آگوستوس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
به نسخهٔ 23953802 ویرایش 4nn1l2 برگردانده شد: مقاله در مورد اگوستوس است و همه ابعاد زندگیش . (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۵۵: خط ۵۵:


== امپراتوری ==
== امپراتوری ==
[[پرونده:Templo_de_Augusto,_Pula,_Croacia,_2017-04-17,_DD_71-73_HDR.jpg|بندانگشتی|چپ|230px|[[معبد آگوستوس]] در [[پولا]]، [[کرواسی]].{{سخ}}بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر [[امپراتوری روم]] بنا شد.<ref>Radovan Radovinovic (ed.), ''The Croatian Adriatic'', pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. {{ISBN|953-178-097-8}}</ref>]]

اکتاویوس مایل نبود با عنوان سلطنت حکومت کند و با پیشنهاد [[سنا]] لقب '''آگوستوس''' (Augustus) را که خاص خدایان بود، پذیرفت. او عنوان امپراتور رابه عنوان خود افزود.
اکتاویوس مایل نبود با عنوان سلطنت حکومت کند و با پیشنهاد [[سنا]] لقب '''آگوستوس''' (Augustus) را که خاص خدایان بود، پذیرفت. او عنوان امپراتور رابه عنوان خود افزود.


خط ۶۱: خط ۶۳:
او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.<ref>کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن</ref>
او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.<ref>کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن</ref>


== آگوستوس و ایران ==
== روابط خارجی ==
[[پرونده:Augustus Prima Porta (detail).PNG|بندانگشتی|اشکانیان درفش رومیان را باز می گردانند. صحنه حکاکی شده بر روی تندیس آگوستوس در پریما پورتا ]]
پس از دو شکست پیاپی رومیان در حمله به ایران به دست مارک آنتونی و کراسوس، آگوستوس تصمیم گرفت تا از طریق دیپلماسی با شاهنشاهی اشکانی صلح کند. سرانجام در سال بیستم پیش از میلاد گفتگوها میان ایران و روم به نتیجه رسید و فرهاد چهارم صلح را پذیرفت. فرهاد همچنین درفش رومیان را که در نبرد حران میان کراسوس و سورنا به دست ایرانیان افتاده بود را به امپراتوری روم بازگرداند.<ref>{{Cite journal|last=Endres|first=David J.|date=2013|title=Encyclopedia of U.S. Catholic History by Matthew Bunson, Margaret Bunson|url=http://dx.doi.org/10.1353/cht.2013.0027|journal=U.S. Catholic Historian|volume=31|issue=3|pages=105–108|doi=10.1353/cht.2013.0027|issn=1947-8224}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Eck|first=Bruno|date=2003|title=Ventilatoren|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-55650-0|doi=10.1007/978-3-642-55650-0}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Brosius|first=Maria|date=2006|title=Maria Brosius: Pierre Briant: Darius dans l’ombre d’Alexandre|url=http://dx.doi.org/10.17104/0017-1417_2006_5_426|journal=Gnomon|volume=78|issue=5|pages=426–430|doi=10.17104/0017-1417_2006_5_426|issn=0017-1417}}</ref>

این دستاورد بزرگی برای روم و احتمالا بزرگترین دستاورد دیپلماتیک دوران آگوستوس در طول زندگی اش بود. درفش‌های شاهی در دوران باستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بودند و افتادن درفش روم به دست دولت تیسفون یک تحقیر تاریخی برای روم به شمار می رفت. در واقع رومیان از اینکه انتقام کراسوس را از طریق جنگ بگیرند ناامید شده بودند و در همین راستا اکتاویوس پس گرفتن درفش کراسوس را به عنوان یک پیروزی در برابر ایران جلوه داد.<ref>{{Cite journal|last=Eck|first=Bruno|date=2003|title=Ventilatoren|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-55650-0|doi=10.1007/978-3-642-55650-0}}</ref> او حتی صحنه بازپس گیری درفش امپراتوری از پارتیان را بر روی زره خود حک کرد.


