گوگان
| گوگان | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | آذربایجان شرقی |
| شهرستان | آذرشهر |
| بخش | گوگان |
| نام(های) پیشین | گاوگان |
| سال شهرشدن | ۱۳۳۶ خورشیدی |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۱،۷۴۲ نفر (۱۳۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۲۹۲ متر |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | گوجه .سیر . پیاز |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۴۱۳ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
| کد آماری | ۱۲۰۲ |
  گوگان | |
[۱]گوگان یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش گوگان شهرستان آذرشهر واقع شده‌است. جمعیت این شهر بر پایهٔ سرشماری سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۱۱،۷۴۲ نفر بوده‌است که از این لحاظ نوزدهمین شهر پرجمعیت استان آذربایجان شرقی و سومین شهر پرجمعیت شهرستان-بعد از مرکز شهرستان- محسوب می‌گردد.[۲]
در زمان حکومت پهلوی نام شهر به «گاوگان» تغییر یافت، که چندین سال بعد از انقلاب اسلامی به نام قدیمی خود یعنی «گوگان» تغییر نام داده شد. شهر گوگان در ۴ کیلومتری غرب آذرشهر، ۴۵ کیلومتری جنوب غرب تبریز و ۶۹۴ کیلومتری شمال غرب تهران واقع شده‌است. این شهر در ساحل شرقی دریاچهٔ ارومیه واقع شده‌است و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۳۴۰ متر می‌باشد. این شهر در مسیر جاده ابریشم واقع شده و در قدیم کارونسراهای زیادی در آن وجود داشته است.
از محصولات تولیدی گوگان می‌توان به گردو اشاره کرد که به نقاط مختلف کشور صادر می‌شود. پیش‌شماره تلفنی این شهر ۰۴۱۳ می‌باشد. شهر گوگان در سال ۱۳۳۶ خورشیدی با ارتقای درجه از روستا به شهر، صاحب شهرداری دولتی شده‌است و هم‌اکنون یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی محسوب می‌گردد. همچنین شیرینی سنتی گوگان به نام باقلوا نیز شهرت بسیار زیادی دارد و از آن به عنوان سوغات گوگان یاد می‌شود. این شیرینی به شکل لوزی و از بادام یا گردو تهیه می‌شود که طرفداران بسیار زیادی در سطح استان و کشور دارد. اهالی شهرستان معمولاً این شیرینی را در ایام عید نوروز و در سفره‌های هفت سین قرار می‌دهند. مسجد جامع گوگان از آثار مربوط به دوره قاجار است. این اثر در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۱۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این شهر دارای چشمه آب گرم که در کوه قزل داغ گوگان واقع است می‌باشد که خاصیت درمانی دارد.
اسم این شهر در لهجه (گویش) بومی و محلی گو گن نامیده چمی‌شود. این اسم ترکیبی از دو کلمه گو + گن می‌باشد، کلمه گو در زبان ترکی آذربایجانی به معنی رنگ سبز و کلمه گن نیز در زبان ترکی آذربایجانی به معنی وسیع، گشاد، فراخ، گسترده، بسیط می‌باشد؛ که معنی تحت لفظی نام محلی شهر گو گن (گوگان، گاوگان) را می‌توان سرزمین وسیع و سرسبز نامید.همچنین بنابر روایت آقای احمد جانثاری از اساتید بنام تاریخ و جغرافیای منطقه،اسم این شهر قبلاً گیوکان یا محل تجمع پهلوانان بوده که درمحل شاه میدانی،یا ایل میدانی! فعلی گرد هم آمده و باهم مسابقه میدادند. اگر کسی به این شهر سفرکرده باشد شاهد باغ‌های سرسبز و بسیار پرنشاط از در ختان گردو، بادام، گیلاس و … خواهد بود. رودخانه گنبر چایی از مرکز این شهر می‌گذرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ ابراهیمیان, مبینا; یحیایی, بهروز; منافی, صاحبعلی (2019-02-23). "تولید داربست سلولز باکتریایی حاوی عصاره گیاه و بررسي اثرات التیام بخشي آن بر زخم‌هاي جلدي موش صحرايي". Journal of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences. doi:10.18502/ssu.v26i9.466. ISSN 2228-5733.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
جستارهای وابسته
[ویرایش]
| مرکز | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش‌ها |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |