گناه نخستین: تفاوت میان نسخهها
Luckie Luke (بحث | مشارکتها) کپی کاری اساسی از http://marefateadyan.nashriyat.ir/node/169 برچسبها: واگردانی دستی برگرداندهشده |
Luckie Luke (بحث | مشارکتها) نسخه پیش از کپی کاری برچسب: واگردانی دستی |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{دیگر کاربردها}} |
{{دیگر کاربردها}} |
||
{{بهبود منبع}} |
{{بهبود منبع}} |
||
'''گناه نخستین''' بنا به آموزههای [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین [[هبوط]] کنند. طبق کتاب |
'''گناه نخستین''' بنا به آموزههای [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین [[هبوط]] کنند. طبق کتاب عهد عتیق، خدا در ابتدا جهانی کامل و بینقص که مرگ نیز در آن راه نداشت خلق کرد. او آدم را که اولین انسان بود در باغ عدن جای داد و گفت که هر کاری را میتواند بکند جز آنکه از میوهٔ یک [[درخت ممنوعه]] بخورد. سپس خدا حوا را که اولین زن بود آفرید تا همسر آدم باشد. حوا از یک مار فریب خورد و از میوهٔ آن درخت خورد و به آدم هم داد تا بخورد. پس آنها را از باغ عدن اخراج شدند. همچنین خدا خوردن میوهٔ [[درخت حیات|درخت زندگی]] را ممنوع کرد؛ میوهای که هر کس از آن بخورد همیشه زنده میماند؛ بنابراین مرگ وارد جهان شد. آدم و حوا به روی زمین آمدند و گناه خود را با خود به زمین آوردند. آنها دیگر از خدا دور شده بودند و چون اثر گناه آنها به فرزندان آنها هم منتقل میشد، پس تمام نسل بشر از خدا دور شدند؛ یعنی آنها شر و بدی را با خود به جهانی که کامل بود آوردند.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://www.mediafire.com/file/d7a2q8tkze22vm5/SAFAR_BE_DELE_ADYAN.pdf/file|عنوان=سفر به دل ادیان|نام خانوادگی=ن. فخر|نام=|ناشر=|سال=۱۳۹۳|شابک=|مکان=|صفحات=۱۲۳–۱۲۴}}</ref> |
||
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان [[گناه]] نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که [[آدم]] و [[حوا]] از آن منع شدهبودند. |
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان [[گناه]] نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که [[آدم]] و [[حوا]] از آن منع شدهبودند. |
||
برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، [[آدم]] و [[حوا]] از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند. |
برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، [[آدم]] و [[حوا]] از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند. |
||
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از |
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بیمسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شدهاست. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانستهاند. |
||
== در متون == |
|||
گناه آدم و حوا یکی از آموزههای بنیادین در مسیحیت است که اصطلاحاً «گناه نخستین» نامیده میشود. آموزهٔ گناه نخستین، نقشی کلیدی در [[الهیات مسیحی]] داشتهاست. گفتگوها و مشاجرههای الهیدانان مسیحی در خصوص گناه نخستین، به ویژه در دورههای نخستین مسیحیت، به برگرفتن موضعی رسمی از سوی کلیسا در این خصوص شد. در متون مقدس [[مسلمان|مسلمانان]] و به ویژه [[قرآن کریم|قرآن]] نیز ذیل آیههایی چند، به نافرمانی و گناه آدم و حوا پرداخته شدهاست و اندیشوران و مفسران بسیاری به گفتگو دربارهٔ گناه آدم و حوا در قرآن پرداختهاند. به رغم توافق فراگیری که میان مسیحیان و مسلمانان در باب لغزش آدم و حوا وجود دارد، در چند و چون آن، میان آنان اختلاف نظرهای جدی وجود دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=گناه نخستین از دیدگاه اسلام و مسیحیت، مجید ملایوسفی داوود معماری، ادیان و عرفان سال چهل و چهارم پاییز و زمستان 1391 شماره 2}}</ref> |
|||