در سال ۳۰ پیش از میلاد [[فرهاد چهارم]] به قدرت بازمی‌گردد و [[تیرداد دوم]] که شورش کرده بود، نزد آگوستوس پناه می‌برد.<ref>[http://www.iranicaonline.org/pages/chronology-1 CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1] ''iranicaonline.org''</ref>
همچنین از دیگر روابط او با ایران می‌توان به پناهندگی [[تیرداد دوم]] نزد او پس از به قدرت رسیدن [[فرهاد چهارم]] اشاره کرد.<ref>[http://www.iranicaonline.org/pages/chronology-1 CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1] ''iranicaonline.org''</ref>[[پرونده:Templo_de_Augusto,_Pula,_Croacia,_2017-04-17,_DD_71-73_HDR.jpg|بندانگشتی|چپ|230px|[[معبد آگوستوس]] در [[پولا]]، [[کرواسی]].{{سخ}}بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر [[امپراتوری روم]] بنا شد.<ref>Radovan Radovinovic (ed.), ''The Croatian Adriatic'', pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. {{ISBN|953-178-097-8}}</ref>]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۷

آگوستوس
نخستین امپراتور روم
پیکره اگوستوس
سلطنت۱۶ ژانویه ۲۷ (پیش از میلاد) - ۱۹ اوت ۱۴ (میلادی)
پیشینتشکیل امپراتوری روم
جانشینتیبریوس
زاده۲۳ سپتامبر ۶۳ (پیش از میلاد)
رم، جمهوری روم
درگذشته۱۹ اوت ۱۴ (میلادی) (۷۶ سال)
نولا، جمهوری روم
آرامگاه
نام کامل
گایوس اکتاویوس تورینوس
دودمان-
پدرگایوس اکتاویوس
مادرآتیا بالبا کایسونیا

گایوس اکتاویوس تورینوس (به لاتین: Gaius Julius Caesar Augustus) بنیانگذار پرینکیپاته (Principate) روم بود. او به همین سبب اولین امپراتور روم در نظر گرفته می‌شود و زمام امور امپراطوری روم را از ۲۷ قبل از میلاد تا لحظهٔ مرگ در ۱۴ پس از میلاد بر عهده داشت. او از نوادگان برادری ژولیوس سزار که وارث و جانشین او بود و در هنگام مرگ سزار در یونان مستقر بود. اوکتاویوس پس از مرگ سزار و هنگامی که مارکوس آنتونیوس زمام امور رم را بدست گرفت، به رم آمد و به جنگ با او پرداخت. سیسرون سخن‌سرای مشهور رومی در این زمان چهارده خطابه، ضد آنتونیوس و به حمایت اکتاویوس ایراد کرد که بعداً باعث قتل او توسط آنتونیوس (با سکوت اکتاویوس) گردید. در نبردی که در شهر مدن (Modene) میان طرفداران جمهوری به رهبری پانسا و هیریوس دو کنسول روم و اکتاویوس علیه آنتونیوس جانشین خودخوانده سزار رخ داد، ارتش جمهوری پیروز شد. پانسا و هیریوس کشته شدند و اکتاویوس پیروزی را تصاحب کرد. بعدها انتونیوس ابتدا با لپیدوس سپس با اکتاویوس متحد شدند، تا علیه آخرین بقایای جمهوری در فیلیپی بجنگند.[۱]

حکومت سه نفره

با وساطت لیپیدوس حکمران اسپانیا، اکتاویوس با آنتونیوس مصالحه کرد و این سه تن دومین حکومت سه نفری را تشکیل دادند.

آنان خزانه‌های خویش را سامان دادند و حقوق سپاهیان را پرداخت کردند و اسامی ۳۰۰ سناتور و ۲۰۰۰ بازرگان را برای کشتن اعلام کردندو برای هریک ۲۵۰۰۰ درهم[نیازمند منبع] پاداش قرار دادند و خونبارترین حکومت هراس را در تاریخ روم برقرار کردند. نام سیسرون در صدر فهرست محکومان توسط آنتونیوس قرار داده شد و اکتاویوس واکنشی نشان نداد و سربازان آنتونیوس او را با وضع دردناکی کشتند و سرش را به دار کشیدند.

درسال ۴۲ پیش از میلاد، اکتاویوس و آنتونیوس در تعقیب کاسیوس و بروتوس از کشندگان سزار به مقدونیه رفتند و آنان پس از مدتی مقاومت خودکشی کردند.

اکتاویوس به رم بازگشت اما آنتونیوس از آسیا به مصر رفت و در آنجا به همراه کلئوپاترا به خوش‌گذرانی پرداخت و حتی از پذیرفتن همسرش (خواهر اکتاویوس) نیز خودداری کرد.

اکتاو در ایتالیا مشغول تحکیم استحکامات گردید و چون میانه او و لیپیدوس بر سر سیسیل به هم خورد و لیپیدوس خود را آماده مقاومت در برابر اکتاویوس نمی‌دید، از کار کناره گرفت و امور را به اکتاویوس سپرد.

نبرد با مارکوس آنتونیوس

در این زمان چون مارکوس آنتونیوس در جنگ برابر اشکانیان شکست خورده بود و عده بسیاری از سپاهیان خود را از دست داده بود و به علت نپذیرفتن خواهر اکتاویوس توسط او، روابط او و اکتاویوس به تیرگی گرایید.

در سال ۳۲ پیش از میلاد اکتاویوس با سمت کنسولی فرماندهی کشتی‌های جنگی و سپاهیان رومی را به عهده گرفته و به سوی یونان حرکت کرد تا کار را با آنتونیوس که در یونان بسر می‌برد یکسره کند. در سال ۳۱ پیش از میلاد در ناحیه آکتیوم (Actium)، ساحل غربی یونان، در یکی از قاطع‌ترین نبردهای تاریخ، نیروی دریایی آنتونیوس و ملکه مصر مرکب از ۵۰۰ کشتی جنگی که ۱۰۰٬۰۰۰ پیاده و ۱۲۰۰۰ سوار آن را حمایت می‌کردند، شکست داد.آنتوان و کلئوپاترا به مصر گریختند و اکتاویوس در تعقیب آنان وارد مصر شد. آنتونیوس چون سستی ملکه و نیروهای خود را دید، خودکشی کرد و ملکه هم پس از دستگیری و اسارت این کار را کرد. مصر به فرمان اکتاویوس یکی از ایالات روم گردید.

امپراتوری

معبد آگوستوس در پولا، کرواسی.
بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر امپراتوری روم بنا شد.[۲]

اکتاویوس مایل نبود با عنوان سلطنت حکومت کند و با پیشنهاد سنا لقب آگوستوس (Augustus) را که خاص خدایان بود، پذیرفت. او عنوان امپراتور رابه عنوان خود افزود.

اکتاویوس یکی از مهم‌ترین گستراندگان امپراتوری روم بود. او برای توسعه و حفظ قلمروی روم لژیون‌های ثابتی را به استخدام روم درآورد و تعدادی زیادی لژیون جدید را تأسیس کرد. وی الگوی نظامی مهمی را بر مبنای تقسیم ارتش روم در بریتانیا، حوزه راین، حوزه دانوب، ارتش فرآت، ارتش مصر و ارتش آفریقا پدیدآورد[۳]

او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.[۴]

روابط خارجی

در سال ۳۰ پیش از میلاد فرهاد چهارم به قدرت بازمی‌گردد و تیرداد دوم که شورش کرده بود، نزد آگوستوس پناه می‌برد.[۵]

منابع

  1. لژیونیکا: لژیون چهارم مقدونی؛ دکتر مهدی یاراحمدی
  2. Radovan Radovinovic (ed.), The Croatian Adriatic, pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. شابک ‎۹۵۳−۱۷۸−۰۹۷−۸
  3. لژیونیکا: بخش دهم: ساختار لژیون‌ها؛ دکتر مهدی یاراحمدی
  4. کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن
  5. CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org