خداجو
خداجو | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | آذربایجان شرقی |
شهرستان | مراغه |
بخش | سراجو |
نام(های) پیشین | خراجو |
سال شهرشدن | ۱۳۷۸ |
مردم | |
جمعیت | ۱،۸۲۴ نفر (۱۳۹۵) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۱۷۱۳ متر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | مهندس شیری |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۴۱ |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
کد آماری | ۲۳۳۱ |
خُداجو (پیشتر: خَراجو) یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر مرکز بخش سراجو شهرستان مراغه است.[۱] شهر خداجو (با نام قدیمی و اصلی خراجو)، مرکز بخش سراجو و در حدود ۳۰ کیلومتری شرق مراغه و ۲۶ کیلومتری جنوب کوه سهند واقع شدهاست؛ و با روستاهایی چون: ملاقاسم، شیخ جان، بلوک آباد، گلستان سفلی، گلستان علیا، صومعه سفلی و تازه کند همسایه میباشد.
جمعیت
بر اساس آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن آمار سال ۱۳۹۰در حدود ۱۵۸۴ و در سرشماری آمار نفوس و مسکن در سال 1395،[۲] ۱۸۲۴ نفر (۵۷۴ خانوار، ۸۷۲ مرد و ۹۵۲ زن) بودهاست. شهر خداجو (روستای خراجو) تا سال ۱۳۷۳ تابع بخش مرکزی شهرستان مراغه بوده که در سال ۱۳۷۴ طی تصمیمات هیئت دولت به بخش و در سال ۱۳۷۷ به شهر ارتقا یافت.
نام شهر
در سال ۱۳۹۰ نام شهر از خراجو به خداجو تغییر کرد. سابقاً اسم نوشتاری شهر «خراجو» بودهاست. نام خراجو از ابتدای پیدایش این شهر بر روی آن بودهاست[نیازمند منبع]
آثار تاریخی
این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
برخی آثار تاریخی شهر خداجو عبارت اند از:
- کوه قره بابا: این محوطه در کنار پل راهآهن مراغه به میانه واقع شدهاست.
- محوطهٔ خرابلر (خرابالار) و تپهٔ زینال (زینال تپه سی)
وجه تسمیهٔ بعضی از جایها:
- آغ قایا اوستو: به خاطر وجود تخته سنگهای سفید بزرگ (قیه=صخره)
- آغ یئرلر: سفید بودن خاک زمین
- چتین دره: به خاطر وجود پیچها و ارتفاع زیاد دره (چتین=سخت، دشوار)
- داش بولاغ: سنگی بودن چشمه
و از سایر اسامی طبیعت خداجو میتوان به: بالی درسی، ایلاتلار یولی، مشه آرخی، داش بلاغی، قارقا درسی، دیمان درسی، جادا درسی و… اشاره کرد.
منابع
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲. دریافتشده در ۶ سپتامبر ۲۰۱۲.
- ↑ «درگاه ملی آمار> سرشماری عمومی نفوس و مسکن> نتایج سرشماری> جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۳.
- اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
- مختصات و ارتفاع
- پیششماره