گناه نخستین: تفاوت میان نسخهها
جز ویکیسازی تمیزکاری ویرایش و تصحیح اصلاح املایی/جملهبندی رفع خطاهای ظاهری برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
جز ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: برچسب: برگرداندهشده |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
== در متون == |
== در متون == |
||
گناه آدم و حوا یکی از |
گناه آدم و حوا یکی از آموزههای بنیادین در مسیحیت است که اصطلاحاً «گناه نخستین» نامیده میشود. آموزهٔ گناه نخستین، نقشی کلیدی در [[الهیات مسیحی]] داشتهاست. گفتگوها و مشاجرههای الهیدانان مسیحی در خصوص گناه نخستین، به ویژه در دورههای نخستین مسیحیت، به برگرفتن موضعی رسمی از سوی کلیسا در این خصوص شد. در متون مقدس [[مسلمان|مسلمانان]] و به ویژه [[قرآن کریم|قرآن]] نیز ذیل آیههایی چند، به نافرمانی و گناه آدم و حوا پرداخته شدهاست و اندیشوران و مفسران بسیاری به گفتگو دربارهٔ گناه آدم و حوا در قرآن پرداختهاند. به رغم توافق فراگیری که میان مسیحیان و مسلمانان در باب لغزش آدم و حوا وجود دارد، در چند و چون آن، میان آنان اختلاف نظرهای جدی وجود دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=گناه نخستین از دیدگاه اسلام و مسیحیت، مجید ملایوسفی داوود معماری، ادیان و عرفان سال چهل و چهارم پاییز و زمستان 1391 شماره 2}}</ref> |
||
در [[عهد عتیق |
در [[عهد عتیق]]، اشاره صریحی به فراگیر بودن گناه آدم وجود ندارد. در مقابل، بر این نکته تأکید شدهاست که گناه پدر هرگز بر دوش پسر نخواهد بود؛ پدر نیز متحمل گناه فرزند خویش نخواهد گردید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، حزقیال، 2:18}}</ref> همچنین در کتاب مقدس، بر بخشایش گناهان از سوی خداوند تأکید شده و انسانها به توبه فراخوانده شدهاند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، حزقیال،30:21-21}}</ref> از نگاه عهد قدیم، گناه آدم تنها بر دوش وی خواهد بود. گذشته از این، راه توبه نیز همواره به روی انسانها باز است. این دلایل سبب شدهاست که [[یهودیان]]، آموزه گناه اصلی را اعتقادی غیرصحیح و مردود بشمارند. اعتقاد به انتقال گناه آدم به نسل وی، هیچ جایگاه الهیاتی در میان یهودیان ندارد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The New Encyclopædia Britannica, 2010, p. 850}}</ref> |
||
در |
در انجیلها نیز اثری از تعلیم این آموزه وجود ندارد. تنها بهطور مبهم، اشاراتی به انحطاط انسان و فراگیر شدن گناه در سراسر عالم اشاراتی وجود دارد، اما بیش از این در سخنان مسیح، مطلبی در این خصوص نمیتوان یافت. ریشههای کتاب مقدسی این آموزه را تنها در رسالات ''پولس'' میتوان یافت. او در رسالات خویش، همواره بر این نکته تأکید میکند که گناه آدم، بر عهده تمام انسان هاست و تمام انسانها به دلیل گناه آدم، محکوم به قصاص هستند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رومیان، 5: 21ـ12؛ اول قرنتیان، 15:22}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار}}</ref> |
||
در [[شورای |
در [[شورای ترنت]] نیز بر این نکته تأکید شدهاست که اعتقاد به گناه اصلی، ریشه در تعالیم ''پولس'' دارد. در مصوبات این شورا چنین آمدهاست: اگر کسی ادعا کند که گناه آدم فقط به خودش صدمه رساندهاست و به فرزندانش آسیبی نمیرساند، چنین کسی ملعون است<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=برانتل، جرج، 1381، آیین کاتولیک، ترجمه حسن قنبری، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب}}</ref> |
||
امروزه |
امروزه بیشتر فرقههای مسیحی در خصوص فراگیر بودن گناه آدم و انتقال این گناه به تمام نسل وی، معترفند و در این زمینه اتفاق نظر دارند. از نگاه آنان تمامی افراد، اعم از نیک یا بد و حتی پیامبران الهی نیز در گناه اصلی شریک هستند. گذشته از این، تمامی کودکان نیز از بدو تولد گناهکار به دنیا میآیند. صحت این مطلب را در آموزههای ''پولس'' میتوان دریافت<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، رومیان، 21:5ـ12}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار}}</ref> |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس|۲}} |
||
{{الهیات مسیحی}} |
{{الهیات مسیحی}} |
||
{{کلیسای کاتولیک}} |
{{کلیسای کاتولیک}} |
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۶
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
