درهشوری
درهٔ شوری، بزرگترین طایفه در ایل قشقایی میباشد. نام دره شوری از نام محل ییلاق آنها(درهٔ شور) در بخش وردشت در شهرستان سمیرم گرفته شدهاست.[۱]
ایشان را بازماندگان جنگاوران قزلباشی میدانند که در زمان شاه عباس بزرگ به منطقه آورده شدهاند و در دورهٔ کریمخان زند به اتحادیهٔ ایلی قشقایی پیوستهاند. ایشان بزرگترین پرورشدهندگان و صاحبان اسب در میان قشقاییها هستند و با سیاستها و حمایت های پادشاهان پهلوی در این کار بسیار موفق شدند .
درهٔ شوری، یکی از طوایف مشهور ایل قشقایی است که طبق آمار دولتی، دارای ۶۴ تیره و ۵٬۱۶۹ خانوار (۲۷٬۳۹۶ نفر) بودهاست.[۱]
قشلاق و ییلاق[ویرایش]
تعدادی از مردم این طایفه «تخته قاپو» گردیده و بقیه هم در حال «اِسکان» میباشند.
- قشلاق: دوگنبدان، سر مشهد، جَرِه، خِشت، باشت و بابوئی، مَمَسَنی، گوراِسپید، هفت دشت ماهور، کوهمره توران، کوه براق، بشارجان، کوه سرخ، پیرامون کازرون، هفت دشت، پیر سرخ باشت، ایذه، درهٔ شور، کوه سیاه و قرهدشت براق است.
وجه تسمیه[ویرایش]
بعد از قدرت یافتن خوانین دره شوری که نسبتی با ایلخان های قشقائی نداشتند، بسیاری از طوایف اطراف خود را به اطاعت واداشتند و به صورت یک واحد یکپارچه ایلی درآوردند و خود قدرتی در مقابل ایلخان ایجاد کردند.
در حال حاضر طایفه «دره شوری» متشکل از تیرههای مختلف است که طی قرنها زندگی کنار یکدیگر با هم خویشاوند و متحد شده و از نظر تشکیلاتی و سیاسی یک واحد هستند.
از کلانتران طایفه میتوان از حاج جعفرقلی خان پناه پور ، حسین خان دره شوری، نصرالله خان پناه پور، زکی خان فرهنگ، زیاد خان و کمرخان دره شوری نام برد. طایفه دره شوری یکی از طوایف پر جمعیت ایل قشقایی است و مردم آن به پرورش اسب معروفیت دارند.[۲]
اسب درهشوری[ویرایش]
اسبهای دره شوری بلندقامت، قویجثه و با استقامت می باشند.[۳][۴]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «قشقائی - نگاهی به طوایف ایل قشقایی:». بایگانیشده از اصلی در ۱۰ آوریل ۲۰۱۲. دریافتشده در ۳۱ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ «سازمان سیاسی - اجتماعی ایل بزرگ قشقائی». بایگانیشده از اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۳۱ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ «The International Purebred Dareshuri Horse Association (Brand Two)» (به انگلیسی). دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
- ↑ Daghe Do - The Story of the Pure Dareshuri Horse, retrieved 2021-05-30
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع و توضیحات[ویرایش]
شهریاران گمنام - نوشته کسروی