در [[عهد عتیق]]، اشاره صریحی به فراگیر بودن گناه آدم وجود ندارد. در مقابل، بر این نکته تأکید شدهاست که گناه پدر هرگز بر دوش پسر نخواهد بود؛ پدر نیز متحمل گناه فرزند خویش نخواهد گردید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، حزقیال، 2:18}}</ref> همچنین در کتاب مقدس، بر بخشایش گناهان از سوی خداوند تأکید شده و انسانها به توبه فراخوانده شدهاند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، حزقیال،30:21-21}}</ref> از نگاه عهد قدیم، گناه آدم تنها بر دوش وی خواهد بود. گذشته از این، راه توبه نیز همواره به روی انسانها باز است. این دلایل سبب شدهاست که [[یهودیان]]، آموزه گناه اصلی را اعتقادی غیرصحیح و مردود بشمارند. اعتقاد به انتقال گناه آدم به نسل وی، هیچ جایگاه الهیاتی در میان یهودیان ندارد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The New Encyclopædia Britannica, 2010, p. 850}}</ref> |
|||
در انجیلها نیز اثری از تعلیم این آموزه وجود ندارد. تنها بهطور مبهم، اشاراتی به انحطاط انسان و فراگیر شدن گناه در سراسر عالم اشاراتی وجود دارد، اما بیش از این در سخنان مسیح، مطلبی در این خصوص نمیتوان یافت. ریشههای کتاب مقدسی این آموزه را تنها در رسالات ''پولس'' میتوان یافت. او در رسالات خویش، همواره بر این نکته تأکید میکند که گناه آدم، بر عهده تمام انسان هاست و تمام انسانها به دلیل گناه آدم، محکوم به قصاص هستند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رومیان، 5: 21ـ12؛ اول قرنتیان، 15:22}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار}}</ref> |
|||
در [[شورای ترنت]] نیز بر این نکته تأکید شدهاست که اعتقاد به گناه اصلی، ریشه در تعالیم ''پولس'' دارد. در مصوبات این شورا چنین آمدهاست: اگر کسی ادعا کند که گناه آدم فقط به خودش صدمه رساندهاست و به فرزندانش آسیبی نمیرساند، چنین کسی ملعون است<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=برانتل، جرج، 1381، آیین کاتولیک، ترجمه حسن قنبری، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب}}</ref> |
|||
امروزه بیشتر فرقههای مسیحی در خصوص فراگیر بودن گناه آدم و انتقال این گناه به تمام نسل وی، معترفند و در این زمینه اتفاق نظر دارند. از نگاه آنان تمامی افراد، اعم از نیک یا بد و حتی پیامبران الهی نیز در گناه اصلی شریک هستند. گذشته از این، تمامی کودکان نیز از بدو تولد گناهکار به دنیا میآیند. صحت این مطلب را در آموزههای ''پولس'' میتوان دریافت<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس، رومیان، 21:5ـ12}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نقد و بررسی نظریة گناه ازلی در مسیحیت، بهروز افشار}}</ref> |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس |
{{پانویس}} |
||
{{الهیات مسیحی}} |
{{الهیات مسیحی}} |
||
{{کلیسای کاتولیک}} |
{{کلیسای کاتولیک}} |
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۷
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
گناه نخستین بنا به آموزههای ادیان ابراهیمی، اقدامی بود که انجام آن باعث شد آدم و حوا از بهشت رانده شوند و به زمین هبوط کنند. طبق کتاب عهد عتیق، خدا در ابتدا جهانی کامل و بینقص که مرگ نیز در آن راه نداشت خلق کرد. او آدم را که اولین انسان بود در باغ عدن جای داد و گفت که هر کاری را میتواند بکند جز آنکه از میوهٔ یک درخت ممنوعه بخورد. سپس خدا حوا را که اولین زن بود آفرید تا همسر آدم باشد. حوا از یک مار فریب خورد و از میوهٔ آن درخت خورد و به آدم هم داد تا بخورد. پس آنها را از باغ عدن اخراج شدند. همچنین خدا خوردن میوهٔ درخت زندگی را ممنوع کرد؛ میوهای که هر کس از آن بخورد همیشه زنده میماند؛ بنابراین مرگ وارد جهان شد. آدم و حوا به روی زمین آمدند و گناه خود را با خود به زمین آوردند. آنها دیگر از خدا دور شده بودند و چون اثر گناه آنها به فرزندان آنها هم منتقل میشد، پس تمام نسل بشر از خدا دور شدند؛ یعنی آنها شر و بدی را با خود به جهانی که کامل بود آوردند.[۱]
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان گناه نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که آدم و حوا از آن منع شدهبودند. برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، آدم و حوا از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند.
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بیمسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شدهاست. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانستهاند.
منابع
- ↑ ن. فخر (۱۳۹۳). سفر به دل ادیان. صص. ۱۲۳–۱۲۴.