دره‌شوری

دره شوری نام یکی از طوایف ایل بزرگ قشقایی و همچنین نام یکی از نژادهای اصیل اسب پرشین عرب که در طایفه دره شوری از ایل قشقایی پرورش می‌یابد و از اصیل‌ترین اسبهای دنیاست، می‌باشد. نام درشوری از نام محل ییلاقی آنها (دره شور) در منطقه ی وردشت سمیرم (روستای مهرآباد کنونی)گرفته شده است اینان پس از ورود به فارس در این ناحیه سکونت کرده‌اند دره شور از محل (سمیرم) امروزه جز مراکز ییلاقی این طایفه است.

دره شوری، یکی از طوایف نیرومند و مشهور ایل قشقایی است که طبق آمار دولتی (۱۳۶۰) دارای ۶۴ طایفه و ۵۱۶۹ خانوار (۲۷۳۹۶ نفر) بوده است؛ و در سال ۱۳۶۶ دارای ۵۲ طایفه و ۴۰۳۷ خانوار بوده است. تعدادی از مردم این طایفه «تخته قاپو» گردیده و بقیه هم در حال «اِسکان» می‌باشند. امرار معاش آنان از گله داری و زراعت غلات است. منطقه سردسیر آنان پیرامون سمیرم، دردشت، خسروشیرین، سولیجان، سِمیرم علیا، قورتپه، سیاه وکلک سِمیرم و کرمآباد است.

گرمسیرشان دوگنبدان، حسین‌آباد، سر مشهد، جَرِه، خِشت، باشت و بابوئی، مَمَسَنی، گوراِسپید، هفت دشت ماهور، کوهمره توران، کوه براق، بشارگان، کوه سرخ، پیرامون کازرون، هفت دشت، پیر سرخ باشت، کوه سیاه و قره دشت براق است.

نام این طایفه در فهرست‌های فارسنامه و فرمانفرما ذکر شده است. بعد از قدرت یافتن خانهای دره شوری که نسبتی با ایلخانهای قشقائی نداشتند بسیاری از طوایف اطراف ییلاق و قشلاق خود را به اطاعت واداشتند و به صورت یک واحد یک پارچه ایلی درآوردند و خود قدرتی در مقابل ایلخان ایجاد کردند. در حال حاضر طایفه «دره شوری» متشکل از تیره‌های مختلف است که طی قرن ها زندگی کنار یکدیگر با هم خویشاوند و متحد شده و از نظر تشکیلاتی و سیاسی یک واحد هستند.

خانهای طایفه دره شوری در سالهای اخیر به زراعت و باغداری توجه زیادی کرده اندو گروه‌های زیادی از آنها به زندگی یکجانشینی پرداخته‌اند. طایفه دره شوری یکی از طوایف پر جمعیت ایل قشقایی است و مردم آن به داشتن و پرورش اسب معروفیت دارند.

تیره‌های طایفه دره شوری

لک - بایات (بیات) - نفر - آبیل کرلی - آرّیقلی - آسلانگلی=آسلانلی -آغا کیخالی -آغ تومّانلی -آهنگر - ایاز کیخایی (دره شوری-فرهنگ دره شوری - سترگ (دره شوری)) - ایمانلی - باغیر کیخالی - نفربهرام کیخالی - بوگر - بول وئردی - تله بازلی - کزنلو - جانبازلی - جلاللی - جئیرانلی - چاربونچّا (قیریخلی، عربلی، عشیرلی، علی مردانلی) چارده چریک - چاریقلی -حاجی ده وه لی - حاجی محمّدلی - خئیراتلی - درزی - دؤندولو - دؤنه لی - رکّه-زرگر - زنگنه - زئیلابلی - سادات - سکّیز - شاقّی - شاهین کیخالی - صادیقلی - طاهار کیخالی - طئییبلی (طیّبی) - عمله-عوثمانلی - قابیزلی (قابضلو) - قره جوللو - قره چه یی - قره خانلی (قره کیخالی) - قره گچّیلی - قره قانلی - قورد - قیرمیزی - قیمّیللی - کاسّا تاراش (کاسه تراش) - کریملی - کؤزونگلو (کیزینلی) - کورّانلی - کور به کوش - گرمه سئرلی (گرمسیری) - گؤیجه لی - گولابلی - مقصودلو - موصللو - مئهدی کیخالی - میش بیسیار - ندیرلی - نرّه لی - نیم آردلی (نیم ارده لی) - وزیر خانلی-وندا - هومّت علی کیخالی-قرخلو و …

جستارهای وابسته

• طایفه‌های ایل قشقایی
• زبان قشقایی
• بیژن فرهنگ دره‌شوری

منابع و توضیحات

شهریاران گمنام - نوشته کسروی