پرش به محتوا

مرلو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مرلو
انگور (تاک)
انگورهای مرلو روی تاک
رنگ پوست حبهمشکی
نام دیگرپیکار، لانگون
مناطق اصلیبوردو، لانگ آیلند، دره ناپا، شهرستان سونوما، دره مرکزی شیلی، رومانی، استرالیا و مجارستان
شراب‌های اصلیآفریقای جنوبی، سن-امیلیون، پومرول
خاک مناسبرُس
شمارهٔ VIVC7657
ویژگی‌های شراب
عمومیتانن متوسط
دمای سردتوت‌فرنگی، انواع توت قرمز، آلو، سدر، تنباکو
دمای معتدلشاه‌توت، آلو سیاه، گیلاس سیاه
دمای گرمکیک میوه‌ای، شکلات

مرلو (‎/ˈmɜːrl/‎ MUR-loh) یک نوع انگور با رنگ آبی تیره است که هم برای بلندینگ و هم برای شراب‌های تک‌نوع استفاده می‌شود. نام مرلو احتمالاً از واژه فرانسوی merle گرفته شده است، که به معنی مرغ سیاه است و احتمالاً اشاره‌ای به رنگ انگور دارد. نرمی و «گوشت‌داری» آن، همراه با رسیدن زودتر، مرلو را به انگور محبوبی برای بلندینگ با کابرنه سوویونیون، که تمایل به داشتن تانن‌های انگور بالاتر دارد، تبدیل کرده است.[۱]

همراه با کابرنه سوویونیون، کابرنه فرانک، مالبک و پتی ور دو، مرلو یکی از انگورهای اصلی مورد استفاده در شراب بوردو است و پرکاشت‌ترین انگور در مناطق شراب بوردو به‌شمار می‌رود. مرلو همچنین یکی از محبوب‌ترین انواع شراب قرمز تک‌نوع در بسیاری از بازارها است.[۲] این انعطاف‌پذیری باعث شده است که مرلو به یکی از پرکاشت‌ترین گونه‌های انگور در جهان تبدیل شود. در سال ۲۰۰۴، تخمین زده شد که مرلو سومین گونه پرکاشت در سطح جهانی با ۲۶۰٬۰۰۰ هکتار (۶۴۰٬۰۰۰ جریب فرنگی) بوده است.[۳] مساحت اختصاص یافته به مرلو همچنان در حال افزایش است، به‌طوری‌که در سال ۲۰۱۵ به ۲۶۶٬۰۰۰ هکتار (۶۶۰٬۰۰۰ جریب فرنگی) رسید.[۴]

در حالی که مرلو در سراسر جهان تولید می‌شود، دو سبک اصلی رایج است. سبک «بین‌المللی» که توسط بسیاری از مناطق شراب دنیای جدید ترجیح داده می‌شود، تمایل دارد که برداشت انگور در زمان دیرتری انجام شود تا رسیدگی فیزیولوژیکی به دست آید و شراب‌هایی به رنگ بنفش و جوهری تولید شوند که دارای بدن پر، الکل بالا و تانن‌های نرم و مخملی با طعم‌هایی از آلو و شاه‌توت هستند. اگرچه این سبک بین‌المللی توسط بسیاری از تولیدکنندگان شراب بوردو نیز پیروی می‌شود، سبک سنتی «بوردو» مرلو شامل برداشت زودتر انگور است. این کار اسیدیتهٔ شراب را حفظ کرده و شراب‌هایی با بدن متوسط و سطح الکل معتدل تولید می‌کند که طعم‌های میوه‌ای تازه قرمز (توت‌فرنگی، تمشک) و گاهی عطرهای گیاهی و برگ‌مانند دارند.[۵]

