پرش به محتوا

جنگ دوم چین و ژاپن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ دوم چین و ژاپن
بخشی از سده تحقیر، دوره میان‌دوجنگ و جنگ اقیانوس آرام از جنگ جهانی دوم

(در جهت عقربه‌های ساعت از بالا سمت چپ)
تاریخحادثه پل مارکو پولو – تسلیم ژاپن
از زمان جنگ جزئی حادثه موکدن
(۸ سال، ۱ ماه، ۳ هفته و ۵ روز)
موقعیت
سرزمین اصلی چین و حکومت بریتانیا در برمه
نتایج

پیروزی چین به عنوان بخشی از متفقین جنگ جهانی دوم پیروزی در جنگ اقیانوس آرام

تغییرات
قلمرو		 جمهوری چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲) تمام سرزمین‌های از دست رفته را بازپس می‌گیرد از امپراتوری ژاپن با پیمان شیمونوسکی جز جمهوری خلق مغولستان.
طرف‌های درگیر
  •  امپراتوری ژاپن
  • پشتیبانی همدست:
    • رژیم نانجینگ وی (۱۹۴۰–۱۹۴۵)
    •  مانچوکوئو (۱۹۳۲–۱۹۴۵)
    •  منجیانگ (۱۹۳۶–۱۹۴۵)
    • دولت موقت جمهوری چین
      (۱۹۳۷–۱۹۴۰)
    • دولت اصلاح شده جمهوری چین
      (۱۹۳۸–۱۹۴۰)
    • دولت هبی شرقی خودمختار
      (1935–38)
فرماندهان و رهبران
قوا
  • ژاپنی‌ها:
  • کشورهای دست‌نشانده و همکاران :
    ۹۰۰٬۰۰۰–۱٬۰۰۶٬۰۸۶ (۱۹۴۵)[۱۲]
[۱۳]: ۳۱۴ 
تلفات و خسارات
  • ملی‌گرایان چینی:
    • داده‌های رسمی جمهوری چین:
      • ۱٬۳۲۰٬۰۰۰ کشته
      • ۱٬۷۹۷٬۰۰۰ زخمی
      • ۱۲۰٬۰۰۰ مفقود
      • مجموع: ۳٬۲۳۷٬۰۰۰[۱۴][۱۵]
    • برآوردهای دیگر:
      • ۱٬۳۱۹٬۰۰۰–۴٬۰۰۰٬۰۰۰+ کشته شدگان نظامی و مفقودشدگان
      • ۵۰۰۰۰۰ دستگیر[۱۶][۱۷]
  • مجموع: ۳۲۱۱۰۰۰ –۱۰۰۰۰۰۰۰+ تلفات نظامی[۱۷][۱۸]
  • کمونیست‌های چین:
    • داده‌های رسمی جمهوری خلق چین:
      • ۱۶۰٬۶۰۳ کشته نظامی
      • ۲۹۰٬۴۶۷ زخمی
      • ۸۷٬۲۰۸ مفقود
      • ۴۵۹۸۹ اسیر جنگی
      • مجموع: ۵۸۴٬۲۶۷ تلفات نظامی[۱۹]
    • برآوردهای دیگر:
  • مجموع:
    • ۳٬۸۰۰٬۰۰۰–۱۰٬۶۰۰٬۰۰۰+ تلفات نظامی پس از ماه ژوئیه ۱۹۳۷ (شامل منچوری و نبرد برمه)
    • بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ دستگیری[۱۶][۱۷]
    • ۲۶۶٬۸۰۰–۱٬۰۰۰٬۰۰۰ اسرای مرده[۱۶][۱۷]
  • ژاپنی:
    • داده‌های پزشکی ژاپن:
      • ۴۵۵٬۷۰۰[۲۰]–۷۰۰٬۰۰۰ کشته نظامی[۲۱][الف]
      • ۱٬۹۳۴٬۸۲۰ زخمی و مفقود[۲۲]
      • ۲۲٬۲۹۳+ اسیر[ب]
      • مجموع: ۲٬۵۰۰٬۰۰۰+ تلفات نظامی (۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ به استثنای منچوری و نبرد برمه)
      • مجموع: ۲٬۲۲۷٬۲۰۰[۲۳]
  • کشورهای دست‌نشانده و همکاران:
    • ۲۸۸٬۱۴۰–۵۷۴٬۵۶۰ کشته
    • ۷۴۲٬۰۰۰ زخمی
    • برآورد متوسط: ۹۶۰٬۰۰۰ کشته و زخمی[۲۴][۲۵]
  • مجموع:
  • ۳۰۰۰۰۰۰–۳۶۰۰۰۰۰ تلفات نظامی بعد از ژوئیه ۱۹۳۷ (به استثنای منچوری و نبرد برمه)

[پ]

کل تلفات:
۱۵٬۰۰۰٬۰۰۰[۲۶]–۲۲٬۰۰۰٬۰۰۰[۱۵]
  1. ↑ این تعداد شامل ژاپنی‌های کشته شده توسط نیروهای چینی در کارزار برمه نیست و ژاپنی‌های کشته شده در منچوری را شامل نمی‌شود.
  2. ↑ به استثنای بیش از ۱ میلیون نفر که پس از تسلیم ژاپن خلع سلاح شدند
  3. ↑ از جمله تلفات نیروهای دست نشانده ژاپنی. تلفات ترکیبی به احتمال زیاد در حدود ۳٬۵۰۰٬۰۰۰: ۲٫۵ میلیون ژاپنی، و ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ همکار.

