zack (June 17, 2020). "Amanda Seyfried Estimates David Fincher Shot 200 Takes of 'Mank' Scene Over One Week". Archived from the original on October 2, 2020. Retrieved November 11, 2020.
  195. ↑ Gittell, Noah (March 31, 2017). "Let's try that again … the most difficult scenes to film in cinema history". The Guardian. Retrieved March 10, 2022.
  196. ↑ "Gary Oldman Cracked Filming 'Mank' Multiple Takes: 'I've Done This Scene 100 F*cking Times'". November 11, 2020. Archived from the original on November 11, 2020. Retrieved November 11, 2020.
  197. ↑ Jagernauth, Kevin (October 24, 2013). "Producer Says David Fincher Is Averaging 50 Takes Per Scene Shooting 'Gone Girl'". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on November 12, 2019. Retrieved January 16, 2020.
  198. ↑ "Anarchy in the USA - page 1". theasc.com. Archived from the original on May 23, 2013. Retrieved January 16, 2020.
  199. ↑ "The Cinematography of Jeff Cronenweth". DIY Photography (به انگلیسی). April 11, 2014. Archived from the original on June 30, 2019. Retrieved January 16, 2020.
  200. ↑ "Film's cinema comeback is driven by nostalgia, not logic". Engadget (به انگلیسی). Archived from the original on August 8, 2019. Retrieved January 16, 2020.
  201. ↑ Liptak, Andrew (May 26, 2017). "There's a surprising amount of CGI in David Fincher's films". The Verge (به انگلیسی). Archived from the original on December 1, 2017. Retrieved January 17, 2020.
  202. ↑ Kuchera, Ben (November 10, 2017). "How the director of The Social Network makes his movies look like games". Polygon (به انگلیسی). Archived from the original on August 13, 2018. Retrieved January 16, 2020.
  203. ↑ Foutch, Haleigh (October 20, 2017). "Watch: Video Essay Breaks Down How David Fincher's Camera Work Connects You to His Characters". Collider (به انگلیسی). Archived from the original on January 8, 2020. Retrieved January 16, 2020.
  204. ↑ ۲۰۴٫۰ ۲۰۴٫۱ "Watch: What Makes David Fincher One of the Best Music Video Directors of All Time". No Film School (به انگلیسی). February 17, 2017. Archived from the original on November 3, 2017. Retrieved January 17, 2020.
  205. ↑ Lindsay, Sean (July 25, 2003). "Fincher, David". Senses of Cinema (به انگلیسی). Archived from the original on September 22, 2016. Retrieved January 12, 2020.
  206. ↑ "From 'Fight Club' to 'Gone Girl,' How Does David Fincher Use His Own Auteur-Style to Frame Distinctive Characters and Relationship Dynamics?". Geeks. Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  207. ↑ Lights, Shawn (February 22, 2013). "Achieving David Fincher's Color Palette" (به انگلیسی). Archived from the original on January 14, 2020. Retrieved January 14, 2020.
  208. ↑ Nedomansky, Vashi; ACE. "David Fincher: Into The Darkness | VashiVisuals Blog" (به انگلیسی). Archived from the original on January 14, 2020. Retrieved January 14, 2020.
  209. ↑ O'Falt, Chris (October 19, 2017). "From 'Zodiac' to 'Mindhunter': 5 Visual Elements that Define David Fincher's Cinematic Universe". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on January 14, 2020. Retrieved January 14, 2020.
  210. ↑ Hanson, Peter, 1969- (2002). The cinema of Generation X: a critical study of films and directors. Jefferson, NC: McFarland & Co. ISBN 978-0-7864-8078-4. OCLC 606617292.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  211. ↑ "Revisiting David Fincher's Seven". Den of Geek (به انگلیسی). Archived from the original on March 5, 2016. Retrieved January 12, 2020.
  212. ↑ "14 Signs It's a David Fincher Production". EW.com (به انگلیسی). Archived from the original on January 12, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  213. ↑ "Pressure and Obsession in the Films of David Fincher". The Fincher Analyst (به انگلیسی). November 11, 2018. Archived from the original on January 15, 2020. Retrieved January 15, 2020.
  214. ↑ "David Fincher Is Still Fascinated By Serial Killers". Esquire (به انگلیسی). 2017-10-13. Archived from the original on January 11, 2020. Retrieved 2020-01-17.
  215. ↑ "Familiar Faces: The David Fincher Players - Blog - The Film Experience". thefilmexperience.net (به انگلیسی). Archived from the original on December 30, 2019. Retrieved January 18, 2020.
  216. ↑ "Inside Paul's Boutique: Interview with Mike Simpson of The Dust Brothers". www.kexp.org. Archived from the original on January 14, 2020. Retrieved January 14, 2020.
  217. ↑ "Trent Reznor and Atticus Ross' Billboard/THR Film & TV Conference Keynote Q&A: Watch Highlights". The Hollywood Reporter (به انگلیسی). November 6, 2014. Archived from the original on January 13, 2020. Retrieved January 13, 2020.
  218. ↑ "Oscar-Winning Composer Howard Shore Talks Scoring LOTR, 'Naked Lunch' And More". The Chicagoist. Archived from the original on November 6, 2017. Retrieved January 18, 2020.
  219. ↑ "Sound Designer and UCSC Alum, Ren Klyce, Makes All the Right Noises | arts.ucsc.edu". arts.ucsc.edu. Archived from the original on December 13, 2019. Retrieved January 13, 2020.
  220. ↑ "Angus Wall". www.artofthetitle.com (به انگلیسی). Archived from the original on May 11, 2019. Retrieved January 13, 2020.
  221. ↑ Abrams, Bryan (September 30, 2014). "The Credits". www.motionpictures.org. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 18, 2020.
  222. ↑ "Bob Wagner". BFI (به انگلیسی). Archived from the original on April 19, 2019. Retrieved January 28, 2020.
  223. ↑ "General Meeting with Casting Director Laray Mayfield". A Cause for Entertainment (به انگلیسی). Archived from the original on January 13, 2020. Retrieved January 13, 2020.
  224. ↑ ۲۲۴٫۰ ۲۲۴٫۱ "Regrets Only". Los Angeles. May 1997. p. 22. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved January 27, 2023.
  225. ↑ Mottram, James (December 18, 2011). "The anti-social network: Why David Fincher is the perfect man for 'The Girl With The Dragon Tattoo'". The Independent. Archived from the original on September 13, 2016. Retrieved August 27, 2016.
  226. ↑ ۲۲۶٫۰ ۲۲۶٫۱ Walker, Tim (October 8, 2010). "David Fincher: All the best connections". The Independent. Archived from the original on March 7, 2016. Retrieved August 27, 2016.
  227. ↑ Galloway, Stephen (February 2, 2011). "David Fincher: The Complex Mind of 'Social Network's' Anti-Social Director". The Hollywood Reporter (به انگلیسی). Archived from the original on July 18, 2020. Retrieved July 18, 2020.
  228. ↑ "Alien 3 Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. May 22, 1992. Archived from the original on April 15, 2012. Retrieved December 23, 2020.
  229. ↑ "Alien 3 Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. September 29, 2014. Archived from the original on July 21, 2016. Retrieved October 6, 2014.
  230. ↑ "Seven (Se7en) Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. September 22, 1995. Archived from the original on July 31, 2011. Retrieved December 23, 2020.
  231. ↑ "Se7en Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. September 27, 1999. Archived from the original on August 30, 2010. Retrieved September 23, 2010.
  232. ↑ "The Game Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. Archived from the original on October 11, 2010. Retrieved December 23, 2020.
  233. ↑ "Fight Club Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. October 15, 1999. Archived from the original on May 29, 2016. Retrieved December 23, 2020.
