نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
نشان نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
فعال۱۳ اکتبر ۱۷۷۵ – هم‌اکنون[۱][۲]
(حدود ۲۴۵ سال)
کشور ایالات متحده آمریکا
وفاداریقانون اساسی ایالات متحده آمریکا
گونهنیروی دریایی
اندازه۳۴۹٬۵۹۳ پرسنل در حال خدمت[۳] (۲۰۲۱)
۱۰۷٬۵۸۳ نیروی ذخیره[۴]
۲۹۰ کشتی[۴]
۲٬۶۰۰+ هواپیما
۱۱ ناو هواپیمابر
۱۱ کشتی تهاجم آبی خاکی
۲کشتی فرماندهی آبی خاکی
۱۱ اسکله‌های حمل و نقل آبی خاکی
۱۲ اسکله متحرک
۲۲ ناو
۶۸ناوشکن
۲۱ ناوچه
۱۴کشتی ضد مین
۱۴ کشتی جنگی ساحلی
۷۱ زیردریایی[۵]
بخشی ازنیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا
وزارت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
مرکز فرماندهیپنتاگون
آرلینگتون
شعار(ها)"همیشه شجاع" (Semper Fortis)
"نه برای خودم که برای کشورم" (Non sibi sed patriae)[۶]
رنگ‌هاآبی، طلائی  [۷]
رژهدربارهٔ این پرونده "لنگرها را بکشید"
تجهیزاتفهرست تجهیزات نیروی دریایی ایالات متحده
نبردها
فهرست
آذین‌ها
نشان تقدیر ریاست جمهوری

نشان تقدیر نیروی دریایی

نشان تقدیر شایستگی
فرماندهان
فرماندهی کل جو بایدن
وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا لوید آستین
وزیر نیروی دریایی ایالات متحده کارلوس دل تورو
فرمانده عملیات نیروی دریایی آمریکا دریابد مایکل گیلدی
معاون عملیات نیروی دریایی آمریکا دریابد لیزا فرانچتی
نشان
پرچم نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
پرچم دریایی
پرچم دکل
نشان نیروی دریایی
لوگو

نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (به انگلیسی: United States Navy (USN)) یک شاخه نظامی از نیروهای مسلح آمریکا است که به جنگ دریایی می‌پردازد. این سازمان، یکی از ۸ سازمان دارای یونیفرم نظامی در آمریکا است.

این سازمان با داشتن بیش از ۲۵۰[۸] کشتی جنگی بزرگ‌ترین و قدرتمندترین نیروی دریایی در جهان است.[۹][۱۰][۱۱][۱۲] تناژ (وزن) ناوگان این نیرو از مجموع ۱۳ نیروی دریایی بعد از خود بیشتر است. این نیرو همچنین بزرگ‌ترین ناوگان ناوهای هواپیمابر را با ۱۱ ناو در حال خدمت، ۱ ناو در حال ساخت و ۵ ناو در دست بررسی، در جهان داراست . نیروی دریایی ایالات متحده با دارا بودن ۳۳۶٬۹۷۸ پرسنل در حال خدمت و ۱۰۱٬۵۸۳ پرسنل ذخیره، سومین شاخه از نیروهای مسلح آمریکا از نظر تعداد پرسنل است.[۱۳] در ژوئن ۲۰۱۹، این نیرو دارای ۲۹۰ کشتی فعال و بیش از ۳۷۰۰ هواپیمای عملیاتی بوده‌است.[۱۴] نیروی دریایی آمریکا، به همراه سپاه تفنگداران دریایی آمریکا زیرمجموعه‌های وزارت نیروی دریایی آمریکا هستند. وزارت نیروی دریایی، توسط وزیر نیروی دریایی اداره می‌شود و خود، زیرمجموعه‌ای از وزارت دفاع آمریکا است. فرمانده عملیات نیروی دریایی آمریکا، افسر ارشد و دارای بالاترین درجه نظامی در پرسنل نیروی دریایی آمریکاست.[۱۵]

فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا از سوی رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا و با تأیید مجلس سنای ایالات متحده آمریکا انتخاب می‌شود.