جنگ دوم چین و ژاپن به درگیری‌های نظامی بین دو کشور جمهوری چین و امپراتوری ژاپن در بازهٔ زمانی ۷ ژوئیه ۱۹۳۷ تا ۹ سپتامبر ۱۹۴۵ گفته می‌شود. با یورش نیروهای ژاپنی به پرل هاربر در سال ۱۹۴۱، جنگ بین جمهوری چین و امپراتوری ژاپن به بخشی از جنگ جهانی دوم در جبههٔ جنگ اقیانوس آرام تبدیل شد.

با این حال که برخی جنگ دوم چین و ژاپن را آغازگر جنگ جهانی دوم می‌دانند اما بیشتر تاریخ‌دانان و پژوهشگران بر این باورند که جنگ جهانی دوم در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹ با حمله آلمان به لهستان آغاز شد. جنگ بین چین و امپراتوری ژاپن، بزرگ‌ترین جنگ در آسیا در سده بیستم میلادی نام گرفت که[۲۷] نیمی از تلفات جنگ اقیانوس آرام در نتیجه آن رخ داد. این جنگ سرانجام با تسلیم امپراتوری ژاپن به متفقین در جنگ جهانی دوم به پایان رسید.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Act of Surrender, 9 September 1945 (page visited on 3 September 2015).
  2. ↑ The Chinese Nationalist Army, ww2-weapons.com Retrieved 11 March 2016
  3. ↑ Hsiung, China's Bitter Victory, p. 171
  4. ↑ David Murray Horner (24 July 2003). The Second World War: The Pacific. Taylor & Francis. pp. 14–15. ISBN 978-0-415-96845-4. Retrieved 6 March 2011.
  5. ↑ Hsiung (1992). China's Bitter Victory (به انگلیسی). Routledge. pp. 79. ISBN 978-1-56324-246-5.
  6. ↑ 中国人民解放军历史资料丛书编审委员会 (1994). 八路军·表册 (به چینی). 解放军出版社. pp. 第3页. ISBN 978-7-5065-2290-8.
  7. ↑ 丁星，《新四军初期的四个支队—新四军组织沿革简介(2)》【J】，铁军，2007年第2期，38–40页
  8. ↑ Hsiung, James C. (1992). China's Bitter Victory: The War With Japan, 1937–1945. New York: M.E. Sharpe publishing. ISBN 1-56324-246-X.
  9. ↑ Black, Jeremy (2012). Avoiding Armageddon: From the Great Wall to the Fall of France, 1918–40. p. 171. ISBN 978-1-4411-2387-9.
  10. ↑ RKKA General Staff, 1939. Retrieved 17 April 2016
  11. ↑ Ministry of Health and Welfare, 1964 Retrieved 11 March 2016
  12. ↑ Jowett, p. 72.
  13. ↑ 刘庭华 (1995). 《中国抗日战争与第二次世界大战系年要录·统计荟萃 1931–1945》 (به چینی). 北京: 海潮出版社. p. 312. ISBN 7-80054-595-4.
  14. ↑ Hsu Long-hsuen "History of the Sino-Japanese war (1937–1945)" Taipei 1972
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Clodfelter, Michael "Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Reference", Vol. 2, pp. 956. Includes civilians who died due to famine and other environmental disasters caused by the war. Only includes the 'regular' Chinese army; does NOT include guerrillas and does not include Chinese casualties in Manchuria or Burma.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ "Rummel, Table 6A". hawaii.edu.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ R. J. Rummel. China's Bloody Century. Transaction 1991 شابک ‎۰−۸۸۷۳۸−۴۱۷-X.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Rummel, Table 5A. Retrieved 5 October 2015.
  19. ↑ Meng Guoxiang & Zhang Qinyuan, 1995. "关于抗日战争中我国军民伤亡数字问题".
  20. ↑ Chidorigafuchi National Cemetery Retrieved 10 March 2016
  21. ↑ 戦争: 中国侵略（War: Invasion of China） (به ژاپنی). 読売新聞社. 1983. p. 186.
  22. ↑ He Yingqin, "Eight Year Sino-Japanese War"
  23. ↑ Liu Feng, (2007). "血祭太阳旗: 百万侵华日军亡命实录". Central Compilation and Translation Press. شابک ‎۹۷۸−۷−۸۰۱۰۹−۰۳۰−۰. Note: This Chinese publication analyses statistics provided by Japanese publications.
  24. ↑ R. J. Rummel. China's Bloody Century. Transaction 1991 شابک ‎۰−۸۸۷۳۸−۴۱۷-X. Table 5A
  25. ↑ [۱] Retrieved 28 September 2015.
  26. ↑ Ho Ping-ti, Studies on the Population of China, 1368–1953 (Harvard University Press, 1953. p. 252
  27. ↑ Bix, Herbert P. (1992), "The Showa Emperor's 'Monologue' and the Problem of War Responsibility", Journal of Japanese Studies, 18 (2): 295–363, doi:10.2307/132824
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جنگ_دوم_چین_و_ژاپن&oldid=39991088»