  234. ↑ "Fight Club Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. October 29, 1999. Archived from the original on August 13, 2016. Retrieved September 23, 2010.
  235. ↑ "Panic Room Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. January 23, 2002. Archived from the original on September 22, 2010. Retrieved September 23, 2010.
  236. ↑ "Zodiac Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. March 2, 2007. Archived from the original on September 16, 2010. Retrieved December 23, 2020.
  237. ↑ "Zodiac Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. November 28, 2006. Archived from the original on October 6, 2010. Retrieved September 23, 2010.
  238. ↑ "The Curious Case of Benjamin Button Reviews, Ratings, Credits, and More at Metacritic". Metacritic.com. May 28, 2008. Archived from the original on September 8, 2010. Retrieved September 23, 2010.
  239. ↑ "The Social Network Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. September 18, 2010. Archived from the original on October 5, 2010. Retrieved December 23, 2020.
  240. ↑ The Social Network بایگانی‌شده در اوت ۱۹, ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine. Metacritic. Retrieved September 14, 2010.
  241. ↑ "The Girl with the Dragon Tattoo Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. December 20, 2011. Archived from the original on December 28, 2011. Retrieved December 23, 2020.
  242. ↑ "Gone Girl Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. October 3, 2014. Archived from the original on May 22, 2019. Retrieved December 23, 2020.
  243. ↑ "Gone Girl Reviews - Metacritic". Metacritic.com. Archived from the original on September 27, 2014. Retrieved September 24, 2014.
  244. ↑ "Mank (2020)". Rotten Tomatoes. November 13, 2020. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved December 23, 2020.
  245. ↑ "Mank Reviews". Metacritic. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved December 23, 2020.
  246. ↑ "The Killer". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved December 2, 2023.
  247. ↑ "The Killer (2023) Reviews". Metacritic. Fandom, Inc. Retrieved December 2, 2023.
  248. ↑ "Alien 3 (1992)". Box Office Mojo. Archived from the original on May 13, 2012. Retrieved October 4, 2010.
  249. ↑ "The Game (1997)". Box Office Mojo. Archived from the original on October 21, 2017. Retrieved October 4, 2010.
  250. ↑ "Panic Room". Box Office Mojo. IMDb. Archived from the original on January 17, 2021. Retrieved January 17, 2021.
  251. ↑ Bergen, Kathy (ژوئیه 27, 2010). "Amid 'Transformers 3' filming, tax incentives come under scrutiny". Chicago Tribune. Archived from the original on September 23, 2016. Retrieved September 21, 2016.
  252. ↑ "The Girl with the Dragon Tattoo (2011)". Box Office Mojo. Archived from the original on August 12, 2012. Retrieved March 3, 2011.
  253. ↑ "Mank (2020)". Box Office Mojo. Retrieved December 20, 2021.
  254. ↑ "40 best directors | Features | guardian.co.uk Film". www.theguardian.com. Archived from the original on June 29, 2019. Retrieved January 18, 2020.
  255. ↑ Catterall, Ali; Lyne, Charlie; Wise, Gwilym Mumford & Damon (August 31, 2012). "The 23 best film directors in the world today". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Archived from the original on August 27, 2013. Retrieved January 18, 2020.
  256. ↑ "The 21st Century's 100 greatest films". BBC. August 23, 2016. Archived from the original on January 31, 2017. Retrieved January 31, 2017.
  257. ↑ "The 15 Most Accomplished Music Video Directors15. Marcus Nispel". Complex (به انگلیسی). Archived from the original on August 17, 2019. Retrieved January 18, 2020.
  258. ↑ Charles, Baptiste (August 7, 2015). "10 Music Video Directors You Should Know". Raindance (به انگلیسی). Archived from the original on December 10, 2018. Retrieved January 18, 2020.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دیوید_فینچر&oldid=39177073»