دین‌یشت
دین یشت شانزدهمین بخش یشت‌ها در کتاب اوستا است که دارای هفت کرده و بیست بند است و در به نام دین سروده شده‌است. واژه دین که در زبان عربی هم به همین مفهوم به‌کار می‌رود، در زبان اوستایی دو مفهوم دارد؛ یکی دین که به صورت دئنا عنوان می‌شده و دیگری به مفهوم وجدان. هرچند که نام این یشت در وصف دین است اما از دین نامی برده نشده و بیشتر این یشت به ستایش ایزدبانوی دانش و معرفت چیستا می‌پردازد.
نمونه‌هایی از دین یشت[ویرایش]
کرده یکم بندهای اول تا چهارم[ویرایش]
- راست‌ترین دانش ِمزداآفریده اَشَوَن را می‌ستاییم که ما را به راه ِنیک رهنمون شود و به گذرگاه ِنیک بَرَد و آنچه ما را آرزوست، به ما بخشد.
- دانش ِمزداآفریده را می‌ستاییم که زَور نیازکننده، اَشَوَن، هنرمند، نامدار، تندکردار، تیز کُنش، رساننده به سرانجام ِنیک و بخشنده گشایش ِنیک - دین ِنیک ِمزدایی - است.
- زرتـُشت از جای برخاست و شتابان به بیرون از خانه روان شد و دانش را چنین ستود:
- ای راست‌ترین دانش ِمزداآفریده اشَوَن!
- اگر تو پیش از من می‌روی، چشم به راه من بمان.
- اگر تو از پی ِمن می‌آیی، به من بپیوند.
- بشود که آشتی بهره ما شود، چنان‌که راه‌ها را پایانی خوش است؛ در کوه‌ها گذرگاه‌های ِخوب توان یافت؛
- از جنگل‌ها آسان توان گذشت و رودهای ناوتاک را به خوشی توان پیمود.
- پاداش و آوازه و نیایش و توانایی از آن ِما باد!
- برای فـَرّ و فروغش، من او را - راست‌ترین دانش ِمزداآفریده اَشَوَن را - با نماز[ی به بانگ ِ] بلند و با زَور می‌ستایم.
- راست‌ترین دانش ِمزداآفریده اَشوَن را با هَوم ِآمیخته به شیر، با بَرسَم، با زبان ِخِرَد و «مَنثـَره»،
- با اندیشه و گفتار و کردار [نیک]، با زَور و با سخن ِرَسا می‌ستاییم.
- یَنگهـِه هاتَم...
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- پایگاه راسخون هفت آسمان:فصلنامه تخصصی ادیان و مذاهب.شماره ۴۰[پیوند مرده] (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
- پایگاه پژوهشی آریابوم دین یشت (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