تاریخ[ویرایش]

ادرار نیروهای دریایی آمریکایی بر روی جنازه طالبان در افغانستان

نیروی دریایی آمریکا بر اساس فرمان صادره از سوی کنگره قاره‌ای (کنگره دوم) در ۱۳ اکتبر ۱۷۷۵ تأسیس شد.[۱۶]

نخستین ناوگان این نیرو، متشکل از ۳ کشتی جنگی بزرگ یواس‌اس یونایتد استیتس، یواس‌اس کانستلیشن (۱۷۹۷) و یواس‌اس کانستیتوشن و چند کشتی کوچک بود که با بودجهٔ حدود ۶۶۰٬۰۰۰ دلار پایه‌گذاری شد؛ که طراح این ناوگان جاشوا همفریز و دستیارش جوسایا فاکس بودند. به‌دلیل نقش پررنگ جان آدامز در ابتدای تشکیل این نیرو، وی پدر نیروی دریایی آمریکا لقب گرفته‌است.[۱۷]

هدف این ناوگان نه چندان بزرگ ولی قدرتمند مبارزه با راهزنان دریای مدیترانه بود که در راس آن‌ها طرابلس قرار داشت.

ناوگان[ویرایش]

نیروی دریایی آمریکا دارای ۷ ناوگان فعال عملیاتی، به شرح زیر است:

تجهیزات[ویرایش]

ناوگان هواپیمابر[ویرایش]

آرایش نظامی هواپیماهای نظامی بر روی ناو آیزنهاور

ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز

ناوگان کشتی‌های حمله آبی-خاکی[ویرایش]

ناوگان کشتی‌های ترابری آبی-خاکی[ویرایش]

یواس‌اس لیبرا (ای‌کی‌ای-۱۲)، یواس‌اس ثعبان (ای‌کی‌ای-۱۹)، یواس‌اس الگول (ای‌کی‌ای-۵۴) و…

ناوگان کشتی‌های فرماندهی آبی-خاکی[ویرایش]

یواس‌اس پاکونو (ای‌جی‌سی-۱۶)، یواس‌اس تاکونیک (ای‌جی‌سی-۱۷۹) و …

ناوگان ناوشکن‌های نیروی دریایی[ویرایش]

هواگردها[ویرایش]

مراکز علمی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

نگارخانه[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. "Navy Birthday Information – ۱۳ اکتبر ۱۷۷۵". Naval History & Heritage Command. United States Navy. Archived from the original on 1 January 2015. Retrieved 25 July 2013.
  2. "Precedence of the U.S. Navy and the Marine Corps". Naval History & Heritage Command. United States Navy. Archived from the original on 11 March 2010.
  3. "ARMED FORCES STRENGTH FIGURES FOR AUGUST 31, 2021". dwp.dmdc.osd.mil. Retrieved 1 May 2022.[گنگ]الگو:Explain
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ "Current Navy Demographics Quarterly Report". navy.mil. 14 June 2018. Archived from the original on 14 June 2018. Retrieved 1 May 2022.
  5. «کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده». abadgar-q.com.
  6. "Navy Traditions and Customs". فرماندهی میراث فرهنگی نیروی دریایی. United States Navy. Archived from the original on 24 December 2018.
  7. "Traditions: Mission & History: About the Navy: Navy.com".
  8. «کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده». abadgar-q.com.
  9. "Carl Lavo: The gigantic advantage the U.S. Navy has over all others". carllavo.blogspot.de. Retrieved 12 November 2015.
  10. "If More Money Buys a Smaller Fleet, What Will Less Money Buy?". Time. 3 December 2012.
  11. "The Five Most-Powerful Navies on the Planet". Retrieved 21 January 2016.
  12. "Speech View". defense.gov. Retrieved 12 November 2015.
  13. «کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده». abadgar-q.com.
  14. «The U.S. Navy». web.archive.org. ۲۰۱۸-۰۶-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۱.
  15. «Chief of Naval Operations». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۶-۲۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۱.
  16. "Status of the Navy". نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا. U.S. Navy. 18 March 2015. Archived from the original on 27 April 2020. Retrieved 18 March 2015.
  17. «John Adams I (Frigate)». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۹-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]