قطعنامه ۵۴۰ شورای امنیت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قطعنامهٔ شمارهٔ ۵۴۰
(سازمان ملل متحد)
تاریخ۳۱ اکتبر {{{year}}}
نوبت جلسه۲۴۹۳
کُدS/RES/540 (سند)
موضوعایران-عراق
رأی‌گیری
۱۲ موافق
بدون مخالف
۳ ممتنع
نتیجهتصویب
اعضای شورای امنیت
اعضای دائم
اعضای غیر دائم

قطعنامه ۵۴۰ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۳۱ اکتبر ۱۹۸۳ تصویب شد، سندی بین‌المللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۴۹۳ام با ۱۲ موافق، ۰ مخالف و ۳ ممتنع تصویب شد.[۱]

  1. از دبیرکل سازمان ملل (خاویر پرز دکوئیار) خواست تا به تلاش‌های خود برای یافتن راهی برای پایان دادن به خصومت‌ بین دو کشور ادامه دهد.
  2. اقدامات ناقض کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ را محکوم کرد.
  3. حق ناوبری آزاد و تجارت در آب های بین المللی: از همه کشورها می خواهد که به این حق احترام گذاشته و از متخاصمان نیز دعوت کرد فوراً تمام خصومت ها در منطقه خلیج را متوقف کنند . منطقه شامل تمامی خطوط دریایی، آبراه های قابل کشتیرانی،کارهای بندری، پایانه ها، تاسیسات دریایی و کلیه بنادر با دسترسی مستقیم یا غیر مستقیم به دریا. و به تمامیت سایر کشورهای ساحلی احترام بگذارند.
  4. از ایران، عراق و سایر کشورهای عضو خواست تا از اقداماتی که می‌تواند منطقه را بی‌ثبات کند، خودداری کنند.
  5. از خاویر پرز دکوئیار، دبیرکل سازمان ملل خواست تا به تلاش‌های خود برای یافتن راهی برای کاهش درگیریها و استقرار احتمالی نیروهای مستشار سازمان ملل اقدام کرده گزارش آنرا ارسال کند.
  6. از هر دو طرف خواست از هرگونه اقدام که ممکن است صلح و امنیت و حیات آبزیان خلیج را به خطر بیندازد خودداری کنند.
  7. یک بار دیگر از همه کشورهای دیگر خواست که حداکثر خویشتن داری را کرده و از هر اقدامی که ممکن است منجر به تشدید و گسترش درگیری شود خودداری کنند تا اجرای این قطعنامه تسهیل شود.
  8. از دبیر کل خواست که با طرفین در مورد اجرای فوری و موثر قطعنامه حاضر مشورت کند.

این قطعنامه با ۱۲ رای موافق و سه رای ممتنع از مالتا، نیکاراگوئه و پاکستان به تصویب رسید.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. "نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد" (به انگلیسی). SECURITY COUNCIL RESOLUTIONS.
  2. متن اصلی‌ http://unscr.com/files/1983/00540.pdf