منش نیاکان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خانواده در روم باستان یکی از عوامل انتقال و حفظ منش نیاکان در طول نسل‌ها بود.

منش نیاکان (به لاتین: mos maiorum) یا روش بزرگان، قانون نانوشته‌ای بود که اساس هنجارهای اجتماعی در روم باستان را تشکیل می‌داد. این قانون نانوشته مفاهیم اصلی سنت روم را در بر داشت و به قدر کافی پویا بود تا از آن در نگارش قوانین بهره برند.

منش نیاکان در حقیقت شامل یک سری از اصول، متدهای رفتاری و فعالیت‌های اجتماعی بود که در طی زمان قابلیت‌های مثبت خود را به اثبات رسانده بود. اصول ذکر شده در زندگی خصوصی، سیاسی و نظامی افراد، در جامعه روم به‌طور کامل تأثیر می‌گذاشت.

خانواده و اجتماع[ویرایش]

سنت و تحول[ویرایش]

ارزش‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]