عربستان جنوبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط মুহাম্মাদ 01 (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

عربستان جنوبی یک ناحیهٔ باستانی است که نواحی جنوبی شبه‌جزیره عربستان، بیشتر شامل آنچه که ما امروز جمهوری یمن می‌خوانیم و همچنین استان‌های نجران، جازان و عسیر که امروزه در عربستان سعودی اند و استان ظفار که امروز جزو عمان است را دربرمی‌گیرد. مردم این مناطق فرهنگ و زبان‌های متفاوتی داشتند.

گذشته

سه هزار سال پیش چندین دولت منطقهٔ عربستان جنوبی را اشغال کردند، پادشاهی معین، قتبان، سبایی‌ها[۱] و غیره. از جمله رویدادهای شناخته شدهٔ این منطقه می‌توان به سد مأرب، راه کندر و پادشاهی افسانه ای بلقیس اشاره کرد.[۲] دو هزار سال پیش حمیر فرمانروای این منطقه شد و برای چندصد سال این منطقه را در اختیار داشت. پس از او، امپراتوری اکسوم اتیوپی در سده‌های ۳ و ۴ میلادی به این منطقه یورش برد سپس شاه کالب در سال ۵۲۰ میلادی و پس از آنها شاهنشاهی ساسانی از ایران در سال ۵۷۵ میلادی این منطقه را تا دریا از آن خود کرد.[۳][۴][۵][۶] نیم قرن پس از آن در سال ۶۲۸ میلادی کل منطقه مسلمان شد.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Brian Doe, South Arabia (London: Thames & Hudson 1971) at 60–102.
  2. Jean-Francois Breton, Arabia Felix (University of Notre Dame 1999) at 13–20, 23; 53–73; 3–5, 41–43.
  3. al-Tabari, The History of al-Tabari, volume V, The Sasanids, the Byzantines, the Lakmids, and Yemen (S.U.N.Y. 1999), in Yemen: Ethiopian conquest at 179, 182–183, 204–208, 212; Persia over al-Habashah at 159–160, 236–249.
  4. Stuart Munro-Hay, Aksum. An African civilization of late antiquity (Edinburgh Univ. 1991) at 71–74, 76–77 (3rd century), at 78–80 (4th century), at 84–88 (6th century).
  5. Sally Ann Baynard, "Historical Setting" in The Yemens: Country Studies (Washington, D.C. : Foreign Area Studies, The American University, c.1985) 1–89, at 3–14: Ethiopians at 11–12 (4th century for 4 decades, 6th century for about 50 years); Persians at xiii, 12.
  6. Guy Annequin, Little-Known Civilizations of the Red Sea (Geneva: Ferni 1979) at 196–202.
  7. al-Tabari, The History of al-Tabari, volume VIII, The Victory of Islam (S.U.N.Y. 1997) at 114 (became Muslim).