یواس‌اس انترپرایز (سی‌وی‌ان-۸۰)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Artist's impression of the future CVN-80
پیشینه
مالک (United States) United States Navy Ensign
نام: Enterprise
نام‌گذاری: یوا Enterprise (CVN-65)
تاریخ اهدا: ۲۳ مه ۲۰۱۶
سازنده: Huntington Ingalls Industries
آب‌اندازی: 2020 (planned)
آغاز کار: 2025 (planned)
حمایت شده توسط: Katie Ledecky and Simone Biles
اعزام: 2027 (planned)
شناسایی: CVN-80
وضعیت: Under construction[۱]
مشخصات اصلی
کلاس و نوع: Gerald R. Ford-کلاس aircraft carrier
وزن: About ۱۰۰٬۰۰۰ تن بزرگ (۱۱۰٬۰۰۰ تن کوچک؛ ۱۰۰٬۰۰۰ تن) (full load)[۲]
درازا: ۱٬۱۰۶ فوت (۳۳۷ متر)
پهنا: ۱۳۴ فوت (۴۱ متر)
آبخور: ۳۹ فوت (۱۲ متر)
نیرومحرکه نصب شده: Two A1B nuclear reactors
پیشرانه: Four shafts
سرعت: In excess of ۳۰ گره (۵۶ کیلومتر بر ساعت؛ ۳۵ مایل بر ساعت)
برد: فاصله نامحدود؛ ۲۰ تا ۲۵ سال
خدمه تکمیلی: ۴٬۶۶۰
مهمات:
هواپیماهای قابل حمل: More than 80, approx. up to 90 combat aircraft
تجهیزات هوانوردی: ۱٬۰۹۲ در ۲۵۶ فوت (۳۳۳ در ۷۸ متر) flight deck

یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۸۰) (به انگلیسی: USS Enterprise (CVN-80))یک ناو هواپیمابر است که طول آن ۱٬۱۰۶ فوت (۳۳۷ متر) می‌باشد. این نهمین کشتی و سومین ناو هواپیمابر ایالات متحده است که این نام را به خود گرفته است. قابلیت مهمی که در ساخت ناو هواپیمابر یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۸۰) به کار گرفته شد، استفاده از فناوری هسته‌ای برای تأمین سوخت این ناو هواپیمابر است. این ناو که در خود یک نیروگاه اتمی برای تولید سوخت مورد نیاز خود دارد، می‌تواند سال‌های متمادی بدون وقفه در دریا حرکت کند.

منابع[ویرایش]

  1. "Newport News Shipbuilding says inactivation of former USS Enterprise is complete". WTKR.com. 10 April 2018. Retrieved 19 September 2018.
  2. "Aircraft Carriers - CVN". Fact File. نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا. 12 January 2016. Retrieved 25 January 2016.