آذرشهر
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| آذرشهر توفارقان | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | آذربایجان شرقی |
| شهرستان | آذرشهر |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | دهخوارقان |
| نام(های) پیشین | دهخوارگان، دهخوارقان[۱] |
| مردم | |
| جمعیت | ۴۴٬۸۸۷ نفر (۱۳۹۵)[۲] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۳۸۴ متر[۱] |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | محصولات کشاورزی، گردو، لپه، بادام |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۴۱۳ |
| وبگاه | |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران۲۵ ی |
| کد آماری | ۱۲۰۱ |
  آذرشهر | |
آذَرْشَهْرْ (توفورگان) یکی از شهرهای باختری استان آذربایجان شرقی و مرکز شهرستان آذرشهر است. کوهستان سهند در سمت شرقی آذرشهر قرار گرفته و از همین روی این شهر دارای آب و هوای سرد است. همچنین دریاچهٔ ارومیه در باختر آذرشهر است.
آذرشهر دارای زمین‌های مسطح در مناطق شمال باختری در دور و بر دریاچه ارومیه و مناطق کوهستانی در خاور و جنوب خاوری است که هوای این منطقه در تابستان گرم می‌شود. آبیاری کشتزارها و باغ‌های پیرامون آذرشهر با رودخانهٔ آذرشهر (رود نوشین) و نیز کانال‌های زیرزمینی، چشمه‌های طبیعی و چاه‌های عمیق انجام می‌شود.[۱][۳]
این شهر در ۴۵ درجه و ۸۵ دقیقهٔ طول خاوری، ۳۷ درجه و ۴۶ دقیقهٔ عرض شمالی و در ارتفاع ۱۴۶۸ متری از سطح دریا است. آذرشهر در پنجاه و چهار کیلومتری جنوب باختری تبریز و در محور تبریز - بناب است.[۱]
نام[ویرایش]
نام قدیم آذرشهر نخست دهخوارقان بوده‌است که در دورهٔ پهلوی به آذرشهر تغییر یافته‌است. خوار در فارسی به زمین پست و هموار گفته می‌شود و این واژه در همین معنی در جاینام‌هایی چون خوارِ ری (گرمسار کنونی) دیده می‌شود. روستاهای مختلفی در ایران از قدیم خوارگان نام داشتند به معنی مجموعه زمین‌های پست و هموار. این نام در دوره‌های بعدی در این جاینام‌ها به صورت خوارقان و خرقان درآمد[۴] و در مورد شهری که امروزه آذرشهر نام گرفته شکل دهِ خوارگان (روستای زمین‌های هموار) در شکل دهخوارقان باقی ماند.[۵] این نام به صورت «توفارقان» هم تلفظ می‌شود که طبق گفنه ی بعضی اهالی به معنی «دیوار خونین» که شکل تغییر یافته کلمه «دووارقان» است ؛ علت نامگذاری دعوا های لات ها و اوباش های محل در زمان پهلوی بوده که موجب کشت و کشتار می شده بطوریکه حتی ژاندارم ها هم نمیتوانستند مقابل آنها بایستند .
پیشینه[ویرایش]
آذرشهر یکی از شهرهای تاریخی شمال غرب ایران است که منابع تاریخی نام آن را به صورت ده نخوارگان و ده نخیرجان نوشته‌اند و در کتاب‌های جغرافی قدیم عرب این نام به شکل «داخَرَّقان و دخارقان درآمده‌است.[۶] یاقوت حموی از این شهر باعنوان «دِه‌نَخیرجان» یاد کرده‌است؛ درحالی که حمدالله مستوفی از عنوان «دهخوارقان» استفاده نموده‌است. اکثر مورخان از آذرشهر به عنوان شهری کوچک با هشت روستای تابعه یاد می‌کنند و از وفور باغ‌های انگور، و میوه جات مختلف آن سخن به میان آورده‌اند. همچنین لپه آذرشهر و گردوی آذرشهر شهرت جهانی دارد. در روستای فیروز سالار آذرشهر باغ‌های پسته وجود دارد.[۱]
مردم[ویرایش]
جمعیت آذرشهر بر پایهٔ سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۴۴٬۸۸۷ نفر بوده‌است که نهمین شهر استان آذربایجان شرقی شناخته می‌شود. همچنین تعداد خانوارهای ساکن این شهر ۱۴٬۳۴۳ خانوار بوده‌است.
مردم آذرشهر به حجب و حیا و دین داری و ارادت به اهل بیت عصمت و طهارت مشهور هستند. [۲]
بافت قدیمی[ویرایش]
با توجه به گفته‌های افراد کهنسال منطقه، در زمان‌های خیلی قدیم دهخوارقان در محل کوه پیر قطران بوده‌است که در اثر زلزله نابود شده‌است و بعد از آن مردم روستا را در سمت دیگر رودخانه بنا نهاده‌اند. ویرانه‌های کوه پیر قطران هنوز بجاست و از آثار باستانی آذرشهر می‌باشد. بافت قدیمی شهر از تعدادی محله قدیمی تشکیل شده بود که این محلات از هم فاصله داشته‌اند و بین محلات باغ‌هایی وجود داشته‌است که شمالی‌ترین محله پیرلر و جنوبی‌ترین محله کوچه کردها (کردلر کوچه‌سی) بوده‌است؛ شرقی‌ترین محله نیز دیزج (دزک به معنی دژ کوچک) و غربی‌ترین محله اشاغی‌کوچه نام داشته‌است. هر محله دارای کوچه‌های باریک و تودرتو و بن‌بست بوده و در ورودی هر محله درب بزرگی کار گذاشته شده بود که شبها بسته می‌شد و دارای نگهبان بوده‌است. بدین ترتیب هر محله مانند قلعه‌ای عمل می‌کرده که خانه‌های در انتهای بن‌بست آن از قیمت‌های بالاتر و ارزش بیشتر برخوردار بودند. در هر محله و در اکثر کوچه ساختمان‌هایی به نام کبوترخانه وجود داشت که کبوتران و دیگر پرنده‌ها در آن لانه می‌گزیدند. در تمام کوچه‌ها سکوهایی بوده‌است که مسافران و افراد سالخورده بر آن نشسته و استراحت می‌کردند و بار خود را روی آن می‌گذاشتند و بعد از استراحت بار خود را با استفاده از آن دوباره به کول می‌گرفتند. تمام محلات از آب قنات و چشمه‌ها استفاده می‌کردند که هم‌اکنون تمامی این قنات‌ها به محل دفع فاضلاب تبدیل شده‌است.
