دره‌شوری

درهٔ شوری، بزرگترین طایفه در ایل قشقایی می‌باشد. نام دره شوری از نام محل ییلاق آن‌ها(درهٔ شور) در بخش وردشت در شهرستان سمیرم گرفته شده‌است.

ایشان را بازماندگان جنگاوران قزلباشی می‌دانند که در زمان شاه عباس بزرگ به منطقه آورده شده‌اند و در دورهٔ کریم‌خان زند به اتحادیهٔ ایلی قشقایی پیوسته‌اند. ایشان بزرگ‌ترین پرورش‌دهندگان و صاحبان اسب در میان قشقایی‌ها هستند و با سیاست‌ها و حمایت های پادشاهان پهلوی در این کار بسیار موفق شدند .

درهٔ شوری، یکی از طوایف مشهور ایل قشقایی است که طبق آمار دولتی، دارای ۶۴ تیره و ۵٬۱۶۹ خانوار (۲۷٬۳۹۶ نفر) بوده‌است.

قشلاق و ییلاق

تعدادی از مردم این طایفه «تخته قاپو» گردیده و بقیه هم در حال «اِسکان» می‌باشند.

• ییلاق: سمیرم، دهاقان، شهرکرد، بروجن، سامان و بن.

• قشلاق: دوگنبدان، سر مشهد، جَرِه، خِشت، باشت و بابوئی، مَمَسَنی، گوراِسپید، هفت دشت ماهور، کوهمره توران، کوه براق، بشارجان، کوه سرخ، پیرامون کازرون، هفت دشت، پیر سرخ باشت، ایذه، درهٔ شور، کوه سیاه و قره‌دشت براق است.

وجه تسمیه

بعد از قدرت یافتن خوانین دره شوری که نسبتی با ایلخان های قشقائی نداشتند، بسیاری از طوایف اطراف خود را به اطاعت واداشتند و به صورت یک واحد یکپارچه ایلی درآوردند و خود قدرتی در مقابل ایلخان ایجاد کردند.

در حال حاضر طایفه «دره شوری» متشکل از تیره‌های مختلف است که طی قرن‌ها زندگی کنار یکدیگر با هم خویشاوند و متحد شده و از نظر تشکیلاتی و سیاسی یک واحد هستند.

از کلانتران طایفه میتوان از حاج جعفرقلی خان پناه پور ، حسین خان دره شوری، نصرالله خان پناه پور، زکی خان فرهنگ، زیاد خان و کمرخان دره شوری نام برد. طایفه دره شوری یکی از طوایف پر جمعیت ایل قشقایی است و مردم آن به پرورش اسب معروفیت دارند.

اسب دره‌شوری

اسب‌های دره شوری بلند‌قامت، قوی‌جثه و با استقامت می باشند.

جستارهای وابسته

• طایفه‌های ایل قشقایی
• زبان قشقایی
• بیژن فرهنگ دره‌شوری
• فردین پناه پور

منابع و توضیحات

شهریاران گمنام - نوشته کسروی