رساله‌های کاتولیک
رساله‌های کاتولیک یا نامه‌های کاتولیک (که نامه‌های عمومی نیز نامیده می‌شود)[۱]هفت رساله از عهد جدید است. رساله‌های کاتولیک به ترتیب ظاهر شدن آنها در عهد جدید ذکر شده‌است:[۲][۳][۴]
| نام سنتی | نویسنده با توجه به متن | انتساب سنتی | اجماع مدرن | مخاطب(ها) با توجه به متن |
|---|---|---|---|---|
| نامه یعقوب | یعقوب پسر حلفا | یعقوب البار | یعقوب ناشناس | دوازده قبیله یهودی |
| نامه اول پطرس | پطرس | پطرس | احتمالا پطروس | پنتوس، گالاتیا، کاپادوکیه، آسیا و بیتینی |
| نامه دوم پطرس | پطرس | پطرس | رد شده توسط پطروس | عموم مسیحیان |
| نامه یکم یوحنا | ناشناس | یوحنا | ناشناخته | همراهان مسیحی |
| نامه دوم یوحنا | ناشناس | یوحنا | ناشناخته | به بانوی برگزیده خدا و فرزندانش |
| نامه سوم یوحنا | ناشناس | یوحنا | ناشناخته | به دوست عزیزم گیگاس |
| نامه یهودا | یهودا | یهودا | یک یهودای ناشناخته | عموم مسیحیان |
نامگذاری[ویرایش]
کلمه کاتولیک در اصطلاح رساله‌های کاتولیک یک قرارداد متعلق به قرن ۴ بوده‌است. در آن زمان، این کلمه به سادگی به معنای عمومی بود و به‌طور خاص به هیچ فرقه‌ای وابسته نبود. اما بعدها به عنوان مثال، برخی رساله‌ها به عنوان کلیسای کاتولیک شناخته شد. با این وجود، در اجماع مدرن به صورت تکنیکال برای جلوگیری از تصور اینکه این نامه‌ها فقط به کلیسای کاتولیک منتسب نشود، از اصطلاحات جایگزین مانند نامه‌های عمومی یا نامه‌های مبلغ عمومی استفاده می‌شود.[۵][۶][۷]
از منظر تاریخی، کلمه کاتولیک احتمالاً نشان می‌دهد که نامه‌ها به کلیسای عمومی و نه به جماعات یا اشخاص خاص، مانند نامه‌های پائولین، ارسال شده‌است. با این حال، به نظر می‌رسد که نامه دوم یوحنا و نامه سوم یوحنا با این دیدگاه مغایرت دارند، زیرا آدرس آنها به ترتیب به بانوی منتخب است، که بسیاری معتقدند خود کلیسا است، و گایوس، که دربارهٔ او گمانه زنی‌های زیادی شده‌است. اما دلایل متقن در مورد اثبات هویت وی اندک است. برخی مورخان فکر می‌کنند که عنوان کاتولیک در اصل فقط به نامه یکم یوحنا اطلاق شده بود و بعداً به همه نامه‌های غیرپائولین دیگر گسترش یافت. برخی پروتستان‌ها این نامه‌ها را رساله‌های کوچک نامیده‌اند.[۸][۹][۱۰]
منابع[ویرایش]
- ↑ Encarta-encyclopedie Winkler Prins (1993–2002) s.v. "katholieke brieven". Microsoft Corporation/Het Spectrum.
- ↑ Ehrman, Bart D. (2003). Lost Christianities: The Battles for Scripture and the Faiths We Never Knew. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514183-2.
- ↑ Pierre Geoltrain (dir.), Aux origines du christianisme, Folio/Histoire, 2000 (ISBN 978-2-07-041114-6), «Introduction ", p. XLV-XLVI.
- ↑ Aune, David Edward (2010). ”Introduction”. i David Edward Aune (på engelska). The Blackwell Companion to the New Testament. Blackwell Companions to Religion. Malden, MA: Wiley-Blackwell. sid. 1–14. Libris 11890228. ISBN 978-1-4051-0825-6.
- ↑ The letter addresses the audience as "my dear children" (e.g. 1 John 2:1) and "dear friends" (e.g. 1 John 2:7). 1 John 3:2 states: 'Dear friends, now we are children of God...', showing that the author is addressing fellow Christians, whom he intermittently calls 'children of God' (which includes himself), as well as 'dear friends' (or 'beloved' in some translations).
- ↑ «The Catholic Epistles». biblehub.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۱.
- ↑ Bo Giertz: Katoliset kirjeet, SLEY-kirjat 1992, ISBN 951-618-011-6.
- ↑ "Catholic Epistles". obo (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-21.
- ↑ Hans Conzelmann et Andreas Lindemann, Guide pour l'étude du Nouveau Testament, Labor et Fides, 1999 (ISBN 2-8309-0943-7), p. 422 sq.
- ↑ Jukka Thurén: Katoliset kirjeet, Arkki 2007, ISBN 978-951-618-842-6.