گناه نخستین بنا به آموزههای ادیان ابراهیمی، اقدامی بود که انجام آن باعث شد آدم و حوا از بهشت رانده شوند و به زمین هبوط کنند. طبق کتاب عهد عتیق، خدا در ابتدا جهانی کامل و بینقص که مرگ نیز در آن راه نداشت خلق کرد. او آدم را که اولین انسان بود در باغ عدن جای داد و گفت که هر کاری را میتواند بکند جز آنکه از میوهٔ یک درخت ممنوعه بخورد. سپس خدا حوا را که اولین زن بود آفرید تا همسر آدم باشد. حوا از یک مار فریب خورد و از میوهٔ آن درخت خورد و به آدم هم داد تا بخورد. پس آنها را از باغ عدن اخراج شدند. همچنین خدا خوردن میوهٔ درخت زندگی را ممنوع کرد؛ میوهای که هر کس از آن بخورد همیشه زنده میماند؛ بنابراین مرگ وارد جهان شد. آدم و حوا به روی زمین آمدند و گناه خود را با خود به زمین آوردند. آنها دیگر از خدا دور شده بودند و چون اثر گناه آنها به فرزندان آنها هم منتقل میشد، پس تمام نسل بشر از خدا دور شدند؛ یعنی آنها شر و بدی را با خود به جهانی که کامل بود آوردند.[۱][منبع بهتری نیاز است]
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان گناه نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که آدم و حوا از آن منع شدهبودند. برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، آدم و حوا از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند.[منبع بهتری نیاز است]
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بیمسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شدهاست. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانستهاند.[منبع بهتری نیاز است]
در متون
گناه آدم و حوا یکی از آموزههای بنیادین در مسیحیت است که اصطلاحاً «گناه نخستین» نامیده میشود. آموزهٔ گناه نخستین، نقشی کلیدی در الهیات مسیحی داشتهاست. گفتگوها و مشاجرههای الهیدانان مسیحی در خصوص گناه نخستین، به ویژه در دورههای نخستین مسیحیت، به برگرفتن موضعی رسمی از سوی کلیسا در این خصوص شد. در متون مقدس مسلمانان و به ویژه قرآن نیز ذیل آیههایی چند، به نافرمانی و گناه آدم و حوا پرداخته شدهاست و اندیشوران و مفسران بسیاری به گفتگو دربارهٔ گناه آدم و حوا در قرآن پرداختهاند. به رغم توافق فراگیری که میان مسیحیان و مسلمانان در باب لغزش آدم و حوا وجود دارد، در چند و چون آن، میان آنان اختلاف نظرهای جدی وجود دارد.[۲]
در عهد عتیق، اشاره صریحی به فراگیر بودن گناه آدم وجود ندارد. در مقابل، بر این نکته تأکید شدهاست که گناه پدر هرگز بر دوش پسر نخواهد بود؛ پدر نیز متحمل گناه فرزند خویش نخواهد گردید.[۳] همچنین در کتاب مقدس، بر بخشایش گناهان از سوی خداوند تأکید شده و انسانها به توبه فراخوانده شدهاند.[۴] از نگاه عهد قدیم، گناه آدم تنها بر دوش وی خواهد بود. گذشته از این، راه توبه نیز همواره به روی انسانها باز است. این دلایل سبب شدهاست که یهودیان، آموزه گناه اصلی را اعتقادی غیرصحیح و مردود بشمارند. اعتقاد به انتقال گناه آدم به نسل وی، هیچ جایگاه الهیاتی در میان یهودیان ندارد[۵]
در انجیلها نیز اثری از تعلیم این آموزه وجود ندارد. تنها بهطور مبهم، اشاراتی به انحطاط انسان و فراگیر شدن گناه در سراسر عالم اشاراتی وجود دارد، اما بیش از این در سخنان مسیح، مطلبی در این خصوص نمیتوان یافت. ریشههای کتاب مقدسی این آموزه را تنها در رسالات پولس میتوان یافت. او در رسالات خویش، همواره بر این نکته تأکید میکند که گناه آدم، بر عهده تمام انسان هاست و تمام انسانها به دلیل گناه آدم، محکوم به قصاص هستند[۶][۷]
در شورای ترنت نیز بر این نکته تأکید شدهاست که اعتقاد به گناه اصلی، ریشه در تعالیم پولس دارد. در مصوبات این شورا چنین آمدهاست: اگر کسی ادعا کند که گناه آدم فقط به خودش صدمه رساندهاست و به فرزندانش آسیبی نمیرساند، چنین کسی ملعون است[۸]
امروزه بیشتر فرقههای مسیحی در خصوص فراگیر بودن گناه آدم و انتقال این گناه به تمام نسل وی، معترفند و در این زمینه اتفاق نظر دارند. از نگاه آنان تمامی افراد، اعم از نیک یا بد و حتی پیامبران الهی نیز در گناه اصلی شریک هستند. گذشته از این، تمامی کودکان نیز از بدو تولد گناهکار به دنیا میآیند. صحت این مطلب را در آموزههای پولس میتوان دریافت[۹][۱۰]
منابع
- ↑ ن. فخر (۱۳۹۳). سفر به دل ادیان. صص. ۱۲۳–۱۲۴.
- ↑ گناه نخستین از دیدگاه اسلام و مسیحیت، مجید ملایوسفی داوود معماری، ادیان و عرفان سال چهل و چهارم پاییز و زمستان 1391 شماره 2.
- ↑ کتاب مقدس، حزقیال، 2:18.
- ↑ کتاب مقدس، حزقیال،30:21-21.
- ↑ The New Encyclopædia Britannica, 2010, p. 850.
- ↑ رومیان، 5: 21ـ12؛ اول قرنتیان، 15:22.
- ↑ نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار.
- ↑ برانتل، جرج، 1381، آیین کاتولیک، ترجمه حسن قنبری، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
- ↑ کتاب مقدس، رومیان، 21:5ـ12.
- ↑ نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار.