کیهان‌شناسی مزدیسنا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در مزدیسنا و اسطوره‌های ایرانی جهان هستی به چهار دوره سه هزار ساله تقسیم می‌شود. در سه هزار سال اول که دوره اصلی است، همه چیز در حال سکون و آرامش و جهان غیر مرئی است. این جهان به دو بخش تقسیم می‌شود. یک دنیای زیبا و اهورایی و یک دنیای اهریمنی و تاریک. اهورامزدا از وجود اهریمن آگاه است، اما اهریمن که در قعر تاریکی است، از وجود اهورامزدا بی‌اطلاع است. در سه هزار سال میانه که با خواب اهریمن آغاز می‌شود، اهورامزدا با استفاده از این فرصت دست به کار ساختن شش پیش نمونه جهان هستی یعنی آسمان، آب، زمین، گیاه، چهارپایان و بالاخره انسان می‌شود. در این دوره همچنین هفت اَمشاسپَند (هفت جلوه مینوی) زاده می‌شوند. این فرشتگان مقرب عبارتند از:

زرتشت در آغازِ دورهٔ چهارم به دنیا می‌آید. در پایانِ هر هزاره نیز یک ناجی خواهد آمد و پس از آن سوشیانت که سومین و آخرین منجی است خواهد آمد و قضاوتِ نهایی را انجام داده و دنیایی جدید خواهد ساخت.[۲]

کیهان‌شناسی دینی[ویرایش]

کیهان‌شناسی دینی (همچنین کیهان‌شناسی اساطیری) روشِ توضیحِ منشأ، تاریخچه و تکامل جهان هستی بر اساسِ اسطوره‌شناسی دینیِ یک سنت خاص است.

پانویس[ویرایش]

  1. «داستان نوروز اسطوره‌ای؛ جشن تولد انسان». همشهری آنلاین. ۱۰ فروردین ۱۳۹۳. دریافت‌شده در 15 فروردین 93. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  2. Merriam-Webster's encyclopedia of world religions. Pp. 1166.