نشتارود
| نشتارود | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | تنکابن |
| بخش | نشتا |
| مردم | |
| جمعیت | ۶٫۳۹۴ نفر [۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۸- متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۷ |
| میانگین بارش سالانه | ۱۳۴۰ میلیمتر |
| روزهای یخبندان سالانه | ۱۵ روز |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | حمید یوسفی نژاد |
| ره‌آورد | کیوی، برنج، مرکبات و ... |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۱۱-۵۴۲۶ |
  نشتارود | |
نَشتارود یکی از شهرهای استان مازندران در ایران است. این شهر مرکز بخش نشتا شهرستان تنکابن می‌باشد.
شهر نشتارود با ۶۳۹۴ نفر جمعیت در فاصله ۱۴ کیلومتری شرق شهر تنکابن و ۸ کیلومتری غرب شهر عباس آباد واقع در ۵۱ درجه و ۱ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۷۵ دقیقه عرض شمالی، در فاصله ۲۱۰ کیلومتری غرب ساری (مرکز استان) و ۱۸۸ کیلومتری شمال غربی تهران[۲] (پایتخت ایران) قرار دارد. مردم نشتارود به زبان مازندرانی[۳] و فارسی گویش می‌کنند.[۴]
مردم[ویرایش]
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵ شهر نشتارود ۶٫۳۹۴ نفر جمعیت دارد. مردم نشتارود به زبان مازندرانی[۳] و فارسی گویش می‌کنند.[۴]
وجه تسمیه[ویرایش]
نشتا به معنی نشت آب بوده و به دلیل چشمه‌ها و رودخانه‌های فراوان در منطقه به ویژه گذر رود از مرکز شهر نشتارود نامیده شد.
رودخانه نشتارود[ویرایش]
این رودخانه از بلندی‌های میان‌بند و جنگلهای کله‌چال – علی‌سرا سرچشمه گرفته و به نام سفیدرود است پس از عبور از فقیه‌آباد به آن می‌پیوندد در مواقع پرآبی تا ۱٫۵ کیلومتری دریا برای قایقرانی کوچک موتوری یا پارو قابل استفاده است. عرض رودخانه بین ۱۵ تا ۳۰ متر متغیر است. آبادیهای مسیر عبارتند از: سفید آب – فقیه آباد – نشتارود.
جاذبه‌های تاریخی و گردشگری[ویرایش]
- پلاژ بزرگ ساحلی نشتارود
- منطقه جنگلی دینار سرا
- مرداب نشتارود
- منطقه جنگلی سفید آب و کوه سر
- منطقه ییلاقی داغ کوه
- آبشار کمیلیه و کوه سر و دینار سرا
- اثر طبیعی و پارک ملی جنگلی خشکه داران
- سواحل ماسه‌ای وزیبای دریای خزر
- منطقه جنگلی تحقیقات کشاورزی طالش محله
- موزه دیدنی حیات وحش خشکه داران
- حمام سنگی باستانی مکرود
منابع[ویرایش]
- ↑ «تعداد خانوار و جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ از مسیر قطعه چهار و یک آزادراه تهران-شمال
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ نصری اشرافی، جهانگیر (۱۳۷۷). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی، سید کاظم مداح، کریم الله قائمی، علی اصغر یوسفی نیا، محمود داوودی درزی، محمد حسن شکوری، عسکری آقاجانیان میری، جهانگیر نصری اشرفی، ابوالحسن واعظی، ناصر یداللهی، جمشید قائمی، فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حیسن صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
- جایگاه و بلندا
.jpg)