تاریخچه و نام

[ویرایش]
یک خوشه از انگورهای مرلو با رنگ آبی تیره

اولین اشاره ثبت‌شده به مرلو (با نام مترادف مرلو) در یادداشت‌های یک مقام محلی بوردو در سال ۱۷۸۴ بود که شراب ساخته‌شده از این انگور در منطقه لیبورن را به‌عنوان یکی از بهترین شراب‌های منطقه معرفی کرد. در سال ۱۸۲۴، واژه مرلو خود در مقاله‌ای در مورد شراب مدوک ظاهر شد که اشاره کرده بود که این انگور به نام مرغ سیاه محلی نام‌گذاری شده است (که در گویش محلی زبان اوکسی‌تان مرلو و در فرانسوی استاندارد مرل نامیده می‌شود) که علاقه به خوردن انگورهای رسیده روی بوته داشت. سایر توصیف‌ها از این انگور در قرن ۱۹ این نوع انگور را لو سم دو فلو (به معنی "نهال از رودخانه") می‌نامیدند، و باور بر این بود که این انگور از یکی از جزایر موجود در امتداد رود گارون منشأ گرفته است.[۱]

تا قرن نوزدهم، انگور مرلو به‌طور منظم در منطقه مدوک در «کرانه چپ» ژیروند کاشته می‌شد.[۶] پس از چندین چالش از جمله یخبندان شدید در سال ۱۹۵۶ و از بین رفتن چندین محصول دهه ۱۹۶۰ به دلیل پوسیدگی، مقامات فرانسوی در بوردو کاشت جدید تاک‌های مرلو را بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ ممنوع کردند.[۷]

اولین ثبت تاریخی مرلو در ایتالیا به سال ۱۸۵۵ در حوالی ونیز و با نام مترادف Bordò بازمی‌گردد. این انگور در قرن نوزدهم از بوردو به سوئیس معرفی شد و بین سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۰ در کانتون تیتچینو ثبت گردید.[۶] در دهه ۱۹۹۰، مرلو شاهد افزایش محبوبیت در ایالات متحده آمریکا بود. مصرف شراب قرمز در این کشور پس از پخش گزارش برنامه ۶۰ دقیقه دربارهٔ پارادوکس فرانسوی و مزایای احتمالی سلامتی شراب، به‌ویژه ترکیب رزوراترول، افزایش یافت. محبوبیت مرلو تا حدی ناشی از سهولت نسبی در تلفظ نام آن و همچنین مشخصات میوه‌ای و نرم‌تر آن بود که باعث می‌شد برای برخی از دوستداران شراب جذاب‌تر باشد.[۸]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Robinson, J.; Harding, J.; Vouillamoz, J. (2012). Wine Grapes — A complete guide to 1,368 vine varieties, including their origins and flavours. Allen Lane. pp. 630–634. ISBN 978-1-84614-446-2.
  2. "Wine Business Journal listing of varietal sales".
  3. J. Robinson (ed) The Oxford Companion to Wine Third Edition, Oxford University Press 2006, p. 746: "Vine varieties", شابک ‎۰−۱۹−۸۶۰۹۹۰−۶
  4. "Distribution of the world's grapevine varieties" (PDF). oiv.int. International Organisation of Vine and Wine. 28 February 2018. Archived from the original (PDF) on 1 March 2018. Retrieved 1 March 2018.
  5. Wine & Spirits Education Trust "Wine and Spirits: Understanding Wine Quality" pp. 6–9, Second Revised Edition (2012), London, شابک ‎۹۷۸۱۹۰۵۸۱۹۱۵۷
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Clarke, Oz (2001). Encyclopedia of Grapes, pp. 129–133. Harcourt Books. شابک ‎۰−۱۵−۱۰۰۷۱۴−۴
  7. Robinson, J. (1986). Vines, Grapes & Wines, pp. 91–94. Mitchell Beazley. شابک ‎۱−۸۵۷۳۲−۹۹۹−۶
  8. E. Goldstein "Perfect Pairings" pg 148–152 University of California Press 2006 شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۰−۲۴۳۷۷−۴

Wikipedia contributors, "Merlot," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Merlot&oldid=243690246 (accessed October 11, 2008).