وقایع[ویرایش]
- فساد اداری :
در سال ۱۳۹۹ تخلفات بزرگ شهرداری و شورای اسلامی آذرشهر برملا شد که شهردار و اعضایی از شورای شهر توسط نهادهای امنیتی دستگیر شدند، این خبر در بسیاری از خبرگزاری‌ها منتشر شد.
- سیل آذرشهر:
در سال ۱۳۹۶ در ماه ادیبهشت در اوایل هفته، بارانی دراز مدت (حدودا ۹ ساعت) در پل آذرشهر سیلی بزرگ ایجاد شده بود که در درون سیل، درخت، سنگ‌های بزرگ، ماشین و جسد آدم و … وجود داشت. در سیل در آذرشهر بیش از۲۲ نفر جان باختند. این خبر مهم در اخبار صدا و سیما ایران پخش گردید.
گردشگری[ویرایش]
- سردر و محراب مسجد محراب آذرشهر
- تپه باستانی پیرقطران
- گورستان پیرحیران
- مسجد جامع آذرشهر
- مصلی آذرشهر
- پل دهخوارگان
- آتشکده و روستای قدمگاه
- قزل داغ
- هفت چشمه
- حمام چهار سوق
- حمام ستوباد
- غسالخانه آذرشهر
- درخت چنار پراپر
- قوش داشی:
یکی از مشهورترین مکانهای آذرشهر مکان به نام قوش داشی می‌باشد که در ان محل قوچ سنگی بزرگی به رنگ سفید رنگ در آن وجودداشته‌است که متأسفانه تخریب گردیده‌است و فقط افراد سالخورده این محل را می‌شناسند. این قوچ بزرگ در محل اشیک بازار (بازار قدیمی) وجود داشته‌است.
- دربند باشگاه:
این کوچه به نام دربند باشگاه معروف می‌باشد و بسیاری از افراد از علت نامیدن این مکان به این نام اطلاعی ندارند. در زمان سابق باشگاه افسران در این مکان در داخل باغی بزرگ و مجلل وجود داشته‌است. باغات گردوی مجللی در این ناحیه در حد فاصل محله علی‌آباد و کوی کردلر وجود داشته‌است.
- کاروانسرای آلقو:
کاروانسرای فراموش شده‌ای در همسایگی مسجد بازار (بازار مسجدی) می‌باشد که نام آن را فقط قدیمیهای آذرشهر بخاطر می‌آورند.
- مشروبخانه(تخریب شده):
در زمان شاهنشاهی مشروب خانه ای در شهر آذرشهر بوده اما سپس به دستور آیت الله مدنی که نفوذ و محبوبیت بسیار زیادی در میان مردم داشت ، بعد از خطابه تاریخی و طوفانی اش خون مردم به جوش آمده و دست جمعی راهی مشروبخانه شدند و آنجا را به آتش کشیدند و ویرانش کردند و هنوز هم که هنوز هست زمین اش منفور مردم است و میان بافت شلوغ شهر خالی است.
این مکان در نزدیکی میدان ساعت آذرشهر واقع است.
- خانه ی دَلی آذر:یکی از خانه های بسیار قدیمی که متعلق به زنی دیوانه و مشهور میان اهالی است و بنای آن هنوز دقیقا در وسط شهر در محله ی جلفایی برپاست.
شهرک‌ها[ویرایش]
شهر آذرشهر دارای بیش از ۸ شهرک است که معروف‌ترین آنها، عبارتند از:
- شهرک ولیعصر (بالا شهر و منطقه اعیان نشین بعد از مناطق داخل شهر)
- شهرک دانش
- شهرک بهاران
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ آذرشهر در دانشنامهٔ ایرانیکا
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395خورشیدی». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۱. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Amar» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ «مونوگرافی روستای مجارشین». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۲ فوریه ۲۰۱۵.
- ↑ خطیبی، ابوالفضل: نامه فرهنگستان ۴\۲ نقد و بررسی سایه‌های شکار شده. ص۱۲۷.
- ↑ سرکاراتی، بهمن: سایه‌های شکار شده، گزیده مقالات فارسی، تهران: نشر قطره، ۱۳۷۸، فصل ششم.
- ↑ مشکور، محمدجواد، نظری به تاریخ آذربایجان، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، انتشارات کهکشان، چاپ دوم ۱۳۷۵، گنجینهٔ ایران: ۲۱.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به آذرشهر در ویکیگفتاورد موجود است. |
 |
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای آذرشهر دارد. |
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ آذرشهر موجود است. |
- azarshahrcity.ir بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۳۱ توسط Wayback Machine
| کلان‌شهرها |  | |
|---|---|---|
| شهرهای بزرگ | ||
| شهرهای میانی | ||
| شهرهای کوچک | ||
| روستا-شهرها | ||
| مرکز | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش‌ها |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
